Van het gedenken van Allah direct na het gebed (zikr) is het de bedoeling dat je profiteert van de rust die je tijdens het gebed hebt gekregen en zo nog even stil staat bij je Schepper. Dat mij dat niet altijd lukt (wat heet) zal velen bekend voor komen. Soms raas ik als een wild ros door de woorden heen en klinkt "Allahoe Akbar" als een soort kataklop van paardenhoeven, alsof ik een foley artist ben die met lege cocosnoten in een studio een film voorziet van effectgeluiden. Volgende keer beter, Abdul!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.