Baal ma àq.
Yàlla na ñu Yàlla boole baal.
Yàlla na ñu Yàlla feg ci musibë.
Yàlla na ñu Yàlla sàmm.
Yàlla na ñu Yàlla taxawu.
Amiin.
zondag 31 december 2006
zaterdag 30 december 2006
Taqwa vs. Twijfel
"Raggal yap Yalla la" Angst [hebben] is spotten met God. Ware woorden uit het Senegalese publieke domein die ik al eerder heb aangehaald op mijn weblog (zie de gelijknamige log
van 10 oktober 2006). Hoe meer angst (voor de toekomst), des te minder
ontzag voor Allah. Dat komt dicht in de buurt van een hadith qudsi (no.
22) die ik heb aangehaald in mijn pamflet uit 1997/1998 (zie mijn log FlashBack – Beheersing is kracht van 19 december 2006).
Ware woorden, inderdaad. Maar ze zijn niet ieders waarheid. Wat nu wanneer iemands taqwa, ontzag voor Allah, echt daar is maar mash’Allah wordt gehinderd door een aandachts- of concentratie- stoornis of hoe je het ook wilt noemen? Door zijn onvermogen aandacht en concentratie goed te verdelen, kan angst bij tijd en wijle opspelen, hoe oprecht zijn ontzag voor Hem ook is.
Twijfels over de imaan, geloofsbeleving, kunnen dan het gevolg zijn. De verleiding om aan die twijfel een einde te maken door één bepaalde visie te omarmen en de rest te verketteren is dan groot. Dat er genoeg groepen zijn die in dat gat van de spirituele markt springen, moge duidelijk zijn. De vastigheid van mijn gezinsleven, met zijn voor mij zo broodnodige structuur, heeft mij voor die verleiding behoed. Ik kan mij levendig voorstellen dat anderen die niet dat geluk hebben, die niet hun anker hebben uitgegooid, die niet ergens zijn aangemeerd, op drift raken en vervolgens stranden in onbekende wateren. Voorwaar, daar is het moeilijk toeven…
Ware woorden, inderdaad. Maar ze zijn niet ieders waarheid. Wat nu wanneer iemands taqwa, ontzag voor Allah, echt daar is maar mash’Allah wordt gehinderd door een aandachts- of concentratie- stoornis of hoe je het ook wilt noemen? Door zijn onvermogen aandacht en concentratie goed te verdelen, kan angst bij tijd en wijle opspelen, hoe oprecht zijn ontzag voor Hem ook is.
Twijfels over de imaan, geloofsbeleving, kunnen dan het gevolg zijn. De verleiding om aan die twijfel een einde te maken door één bepaalde visie te omarmen en de rest te verketteren is dan groot. Dat er genoeg groepen zijn die in dat gat van de spirituele markt springen, moge duidelijk zijn. De vastigheid van mijn gezinsleven, met zijn voor mij zo broodnodige structuur, heeft mij voor die verleiding behoed. Ik kan mij levendig voorstellen dat anderen die niet dat geluk hebben, die niet hun anker hebben uitgegooid, die niet ergens zijn aangemeerd, op drift raken en vervolgens stranden in onbekende wateren. Voorwaar, daar is het moeilijk toeven…
vrijdag 29 december 2006
Zoekplaatje
Kiné gaat er nog regelmatig voor zitten als ik aan het bidden ben. Maar vandaag heeft ze geen fut om mij aan te moedigen of mee te bidden. Wanneer ik bezig ben met zikr, legt ze haar achterhoofd op mijn schoot en murmelt wat mee (zie foto). Alhamdulillah, alhamdulillah, alhamdulillah…
donderdag 28 december 2006
Mash’Allah, de hajj is begonnen
Vandaag is de hajj begonnen, de verplichte bedevaart naar Mekka. Volgens persbureau Belga in een nieuwsbericht van ruim een uur geleden zijn er ruim drie miljoen pelgrims aanwezig, mash’Allah! Ik smeek Allah soebhana wa ta’ala, dat hij hen allen hun hajj laat volbrengen, amien.
Wil je (live) beelden van de hajj via het internet bekijken, dan kun je terecht op deze Saoedische webpaginawww.kacst.edu.sa/eng/stream waar je de keuze hebt uit twee Saoedische televisiezenders en een Quraan Radio kanaal. Het is goed mogelijk dat door teveel kijkers deze zenders soms moelijk bereikbaar zijn (door het bereiken van de maximum bandbreedte). Normaal zou ik je dan adviseren om over te schakelen naar de Palestijnse televisie www.psctv.com/tvlive ware het niet dat door de huidige problemen in den lande deze zender offline is. Tijdens de hajj en andere islamitische hoogtijdagen nam PSCTV altijd (rechtstreekse) beelden van de Saoedische televisie over.
Wil je (live) beelden van de hajj via het internet bekijken, dan kun je terecht op deze Saoedische webpagina
maandag 25 december 2006
zondag 24 december 2006
Imam Tring Tring?! (Jamba slaat de plank mis)
Ergens verstopt in een advertentie van Jamba op de achterkant van de TVkrant staat in een apart kader een rijtje zgn. FunSounds. Ik ben op zoek naar ‘Oude Telefoon’ maar vind als derde in het rijtje een ringtone met de naam ‘Imam Tring Tring’. Uit nieuwsgierigheid surf ik naar Jamba.nl en vind via de button FunSounds al snel de bewuste ringtone. Niks ‘imam’ maar een duidelijke persiflage op de azaan, de oproep tot het gebed, in dit geval de oproep tot het beantwoorden van de telefonische oproep. ‘Muezzin Tring Tring’ dus. Het is niet bepaald mijn kopje muntthee deze persiflage, maar toch buitengewoon genoeg om aandacht aan te besteden. Luister en oordeel zelf.
Klikhier voor de betreffende Jamba webpagina voor een ‘preview’ van deze ringtone. Mocht die pagina bij het lezen van deze log niet meer online zijn, dan kun je de ‘Tring Tring’ ringtone ook beluisteren via deze link.
UPDATE D.D. 1 JANUARI 2014:
De genoemde ringtone kun je nu weer beluisteren via onderstaande audioplayer
archive.org/details/Imam_Tring_Tring_Jamba_Funsound_823178685
een Wat een vondst! bestand
Klik
UPDATE D.D. 1 JANUARI 2014:
De genoemde ringtone kun je nu weer beluisteren via onderstaande audioplayer
archive.org/details/Imam_Tring_Tring_Jamba_Funsound_823178685
een Wat een vondst! bestand
Moslim van het Jaar 2006
Het is zondag en Allochtonen.web-log.nl verstuurt weer zijn wekelijkse nieuwsbrief met een overzicht van berichten over allochtonen. Blijkt er "weer" een verkiezing van de Moslim(a) van het jaar gehouden te worden (die vorige was blijkbaar langs me heen gegaan :-), georganiseerd door Wijblijvenhier.nl. Ik had er geen aandacht aan besteed, ware het niet dat in de lijst van "knuffelmoslims" imam Abdulwahid van Bommel één van de genomineerden is (en geen allochtoon :-). Stemmen kan tot en met 9 januari 2007. Voor meer informatie: Moslimvanhetjaar.nl.
