Verhalen

 Vanmiddag. Zonnig weer, weinig wind en we zitten op een bank in onze achtertuin. Ndoya heeft het leerboek "IJsbreker" (Meulenhoff Educatief) erbij gepakt. Het is al weer jaren geleden dat ze een inburgeringcursus heeft gevolgd met gebruik van dat leerboek. Ze spreekt nu mash'Allah heel goed Nederlands, maar dat heeft niet aan die cursus gelegen. Haar eigen inspanningen plus haar contacten met veel ouden van dagen (waar ze als alfahulp huishoudelijk werk verricht) hebben wèl goed geholpen.

Tijdens de inburgeringcursus heeft ze veel lol. Het gros van de cursisten is moslim(a), dat schept een band. Tot nu toe komt Lamine, een oud-klasgenoot, regelmatig langs en worden er herinneringen opgehaald. Kritiek op de lesstof en de leswijze te over, maar er wordt met geen kwaad woord gerept over de sfeer in de klas. Het lijkt alsof iedere cursist jaren jonger wordt wanneer hij of zij achter een schooltafel plaats neemt. Soms moet de cursusleider hen tot rust manen wanneer ze als een stelletje drukke tieners kabaal maken.

Naast Lamine komen we soms ook andere oud-klasgenoten van Ndoya tegen, soms zijn ze al gesetteld, soms bevinden ze zich nog steeds in een onzekere situatie. Hen die we niet meer zien, wonen in een andere uithoek van het land of zijn uitgeprocedeerd en bestaan niet meer voor de Nederlandse overheid. Kijk, zo'n klas zouden ze eens bij elkaar moeten halen voor een televisie-uitzending [KRO's De Reünie bijvoorbeeld]. Dat zal me een hoop verhalen vol hoop, vrees en geluk opleveren – zeker niet genoeg voor één aflevering.