Vandaag
is het offerfeest in Senegal. Althans, wanneer je tot de
moslimbroederschap der tijani’s of mourides behoort. Ja, zelfs in een
land als Senegal bestaat geen eenheid als het gaat om de islamitische
kalender [
meer...].
Hier in huize Louws-Sarr, ver van de warme temperaturen van Senegal, staat ons hoofd niet naar dit soort
issues. Zeker niet op zo’n feestdag als vandaag. Mash’Allah, we hebben wat extra’s kunnen sturen in verband met
tabaski (offerfeest). Ndoya heeft het zwaar, omdat dit de eerste
tabaski is
zonder Yaay Booy, haar moeder. Met weemoed denkt ze aan de tijd dat ze
nog in Senegal woonde, het was haar moeder die altijd het vlees van het
schaap verdeelde. Een deel voor de familie, een deel voor behoeftigen
uit de buurt. Vanaf 25 december 1998 is Ndoya woonachtig in Nederland
(evenals Yande en Ahmed) en heeft ze – naast een paar verblijven in
Senegal – voornamelijk telefonisch contact met haar moeder gehad. Yaay
Booy was niet te houden wanneer
tabaski naderde, nooit waren de
extra’s genoeg. "Doe er nog wat bij, de schapen zijn duur dit jaar,"
zei Yaay Booy dan in het zoveelste telefoontje. Met weemoed kijkt Ndoya
terug naar zelfs déze ‘onderhandelingen’ :-)
Yaay
Booy, we missen je enorm. Ndoya mist jouw moederliefde en ik, jouw
schoonzoon, mis jouw beroemde ontbijten: stokbrood met chocoladepasta
(door de
boutiquier aangelengd met pindaolie) en een enorme beker met hete
kenkiliba, thee van Senegalese theebladeren. En voor onze familie in Senegal is het gemis extra hard vandaag.
Tabaski en Yaay Booy, dat hoort gewoon bij elkaar…
UPDATE Lees ook het vervolg Yaay Booy : (schoon)moedertje lief van vanavond 20.00 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.