Regeldag druk-druk-druk
Mash’Allah, precies acht jaar geleden. Vroeg in de ochtend rol ik gekleed en wel mijn bed uit in het appartement te Purmerend waar ik op dat moment al enkele maanden woonachtig ben. Uitgeput van het geregel van de dag ervoor, zet ik mij schrap voor de laatste loodjes van de voorbereiding van de overkomst van mijn vrouw Ndoya, mijn ruim drie jaar oude dochtertje Yande en mijn bijna één jaar oude zoontje Ahmed.
Zonder ontbijt genomen te hebben, storm ik naar de dichtsbijzijnde winkel waar ze telefoonkaarten verkopen. Gewapend met twee kaarten en de nodige papieren installeer ik mij in de eerste de beste telefooncel. Afwisselend neem ik contact op met de Nederlandse ambassade te Dakar en de IND, als soort een intermediair. De IND zou een fax hebben gestuurd naar de ambassade, een fax waarmee Ndoya en de kids groen licht zouden kunnen krijgen. De ambassade kan niets vinden, de IND zendt het nog eens een keer. Nog ontvangt de ambassade niets. Dan informeer ik of de ambassade misschien nog een ander faxnummer heeft dan bekend is bij de IND. De ambassade geeft mij de nummers van hun twee faxen, ik geef ze door aan de IND (mijn contactpersoon daar kent mij inmiddels goed :-) en nogmaals gaat de fax erdoor. Dan bel ik voor de -tigste keer de ambassade. Of de fax in goede orde is ontvangen? Ja, dus. Wat nu? Tja, kan uw vrouw nog voor sluitingstijd om twaalf uur van de ambassade bij ons zijn, om de nodige papieren te tekenen en de visa in haar paspoort te plaatsen? Ja, zeg ik, maar zeker weten doe ik het niet.
Ndoya krijgt een telefoontje van mij terwijl ze druk bezig is met het laten vlechten van haar haar. Die avond zal ze met vriendinnen naar een feest gaan. Maar de fax steekt daar een stokje voor. Stop met alles wat je aan het doen bent, zeg ik haar, wanneer ze opneemt, en ga onmiddelijk naar de ambassade. Neem de kinderen mee, neem ergens onderweg pasfoto’s van jullie allemaal en dan linea recta naar de ambassade. Wie weet kun je morgen naar Nederland komen. Ndoya met haar halve hoofd vol vlechten doet gauw een hoofddeksel op en gaat met de kinderen naar Dakar.
Vanaf station Purmerend-Overwhere neem ik de trein naar Amsterdam en ga met de tram naar de Albert Cuyp markt, vlakbij mijn werkvloer (zie mijn log FlashBack - Beheersing is kracht van 19 december jl.). Ik baan mij een weg door het marktpubliek en loop een belhuis binnen. Ik neem weer contact op met de ambassade en zeg dat mijn vrouw al onderweg is.
Ndoya moet vanuit Rufisque helemaal naar Dakar. Ze neemt een taxi maar toch duurt het lang, want de enige doorgaande weg naar Dakar (achtentwintig kilometer verderop) zit potdicht. Net op tijd arriveert ze op de ambassade om de nodige formaliteiten af te handelen. De ambassade kan echter niet direct de visa in haar paspoort plaatsen (ik ben vergeten wat nu ook al weer de kink in de kabel is geweest). Ndoya wordt gevraagd om later terug te komen. De ambassade blijft speciaal voor haar open, dit tot groot ongenoegen van de Senegalese bewaker die al lang thuis bij vrouw en kinderen had willen zijn. Wanneer ze tegen tweeën terugkomt, krijgt ze de langverwachte visa in haar paspoort (een Schengen-visum en een visum voor Nederland).
Ik spring een gat in de de Nederlandse lucht wanneer ik het goede nieuws hoor. Ik ga direct de tickets kopen, zeg ik tegen Ndoya, tot morgen!
Ndoya stomverbaasd, ze kan zich nog niet realiseren dat ze incha Allah binnenkort het vliegtuig naar Nederland kan nemen. Ze heeft inmiddels met de kinderen haar intrek genomen bij een nicht in Dakar, lekker dicht bij het vliegveld. Met geld dat ik haar met een money transfer heb opgestuurd, koopt ze wat kleren die ze met de kou in Nederland nodig zal hebben.
Vanaf de Albert Cuyp markt neem ik een taxi naar een reisbureau. Dagen eerder heb ik al het nodige geld geparkeerd op mijn courante rekening, voor het geval dat. Inmiddels is het al in de loop van de middag van de vierentwintigste december anno negentienhonderdachtennegentig. Binnen in het reisbureau staat een lange rij. Ik sluit achteraan wanneer blijkt dat ik onder geen enkele voorwaarde voorrang krijg, welk verhaal ik ook heb. Rond drie uur ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik leg het verhaal uit aan de dienstdoende reisadviseuse. Ze gaat direct aan de slag, maar krijgt voortdurend nul op het rekest. Het is al ruim na twaalven en de kantoren van vele luchtvaartmaatschappijen zijn al gesloten in verband met komende kerstavond. Met Air France blijkt het nog te kunnen. Ik moet wel voor 16 uur hebben betaald, anders lukt het niet meer om die vlucht van vanavond te nemen. Tien voor vier ben ik dan de gelukkigste man ter wereld. Met trillende vingers toets ik mijn pincode in. Akkoord met bedrag? Hè hè natuurlijk. Ik klik op OK, gris mijn papieren en het bonnetje van de tafel en neem weer een taxi terug naar de Albert Cuyp.
Ndoya krijgt van mij te horen dat ze tegen middernacht plaatselijke tijd het vliegtuig naar Nederland kan nemen (via Parijs). Ga alsjeblieft uren van tevoren naar het vliegveld om er zeker van te zijn dat alles goed gaat, zeg ik haar. Het is haar eerste keer met het vliegtuig en niet lang voor vertrek arriveert ze pas op het Aeroport Leopold Sedar Senghor, haalt daar de tickets op die ik in Amsterdam heb betaald en wacht met Yande en Ahmed tot ze aan boord kan.
