Peptalk in de Masnawî #wakeupcall van 23 augustus jl.
Het onderstaande verhaal heeft iemand mij per email toegestuurd. Qua stijl heeft het verhaal wel iets van Rûmî weg – misschien kom ik het straks nog tegen in de delen van de Masnawî die ik nog voor de boeg heb :-) En mash’Allah, het verhaal is ècht een peptalk:
Een goede, godbewuste man droomde dat hij met God samen door de woestijn liep. De wandeling in zijn droom verliep net zoals zijn leven: het was net alsof hij zijn eigen levensverhaal las. Terwijl ze liepen lieten ze twee paar voetsporen in het zand achter. Maar in de werkelijkheid van zijn droom zag de man van tijd tot tijd maar één paar voetsporen. Hij begreep het niet en hij vroeg aan God:
"Lieve God, hoe komt het dat er van tijd tot tijd maar één paar voetsporen in het zand te zien is. Ik leefde toch met U samen? Maar ik zie dat het andere spoor ontbreekt in perioden van mijn leven waarin ik door het diepst van wanhoop en ellende ging. Waarom was u niet bij me toen ik U het hardst nodig had?"
God keek de man met Zijn grote mededogen aan en antwoordde:
"Mijn lieve vriend, er is inderdaad maar één paar voetsporen in de moeilijkste tijd van je leven. Maar in die periode heb ik jou in mijn armen gedragen..."