Belangstelling voor een bepaald onderwerp, voor een stuk muziek of voor een bijzondere film(regisseur). Interesse heeft zich bij mij altijd vertaald in hyperfocussen op een detail (tja, je hebt ADHD of je hebt ‘t niet, hè). Zo’n detail geeft voor mij dan de essentie weer van òf het verhaal òf mijn eigen beléving van dat verhaal.
GESCHIEDENIS –
MIJN LIEVELINGSVAK OP DE MIDDELBARE SCHOOL
⊕ hyperfocus op archeologie, zelfs even meegedaan bij opgravingen in mijn toenmalige woonplaats Spijkenisse
begin jaren tachtig
HELEMAAL WEG VAN "ÅSE’S DOOD" UIT EDVARD GRIEG’S "PEER GYNT SUITE (MUZIEK BIJ TONEELSTUK VAN HENRIK IBSEN)
⊕ hyperfocus op dat ene akkoord dat mij kippenvel bezorgt, dat gaat zo ver dat ik bij de bibliotheek de partituur opvraag en een kopie maak van dat ene akkoord en het ingelijst en wel aan mijn muur hang (klik op
deze link om naar dit stuk te luisteren, het bewuste akkoord is te horen van 2’33" tot 2’36" en nogmaals van 2’40 tot 2’43", dat je het even weet :-)
midden jaren tachtig
HERNIEUWDE BELANGSTELLING VOOR HET CHRISTENDOM (MIDDEN JAREN TACHTIG, WAS VAN KORTE DUUR)
⊕ hyperfocus op het Hooglied uit de bijbel, dat resulteert in de aankoop bij galerie Steltman (tegenover de Westerkerk, Amsterdam) van een kunstwerk van Poen de Wijs (de elpeehoezenillustrator van destijds die andere interesse van mij: Flairck, een muziekgroep die ik achterna heb gereisd tot in Ludwigshafen om ook dat concert van ze bij te kunnen wonen); dat kunstwerk toont in enkele kolommen de tekst van het Hooglied afgewisseld met tekeningen (in potlood)
midden jaren tachtig
FAN VAN HITCH (SUSPENSE REGISSEUR ALFRED HITCHCOCK)
⊕ hyperfocus op diverse sleutelscènes uit zijn oeuvre waaronder ‘de douche-scène’ uit de thriller Psycho, ik maak mijn studiegenoten op de Filmacademie helemaal gek met mijn fascinatie die ik te pas en te onpas uit (mijn oprechte excuses aan Ian Kerkhof, Pieter-Bart Korthuis, Dana Nechushtan en de rest :-)
begin jaren negentig
En zo kan ik nog wel even door gaan…
GISTERENOCHTEND
Bovenstaande herinneringen komen naar boven wanneer ik samen met Ndoya kijk naar Zee Cinema (een filmkanaal dat verkrijgbaar is via diverse digitale televisie pakketten). De Bollywood klassieker Coolie (1983) staat geprogrammeerd, een Indiase film die zich grotendeels afspeelt in een moslim-milieu, met superster Amitabh Bachchan in de hoofdrol (zie foto, rechts). Jaren geleden heb ik deze film een paar keer gezien en ‘mijn essentie’ was het beeld van een moslima die de salaat verricht en wordt overspoeld door een soort tsunami wanneer ze zich ter aarde werpt (sadjdah).
Bij het opnieuw zien van deze film ben ik verbaasd over hoeveel ‘details’ van deze film ik vergeten ben. Coolie blijkt Bolly meets Holly, compleet met een afrekening op grote hoogte (held en bad guy) zoals in zovele Westerse films (Ricochet, om maar wat te noemen, waarin de racistische slechterik zich als een suïcidale viking op een ‘speerpunt’ stort – en niet te vergeten Vertigo uit 1958 waarvoor Hitchcock weer de kunst heeft afgekeken van Michael Powell’s Black Narcissus uit 1947 – Michael Powell, wiens hand ik eens heb mogen schudden in het Nederlands Filmmuseum, wiens gesigneerde biografie ik als reisgids heb gebruikt voor een reis door Londen, maar goed ik dwaal af :-). Terug naar Coolie.
In het geval van Coolie is de grote hoogte geen gebouw
under construction zoals in Ricochet maar een minaret, de held slaat in Coolie geen stoere taal uit maar roept luid de shahada wanneer hij wordt getroffen door kogels van de bad guy. Natuurlijk lukt het de held de bad guy uit te schakelen en met een luid "Allahoe Akbar!" geeft hij hem het laatste zetje. De solidariteit onder de verschillende religies krijgt dan aan het eind van Coolie vorm wanneer de verschillende Indiase geloofsgemeenschappen, ieder in hun eigen gebedshuizen, bidden voor een snel herstel van hun gewonde held. Mash’Allah! Da’s andere koek dan die pure Holly-kost…
Ga snel naar de dichtsbijzijnde hindoestaanse videotheek (wel uitkijken met oversteken! :-) en huur deze film. Een echte aanrader!
BEKEERD TOT ISLAM OP 31 MAART 1996
(AL BIJNA ELF JAAR GELEDEN, MASH’ALLAH)
⊕ hyperfocus op soera Ar-Rahmaan (hoofdstuk 55 uit de koran), de soera die vanaf het begin van mijn moslim-zijn een bijzondere plaats in mijn leven heeft ingenomen –
op mijn weblog in de linkerkolom heb ik een player geplaatst met 47 tracks van verschillende qaari’s (koranrecitanten) die allemaal deze soera reciteren – elke dag luister ik wel naar een paar tracks, zo probeer ik deze soera "op te eten, te cònsumeren, te àbsorberen" zoals ik mij reeds had voorgenomen kort na mijn bekering (zie één van mijn eerste logs:
Wat bezielt mij? Deel 8. DE BARMHARTIGE d.d. 4 december 2003)
van 1996 tot heden, mash’Allah
.GIF)
.gif)
