maandag 5 maart 2012

Stap-voor-stap een nieuw leven

Na het horen van het slechte nieuws dat het, door troebelen bij de migratie van Web-log.nl naar Weblog.nl, heel lang zou duren voor mijn weblog “Islam in mijn dagelijks leven” weer optimaal zou kunnen functioneren, ben ik in arren moede met een ander weblog begonnen: destijds.wordpress.com.
Schoon genoeg had ik èn van het slecht functionerende beheer van mijn weblog "Islam in mijn dagelijks leven” abdulwadud.weblog.nl èn het feit dat dat weblog gedurende een lange periode nauwelijks tot niet te bereiken was. Mijn mash’Allah voortdurende stroom van gemiddeld 48.000 hits per jaar verdampte. Ook begon ik met destijds.wordpress.com om te ervaren hoe het was om met WordPress te werken, het vernieuwde Weblog.nl werkt immers met een WordPress beheeromgeving.
Op dit moment is van mijn weblog “Islam in mijn dagelijks leven” nog zeker niet alles up and running maar de situatie is zodanig dat ik mijn eerste stappen kan zetten naar de restauratie van mijn weblog.
En dat gaat zeker weken zo niet maanden in beslag nemen. Wat wil het geval? Van al mijn +2000 weblogbijdragen is door de migratie van Web-log.nl naar Weblog.nl de opmaak verwijderd. Wat overbleef waren grijze tekstblokken, zonder alinea’s, verspringingen e.d.
Nu moet ik àlle weblogbijdragen weer terugbrengen in een staat van leesbaarheid. Pas nu heb ik er de energie voor om dat ècht op te pakken. Ten eerste voorzie ik mijn eigen chronologisch archief te vinden onderaan mijn weblog Archief 2003, 2004, etc van nieuwe werkende links. Vervolgens ga ik, met dat archief als leidraad, pèr bijdrage de opmaak aanpassen. Mijn favoriete lettertype (mèt schreef) kan ik alleen verkrijgen als ik zo’n stuk tekst met de hand aanpas – het is niet mogelijk om dat lettertype default te maken. Tijdens het aanpassen van het chronologisch archief zijn er soms bijdragen waarvan ik de opmaak direct al aanpas, omdat ik ze (via Twitter) opnieuw onder de aandacht wil brengen (de @AbdulwadudLouws Twitter berichten ingebed in de weblogbijdrage die je nu leest, zijn maar een paar voorbeelden).
TERUGKIJKEN Al ben ik mijn huwelijk al een paar jaar kwijt (sinds eind juli 2009), nog steeds kan ik mij niet losmaken van het verleden. Met name bij het doorspitten van mijn eigen chronologisch archief voel ik bij mij een welbehagen opkomen dat ik alleen ken van vroeger. De vragen van mijn toen nog jonge kinderen over islam en andere zaken. De Senegalese moppen vertaald door mijn toenmalige vrouw. Een mooie tijd waarin ik voor zowel een journalistiek weblog als voor een omroep columns schrijf (2007-2008). Bij het restaureren van mijn weblog, en met name het lezen van oude weblogbijdragen uit de categorie “Gezinsleven”, voel ik dat warme bad van vroeger...

TERUG NAAR DE REALITEIT Buiten die weblog-cocon heb ik zeker steun in de harde realiteit van nu. Mijn kinderen zijn mijn trots, ik hou enorm veel van ze en ik dank Allah (niet op mijn blote knieën, want dat is haram :-) dat zij in mijn leven zijn. Mash’Allah, zij geven mij steun alleen al door er te zijn, op afstand of dichtbij. En incha Allah geef ik hen voldoende steun in hùn leven.

EINZELGÄNGER Dàt woord is wel op mij van toepassing: ‘Einzelgänger’. Altijd al geweest, maar meer uit nood dan als vrije keuze. Ik heb nooit geleerd echt contact te maken met mensen. Toch kwam ze op mijn pad: de moeder van mijn kinderen. Via haar kwam ik wat los, maakte contact met de buurt (had ik anders nooit gedaan) en, ja, mijn wereld werd groter. Nu ik niet meer getrouwd ben, zijn vele contacten weggevallen. Mijn sociale leven van destijds (tijdens het huwelijk) was afhankelijk van de sociale contacten van mijn toenmalige vrouw. Dat is zeker geen goede basis.

REÏNTEGRATIE Na een lange periode van reïntegratie op de arbeidsmarkt en werken met behoud van uitkering, heb ik sinds kort weer een contract. Dit part-time contract duurt maar tot half augustus 2012, maar alle lof aan Allah soebhana wa ta’ala, wat ben ìk blij met deze arbeidsovereenkomst! Als spoelkeukenmedewerker had ik mij een paar jaar geleden niet gezien, maar nu ben ik elke doordeweekse ochtend weer blij dat ik in de spoelkeuken van een brasserie mag werken. Ik haal er voldoening uit en trots en wat al niet meer. De collegialiteit op de werkvloer is een boost voor mijn zelfvertrouwen.

Nu nog het opbouwen van een sociaal leven.Want buiten mijn gezinsleven en mijn werk heb ik hoegenaamd geen contacten – de contacten via diverse sociale media daargelaten. Dat mijn wereld al groter is geworden door die nieuwe betrekking is al heel wat. Laat ik mij stap-voor-stap een nieuw leven eigen maken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.