Moslimmannetjes

Afscheid van oma Sip naderbij

AFSCHEID Het afscheid nemen van oma Sip komt dichterbij. Vandaag heb ik De Brief ontvangen waarin het overlijden van Sibbeltje Louws-Stienstra (*12 januari 1912 - 28 augustus 2007) officiëel wordt medegedeeld. Maandag a.s. is de crematie. 

STAATSBEGRAFENIS Crematie is in Nederland mainstream, maar voor een bijzondere vrouw als oma Sip had ik toch iets als een staatsbegrafenis in gedachten. Soit, haar laatste wens is te worden gecremeerd, die wens wordt natuurlijk gerespecteerd. Hieronder vind je een foto van opa Louws en opa Sip op hun trouwdag, 16 maart 1964. Op de schoot van oma Sip een wel hele kleine mash’Allah Abdulwadûd van zo’n anderhalve maand.

Ieder zijn tijd

IN MEMORIAM 1 

Een ingrijpende gebeurtenis komt nooit alleen, Allah heeft dat zo gewild. Vandaag is oma Sip overleden. Mash’Allah, terugkijkend heeft zij veel betekend voor mijn innerlijke strijd en het in gang zetten van een reis door mijn verleden. Anderhalf jaar geleden heeft zij mij ergens op gewezen, pas sinds kort ben ik er aan gaan werken. Helaas heb ik verzuimd om door te vragen om zo nog meer van haar te leren.

IN MEMORIAM 2 

Vandaag komt de actualiteit héél dichtbij. Ik lees in de krant dat de zondag in Afghanistan omgekomen militair sergeant Martijn Rosier is. Ik grabbel in mijn video-archief en even later kijk ik naar twee tapes van elk een klein half uur met opnames van diezelfde Martijn Rosier, gemaakt door ondergetekende.
Lokatie: Wezep. Rosier doet een broer van mij uitgeleide die op missie gaat naar Irak. Mijn broer draagt reeds het zandkleurige camouflagepak, terwijl Rosier gekleed gaat in een gewoon uniform in diverse tinten groen: collega’s zijn het, vrienden, en beiden woonachtig in dezelfde woonplaats. Ik kijk naar tape 1 en luister naar Rosier die praat over zijn aanstaande derde kindje ("We konden het hartje eerst niet horen, het kindje hield zich schuil"). De laatste beelden van tape 2 tonen Rosier achter het stuur van zijn auto, ik zit naast hem met een draaiende camera op de schoot. Rosier praat met inzittenden en tuurt vooruit, draait naar links, draait naar rechts.

Ik smeek de Almachtige dat Hij Rosiers nabestaanden en in het bijzonder zijn vrouw en kinderen nabij wilt zijn. Rosier zal zijn incha Allah aanstaande vierde kindje niet meer in de armen kunnen sluiten.

Tijd voor eigenstrijd

Mijn weblog staat op een laag pitje. Even gas terug en focus op die andere belangrijke zaak: mijn grote jihad, mijn innerlijke strijd. Ruim tien jaar geleden heb ik een lezing bijgewoond over dat thema (zie deze link). Hoe geef je een innerlijke strijd vorm? Hangt af van de persoon uiteraard. En afhankelijk van diens situatie weet hij wel of niet zèlf ten strijde te gaan. Voor mij ligt de wapenkeuze voor de hand, maar toch heeft iemand anders mij moeten wijzen op de pen. The pen is mightier than the sword. Yes, indeed.

 
RECENSENT
Gewapend met pen en papier schrijf ik nu stukjes, maar niet ten bate van mijn weblog [maar privé, als therapie]. Het zijn korte schetsen uit het verre en het nabije verleden. Elke schets eindigt met hoe ik toen met de beschreven gebeurtenis ben omgegaan. Na ruim twintig schetsen zie ik een lijn en begin te analyseren, als een recensent van mijn eigen leven. 

GEBROKEN
Als eigenwaarde, geborgenheid, zelfvertrouwen – èn vertrouwen in de toekomst – nooit zijn gecultiveerd en bij tijd en wijle gebroken, heeft dat zijn weerslag op een karakter. Ook op latere leeftijd. Dat ik in het verleden ben gevlucht in (het zoeken naar) kicks in het aksiewereldje heeft niet zozeer te maken met mijn ADHD als wel de drang naar het vullen van een leegte. Een leegte, ontstaan door (ont)breken van zekerheden. Het onvermogen om op persoonlijk vlak relaties aan te gaan (vriendschap, liefde) is hier debet aan. 

EIGEN HOUTJE
Verandering van plaats doet leven, denk ik in het najaar van 1995 en ik ga voor tien weken naar Senegal. Mijn belangstelling voor islam neem ik mee terug naar Nederland, mijn andere interesse (een vriendinnetje) laat ik al snel vallen (ze is alleen geïnteresseerd in mijn banksaldo). Op eigen houtje onderneem ik de reis naar islam. Aankomst: 31 maart 1996. Single bekeerlingen hebben de reputatie streng gelovig te worden; dat had zo kunnen gebeuren met mij. Geen kwaad woord over die Indonesische moslimgemeenschap waar ik de geloofsgetuigenis heb afgelegd. Nee, het gaat mij om een moskee, gevestigd in mijn toenmalige woonplaats [Amstelveen]. De leiders van een jongerengroep spreken mij aan en polsen of ik belangstelling heb voor een studie in het buitenland. Een studie in Saoedi-Arabië. [op zo'n moment, beste lezer(es) moeten alarmbellen gaan rinkelen!]

TONEEL
Met nog de leegte in mijn hart en de hots voor islam lijkt mij dat hélemaal het einde. Het zou het begin van het einde zijn geweest, als Ndoya niet op het toneel was verschenen als mijn toekomstige vrouw. Ik blijf dan mijn nieuw verworven geloof met vreugde beleven maar mijn hyperfocus gaat naar Ndoya. Een (zicht op een) eigen gezinsleven doet zeker relativeren en mijn belangstelling voor een 'buitenlandse studie' verdwijnt geruisloos van het toneel. 

STRUCTUUR
Dat ik pas ruim elf jaar na 31 maart 1996 een echt begin heb gemaakt met mijn grote jihad kan verbazing wekken. Hoe groot mijn mash'Allah imaan (geloofsbeleving) ook is, het duurt lang voor mijn leegte is gevuld. Met horten. En. Stoten. Doorschadeënschande. Noem maar op. Steeds minder laat ik steken vallen en nu is het tijd voor eigenstrijd met de pen in de hand. Mijn schetsen die ik schrijf geven structuur aan mijn verleden, zicht op het heden en vertrouwen in de toekomst.

Huis van de Koran in Heilig Landstichting

 De Gelderlander 21 augustus 2007

HEILIG LANDSTICHTING (ANP) - Museumpark Oriëntalis in Heilig Landstichting bouwt een Huis van de Koran op het museumterrein. Het museum heeft daarvoor een bijdrage van 500.000 euro gekregen van het Sultanaat van Oman.

Dat heeft een woordvoerster dinsdag bekendgemaakt.
Naast het Huis van de Koran wil het museum ook een Huis van Mohammed en een museummoskee bouwen. Het voormalige Bijbels Openluchtmuseum is enkele jaren geleden een nieuwe weg ingeslagen. Van een traditioneel katholiek pelgrimsoord moet het een intercultureel museum worden voor jodendom, christendom en islam.
Khadija Al-Lawati, ambassadeur van het Sultanaat van Oman, overhandigt de moslimbijdrage pas in januari volgend jaar aan de museumdirectie. Al-Lawati en de directie besloten echter kortgeleden om het besluit nu al bekend te maken. Daarmee willen ze laten zien dat er in Nederland "toch volop kansen zijn voor interculturele samenwerking." Het Sultanaat en de museumdirectie vertrouwen op "een samenleving waarin cohesie en vertrouwen sterker zijn dan wantrouwen en soms zelfs haat," aldus een verklaring.

