Maandagmorgen. Voor Ahmed en Kiné maak ik de
tussendoortjes voor school klaar (Yande, een mash’Allah dame van ruim
twaalf jaar inmiddels, zorgt zelf voor haar natje en droogje). Ahmed
stormt de keuken binnen, op zoek naar zijn gymspullen.
"Vandaag is de hajj begonnen, jongen," zeg ik. "Weetjewel, die tocht die elke moslim eens in zijn leven moet maken."
"Waarom móet dat dan?"
"Als moslim bidt je vijf keer per dag richting het Huis van Allah – zoals de kaäba in de Heilige Moskee van Mekka wordt genoemd. Dan is het niet meer dan normaal dat Allah je verplicht Zijn Huis minstens éénmaal in je leven te bezoeken – alleen als je gezondheid het toelaat en als je er geld voor hebt, natuurlijk."
Ahmeds gedachten lijken af te dwalen. Zoveel informatie ‘s ochtends vroeg op de nuchtere maag is nogal wat.
"Ahmed, het Huis van Allah is de enige plek op aarde waar moslims niet in rijen bidden maar in kringen."
"Já, hoor…"
"Jij hebt vaak genoeg beelden gezien van het Huis van Allah, jongen. Wij moslims bidden in de richting van het Huis. Dat betekent dat we om het Huis heen moeten staan."
"Ja, maar niet in kringen, níet in cirkels."
"Hoe dan wel?"
"Gewoon, zó. [Hij tekent een vierkant in de lucht] Zo ziet het Huis er toch uit? Het is niet rond of zo, hoor."
"Wat denk je dat er gebeurt bij het bidden? Waar de rijen, zoals jij je die voorstelt, elkaar ontmoeten, vallen dan geheid gewonden. Staan jij en een buurman aan weerskanten van een hoek dan geef je elkaar een kopstoot terwijl je je voor Allah ter aarde moet werpen. Dat is niet de bedoeling, toch. Daarom bidden we rondom het Huis."
Ahmed knikt. Hij begrijpt het. Of… "Ja, papa. Maar het is wel een grappig gezicht wanneer mensen daardoor omvallen als steentjes op Domino Day."
Astaghfiroellah :-)
"Vandaag is de hajj begonnen, jongen," zeg ik. "Weetjewel, die tocht die elke moslim eens in zijn leven moet maken."
"Waarom móet dat dan?"
"Als moslim bidt je vijf keer per dag richting het Huis van Allah – zoals de kaäba in de Heilige Moskee van Mekka wordt genoemd. Dan is het niet meer dan normaal dat Allah je verplicht Zijn Huis minstens éénmaal in je leven te bezoeken – alleen als je gezondheid het toelaat en als je er geld voor hebt, natuurlijk."
Ahmeds gedachten lijken af te dwalen. Zoveel informatie ‘s ochtends vroeg op de nuchtere maag is nogal wat.
"Ahmed, het Huis van Allah is de enige plek op aarde waar moslims niet in rijen bidden maar in kringen."
"Já, hoor…"
"Jij hebt vaak genoeg beelden gezien van het Huis van Allah, jongen. Wij moslims bidden in de richting van het Huis. Dat betekent dat we om het Huis heen moeten staan."
"Ja, maar niet in kringen, níet in cirkels."
"Hoe dan wel?"
"Gewoon, zó. [Hij tekent een vierkant in de lucht] Zo ziet het Huis er toch uit? Het is niet rond of zo, hoor."
"Wat denk je dat er gebeurt bij het bidden? Waar de rijen, zoals jij je die voorstelt, elkaar ontmoeten, vallen dan geheid gewonden. Staan jij en een buurman aan weerskanten van een hoek dan geef je elkaar een kopstoot terwijl je je voor Allah ter aarde moet werpen. Dat is niet de bedoeling, toch. Daarom bidden we rondom het Huis."
Ahmed knikt. Hij begrijpt het. Of… "Ja, papa. Maar het is wel een grappig gezicht wanneer mensen daardoor omvallen als steentjes op Domino Day."
Astaghfiroellah :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.