Vandaag heb ik sinds tijden weer een middagslaapje gehouden.
Zeg maar gerust ‘Middagslaap’. Úrenlang ben ik van de wereld geweest,
mash’Allah. Het is Kiné die mij huilend wakker maakt. Want ze heeft
me zo gemist…
Een paar minuten later ben ik al beneden in de huiskamer. Ik zie dat
ik nog net genoeg tijd heb om het middag- en het namiddaggebed in te
halen. In plaats van mee te bidden, neemt Kiné deze keer verderop
plaats op de bank en moedigt me aan. "Allahoe Akbar" zegt ze op de
juiste momenten, soms applaudisseert ze. Ze is tegelijk de souffleur en
het publiek.
Een half uur voor het avondgebed ga ik naar een buurvrouw die weinig
sjoege heeft van het (automatisch) instellen van haar televisie. UPC
heeft wat veranderd in het kabelsignaal in verband met de komst van
digitale televisie. Alle zenders in het pakket hebben nieuwe frequenties
gekregen. Samen met Kiné ga ik naar de buurvrouw om haar te
helpen.
"Misschien heeft Allah het wel gedaan. Vond-Ie dat de televisies anders moesten worden," zegt Kiné onderweg.
"Incha Allah, meisje," zeg ik. Mash’Allah, Kiné is weer helemaal
bezig met Hem en Zijn invloed op het dagelijks leven van haar en die
van anderen.
Tijdens het automatisch instellen van de televisie komt Kiné
naar me toe. Ze moet nodig een grote boodschap doen. Ze komt vaker bij
de buurvrouw, dus ze weet de weg.
"Papa, klaaaaaaaaar!" hoor ik even later.
Ik vul een soort kleine gieter en reinig haar met water.
"Gelukkig kennen ze hier Allah. Daarom hebben ze hier in de WC een gieter, hè?" Ja, zelfs van dagelijkse bezigheden als het reinigen-met-water na de stoelgang
weet ze dat het terug te voeren is op onze moslimlevensstijl. Mash’Allah
:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.