Vandaag ben ik in een nostalgische bui, ik zet één van de CD’s op en pak het boekje erbij. Hier is een passage:
(…) Although he was the baby of the group, Youssou became the front-line attraction of the Star Band, with his warm Islamic inflected falsetto voice and an extrovert personality which endeared him particularly to the stylish young women of Dakar (…)
Wat maakt een stem(buiging) eigenlijk typisch islamitisch? Geen fláuw idee! Waar het me nu eigenlijk om gaat, is de positieve context waarin het bijvoegelijk naamwoord ‘Islamic’ (met hoofdletter nota bene) wordt gebruikt.
"Ndey saan, dat zal je tegenwoordig niet zo gauw meer tegenkomen," denk ik hardop bij het lezen van die passage. Het is aan ons moslims om het tij van de negatieve berichtgeving te keren en de reputatie van islam om te buigen door te laten zien waar het ons moslims werkelijk om gaat: barmhartigheid, genade en vooral leven en laten leven – dit ter meerdere eer en glorie van Allah soebhana wa ta’ala.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.