In de nacht van 24 op 25 december bevinden Ndoya, Yande en Ahmed zich noch in Senegal, noch in Nederland, maar ergens kilometers hoog in een vliegtuig. Ndoya heeft het zwaar, aan slapen komt ze niet toe. Yande ligt onder een dekentje uitgestrekt op twee stoelen en slaapt als een roos maar Ahmed schreeuwt om aandacht. In de business class zitten leden van van de Senegalese muziekgroep Setsima, ze zijn onderweg naar Frankrijk voor een serie concerten. De leadzanger Alioune Mbaye Nder begeeft zich onder de reizigers van de toeristenklasse en heeft uiteraard direct veel aanspraak. Hij ziet dat Ndoya het moeilijk heeft en neemt haar wat zorgen uit handen, Ahmed in dit geval. Gezeten op de schoot van Nder geeft Ahmed Ndoya zo een adempauze.
Tegen acht uur ‘s morgens vroeg komen Ndoya, Yande en Ahmed aan op Schiphol. Yande ziet mij als eerste en begint te dansen als ze voor me staat. Ahmed vind mij maar eng (wie is die man, lijkt hij te denken) en begint te huilen. Ja, dit is de start van een mooi samenzijn. Alhamdulillahi Rabbil ‘Aalamien.
Zonder ontbijt genomen te hebben, storm ik naar de dichtsbijzijnde winkel waar ze telefoonkaarten verkopen. Gewapend met twee kaarten en de nodige papieren installeer ik mij in de eerste de beste telefooncel. Afwisselend neem ik contact op met de Nederlandse ambassade te Dakar en de IND, als soort een intermediair. De IND zou een fax hebben gestuurd naar de ambassade, een fax waarmee Ndoya en de kids groen licht zouden kunnen krijgen. De ambassade kan niets vinden, de IND zendt het nog eens een keer. Nog ontvangt de ambassade niets. Dan informeer ik of de ambassade misschien nog een ander faxnummer heeft dan bekend is bij de IND. De ambassade geeft mij de nummers van hun twee faxen, ik geef ze door aan de IND (mijn contactpersoon daar kent mij inmiddels goed :-) en nogmaals gaat de fax erdoor. Dan bel ik voor de -tigste keer de ambassade. Of de fax in goede orde is ontvangen? Ja, dus. Wat nu? Tja, kan uw vrouw nog voor sluitingstijd om twaalf uur van de ambassade bij ons zijn, om de nodige papieren te tekenen en de visa in haar paspoort te plaatsen? Ja, zeg ik, maar zeker weten doe ik het niet.
Ndoya krijgt een telefoontje van mij terwijl ze druk bezig is met het laten vlechten van haar haar. Die avond zal ze met vriendinnen naar een feest gaan. Maar de fax steekt daar een stokje voor. Stop met alles wat je aan het doen bent, zeg ik haar, wanneer ze opneemt, en ga onmiddelijk naar de ambassade. Neem de kinderen mee, neem ergens onderweg pasfoto’s van jullie allemaal en dan linea recta naar de ambassade. Wie weet kun je morgen naar Nederland komen. Ndoya met haar halve hoofd vol vlechten doet gauw een hoofddeksel op en gaat met de kinderen naar Dakar.
Vanaf station Purmerend-Overwhere neem ik de trein naar Amsterdam en ga met de tram naar de Albert Cuyp markt, vlakbij mijn werkvloer (zie mijn log FlashBack - Beheersing is kracht van 19 december jl.). Ik baan mij een weg door het marktpubliek en loop een belhuis binnen. Ik neem weer contact op met de ambassade en zeg dat mijn vrouw al onderweg is.
Ndoya moet vanuit Rufisque helemaal naar Dakar. Ze neemt een taxi maar toch duurt het lang, want de enige doorgaande weg naar Dakar (achtentwintig kilometer verderop) zit potdicht. Net op tijd arriveert ze op de ambassade om de nodige formaliteiten af te handelen. De ambassade kan echter niet direct de visa in haar paspoort plaatsen (ik ben vergeten wat nu ook al weer de kink in de kabel is geweest). Ndoya wordt gevraagd om later terug te komen. De ambassade blijft speciaal voor haar open, dit tot groot ongenoegen van de Senegalese bewaker die al lang thuis bij vrouw en kinderen had willen zijn. Wanneer ze tegen tweeën terugkomt, krijgt ze de langverwachte visa in haar paspoort (een Schengen-visum en een visum voor Nederland).
Ik spring een gat in de de Nederlandse lucht wanneer ik het goede nieuws hoor. Ik ga direct de tickets kopen, zeg ik tegen Ndoya, tot morgen!
Ndoya stomverbaasd, ze kan zich nog niet realiseren dat ze incha Allah binnenkort het vliegtuig naar Nederland kan nemen. Ze heeft inmiddels met de kinderen haar intrek genomen bij een nicht in Dakar, lekker dicht bij het vliegveld. Met geld dat ik haar met een money transfer heb opgestuurd, koopt ze wat kleren die ze met de kou in Nederland nodig zal hebben.
Vanaf de Albert Cuyp markt neem ik een taxi naar een reisbureau. Dagen eerder heb ik al het nodige geld geparkeerd op mijn courante rekening, voor het geval dat. Inmiddels is het al in de loop van de middag van de vierentwintigste december anno negentienhonderdachtennegentig. Binnen in het reisbureau staat een lange rij. Ik sluit achteraan wanneer blijkt dat ik onder geen enkele voorwaarde voorrang krijg, welk verhaal ik ook heb. Rond drie uur ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik leg het verhaal uit aan de dienstdoende reisadviseuse. Ze gaat direct aan de slag, maar krijgt voortdurend nul op het rekest. Het is al ruim na twaalven en de kantoren van vele luchtvaartmaatschappijen zijn al gesloten in verband met komende kerstavond. Met Air France blijkt het nog te kunnen. Ik moet wel voor 16 uur hebben betaald, anders lukt het niet meer om die vlucht van vanavond te nemen. Tien voor vier ben ik dan de gelukkigste man ter wereld. Met trillende vingers toets ik mijn pincode in. Akkoord met bedrag? Hè hè natuurlijk. Ik klik op OK, gris mijn papieren en het bonnetje van de tafel en neem weer een taxi terug naar de Albert Cuyp.
Ndoya krijgt van mij te horen dat ze tegen middernacht plaatselijke tijd het vliegtuig naar Nederland kan nemen (via Parijs). Ga alsjeblieft uren van tevoren naar het vliegveld om er zeker van te zijn dat alles goed gaat, zeg ik haar. Het is haar eerste keer met het vliegtuig en niet lang voor vertrek arriveert ze pas op het Aeroport Leopold Sedar Senghor, haalt daar de tickets op die ik in Amsterdam heb betaald en wacht met Yande en Ahmed tot ze aan boord kan.