Museumpark Oriëntalis wil in 2011 klaar zijn met een ingrijpende herinrichting. Behalve een Huis van de Koran moet er in het uitgestrekte natuurgebied bij Nijmegen dan ook een Huis van Jezus, een Huis van Mozes, een Bijbelhuis, een Tenachhuis, een Jeruzalemhuis, een Huis van Ontmoetingen en een Spiritual Garden zijn gerealiseerd. Het is de bedoeling dat de bezoeker in de diverse huizen doordringt tot de kern van de drie heilige boeken.

Overigens is het bestuur van het museum nog verwikkeld in een juridische procedure met bisschop Hurkmans van Den Bosch. De bisschop wil dat het voormalige Bijbels Openluchtmuseum zich juist weer meer richt op het christendom en het katholiek geloof. Het bestuur wil van de bemoeienissen van de bisschop af, omdat deze het voortbestaan van het museum daardoor in gevaar zou brengen.

Dit artikel is overgenomen uit De Gelderlander
www.gelderlander.nl/dgbinnenland/article1777779.ece

Voor meer info over Museumpark Orientalis:
www.museumparkorientalis.nl

Oerknal van de humor

Van Bommels humorpamflet "Valt er nog wat te lachen met die moslims" als werkboek. Deze keer neem ik om te beginnen een alinea uit de inleiding – ik zie wel waar verdere bevindingen mij brengen.

For argument’s sake ga ik er vanuit dat Van Bommel zich met zijn humorpamflet de taak heeft gesteld de logica van diverse referentiekaders vast te stellen. Voorwaar een hele klus! Dat klinkt allemaal erg theoretisch, maar gelukkig is Van Bommel niet zuinig met praktijkvoorbeelden. Lees maar het onderstaande citaat dat ook een duidelijke oproep doet tot kwetsbaar opstellen, ieder vanuit zijn eigen terrein, ieder vanuit zijn eigen referèntiekader.

Een duidelijk voorbeeld van een "onderlinge botsing tussen twee referentiekaders". Zonder de door Van Bommel zo verlangde dialoog "met de toestemming om domme dingen tegen elkaar te mogen zeggen" is deze Haagse Schilderswijk schets al komisch genoeg. Lijkt mij een prima opener van de pilot van een multiculti sitcom. Dan laat ik de schrijvers werken aan domme, ontwapenende dialogen en… succes verzekerd! Incha Allah.

Wanneer in een film twee beelden door elkaar worden gemonteerd, gaat in het meest ideale geval de kijker zelf wel het verband zien dat de maker voor ogen heeft. Dat nu, heb ik jaren geleden geleerd, heet het ‘betrekkingsaspect’. Met dank aan docent Harry Kümel, zijn filmanalyselessen uit mijn studiejaar 1991-1992 aan de Nederlandse Film- en Televisie Academie zijn werkelijk goud. Maar goed, dat terzijde.

Zo’n montage waarin gebruik wordt gemaakt van het betrekkingsaspect laat de kijker gedwongen bisociëren. Zijn de twee elementen uit de montagesequentie echter in één beeld, in één kader gevangen (zo ziet in mijn beleving die Schilderswijk schets eruit) dan laat je meer aan de toeschouwer over. Hoewel? Zijn het twee tegengestelde elementen die buiten de beschermde omgeving van een filmset zich in één en dezelfde arena bevinden, dan kun je als aanwezige alleen maar toekijken. Neem nou dat debat dat Van Bommel aan het eind van zijn humorpamflet aanhaalt (zie mijn bespreking gepubliceerd d.d. 9 augustus 2007). Tijdens dit debat komen de kaders van comediènne Shebana Rehman en een Noorse moella in "een onderling plaatsvindende botsing" terecht. De aanwezigen zien dan, al naar gelang hun éigen referentiekader, òf een schokkende gebeurtenis waarin een vrouw een man zomaar durft op te tillen, òf het komisch effect van een botsing.

Abject object

archive.org/details/RFM_Waxtaanu_Fadjr_14-Aout-2007

RFM 94.0 Dakar. Nog steeds onze eerste keus als we naar de radio luisteren. Afgelopen dinsdag luisteren we naar het programma "Waxtaanu Fadjr", de religieuze ochtenduitzending van RFM van 06h05 tot 06h30 GMT die volgt op de nachtelijke playlist en de daaropvolgende dagopening van koranrecitatie, smeekgebeden en zikr (het gedenken van Allah). Ndoya luistert heel aandachtig. Door de speakers van de computer klinkt niet de vertrouwde stem van Mouhamadoul Amine Dondé maar die van een andere oestaz (koranleraar). Plaats van opname lijkt niet de studio. Er is soms veel lawaai op de achtergrond en de microfoon staat te ver weg. Maar dat doet er niet toe voor mijn Ndoya. De eerste parabel die wordt verteld heeft haar speciale aandacht.

Het is een parabel uit het Senegalese publieke domein en gaat over een uiterlijk vrome man die een pact aangaat met de duivel (bekend thema in vele culturen!). Met mijn grote fascinatie voor die mash’Allah rijke Wolof taal uit Senegal zou ik die parabel letterlijk willen uitschrijven en vertalen: als mij iets enorm interesseert dan duik ik erin (maar dat weet je natuurlijk al :-). Transcriberen en vertalen is enorm arbeidsintensief en de tijd ontbreekt mij nu om daar aan te beginnen. Daar ik je dit verhaal niet langer wil onthouden, lever ik het je nu over in samengevatte vorm, her en der aangedikt met wat dichterlijke vrijheden. Incha Allah volgen de transcriptie + vertaling binnenkort. Bovenaan deze bijdrage vind je de player via waar je de parabel in de originele versie kunt beluisteren. Als je de volledige uitzending wilt beluisteren, klik dan op deze link. 

UPDATE D.D. 22 JANUARI 2013: Bovenaan deze bijdrage vind je de link naar een webpagina met de complete uitzending èn het fragment met de genoemde parabel.

DE PARABEL "ABJECT OBJECT"

Een als zeer vroomd bekend staan man komt meerdere malen per dag onderweg naar de moskee een groep mensen tegen die een boom als object van verering hebben gekozen. Op een keer wordt het hem teveel en besluit hij de boom met de grond gelijk te maken. Ibliss (de duivel) grijpt in en ze raken in gevecht. De man weet Ibliss te vloeren. Ibliss bedenkt daarom een list en doet de man een voorstel. "Elke keer als je langs deze groep mensen komt, ligt er een biljet van 10.000 CFA voor je klaar. Maar dan laat je die boom en zijn aanbidders wel met rust." De man gaat akkoord en zo levert elke gang naar de moskee hem 10.000 CFA op. Maar dan…
Op een dag bukt de man bij de boom maar vind er geen bankbiljet van 10.000 CFA. "Ibliss, wat maak je me nou? Dat was niet de afspraak. Ik ga nu direct met die boom afrekenen." Ibliss komt eraan, hij blijkt heel erg verouderd te zijn, ook al is er een korte tijd verstreken sinds hun ‘deal’. Weer raken ze in gevecht maar deze keer wordt de man door Ibliss gevloerd! De man vraagt zich hardop af hoe dat in Gods Naam mogelijk is. "Eerder zag Allah jouw imaan, jouw geloofsbeleving. Deze was sterk en daarom gaf Hij je de kracht om mij te verslaan. Nu ziet Hij dat het je allemaal om eigen gewin gaat en niet om Hem. Daarom heeft Hij je de kracht ontnomen."

