Mijn weblog is een eerste levensbehoefte. Wanneer ik geen middelen zou hebben om iets met mijn ideeën en ingevingen te doen, zou chaos regeren.
Ruim vijf jaar geleden. Ik heb een depressieve periode waarin ik met mijn camcorder de hort op ga. Orde scheppen in mijn chaos door te filmen. Het is herfst en het één na het andere vallende blaadje wordt door mij vereeuwigd. Alles leuk en aardig, maar ik kan er verder niets mee. Het creatieve proces stokt, valt ter aarde en mengt zich met ontbindend materiaal in de grond. Een vruchtbare bodem voor een diepe put!
Vanochtend, hartje winter, zit ik op een stoel in mijn achtertuin. Ik luister naar vogelgekwetter en staar naar een kale boom links van mij. ‘t Is net lente, maar waar zijn de groene blaadjes nu, en de vogeltjes in de nesten die om eten smeken? Rechts van mij komt de zon bijna boven de schutting. ‘s Winters komt ze op in het zuid-oosten,
[dat is voor Nederland] de richting van Mekka, de qiblah. Soebhanallah! Tweeduizendenzeven wordt incha Allah een jaar van vooruitzichten, ontdekkingen en geloof in eigen kunnen. Ik ben er helemaal klaar
mee voor :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.