In de nacht van 24 op 25 december bevinden Ndoya, Yande en Ahmed zich noch in Senegal, noch in Nederland, maar ergens kilometers hoog in een vliegtuig. Ndoya heeft het zwaar, aan slapen komt ze niet toe. Yande ligt onder een dekentje uitgestrekt op twee stoelen en slaapt als een roos maar Ahmed schreeuwt om aandacht. In de business class zitten leden van van de Senegalese muziekgroep Setsima, ze zijn onderweg naar Frankrijk voor een serie concerten. De leadzanger Alioune Mbaye Nder begeeft zich onder de reizigers van de toeristenklasse en heeft uiteraard direct veel aanspraak. Hij ziet dat Ndoya het moeilijk heeft en neemt haar wat zorgen uit handen, Ahmed in dit geval. Gezeten op de schoot van Nder geeft Ahmed Ndoya zo een adempauze.
Tegen acht uur ‘s morgens vroeg komen Ndoya, Yande en Ahmed aan op Schiphol. Yande ziet mij als eerste en begint te dansen als ze voor me staat. Ahmed vind mij maar eng (wie is die man, lijkt hij te denken) en begint te huilen. Ja, dit is de start van een mooi samenzijn. Alhamdulillahi Rabbil ‘Aalamien.
dinsdag 19 december 2006
FlashBack – Beheersing is kracht
[Lees eerst mijn log FlashBack d.d. 15 december 2006]
Een korte analyse van een zelfgeschreven nooit eerder gepubliceerd pamflet uit 1997/1998, "Racisme op de werkvloer, door Wilco Abdulwadûd"
Het pamflet is gedateerd door de harde toon die mij hedentendage niet meer eigen is. En dan die combinatie van mijn ‘oude’ roepnaam Wilco en mijn ‘nieuwe’ moslimnaam Abdulwadûd. Ach ja, ik ging wat anders om met identiteitsbeheer dan nu. Niet meer van deze tijd is ook mijn aversie tegen de televisie. In het pamflet fulmineer ik naar hartenlust tegen dit Kwaad en waag het daarbij Karl Marx te parafraseren.
Ook beschouw ik "mijn pen en typemachine" als wapens; mijn eigen plek op het www is nog ver weg bij het schrijven van dit ‘pamflet’ (acht kantjes A4, grotendeels regelafstand 1). Op pagina 7 draaf ik door en lijk tot een anti-racistische opstand op te roepen. Maar de soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Met een verwijzing naar RaRa (gedateerd!) trap ik hard op de rem en eindig het pamflet met deze woorden van de profeet Mohammed, vrede zij met hem: "Een man is niet sterk als hij goed weet te worstelen. Een man is (pas) sterk als hij zichzelf weet te beheersen wanneer hij woedend is" (Sahih Moeslim, hoofdstuk 30, hadith no. 2609). Dat is een waardevolle hadith, zeker voor het nu heersende klimaat waarin racisme in de luwte rijpen kan en moslimhaat openlijk wordt gepredikt.
Nu volgt de complete versie van het pamflet. Ik neem je mee terug naar mijn grijze verleden van de jaren 1997 en 1998: klik hier voor deze versie
Een korte analyse van een zelfgeschreven nooit eerder gepubliceerd pamflet uit 1997/1998, "Racisme op de werkvloer, door Wilco Abdulwadûd"
Het pamflet is gedateerd door de harde toon die mij hedentendage niet meer eigen is. En dan die combinatie van mijn ‘oude’ roepnaam Wilco en mijn ‘nieuwe’ moslimnaam Abdulwadûd. Ach ja, ik ging wat anders om met identiteitsbeheer dan nu. Niet meer van deze tijd is ook mijn aversie tegen de televisie. In het pamflet fulmineer ik naar hartenlust tegen dit Kwaad en waag het daarbij Karl Marx te parafraseren.
Ook beschouw ik "mijn pen en typemachine" als wapens; mijn eigen plek op het www is nog ver weg bij het schrijven van dit ‘pamflet’ (acht kantjes A4, grotendeels regelafstand 1). Op pagina 7 draaf ik door en lijk tot een anti-racistische opstand op te roepen. Maar de soep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Met een verwijzing naar RaRa (gedateerd!) trap ik hard op de rem en eindig het pamflet met deze woorden van de profeet Mohammed, vrede zij met hem: "Een man is niet sterk als hij goed weet te worstelen. Een man is (pas) sterk als hij zichzelf weet te beheersen wanneer hij woedend is" (Sahih Moeslim, hoofdstuk 30, hadith no. 2609). Dat is een waardevolle hadith, zeker voor het nu heersende klimaat waarin racisme in de luwte rijpen kan en moslimhaat openlijk wordt gepredikt.
Nu volgt de complete versie van het pamflet. Ik neem je mee terug naar mijn grijze verleden van de jaren 1997 en 1998: klik hier voor deze versie
zaterdag 16 december 2006
FlashBack – Hajj lezing Ibrahim Spalburg MAART ’98
[Lees eerst mijn log FlashBack d.d. 15 december 2006]
IBRAHIM SPALBURG
HAJJ-LEZING MET FAQs NA AFLOOP
IBRAHIM SPALBURG:
"Allah gedenkt ons wanneer wij Hem gedenken.
Allah beantwoordt onze doa’s wanneer wij tot Hem smeken.
Allah vergeeft ons waneer wij Hem om vergeving vragen.
Allah vermeerdert Zijn gaven aan ons wanneer wij geven (aan de armen).
"Iedere dag zeggen wij de kalimshahada – in gebeden, als zikr, soms zit het gewoon in ons hoofd. Iedere dag proberen wij Hem vijf maal te aanbidden. We betalen zakaat. We vasten tijdens de maand ramadan. En éénmaal in ons leven verrichten wij de hajj.
"Dat is allemaal ibada. Het zijn de vijf zuilen van de islam. Het is een uiting van geloof in Allah, alleen Hij is het waard om aanbeden te worden.
"In de gehele islamitische wereld heerst er nu een grote bedrijvigheid, velen bereiden zich voor op de hajj, ook in de steeds groter wordende islamitische gemeenschap in Nederland. Er heerst een zekere spanning, men ziet uit naar het aanschouwen van de Kaaba. Er zijn ook mensen die spreken over de hajj uit ervaring. Iedereen beleeft de hajj op zijn eigen manier. Ieder individu heeft zijn eigen wonder in Mekka, Al-Mukannan ("Stad der Wonderen"). De hajj is een religieuze inspanning, verricht door een moslim om de Kaaba en de vlakte van Arafat te bereiken op een bepaalde tijd. Die tijd is nu aangebroken."