Mijn weblog is mijn eigen spijker van Gohâ

Onderstaand fragment van een lezing van imam Abdulwahid van Bommel is al meerdere keren voorbij gekomen op mijn weblog. Het volledige verslag (gemaakt door ondergetekende in de periode 1996/1997) van deze lezing vind je in één van mijn eerste bijdrages op mijn weblog: Lezing 3. De Grote Jihad, gepubliceerd d.d. 25 december 2003.

HUMOR IS HOT
Op dit moment is humor een hot issue op mijn weblog. Dit naar aanleiding van het lezen van het humorpamflet "Valt er nog wat te lachen met die moslims" van Abdulwahid van Bommel. Humor wordt door Van Bommel besproken als een instrument voor zelfrelativering, zelfreflectie.

HUMOR ALS WAPEN
Daar zelfreflectie ook in het verleden door Van Bommel is aangehaald als een vorm van Grote Jihad (de innerlijke strijd die leidt naar innerlijke vrede) meen ik dat in zijn optiek ook humor als een wapen in die innerlijke jihad mag worden beschouwd. Lees eerst het genoemde fragment van het lezingverslag.

DE GROTE JIHAD = DE INNERLIJKE STRIJD DIE LEIDT NAAR INNERLIJKE VREDE [KLIK OP DEZE LINK VOOR MEER INFO]

Het thema van deze lezing is De Grote Jihad: de bestrijding van het kwaad in jezelf. De bestrijding van het kwaad in je ziel/ego/nafs.

Toen Allah de nafs schiep, vroeg hij aan de nafs: "Man anta (Wie ben jij)?"

"Ana ana wa anta anta (Ik ben ik en jij bent jij)" zegt de nafs.

(Van Bommel in een terzijde: Dat noem ik nou het kraaien van de onafhankelijkheid. ‘Wat moet je van me?’ betekent het met zoveel woorden)

Dan laat Allah de nafs afdalen naar de onderste verdieping van de hel, laat hem daar enige tijd vertoeven, en vraagt hem dan opnieuw: "Man anta?"

"Ana ana wa anta anta."

Dan laat Allah de nafs vasten en vraagt hem daarna wederom "Man anta?"

De nafs antwoordt: "Jij bent Allah en ik ben je onmachtige dienaar."

Het vasten heeft een belangrijke opvoedkundige functie. Het maakt ons bewust van het feit dat ons voedsel niet van de Albert Heijn o.i.d. komt, maar van de aarde, van de schepping, dus van Allah. Door te vasten worden we bewust van onszelf. Het vasten is onmisbaar in de ontwikkeling van de nafs. De nafs maakt in zijn ontwikkeling drie stadia door:

EERSTE STADIUM – NAFSOE-L-AMMAARA

 "Wa maa oebarie-oe nafsie, inna-n-nafsa-l-ammaara(…)" (hoofdstuk Yusuf 12:53)
"En ik verklaar mijzelf niet vrij (van zwakheid) te zijn, want het menselijke ‘ik’ spoort tot het kwade aan(…)"

We kennen allemaal het verhaal van Yusuf in de put belandde, door een karavaan werd gered, door Aziz (de farao) in huis werd opgenomen, alwaar de vrouw van Aziz hem probeerde te verleiden. Dat zij hem probeerde te verleiden, en niet andersom, is een feit: 12:26 t/m 28. Echter, in deze Kroonenberg-tijd ("Alles went, behalve een vent") is de schuld van een vrouw moeilijk te verkopen. Yusuf belandt in de gevangenis 12:32 t/m 35, waar hij de dromen van medegevangenen verklaart 12:36 t/m 42. Als hij dan ook een droom van Aziz verklaard heeft 12:43 t/m 49, wordt hij vrijgelaten en tot schatbewaarder gemaakt 12:50 t/m 56. Met betrekking tot het voorval met de vrouw van Aziz, zegt hij, dat hij zijn nafs niet vrijpleit in een "dergelijke situatie".

Zo wordt het eerste stadium van de nafs uitgelegd: de nafs staat open voor de invloeden van het kwaad, het kwaad van sjeitaan maar ook het kwaad van de nafs zelf. Het is dus zaak om je ego(isme) te bestrijden – dat betekent de aanvang van je spirituele ontwikkeling (= tweede stadium). Die ontwikkeling mag je zeker plannen. Alleen maar "Incha Allah" zeggen en alles aan Allah overlaten heeft geen zin: alleen als je jezelf helpt, zal Allah jou helpen. PLANNEN IS NIET IETS ON-ISLAMITISCH! Dat laat Yusuf ons zien, wanneer hij de droom van Aziz uitlegt 12:43 – 49.

TWEEDE STADIUM – NAFSOE-L-LAWWAAMA

"Wa laa oeqsimu bi-n-nafsi-l-lawwaama" (hoofdstuk Al-Qi’jaamah 75:2)
"Neen! Ik roep de zichzelf beschuldigende ziel tot getuige"

Het tweede stadium van de nafs, is de ontwikkeling van de nafs en dat betekent: strijd. Een strijd die niet te onderschatten is. Mohammed (vzmh) kwam eens terug van een veldslag (in islam mag een oorlog alleen uit verdediging gevoerd worden). Hij zei dat hij terug is gekomen van de kleine jihad en dat het nu tijd is voor De Grote Jihad. Die Grote Jihad is de strijd in jezelf met jezelf. Die strijd is abstracter. Het is ook een strijd tegen de neiging om de halalgrenzen te overschrijden. Hoeveel moeite kost het ons niet om het goede te doen? Hoe vaak worden we niet afgeleid door gokpaleizen ("Zal ik eens een gulden in zo’n éénarmige bandiet gooien, om te weten hoe het voelt?"), drugs ("Zal ik eens een hijs nemen van dat stikkie, je moet toch alles geprobeerd hebben") en discotheken; dagelijks zijn we er mee omringd. Het zijn economisch belangrijke projecten. Men vindt de economie de nieuwe god. Die Grote Jihad, jihadoe-n-nafs, begint met zelfkritiek en zelfreflectie. Kijk in de spiegel en vraag aan jezelf wie je bent:

MAN ANA?
"Hé, wie ben ik nou eigenlijk?"
"Wat doe ik nu?"
"Wat was mijn Grote Ideaal?"

Het is een strijd die alleen JIJ kunt voeren, want alleen JIJ kent je allerdiepste geheimen. Dus: Doe aan zelfkritiek. Doe aan zelfreflectie. Ga die strijd aan en begin aan de heropbouw van jezelf. Mohammed (vzmh) heeft eens gezegd, dat wanneer twee dagen op dezelfde manier voorbijgaan, er sprake is van misleiding. Hij bedoelt daarmee, dat het elke dag een beetje beter moet gaan. Een voorbeeld: heb je twintig jaar lang de salaat niet verricht, dan kun je beginnen met het dubbel verrichten van elk van de vijf dagelijkse gebeden. De salaat is fitness voor de geest. Train jezelf, niet alleen maar lichamelijk maar ook spiritueel.

