Dubbel gevoel krijg ik bij het lezen van bovenstaand Teletekst-bericht. Persoonlijk ben ik taalbewust en vind ik het schrappen van woorden uit een standaardwerk als ‘de Van Dale’ geen goed idee. Alsof er een stukje van jezelf wordt onteigend, zeg maar. Taal is immers van eenieder. Aan de andere kant heb ik geen behoefte aan GVD en andere vloeken onafgekort dus voluit zwart-op-wit te zien, laat staan te horen. Ik denk nu hardop, terwijl ik mijn woorden direct plaats op de beheerpagina van mijn weblog. Niet van plan te redigeren, maar direct te plaatsen na voltooiing.
Ja, dat "horen". Vloeken worden regelmatig uitgesproken in diverse media, dan volsta ik met een hardop, of in mijzelf uitgesproken, "Astaghfiroellah". Ook als ik zèlf eens wordt verleid tot een grove opmerking. Kom ik vloeken tegen in een (woorden)boek, dan volstaat voor mij eveneens "Astaghfiroellah" (dat Allah het mag vergeven).
Dubbel gevoel? Nu niet meer. Of eigenlijk, nauwelijks. Persoonlijk heb ik toch geen moeite met een ongecensureerd woordenboek. Het bestaan van bepaalde woorden kan niet ontkend worden. Je mag je oren en ogen niet sluiten voor de realiteit. Maar toch… Ik kan mij levendig voorstellen dat vanuit religieus pedagogisch oogpunt om een gekuist woordenboek wordt gevraagd. Niet alleen door ‘scholen uit Staphorst’ maar ook door de vele islamitische (basis)scholen die Nederland rijk is. Een gat in de markt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.