Drie weken geleden maakte ik een mash’Allah foto van een bloementuin een plaats van reflectie voor Kiné wanneer we gaan wandelen (zie foto rechts, klik op de afbeelding om het in groot formaat te kunnen bekijken). In mijn bijdrage
Soebhaan’Allah: NAZOMER! van 14 oktober jl. wijdde ik er deze woorden aan:
Nazomer in Nederland. Soebhaan’Allah! Dan kun je zomaar zonovergoten weelderige tuinen tegenkomen die bestaan bij de gratie Gods en de regen die Hij rijkelijk laat vallen wanneer Hij dat wilt.
Vandaag maak ik weer een wandeling met Kiné, we voorzien de aanwezige eenden rijkelijk van oudbakken kapjes en stokbroden. Vol verwachting rent Kiné naar ‘haar’ bloementuin. Maar wat schetst haar verbazing? Het ziet er allemaal verdord en verrot uit.
"Waarom maak je daar nou een foto van, papa? Dat is niet mooi!"
En ze trekt me mee naar wat tuinen waar nog wat kleur te bekennen is. Vergankelijkheid heeft ook z’n charme, maar dat is wat moeilijk uit te leggen aan een mash’Allah zevenjarig meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.