  

DERDE STADIUM – WA NAFSIN WA MAA SAWWAAHAA

"Wa nafsin wa maa sawwaahaa, fa al-hamahaa foedjoerahaa wa taqwaahaa" (hoofdstuk Ash-Shams 91:7, 8)
"En bij de ziel en haar volmaaktheid, Hij openbaarde haar wat slecht en wat goed (voor haar) is"

In het derde stadium heeft de nafs een visie op goed en kwaad. Het heeft een subtiel vermogen ontwikkeld om ook zonder raadpleging van de koran, de overleveringen van Mohammed, tafsir of een imam, te wéten wat goed en kwaad is, wat halal en wat haram is. Maak je gebruik van dit vermogen dan kan dat leiden tot innerlijke rust, innerlijke vrede. Je ziel is dan in volkomen welbehagen. Je eigen wil is in overeenstemming met die van Allah. Het derde stadium is voor velen van ons moeilijk te bereiken, vanwege o.a. ‘de slechte pers’ die islam heeft; dat wil zeggen, er doen vele slechte verhalen de ronde in de media over islam en dat doet moslims soms aan zichzelf twijfelen. Ik ben 53 jaar en ik ben nog steeds niet volledig tot rust gekomen. Ik scheur nog steeds door oranje met mijn auto. Opzij, opzij, opzij. Die éeuwige haast… Nee, wat dat betreft is er ook voor mij nog heel veel werk aan de winkel…

SUKKEL
Mijns inziens geeft zelfreflectie nooit een getrouw beeld van jezelf, alleen je spiegelbeeld. Als het even meezit wordt het beeld ook vervormd en/of uitvergroot. Dat is het lachspiegeleffect dat relativeert. Van Bommel noemt dit de levensspiegel die thuis hangt bij "wijze rebbes, lieve bourgondische paters en zeldzame humoristische imams als Nasroeddin". Nasroeddin (a.k.a. Gohâ a.k.a. Hodja) houdt je zo’n spiegel voor. "Met een diepgang van een filosoof reikt [Nasroeddin] ons de hoogst noodzakelijke kunst van het relativeren aan. [...] [Hij] heeft zijn eigen techniek om in één ademtocht de sukkel te spelen en de waarheid te doen oplichten."

MIJN EERSTE KENNISMAKING MET NASROEDDIN
Toen ik in 1996 op een blauwe maandag les kreeg over koranrecitatie en -uitspraak van Van Bommel, gaf hij me op een keer het stripalbum "Moela Nasroeddin" mee. Het was in de tijd dat onder de noemer "Islam is lachen!" zijn humorartikel in twee delen in ‘Karavaan’ verscheen, ‘Karavaan’ was het toenmalige kwartaalblad van de Nederlandse Moslim Omroep. Nasroeddin werd op het voorblad van ‘Karavaan’ op een karakteristieke wijze afgebeeld: achterstevoren gezeten op zijn ezel, zoals op de cover van Van Bommels humorpamflet "Valt er nog wat te lachen met die moslims".

JIHAD EN HUMOR!
Sinds ik bovengenoemde lezing over de Grote Jihad heb meegemaakt waarin hij ook over zelfreflectie en innerlijke strijd spreekt, is voor mij humor onlosmakelijk met die Grote Jihad verbonden. Wat je noemt, een uitdaging: "Jihad is lachen", hoe breng je dat over aan de buitenwacht? Elke moslim kan daar zijn bijdrage in leveren, met zijn eigen ‘Spijker van Gohâ′.

De Spijker van Gohâ – een fragment uit "Valt er nog wat te lachen met die moslims" van Abdulwahid van Bommel

Op een dag besluit Nasroeddin zijn huis te verkopen. Hij heeft een beter huis gevonden en wil zo snel mogelijk van zijn oude huis af. Na verloop van tijd komt er een koper opdagen en ze worden het eens over de prijs. ‘Alleen,’ zegt Nasroeddin, ‘heb ik één voorwaarde. Deze spijker blijft van mij!’
De nieuwe eigenaar is verbaasd, maar denkt: wat kan zo’n spijker nou betekenen? En gaat akkoord met de prijs en met de spijker.
De eigenaar vestigt zich in de woning en als alles zo’n beetje op zijn plaats staat en hij comfortabel in zijn leunstoel zit terwijl zijn vrouw thee set, wordt er geklopt.
‘Ik moet even bij mijn spijker,’ zegt Nasroeddin, en hij loopt regelrecht naar de spijker en hangt er een jas op en vertrekt weer.
De ene dag komt hij iets van de spijker afhalen, de andere dag komt hij er weer iets ophangen. En zo gaat het maar door. ‘Tja,’ peinst de nieuwe eigenaar, ‘het is tenslotte zijn spijker…’
Het blijkt dat Nasroeddin behoorlijk spijt heeft van de verkoop van zijn huis. En hoe meer het hem spijt, hoe meer hij gebruik maakt van de spijker.
Na verloop van tijd begint het de nieuwe eigenaar behoorlijk te vervelen en hij biedt Nasroeddin zijn oude huis aan voor een spotprijsje.

De spijker van Nasroeddin Hodja is daarmee een gevleugeld woord geworden voor mensen die ergens een klein eigen plekje hebben veroverd van waaruit zij hun doel kunnen bereiken: een vitrine voor een mededeling, een advertentie in de krant, een kleine column in een blad – en je kunt je ei kwijt.

MIJN WEBLOG IS MIJN SPIJKER
Waarom zo’n lang citaat? Om het volgende duidelijk te maken. Soms duurt het heel lang voordat het kwartje valt. Mash’Allah, pas bij lezing van bovenstaand Nasroeddin verhaal in "Valt er nog wat te lachen met die moslims" dringt het tot mij door dat mijn weblog mijn ‘spijker’ is. Een platform waar mijn mening er toe doet en gelezen wordt, een platform dat heeft geleid tot mijn column op Religie.blog.nl. Een platform dat reeds in december 2003 is begonnen als een archief voor mijn verslagen van lezingen gegeven door [inderdaad] Abdulwahid van Bommel, lezingen die ik als vers bekeerde moslim heb bijgewoond. Zelfreflectie komt er misschien nog bekaaid van af op mijn weblog – maar wat niet is, kan nog komen. Incha Allah…

Boodschappen doen

Verhalen

 Vanmiddag. Zonnig weer, weinig wind en we zitten op een bank in onze achtertuin. Ndoya heeft het leerboek "IJsbreker" (Meulenhoff Educatief) erbij gepakt. Het is al weer jaren geleden dat ze een inburgeringcursus heeft gevolgd met gebruik van dat leerboek. Ze spreekt nu mash'Allah heel goed Nederlands, maar dat heeft niet aan die cursus gelegen. Haar eigen inspanningen plus haar contacten met veel ouden van dagen (waar ze als alfahulp huishoudelijk werk verricht) hebben wèl goed geholpen.

Tijdens de inburgeringcursus heeft ze veel lol. Het gros van de cursisten is moslim(a), dat schept een band. Tot nu toe komt Lamine, een oud-klasgenoot, regelmatig langs en worden er herinneringen opgehaald. Kritiek op de lesstof en de leswijze te over, maar er wordt met geen kwaad woord gerept over de sfeer in de klas. Het lijkt alsof iedere cursist jaren jonger wordt wanneer hij of zij achter een schooltafel plaats neemt. Soms moet de cursusleider hen tot rust manen wanneer ze als een stelletje drukke tieners kabaal maken.

Naast Lamine komen we soms ook andere oud-klasgenoten van Ndoya tegen, soms zijn ze al gesetteld, soms bevinden ze zich nog steeds in een onzekere situatie. Hen die we niet meer zien, wonen in een andere uithoek van het land of zijn uitgeprocedeerd en bestaan niet meer voor de Nederlandse overheid. Kijk, zo'n klas zouden ze eens bij elkaar moeten halen voor een televisie-uitzending [KRO's De Reünie bijvoorbeeld]. Dat zal me een hoop verhalen vol hoop, vrees en geluk opleveren – zeker niet genoeg voor één aflevering.

Altijd prijs met Achmed

Soms zijn er boeken, die lees ik niet alleen, ik gebrúik ze ook. Het zijn dan werkboeken. In een grijs verleden heb ik eens bij het Nederlands Filmmuseum te Amsterdam de autobiografie van de filmregisseur Michael Powell gekocht, ondertekend door deze nestor van de Britse cinema is het mijn reisgids door Londen geworden; ik heb zelfs twee van zijn vroegere optrekjes van binnen mogen bewonderen (na wat onderhandelen met de huidige bewoners, dat wel).