DE HAJJ ÌS ARAFAT
"Op de negende dag van de maand Zoel-Hijjah bevinden de bedevaartgangers zich op de vlakte van Arafat, aangekomen voor de hoogste stand van de zon. Sommigen zijn er al de nacht ervoor aanwezig, sommigen gaan al vroeg in de ochtend. Kom je aan op de vlakte van Arafat na de hoogste stand van de zon? Dan ben je te laat en moet je je hajj als niet verricht beschouwen, want de profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd: ‘De hajj ìs Arafat.’ Op de dag van Arafat (de dag voorafgaande aan het offerfeest) is het soenna om te vasten.
"Op de vlakte van Arafat sta je tussen miljoenen bedevaartgangers. Je bent alléén bezig met het gedenken van Allah, dat geeft je dan het gevoel alsof je in afzondering bent.
"Naast de vlakte van Arafat zijn natuurlijk ook de tawaaf, het zeven maal heen en weer lopen tussen de heuvels Safa en Marwah en bovenal de ni’a, de intentie, belangrijk. Er zijn ook verplichtingen die tijdens de hajj wadjief zijn. Heb je zo’n verplichting niet gedaan? Niets aan de hand, maar dan moet je wel op een bepaalde wijze compensatie geven."
BEKKA ‘de plek die je hart roert’
"De hajj gaat terug tot de profeet Ibrahim, aleyhi salaam. Hij heeft op de oude fundatie van de Kaaba de Kaaba weer herbouwd in Bekka, een oude benaming voor Mekka, dat betekent ‘de plek die je hart roert’. De Kaaba was in de feite het eerste Godshuis voor Allah. Ook toen werd de bedevaart al verricht. Ook toen werd de tawaaf al gedaan… Maar de mensen veranderden hun geloof, hun aqida. Ze namen er bijgoden bij. De Kaaba werd ontheiligd. Afgodsbeelden kwamen erbij.
"Daarom stuurde Allah de profeet Mohammed, vrede zij met hem, om orde op zaken te stellen. Hij riep de bevolking op om terug te keren naar de tijd van Ibrahim, aleyhi salaam. Na dertien jaar werd hij gedwongen te ‘emigreren’ omdat hij met de dood werd bedreigd (dit was het jaar 1, het begin van de islamitische jaartelling). Met een kleine moslim-oemma vertrok hij naar Medina, om van daaruit de Kaaba te heroveren.
"In het jaar 6 ging Mohammed, vrede zij met hem, onderhandelen met de afgodendienaren in Mekka om de Kaaba te mogen bezoeken. In de jaren 6, 7 en 8 verrichtte hij toen de oemra (de hajj was toen nog niet verplicht gesteld). In het jaar 9 werd de hajj verplicht gesteld:"
"Mohammed, vrede zij hem, kon in het jaar 9 niet zelf de hajj verrichten, zijn neef Ali is toen in zijn plaats gegaan. Het jaar daarop ging Mohammed, vrede zij met hem, zèlf op bedevaart/hajj. Hij gaf toen het voorbeeld hoe de hajj gedaan moest worden: wanneer de ihraam aandoen, wat te doen en te laten als de ihraam aanhebt, enzovoorts. Dit alles staat uitgebreid beschreven in diverse hadith-verzamelingen, o.a. Moeslim. Mohammed, vrede zij met hem, heeft viermaal de oemra verricht (in de maand Zoel-Qa’adah) en éénmaal de oemra en de hajj ‘tegelijk’ (in de maand Zoel-Hijjah).
"In de overleveringen wordt gesproken over drie manieren om op bedevaart te gaan:
IFRAAT – alles één voor één, eerst de hajj en daarna de oemra.
TAMATOE – eerst de oemra en daarna de hajj.
QIRAAN – alles ‘tegelijk’ (d.w.z. de ihraam blijft aan, deze gaat dus niet uit tussen de oemra en de hajj)."
DE HAJJ : Fardoe-Qifaja en Fardoe-Ayn
"De hajj is de meest complete ibada, de meest complete manier om tot Allah te bidden en Allah te gedenken; hoe gemakkelijk het ook lijkt tijdens de voorbereidingen, hoe moeilijk het is al je er daadwerkelijk bent! Ontberingen. De strijd tegen je eigen ik, de jihadoen-nafs. Niet boos mogen worden als je de ihraam aan hebt. Die zelfbeheersing opbrengen kost moeite!
"De hajj is voor de hele oemma fardoe-qifaja. Dat wil zeggen: de gehele oemma moet erop toezien dat elk jaar mensen met de hajj gaan. Voor elke moslim die de middelen ervoor heeft en gezond is, is de hajj fardoe-ayn. Dat wil zeggen: hij is dan ook verplicht om de hajj zelf te verrichten.
"Mocht je niet in staat zijn (geweest) om de hajj te verrichten, dan kun je in je testament vragen of een familielid voor jou de hajj wilt verrichten: ‘Jij, mijn zoon, doe het voor mij.’ En dat gebeurt ook: er gaan mensen (nog eens) op hajj (maar dan) voor een familielid.
"Voor degenen die de hajj volledig en goed verricht hebben, is er het paradijs, zo gaat een overlevering. Alle kleine zondes zulen na het volbrengen van de hajj worden vergeven. De hajj is een reiniging van de nafs. Je wordt opnieuw geboren als een baby. Je kunt dus een nieuw begin maken; dat geldt ook voor meerdere vormen van ibada, zoals de ramadan en ook de salaat."
VERGIFFENIS
"Voordat je de hajj gaat verrichten, moet je ook een ‘tawbah’ maken, dat wil zeggen: berouw tonen, vergiffenis vragen. Neem dan ook de tijd voor reflectie, introspectie, extra vasten; stel daarbij altijd je ni’a, je intentie, centraal.
"Er zijn bedevaartgangers die voor hun vertrek naar Mekka al hun familie en vrienden en kennissen bezoeken om hen om vergiffenis te vragen voor alles wat ze mogelijk tegenover hen fout hebben gedaan. Natuurlijk is het het belangrijkst dat je vergiffenis vraagt aan Allah. Het vragen om vergiffenis aan mensen is een goed vervolg op het vragen om vergiffenis aan Allah: op die manier kun je ook met hen na de hajj een nieuw begin maken."
