Maandag a.s.

Maandag a.s. is het een nieuw schooljaar, een nieuw geluid. Yande gaat naar ‘de middelbare’ (als voorbereiding meet ze zich een geheel nieuw kapsel aan, zie foto), Ahmed gaat naar groep 6 en Kiné gaat – na een extra jaar kleuteren – naar groep 3. Zaterdag a.s. begint de voetbalcompetitie voor de E-junioren waartoe Ahmed inmiddels behoort. Zijn E3 speelt in de tweede klasse en heeft vandaag al meegedaan aan een toernooi en mash’Allah hij heeft geen enkele bal doorgelaten. E3 is eerste in de poule geworden maar door verschil van twee punten in het doelsaldo grijpen ze net naast de wisselbeker (er waren drie poules in totaal). E3 loopt mash’Allah als een geoliede machine, deels bestaat het team uit kinderen die elkaar al kennen van de F2 (2006-2007) en de F3 (2005-2006).

Maandag a.s. breng ik Kiné naar school (Yande en Ahmed nemen hun eigen route, ondernemend als ze zijn) en ga dan direct door naar het zuiden des lands. Door naar mijn verleden. De crematie van oma Sip wordt voorafgegaan door een uitvaartdienst – sinds het overlijden van opa Schippers ben ik niet meer in een kerk geweest. Of ik ook nu gelegenheid krijg om wat woorden aan oma Sip te wijden ten overstaan van de nabestaanden weet ik niet. ‘De kerk’ staat voor mijn verleden, zeker nu ik door mijn innerlijke strijd (mijn eigen ‘grote jihad’) meer met dat verleden bezig ben en oma Sip door één enkele opmerking anderhalf jaar geleden haar bijdrage aan die strijd heeft geleverd en zo mijn verleden heeft ont-dekt. 

Maandag a.s. Het zal incha Allah een lange dag worden met achtereenvolgens de uitvaartdienst, de crematieplechtigheid en daarna – volgens de wens van oma Sip – een koffietafel, voor genodigden. Ik verwacht voor mij persoonlijk een emotievolle dag met onverwachte ontmoetingen en blikken in mijn familiehistorie die een wending kunnen geven aan mijn innerlijke strijd. Zoals oma Sip ook een wending heeft gegeven tijdens haar leven. Ja, mensen kunnen hun invloed laten gelden tot ná hun overlijden!