Na lezing en recensering van "Valt er nog wat te lachen met die moslims" van Abdulwahid van Bommel wordt dat humorpamflet incha Allah ook tot een werkboek. Géén reisgids, nee. Voor Van Bommels verkenningsvluchten over, en tussenlandingen op, onontgonnen en verwaarloosde akkers van de moslimhumor, heb ik een helikopter nodig. Praktisch niet haalbaar. Deze keer probeer ik na te gaan hoe na lezing van het werk ik de opgedane kennis en de hiermee zèlf ontwikkelde concepten kan toepassen in mijn dagelijks leven.

Neem om te beginnen: zelfspot. Als we Van Bommel mogen geloven, ontbreekt het daaraan in een groot deel van de oemma, de wereldgemeenschap der moslims. Daar kijk ik wel van op. Zelf ben ik goed bekend met het Senegalese deel van de oemma en weet wat het qua moslimwitzen in huis heeft. In Senegal hoort islam bij het dagelijks leven, hoort ook zèlfspot bij het dagelijks leven. Het valt mijns inziens dus allemaal wel mee, al komt de vraag "Valt er nog wat te lachen met die moslims" niet zomaar uit de lucht vallen (bij het maken van zo’n verkenningsmissie door Van Bommel). Wij moslims (oeps, ik generaliseer) hebben het hier in Nederland soms moeilijk met ironie en zelfspot.

Geen nood! Zelfs buiten de oemma om is er hier in Nederland een komiek die ons een (Uilen)spiegel kan voorhouden, als ware hij één van ons: Jörgen Raymann als slager Achmed. Slager Achmed is een quizmaster die een lukraak uit de zaal geplukte kandidaat aan de tand voelt over zijn of haar kennis van de islam. De prijs is steevast een plastice zak met ‘rituele geschlachte flees’, overhandigd door zijn lelijke zoon Rashid. Gisteren heb ik een herhaling gezien van de moederdag-aflevering van een paar maanden geleden. Klasse!

Alvorens een microfoon aan de kandidaat te overhandigen, test Achmed uitvoerig het spreekijzer. "Hezzzbollah!" of "Fatimaaa!" klinkt het dan ‘dreigend’ door de zaal. Deze keer test hij met een luid en duidelijk "Zutphennn!" Leuk voor mij als import-Zutphenees (of is het nu Zutphenaar?).

Allah

Valt er nog wat te lachen met die Abdulwahid?

Humor. Sinds jaren de rode draad in de boodschap van Abdulwahid van Bommel. In het humorpamflet "Valt er nog wat te lachen met die moslims", verschenen in maart 2007, komen niet alleen zaken samen die Van Bommel op het gebied van humor heeft verzameld en overdacht, hij gaat ook uitgebreid in op de actualiteit, moslim stand-up comedians, humor in de koran en de hadith en - ik noem maar een voorbeeld -  het gebrek aan humor van een bekende Noorse moella (zeker geen Nasroeddin!).

VOORAFJE

Van Bommel is niet vies van een controverse meer of minder. Dat siert hem. Zelf zie ik in zijn woorden veel relativeringsvermogen. Hij relativeert door uit te vergroten (naar het voorbeeld van die legendarische moella Nasroeddin die achterstevoren gezeten op zijn ezel is afgebeeld op de cover van het humorpamflet). Exemplarisch zijn deze woorden uit de laatste alinea van de inleiding van het pamflet: "Na deze algemene verkenningsvlucht over de moslimwereld op zoek naar humor, is er geen ontsnappen meer aan. Ik moet vertellen volgens welk meesterplan dit boek is opgebouwd en ingedeeld." Dat smaakt naar meer!

ZEVEN GANGEN

Herkenning
Na dit voorafje volgt een uitgebreid zevengangen menu. Licht verteerbaar, leerzaam, met soms een bittere bijsmaak. Van Bommels beschouwingen en commentaren zijn goed gemengd met een keur aan moslimwitzen en Nasroeddin leerverhalen. Zelfs de Turkse volksheld Temel komt langs. Een feest der herkenning! Vele verhalen ken ik al van Van Bommels stripalbum "Moella Nasroeddin" uit 1993 (tekeningen door Ybed) en "De spijker van Gohâ", een serie van twee artikelen over humor en islam, gepubliceerd in het NMO kwartaalblad Karavaan (1996).

Confrontatie
Over die artikelen zegt Van Bommel in het humorpamflet het volgende. "Toen ik in 1996 een serie artikelen over humor in de islam schreef, kreeg ik een boos telefoontje. Of ik van mijn geloof was gevallen. En de eigenaar van de boze stem wist wel waarom ik humor op de islam betrok: 'wiens brood men eet, diens woord men spreekt', en hij hing op. Hij doelde erop dat ik voor een gesubsidiëerde instelling werkte en nu mijn Nederlandse kant liet zien. Dat was de eerste keer dat ik met de moslimcontroverse over humor werd geconfronteerd."

Afvalligheid
Bij de uitgave van het humorpamflet is hij opnieuw beschuldigd van afvalligheid. "Lachen als een moslim met kiespijn is nog geen vaste uitdrukking, maar dreigt het wel te worden. Misschien is het nog niet te laat," zegt hij in de inleiding. Het lachen dreigt Van Bommel even te vergaan. Hij heeft de bui zien hangen, maar dat heeft hem er niet van weerhouden door te gaan op de ingeslagen weg. Daar zou ik aan toe willen voegen "Wat de moslim niet kent, dat eet hij niet". Bruggetje terug naar het zevengangen menu.

Ingebed
Van een compleet overzicht van de menukaart krijg je geen lekkere trek en het doet afbreuk aan de rijkgevulde maaltijd die door Van Bommel wordt voorgeschoteld. Net zoiets als het uitleggen van een mop. Dat is dodelijk. Humor op zich ook. In het genoemde "Karavaan" artikel staat de laatste satirische column van de vermoorde Said Mekbel (overgenomen uit het Franse ochtendblad 'Le Matin') ingebed tussen leerverhalen over Nasroeddin en overleveringen over het gevoel voor humor van de profeet, vrede zij met hem. De column krijgt als tussenkopje 'Valt er nog wat te lachen in de islam?' Een retorische vraag! Want op de cover van het blad staat pontificaal (excusez le mot) het antwoord: "Islam is lachen!"

Losgerukt
In het humorpamflet heeft Van Bommel de Mekbel column losgerukt van zijn Nasroeddin omgeving. Hij refereert nog wel aan de band van Mekbel met Nasroeddin maar plaatst de column vervolgens wel onder het kopje 'Humor roept geweld op'. Deze column maakt deel uit van de zevende en laatste gang van de maaltijd. Een gang met een bittere bijsmaak, want de column wordt direct gevolgd door een overzicht van stand-up moslimmannen en -vrouwen (met als vreemde eend in de bijt de christelijke Palestijnse stand-up comedian Ray Hanania). Zou Van Bommel het idee hebben dat hen ook hetzelfde lot als Mekbel staat te wachten? "[Op] 3 december 1994 werd Said Mekbel vermoord. Waarschijnlijk door terroristen," aldus Van Bommel in "Karavaan".