UNIVERSELE BROEDERSCHAP
"Door deel te nemen aan de hajj, voel je de universele broederschap. Iedereen is gelijk: de directeur, de arbeider, de buschauffeur, de militair. Allemaal hebben ze slechts twee stukken ongestikt doek om, de ihraam. De kleurverschillen vervagen. Naties vervagen. Nationalistische gevoelens vervagen:
"Kijk maar eens naar het verhaal van de zwarte moslimleider Malcolm Little (Malcolm X). Voor de hajj was hij een militante zwarte leider die alle blanken beschouwde als duivels. Pas tijdens de hajj ziet hij dat blanken ook zijn broeders zijn. Dat ook hele zwarte Afrikanen, die hij tot dan toe waarschijnlijk nooit had gezien, zijn broeders zijn.
"Malcolm X veranderde toen zijn naam in: Al-Hajj Malik Al-Shabazz. Kort na de voltooiing van zijn hajj werd hij vermoord, slechts veertig jaren oud. Wilt u meer weten over zijn leven: de film over hem is niet zo authentiek, maar zijn autobiografie wel (‘The Autobiography of Malcolm X, with the assistance of Alex Haley’, Penguin Books, ISBN 0-14-002824-2).
VRAGEN NA AFLOOP
FAQs ‘frequently asked questions’
[hajj]
VROUW 1:
"U had het daarnet over extra vasten tijdens de hajj. Maar ik heb nu juist altijd geleerd dat je helemaal niet mag vasten tijdens de bedevaart. Hoe zit dat nou?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Het vasten is tijdens de maand Zoel-Hijjah alleen niet toegestaan op de elfde, twaalfde en dertiende dag."
VROUW 2:
"Als je de oemra hebt verricht, moet je dan binnen een jaar ook de hajj verricht hebben?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Nee, dat hoeft niet."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Er zijn geen vragen meer over de hajj. Blijkbaar was het verhaal duidelijk. Wat ik er nog aan wil toevoegen is het volgende:
"Heb je de middelen om de hajj te verrichten? Ben je gezond? Staat je hart open voor het verrichten van de hajj? GA DAN! Wees wijs, wacht niet te lang. Maak van uitstel géén afstel.
"Met alle respect voor de ouderen onder ons: als je op relatief jonge leeftijd gaat, dan pak je veel meer op. Dan ben je beter in staat om de hajj bewust te verrichten.
"Er zijn natuurlijk ook mensen die op (zeer) hoge leeftijd pas de hajj kunnen verrichten, omdat ze hun hele leven krom hebben moeten liggen om ervoor te sparen. Abdullah, ben je bereid jouw ervaringen opgedaan tijdens de hajj met ons te delen?"
ABDULLAH:
"De hajj is zéker geen vakantiereisje. Al heb ik mij daar wel op die manier op verheugd. Ik was nog nooit zo ver ‘op vakantie’ geweest. Nee, de hajj is afzien! Europese maatstaven tellen daar niet meer. Ik dacht een hotelkamer voor mij en mijn vrouw te kunnen regelen, maar nee. Uiteindelijk sliep ik met tien kerels op één kamer. Niet bepaald een pretje. Niks ouwe-jongens-krentebrood. Tot overmaat van ramp werd mijn vrouw ziek: ze kon niet tegen de hoge temperaturen. Dan wordt het knokken om elkaar bij te kunnen staan!
"Vooraf had ik vele verwachtingen omtrent de hajj. Velen daarvan zijn niet uitgekomen. Ik heb sjeytaan daar dagelijks aan het werk gezien! Hier missen we hem soms wel een dagje. Maar daar niet, want in Mekka zijn er veel gelovigen, dus daar heeft hij nog niet zoveel slachtoffers. Ik heb gezien dat, ondanks de intense hitte in een bus tijdens een lange rit, er mensen waren die hun water niet deelden met hun naasten.
"De teleurstellingen die ik ervaarde, hadden dus eerder te maken met mijn mede-moslims dan met mijn geloof als zodanig: bij het graf van Mohammed, vrede zij met hem, bijvoorbeeld, vlogen mijn broeders over mijn rug heen om die platen aan te raken, terwijl het nergens staat geschreven dat dat moet. Waarom doen ze het dan toch? ‘Dit is de hajj. Wat doe je hier?!!’
"Ik heb het overleefd, kan ik wel zeggen. Mijn vrouw is tijdens de hajj zo ziek geworden, dat ik op een gegeven moment dacht dat ik haar daar moest achterlaten. Ze was zo mager als een sprinkhaan.
"Kortom, de hajj is zéker géén vakantie. Je ziet wel veel vreemde volkeren enzo, maar je ziet ook gebreken."
VROUW 3:
"Is het geoorloofd om ook na de hajj wat van het land te gaan zien?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Je kan ook voorafgaande aan de hajj bepaalde plaatsen bezoeken, dan de hajj doen en dan weer teruggaan naar Nederland. Je krijgt in de regel vier weken van de Saoedische ambassade voor je verblijf in Saoedi-Arabië. Je mag daar niet zomaar overal komen! Je krijgt namelijk een speciaal visum voor het heilige gebied, met daarin onder andere Jeddah, Medina, Mekka. Maar je kunt niet zomaar naar Riyad, het politieke centrum van het land. Daarvoor moet je dan weer een apart visum aanvragen."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Het belangrijkste in de voorbereiding voor de hajj, is dat je het eens bent met je innerljk om te gaan. Dat je er klaar voor bent. Ik nam, voor ik op hajj ging, één jaar voorbereiding. Ik stelde verwanten en en de achterban op de hoogte. Zorgde ervoor dat mijn gezin niet onverzorgd zou achterblijven, mocht mij eventueel wat overkomen tijdens de hajj. Ben je dan eenmaal vertrokken voor de hajj, dan vergeet je de hele wereld en heb je nog maar één doel voor ogen.
"Eerst verbleef ik na aankomst acht dagen in Medina om daar veertig soenna-gebeden te verrichten: een echte geestelijke oppepper. Daarbij komt dat Medina een wat koeler klimaat kent dan Mekka. Medina was dus een prima plek om te akklimatiseren.
"Ik heb het geluk een blonde kop te hebben. ‘Mash’Allah, jij, een Europeaan, en nog moslim ook!’ Ik werd goed geholpen en maakte veel broederliefde mee. De ervaring van Abdullah is er één van bloed, zweet en tranen. De ervaring van mij ook, maar toch is mijn ervaring anders. Iedere hajji heeft zijn of haar bedevaart op een eigen manier ervaren."
[orgaandonatie]
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Hoe denkt de islam over het afstaan van organen?"
IBRAHIM SPALBURG:
"De eerste lessen die ik daar over kreeg, hielden het volgende in: zoals je geboren wordt, zo wordt je ook begraven, met alles erop en eraan.