Losgeslagen
De zevende gang eindigt met een portret van Shabana Rehman, een Noorse stand-up comédienne van Pakistaanse afkomst. Naar mijn bescheiden mening is deze stand-up conwoman losgeslagen. Dat ze met de Noorse vlag op haar naakte lichaam geschilderd, poseert voor een foto bij een kranteninterview gaat perken te buiten. Volgens Van Bommel houden liberale moslimvrouwen van haar en is ze voor conservatieve moslimvrouwen publieksvijand nummer 1. Tja, als je als Rehman zo confronteert, blijf je voor eigen 'liberale' parochie preken en bereik je nooit hen die je tot echte reflectie wilt bezielen en tot onafhankelijke denkers wilt maken.

Om jezelf lachen
De bekendste actie van Rehman waarmee Van Bommel zijn humorpamflet besluit, vind ik niet zo confronterend als die naaktfoto. Eerder ontwapenend. Bij kennisneming van het voorval heb ik werkelijk in een deuk gelegen. Waar gaat het om? Op een bijeenkomst tilt zij een moella op bij zijn middel. Een man die door een vrouw gedragen kan worden, kan nooit een fundamentalist zijn, zegt Rehman hierover. "De moella echter ontbrandt in toorn en dat vind ik jammer. Hij had een wereld kunnen winnen als hij hartelijk om zichzelf had gelachen," aldus besluit Van Bommel de maaltijd.

Dat het u wel moge bekomen.

www.bulaaq.nl/product.php?categorie_id=5&product_id=122

Abdulwahid van Bommel
'Valt er nog wat te lachen met die moslims'
ISBN 978 90 5460 143 2
prijs €14.50

Koran op de molen (ziek heil)

Dat ik deze bijdrage inclusief onderstaand nieuwsbericht uit De Volkskrant ook in de categorie Humor van mijn weblog heb geplaatst, zal zeker wenkbrauwen doen fronsen. Maar ja, wat wil je? Als Obersturmbahnführer Wilders in alle ernst de koran vergelijkt met Mein Kampf van Adolf Hitler, dan kun je niets anders doen dan hartelijk lachen. Het moge nu helemaal duidelijk zijn dat Wilders niet serieus genomen moet worden. Zijn boodschap hoort eerder thuis op een smerig podium waar derderangs stand-up comedians onderuit gaan door eigen opwinding. Ziek heil, ziek heil, ziek heil!

www.volkskrant.nl/binnenland/article451302.ece/Wilders_verbied_de_Koran,_ook_in_moskee

Wilders: verbied de Koran, ook in moskee

Van onze verslaggeefster Sara Berkeljon

AMSTERDAM – Geert Wilders wil de Koran verbieden. Dat schrijft de fractievoorzitter van de Partij voor de Vrijheid vandaag in een ingezonden brief in de Volkskrant. De politicus vergelijkt het islamitische heilige boek met Mein Kampf van Adolf Hitler. Dat boek mag in Nederland sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog niet meer worden verkocht. Wilders over de Koran: "Verbied dat ellendige boek zoals ook Mein Kampf verboden is!"

De vergelijking met het nationaal-socialistische geschrift gaat overigens niet helemaal op, licht Wilders telefonisch toe. Zo mag Mein Kampf op universiteiten worden behandeld, is het bezit ervan niet strafbaar en is het boek in diverse bibliotheken te lezen.

De Koran als studieobject wil Wilders nog wel toestaan, maar daar blijft het bij: "Een verbod is een verbod. Dus moet niet alleen verkoop, maar ook gebruik in moskeeën en bezit in huiselijke kring worden bestraft. Als dat in de huidige wetgeving niet kan, moet er een nieuwe verbodsbepaling komen."

De politicus wil op die manier een signaal afgeven aan radicale moslims die de Koran zouden gebruiken om geweld te legitimeren. Als voorbeeld haalt hij 'de overvallers' van Ehsan Jami aan. Zij sloegen de voorzitter van het Comité voor afvallige moslims zaterdag in elkaar, vermoedelijk vanwege zijn controversiële uitspraken over de islam. Volgens Wilders vonden de daders in de Koran een excuus Jami te molesteren.

"Genoeg is genoeg", schrijft de fractievoorzitter. Nadat hij tijdens de verkiezingscampagne de toename van het aantal moslims in Nederland een 'tsunami' noemde, en na zijn pleidooien voor een stop op de bouw van moskeeën en voor een algeheel boerkaverbod, richt de politicus zijn pijlen nu op de Koran: een 'fascistisch boek', aldus Wilders.

Hij zal voor zijn voorstel geen Kamermeerderheid krijgen, beseft de PVV-voorman. "Helaas worden onze voorstellen wel vaker met 141 tegen 9 stemmen verworpen. Maar als ik me daardoor zou laten leiden, kan ik er beter meteen mee stoppen. Dit boek zet aan tot haat en moord, en past daarom niet in onze rechtsorde. Als moslims willen participeren, moeten ze afstand nemen van deze Koran. Ik zie in dat dit veel gevraagd is, maar we moeten stoppen met het doen van concessies."

Genoeg is genoeg: verbied de Koran
(een opiniestuk door Geert Wilders in De Volkskrant)

Geert Wilders slaat door
(een commentaar van De Volkskrant op het opiniestuk)

UPDATE 15 AUGUSTUS 2007:

Mijn eerste recensie exemplaar 'ever'

Mash’Allah, mijn eerste recensie-exemplaar ever gisteren ontvangen! Laatst heeft Abdulwahid van Bommel (zie foto) mij in een email er aan herinnert dat ik nog een recensie in de pijplijn heb zitten. Ik krab me achter de oren en mail terug met de vraag wat hij bedoelt.

Blijkt het over zijn humorpamflet "Valt er nog wat te lachen met die moslims" te gaan. Maanden geleden heb ik op mijn weblog al eens aandacht besteed aan dit boek. Eergisteren nog heb ik er reclame voor gemaakt in mijn nieuwste column voor Religie.blog.nl, door een tekstlink te maken naar de website van uitgeverij Bulaaq.

Ik moet maar eens gaan kijken in de bieb of het boek daar al te krijgen is, want ik kan niet zo één-twee-drie een boek kopen, laat ik Van Bommel weten. Nou, Abdulwadûd, mailt hij me terug, jij zit gewoon te vissen naar een gratis boek. Nou oké dan, mail mij nogmaals je NAW gegevens en incha Allah volgende week kan ik jou er eentje toesturen.

Is-t-ie gisteren al op de deurmat gevallen! De cover ken ik al maar tovert bij mij nog steeds een glimlach op de mond: moella Nasroeddin, achterstevoren gezeten op een ezel. Bij het uitbrengen van dit boek en de daaropvolgende media exposure is er van alles over en weer gezegd. Nu maar hopen dat ik de verleiding kan weerstaan om die hausse aan publiciteit mee te nemen in mijn incha Allah komende recensie van "Valt er nog te lachen met die moslims". Het is mijn overtuiging dat een bespreking alleen over het werk in kwestie mag gaan en eventueel ook over de plaats van dat werk in het oeuvre van de maker – en dus niet over de hausse en heisa daar omheen.

Hoewel? Sinds jaar en dag is het ook mijn overtuiging dat een recensie meer zegt over de recensent dan over het werk in kwestie. Dat zal niet anders zijn bij ondergetekende, neem dat maar van mij aan. Sinds jaar en dag is mijn hobby ‘lezen’ weggedrukt in de marge van mijn dagelijks leven. Zelfs bezoeken aan de bieb kunnen er niet vanaf – of het moet voor een boek voor één van mijn kids zijn geweest. Nu ik dit recensie-exemplaar heb ontvangen, kan ik weer genieten van de geur van een vers boek, uitgegeven door Bulaaq uit Amsterdam en gedrukt door Koninklijke Wöhrmann uit mijn eigen Zutphen.

Abdulwadûd tapt moslim-moppen (mijn zevende column voor Religie.blog.nl)

Mash’Allah! De plaatsing van mijn zevende column, vanochtend om 08.45 uur, op Religie.blog.nl is een feit.

Alhamdulillahi Rabbil ‘Aalamien…

religie.blog.nl/columns/2007/08/06/laten-we-om-onszelf-lachen-betoogt-abdulwad-d

Valt er nog wat te lachen met die moslims? Als we imam Abdulwahid van Bommel mogen geloven, is dat zeker het geval. Voor zijn humor-pamflet dat vier maanden geleden verscheen, heeft hij echter moeten shoppen buiten moslimgebied ‘om humor te kunnen plaatsen’. Moslims en humor, het gaat samen, maar moeizaam. Hoewel? Het publieke domein van een land als Senegal is vol van humor waarin niet het geloof of de Almachtige worden geridiculiseerd, maar waarin de spot wordt gedreven met de gelovigen. Met de gewone moslim-in-de-straat, hoe deze – soms op een onbeholpen wijze – omgaat met zijn religie. Neem nu het volgende verhaal:

Op een dag steekt een blinde man met gevaar voor eigen leven weer de drukke Route de Rufisque over. "Heilig is Allah! [Soebhaan'Allah]" zegt hij, want het is hem weer gelukt.

Hij komt net van de moskee en wil een frisse neus halen op het strand. Hij passeert de onrustige wijk Diokoul ook zonder problemen en hij prijst opnieuw zijn Heer. "Alle lof aan Allah! [Alhamdoelillah]"

Dan komt hij aan op het strand. De blinde man wil zich opfrissen en schept wat zeewater op met zijn handen en strijkt er mee over zijn gezicht. Dat doet het licht weer in zijn ogen schijnen; hij kan weer zien!

"Ty!@#, t^$%ng, krijg nou toch de kl*&%!" Vol ongeloof staart de man naar de branding.

Direct wordt het hem weer zwart voor de ogen en vergeefs smeekt hij: "Moge Allah 't mij vergeven, moge Allah 't mij vergeven, moge Allah 't mij vergeven… [Astaghfiroellah...]"


Moslimhumor op het internet

Mijn quest naar online moslimhumor door moslims staat al lange tijd op een laag pitje. Er is nauwelijks meer moslimhumor "van eigen makelij" te vinden waarvan ik direct zeg ‘daar kan ik van leren’ of ‘daar kan ik om lachen’ (het liefst allebei natuurlijk). In het verleden heb ik moslimmoppen uit diverse categorieën verzameld (zwart, melig, moralistisch, ontroerend, noem maar op).

Daar het er op Religie.blog.nl af en toe heet aan toe gaat, waardoor we nu zelfs twee columnisten moeten missen, is het nu even tijd voor wat humor. De ervaring leert dat lichtvoetige columns weinig reacties uitlokken. Maar misschien wilt gij, waarde lezer, mij van het tegendeel overtuigen? Bijvoorbeeld door als reactie een christenmop van christelijke makelij of een joodse mop van joodse makelij te plaatsen (valt er nog wat te lachen met die atheïsten?). Kom op, laten we om onszelf lachen terwijl 'de ander' kan meegenieten. Mijn eerste bijdrage is een selectie van vijf moslimmoppen, elk met een andere insteek.

Zwarte moslimhumor [bron: ibn.net]

Er was eens een jongeman die op een dag over een brug wandelde. Hij ziet een oude man staand op de brugleuning, klaar om zelfmoord te plegen. De jongeman loopt direct op de oude man af en zegt: "Stop! Niet doen!"

"Hoezo dat?"
"Er is zoveel om voor te leven!"

"Zoals…?"
"Even kijken… Heb jij een geloof of ben je een atheïst?"

"Ik geloof."
"Ik ook! Ben jij een moslim, christen of een jood?"

"Moslim."
"Mashallah! Ik ook! Soeniet of Shi’iet?"

"Soenniet."
"Mashallah! Ik ook! Welke wetschool volg jij? Hanafi, Hanbali, Shafi of Maliki?"

"Hanafi."
"Mashallah! Ik ook! Welke sheikh volg je dan, sheikh Foelaan al-Foelani of sheikh Kaza wa Kaza?"

"Sheikh Foelaan al-Foelani", zegt de oude man.
Waarop de jongeman zegt: "Wat?! Sterf, vuile ongelovige!" en hij duwt hem over de rand van de brug.

Melige moslimhumor [bron: ibn.net]

Twee afgeleefde dollarbiljetten komen aan bij een Federal Reserve Bank om uit de roulatie te worden genomen. De één is een haveloos biljet van $1 en de ander is een verformfaaid biljet van $20. Ze liggen op de lopende band, op weg naar de verbrandingsoven, en komen in gesprek. Het twintig-dollar-biljet haalt herinneringen op over zijn reizen door het land.

"Ik heb een aardig goed leven gehad", zegt hij. "Kijk maar, ik ben in Las Vegas geweest en Atlantic City, de beste restaurants in New York, voorstellingen op Broadway, en zelfs een cruise naar de Caribbean."

"Wauw!" zegt de één dollar. "Jij hebt echt een heerlijk leven gehad!"

"Maar, vertel me eens," zegt de twintig dollar, "Waar ben jij je hele leven geweest?"

Zegt de één dollar: "Effe kijken, ik ben geweest in de Masdjied [moskee] aan de Main Street, de Masdjied aan de 4th Street, de Masdjied in het centrum…"

Dan wordt hij onderbroken door de twintig dollar: "Wat is dat, een Masdjied?"

(Moslim)humor met een moraal [bron: ibn.net]

Twee vissen zwemmen wat rond. Plots bungelt er een stukje vlees voor hun neuzen. De jongste van het vissenstel stormt er op af met zijn mond wijd open.

De oudere vis roept: "Stop! ‘t Is niet te zien, maar er zit een haak in het vlees. Die haak is verbonden met een draad. Dat draad zit vast aan een hengel. Een man houdt die hengel vast. Als jij het vlees eet, blijft je kaak aan de haak hangen en trekt de man je uit het water. Hij zal je opensnijden met een mes, je roosteren op een vuurtje en je vervolgens opeten. De resten voert hij aan zijn kat."

De jonge vis laat het vlees voor wat het is en de twee zwemmen weg. Maar wanneer de jonge vis alleen is, denkt hij bij zichzelf: "Ik kan beter zelf poolshoogte nemen om te zien wat er waar is van deze beweringen." Hij begeeft zich naar het stukje vlees, zwemt eromheen, erboven en eronder en maakt omtrekkende bewegingen. Na een diepgravend onderzoek zegt hij tot zichzelf: "Ik heb overal gekeken en heb geen enkel bewijs gevonden voor de aanwezigheid van een man, een hengel, een mes, een vuur en een kat. Buiten het water waarin we leven, heb ik geen enkel spoor gevonden van wat dan ook. Die ouwe spelde me wat op de mouw." Hij opent zijn mond en eet het vlees. De haak pakt zijn kaak en hij wordt uit het water getrokken. Hij ziet een hengel, een man, een mes – maar die kennis kan hem niet meer helpen.

Ontroerende moslimhumor [gevonden in een moslim forum thread op Beliefnet.com]

Dit verhaal gaat over een echtpaar met twee stoute kinderen: twee koppige jongens van acht en tien jaar die wel heel erg ondeugend zijn. Voortdurend komen ze in de problemen en de ouders weten dat wanneer er ergens in de stad iets voorvalt hun jongens er wellicht iets mee te maken hebben. De moeder van de twee hoort van een imam die goed schijnt te zijn in het kinderen bijbrengen van discipline. Ze gaat naar hem toe en vraagt of hij met haar jongens wilt spreken. De imam stemt toe, maar onder de voorwaarde dat hij ze apart te spreken krijgt.