"Maar nog niet zo lang geleden hebben in Mekka een aantal geleerden gesproken over het afstaan van organen. De uitspraak was dat het toegestaan is in de islam. Dat heeft voor enige verwarring gezorgd. Er werden vraagtekens bij geplaatst. Je zou bijvoorbeeld moeten weten naar wie jouw organen gaan, en dan bedoel ik niet moslim of niet-moslim. Een voorbeeld: ik kan me levendig voorstellen dat iemand niet zijn nier wilt geven aan iemand die zich kapot heeft gezopen, zodat die persoon daarna rustig weer door kan drinken. Het afstaan van een orgaan moet een bijdrage aan de mensheid zijn.
"De uitspraak van die bewuste groep geleerden is gepubliceerd in diverse bladen en brochures van verscheidene organisaties, zoals de Muslim World League."
ABDULWADÛD (ondergetekende):
"Hoe zit het dan met xeno-transplantatie? Om maar een voorbeeld te noemen, het transplanteren van een varkenshart naar een mensenlichaam."
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat wilde ik niet met name noemen.
"Ik was gisteren bij mijn moeder, ze vertelde mij haar bezorgdheid over dat nieuwe ‘donorcodicil’. Ook bij overtuigde christenen, zoals mijn moeder, heerst hetzelfde dilemma als bij de moslims. Mijn moeder vertelde een verhaal dat zij weer had van haar moeder, een verhaal dat voor haar is gaan gelden als een soort bewijs tegen het transplanteren van organen:
"In de Verenigde Staten, zo’n zestig zeventig jaren geleden, was er een chirurg die gespecialiseerd was in het toeleveren van organen. Hij haalde deze organen stiekem uit de lichamen van overledenen zonder de nabestaanden daarvan in kennis te stellen. Diens verloofde was daar mordicus op tegen. Op een dag werd hem weer een lichaam binnen gebracht; het bleek het lichaam van zijn verloofde te zijn."
ABDULLAH:
"Het begrip orgaandonatie is zo rekbaar als elastiek. Misschien zullen onze lichamen ook gebruikt worden voor experimenten. Wel of niet kiezen voor orgaandonatie is een echte gewetensvraag."
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat klopt. Eenieder moet zijn eigen besluit maken."
VROUW 3:
"Als je niet wilt dat je lichaam voor experimenten gebruikt wordt, dan moet je daarvoor een apart formulier invullen. Dat staat in die kleine lettertjes! En stel je nou eens voor: het lichaam van een islamitische vrouw omgeven door twintig mannelijke studenten. Dat kan toch niet?!"
IBRAHIM SPALBURG:
"Voor meer achtergrondinformatie over dit thema en aanverwante onderwerpen kan ik u onder andere verwijzen naar het werk van Cor Hoffer. Hij werkt aan het Instituut voor Sociale Wetenschappen. Hij heeft al boeken geschreven over besnijdenissen en alternatieve geneeswijzen binnen de islam zoals gebedsgenezing.
"Hij is nu bezig met een boek over transplantatie, euthanasie, reageerbuisbevruchting en kunstmatige inseminatie. In het kader daarvan heeft hij mij ook geinterviewd. Ik weet niet wat hij daarvan uiteindelijk in zijn boek gaat gebruiken."
[salaat]
MAN 1:
"Het inhalen van de salaat. Is dat mogelijk?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat hangt af van vele factoren: tijdsomstandigheden, of je volgens de sharia een reiziger bent of niet, etcetera.
"Haal je een gebed in, hou dan ook rekening met de volgorde van de gebeden. Dat betekent, dat wanneer je een moskee betreedt om het avondgebed (maghrieb) te verrichten, en je hebt het namiddaggebed (asr) nog niet kunnen doen, dat je dan gewoon met het gezamenlijke avondgebed meedoet. Haal daarna dan jouw namiddaggebed in en verricht vervolgens jouw avondgebed. Voor het eerder gezamenlijk verrichtte avondgebed zal je dan incha Allah extra zegeningen ontvangen.
"In de winter liggen de gebedstijden soms dicht bij elkaar. In zulke omstandigheden is het geoorloofd om het middaggebed (zohr) en met namiddaggebed (asr) achter elkaar te doen, ook wanneer het nog geen tijd is voor het namiddaggebed."
ABDULWADÛD (ondergetekende):
"Maar ik heb juist geleerd dat je het gebed niet eerder mag verrichten voordat de tijd is aangebroken [informatie uit het boek 'Kom tot het gebed' van Abdulwahid van Bommel]. Dat betekent dus inhalen mag, maar ‘vooruit bidden’ niet."
IBRAHIM SPALBURG:
"Zelfs op de vlakte van Arafat tijdens de hajj verricht men zohr en asr direct na elkaar, voordat de tijd van asr is aangebroken.
"In het kort: als overmacht de oorzaak is dat je niet (op tijd) het gebed kan verrichten, dan mag je het inhalen of zohr, asr of maghrieb/isja samenvoegen. Dit moet echter wel een uitzondering blijven."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Het kan heel makkelijk dat je je verslaapt. Ben je wakker en het is al licht, verricht dan toch het ochtendgebed (fadjr). In de winter, wanneer de tijd tussen zohr en asr kort is, kan het gebeuren dat een middagslaapje doet (na zohr) en dat je nog slaapt waneer de tijd voor asr al is aangebroken. Dat is niet erg. ‘De qalam (pen) stopt met schrijven voor hen die slapen.’ Ben je niet bij kennis? Dan heb je vrijstelling van het gebed. Ook als je onvrij bent, heb je vrijstelling. Mag je van je baas niet bidden tijdens werktijd, dan ben je onvrij door je baas en dus vrijgesteld – en haal je het later in."
IBRAHIM SPALBURG:
"’Niet vrij’ is in deze context dus een ruimte term. Je kunt ook niet vrij zijn om het gebed te verrichten als je in gevangenschap verkeert (in Nederland is het bidden in de gevangenis echter geen probleem).
"Bedenk dat wanneer de gebedstijden niet precies samenvallen met je pauzes, dat het geoorloofd is om de ene keer het gebed aan het begin van een periode te doen en de andere keer aan het eind. Er is een overlevering die verhaalt van het feit dat Djibriel en Mohammed, vrede zij met henm, samen gebeden verrichtten. De ene keer was dat toen de tijd net was aangebroken, de andere keer toen de tijd bijna verstreken was."
DANUN:
"Bedenk wel, de shahada is de wortel van de boom, de salaat is de boom en de zakaat en de ramadan en de hajj zijn de takken en de bladeren. We moeten de shahada en de salaat zeker niet vergeten! De zakaat is voor de rijken, de ramadan voor hen die gezond zijn en de hajj is voor de gefortuneerden.