Dus stuurt de moeder op een ochtend haar zoon van acht naar de imam, dan is het in de middag de beurt aan de tienjarige. De imam, een grote brede overweldigende man met een overdonderende stem zet de jongen op zijn plaats en vraagt hem streng: "Waar is Allah?" De jongen is perplex. Zijn mond valt wijd open maar er komt geen geluid uit. Zijn ogen staren omhoog naar de imam. Deze herhaalt de vraag op een nog strengere toon: "Waar is Allah?!" Weer geeft de jongen geen sjoege en dus vraagt de imam hem opnieuw, nu met een opgeheven wijsvinger en een brullende stem: "WAAR IS ALLAAAH?!". De jongen schreeuwt het uit, schiet van zijn plaats, rent direct naar huis en zoekt zijn toevlucht in een kast.

Wanneer de oudere broer hem in de kast vindt, vraagt deze: "Wat is er gebeurd?" Zegt de jongere broer, buiten adem: "Deze keer zijn we echt de pineut, grote broer. Allah is spoorloos en ze denken dat wij er iets mee te maken hebben!"

Moslimhumor met een twist

Aan het eind van een moslimmoppenreeks hoort een echte uitsmijter (zonder ham). Daarom de volgende mop die ik heb gevonden in een moslim forum thread van de multireligieuze Amerikaanse website Beliefnet.com. De mop is door zijn ingenieus gebruik van woordspelingen onvertaalbaar. Daarom deze outsmyter in het Engels:

"At Heathrow Airport today, an individual, later discovered to be a public school teacher, was arrested trying to board a flight while in possession of a compass, a protractor and a graphical calculator. Authorities believe he is a member of the notorious Al-Gebra movement. He is being charged with carrying weapons of math instruction."

Da’s een leuke dag vandaag, papa!

Soebhaan’Allah. De zon brandt, het badje staat in de achtertuin en Yande, Ahmed en Kiné vermaken zich uitstekend.

Kiné blijft de hele dag spetteren, terwijl Ahmed af en toe naar een vriendje gaat om te voetballen en Yande naar binnen schiet om achter de computer voor de zoveelste keer clips van die nieuwste rage uit Duitsland te bekijken (de muziekgroep Tokio Hotel). Een relaxte dag, ik krijg er geen genoeg van!

YouTube enzo

Op de bonnefooi ben ik wat door het immense video archief van YouTube aan het struinen. Voor mij géén Tokio Hotel clips (zoals bij Yande) of voetbalbeelden (zoals bij Ahmed). Al snel vind ik een aantal video’s die zijn gepost door ene Timurcin23. Het merendeel van zijn postings zegt mij niets, maar de tekenfilms in zijn ‘collectie’ vallen mij direct op: Abdes Rudu Säuberung (uitleg rituele wassing – zie de ingebedde video onderaan deze bijdrage) en Namaz Salat Das Gebet (het gebed, stap voor stap). Bij het bekijken van de video over de rituele wassing (voertaal: Turks) komt Kiné gelijk bij me zitten en kijkt geboeid van begin tot eind. Een leuke videotip voor deze vrijdag!

UPDATE D.D. 8 MEI 2013: De twee genoemde video's niet meer beschikbaar via het account van Timurcin23. Alhamdulillah heeft YouTube user amine222009 de video "Namaz Salat Das Gebet" in 2010 opnieuw geüpload. De voertaal is Turks:

www.youtube.com/watch?v=qCJDC8kxPic

AYAT 2140

Productbesprekingen. Ik hou ze niet vaak, maar valt me een bepaald product op dan schrijf ik er wel wat over. Meestal ga ik dan af op officiële productinformatie, want ik heb niet de middelen om zomaar van alles en nog wat aan te schaffen. Mijn aandacht die ik heb geschonken aan de Quran DVD (zie mijn bijdrage "Salam alaykum brother" van 18 juli jl.) heeft mij geen windeieren gelegd. Incha Allah zal ik binnenkort een gratis exemplaar van deze Quran DVD ontvangen. Dan kan ik fi sabilillah pas ècht een bespreking schrijven en uitgebreid ingaan op de toepassingen, de plus- en minpunten, etcetera.

www.islamicity.com/m/bazar/action.lasso.asp?-db=Bazaar&-lay=Product&-format=detailArtwork.asp&-error=error.asp&-op=cn&Part_no=01916-5715&-find

"Welcome to IslamiCity Bazar". Vanochtend ben ik gaan window shoppen en stap uit pure nieuwsgierigheid binnen bij de online winkel van IslamiCity.com. Ook IslamiCity.com heeft een product, de AYAT 2140, dat uit-het-hoofd-leren van de koran tot doel heeft. Maar AYAT 2140 is twee vliegen in één klap. Bidden en leren tegelijk.

VOORKEURSINSTELLINGEN
Stel, je staat vroeg in de morgen op om je ochtendgebed (fajr) te doen. In het main menu stel je de AYAT 2140 dan in op twee rakaat met extra soera’s naar keuze en je gaat aan de slag. Indien gewenst stel je de preference setup in op stilte op het moment dat de fatihah en de tashahoed moeten worden uitgesproken. Kies je er voor om de fatihah en de tashahoed wèl door de AYAT 2140 te laten doen, dan geeft deze op gezette tijden gedurende het gebed ook speciale smeekgebeden weer.

RAMADAN
Voor de extra tarawih gebeden tijdens de ramadan (die begint incha Allah 13 september a.s.) heeft het menu ook opties, zodat je gewoon thuis tijdens de vastenmaand de gehele koran kunt doen verdeeld over die tarawih gebeden.

GEWOON LUISTEREN
Je kunt met de AYAT 2140 natuurlijk ook gewoon naar de koran luisteren, waar en waneer je maar wilt. Middels het menu kun je een soera of een juz (deel) kiezen. De productinformatie geeft helaas niet aan of je ook een selectie kunt maken op aya-basis.

KAN DAT ZOMAAR
Ja, zegt IslamiCity.com. Een Egyptische islamitische instantie heeft een uitspraak gedaan waarin het gebruik van de AYAT 2140 tijdens het gebed (salaat) wordt toegestaan. In de productinformatie staan zelfs links naar die uitspraak en ook een goedkeuring van de in het product gebruikte korantekst.

Diigal ci Wolof Njaay

"Onderdompeling in Hoog-Wolof" betekent de titel van deze bijdrage. Eens in de zoveel tijd neem ik een duik in de taal die Wolof heet, naast het Frans is Wolof de lingua franca van Senegal. Dan spetter ik rond in moppen (de vermaarde maye wolof), waad ik door het Wolof alfabet (ja, er bestond eens een apart op het Arabisch geënt schrift voor deze taal) en duik af en toe een uitdrukking op die is afgezonken naar de diepe gronden van de rivier de Senegal (Wolof Njaay wordt ook wel Wolof yu xóót genoemd, Diep-Wolof).

Vandaag heb ik een Senegalese uitdrukking opgedoken. Mijn vrouw Ndoya is immer mijn bron van Senegalese uitdrukkingen en gezegdes, daar waar het de Wolof taal betreft. Ze gebruikt ze in conversatie met mij  en anderen, of ze hoort ze in de populaire Senegalese muziek, de mbalax, en legt ze vervolgens uit aan mij. Deze uitdrukking is mooi te gebruiken in een peptalk:

Ku yàgg ci teen,
baag fekke la fa 

uitspraak: "koe yagg tsie teen, baag fekkè la fa"
(spreek de ‘g’ uit als in het Engels)

[voor] wie lang in de put zit [:]
de baag* zal je vinden 

*het geheel van materiaal waarmee een emmer een waterput in wordt gelaten