"Denk aan die boom, de salaat! Kun je niet bidden tijdens je werk? Verricht dan desnoods het gebed op een symbolische manier, met je ogen bijvoorbeeld."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Bij de woorden van Danun wil ik aantekenen dat wij hier in dit land gerust gefortuneerd genoemd mogen worden."
IBRAHIM SPALBURG:
"Tot slot nog iets over het begrip ‘onvrij zijn’ met betrekking tot vrijstelling van het gebed.
"Ik ontmoette eens een jonge Griek die zich had bekeerd tot de islam. Nou zijn er streken in Griekenland waar je je als moslim beter niet kan vertonen. Dat heeft te maken met de wrijvingen tussen Turkije en Griekenland. Zo mocht deze jonge Griek van zijn moeder niet in huis bidden. Voor elk gebed moets hij een plek buitenshuis opzoeken. Tja, wat moet je dan?"
IBRAHIM SPALBURG
HAJJ-LEZING MET FAQs NA AFLOOP
VERSLAG GEMAAKT DOOR ABDULWADÛD
LOKATIE : MESJID AL-HIKMAH, DEN HAAG
DATUM : 22 MAART 1998 / 24 ZOEL-QA’ADAH 1418
de lezing wordt voorafgegaan door koranrecitatie
soera Ibrahim 14:35-41
IBRAHIM SPALBURG:
"Allah gedenkt ons wanneer wij Hem gedenken.
Allah beantwoordt onze doa’s wanneer wij tot Hem smeken.
Allah vergeeft ons waneer wij Hem om vergeving vragen.
Allah vermeerdert Zijn gaven aan ons wanneer wij geven (aan de armen).
"Iedere dag zeggen wij de kalimshahada – in gebeden, als zikr, soms zit het gewoon in ons hoofd. Iedere dag proberen wij Hem vijf maal te aanbidden. We betalen zakaat. We vasten tijdens de maand ramadan. En éénmaal in ons leven verrichten wij de hajj.
"Dat is allemaal ibada. Het zijn de vijf zuilen van de islam. Het is een uiting van geloof in Allah, alleen Hij is het waard om aanbeden te worden.
"In de gehele islamitische wereld heerst er nu een grote bedrijvigheid, velen bereiden zich voor op de hajj, ook in de steeds groter wordende islamitische gemeenschap in Nederland. Er heerst een zekere spanning, men ziet uit naar het aanschouwen van de Kaaba. Er zijn ook mensen die spreken over de hajj uit ervaring. Iedereen beleeft de hajj op zijn eigen manier. Ieder individu heeft zijn eigen wonder in Mekka, Al-Mukannan ("Stad der Wonderen"). De hajj is een religieuze inspanning, verricht door een moslim om de Kaaba en de vlakte van Arafat te bereiken op een bepaalde tijd. Die tijd is nu aangebroken."
DE HAJJ ÌS ARAFAT
"Op de negende dag van de maand Zoel-Hijjah bevinden de bedevaartgangers zich op de vlakte van Arafat, aangekomen voor de hoogste stand van de zon. Sommigen zijn er al de nacht ervoor aanwezig, sommigen gaan al vroeg in de ochtend. Kom je aan op de vlakte van Arafat na de hoogste stand van de zon? Dan ben je te laat en moet je je hajj als niet verricht beschouwen, want de profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd: ‘De hajj ìs Arafat.’ Op de dag van Arafat (de dag voorafgaande aan het offerfeest) is het soenna om te vasten.
"Op de vlakte van Arafat sta je tussen miljoenen bedevaartgangers. Je bent alléén bezig met het gedenken van Allah, dat geeft je dan het gevoel alsof je in afzondering bent.
"Naast de vlakte van Arafat zijn natuurlijk ook de tawaaf, het zeven maal heen en weer lopen tussen de heuvels Safa en Marwah en bovenal de ni’a, de intentie, belangrijk. Er zijn ook verplichtingen die tijdens de hajj wadjief zijn. Heb je zo’n verplichting niet gedaan? Niets aan de hand, maar dan moet je wel op een bepaalde wijze compensatie geven."
soera Al-Hajj 22:26-29
26 En toen Wij Abraham de plaats voor het Huis (de Kaaba) aanwezen, zeggende: ‘Vereenzelvig niets met Mij, en houd Mijn huis rein voor degenen die de rondgang verrichten en degenen die opstaan (voor gebed) en neerbuigen en zich ter aarde werpen.
27 En verkondig de bedevaart aan de mensen. Zij zullen te voet of op magere kamelen van verre tot u komen.
28 Opdat zij van hun voordeel getuigenis afleggen en de naam van Allah uitspreken gedurende de vastgestelde dagen over het vee waarvan Hij hen heeft voorzien. Eet dan daarvan en spijzigt de behoeftigen in nood.
29 Laat hen dan hun vuilheid verwijderen en hun geloften vervullen en een omgang maken om het oude Huis (Kaaba).’
BEKKA ‘de plek die je hart roert’
"De hajj gaat terug tot de profeet Ibrahim, aleyhi salaam. Hij heeft op de oude fundatie van de Kaaba de Kaaba weer herbouwd in Bekka, een oude benaming voor Mekka, dat betekent ‘de plek die je hart roert’. De Kaaba was in de feite het eerste Godshuis voor Allah. Ook toen werd de bedevaart al verricht. Ook toen werd de tawaaf al gedaan… Maar de mensen veranderden hun geloof, hun aqida. Ze namen er bijgoden bij. De Kaaba werd ontheiligd. Afgodsbeelden kwamen erbij.
"Daarom stuurde Allah de profeet Mohammed, vrede zij met hem, om orde op zaken te stellen. Hij riep de bevolking op om terug te keren naar de tijd van Ibrahim, aleyhi salaam. Na dertien jaar werd hij gedwongen te ‘emigreren’ omdat hij met de dood werd bedreigd (dit was het jaar 1, het begin van de islamitische jaartelling). Met een kleine moslim-oemma vertrok hij naar Medina, om van daaruit de Kaaba te heroveren.
"In het jaar 6 ging Mohammed, vrede zij met hem, onderhandelen met de afgodendienaren in Mekka om de Kaaba te mogen bezoeken. In de jaren 6, 7 en 8 verrichtte hij toen de oemra (de hajj was toen nog niet verplicht gesteld). In het jaar 9 werd de hajj verplicht gesteld:"
soera Ali-Imraan 3:96-97
96 Voorzeker, het eerste huis dat voor de mensheid bestemd werd, is dat te Bekka (Mekka), vol van zegeningen en als richtsnoer voor alle werelden.
97 Daarin zijn duidelijke tekenen: het is de plaats van Abraham en wie het binnengaat is in vrede. En de bedevaart naar het Huis is door Allah aan de mensen opgelegd die er een weg naartoe kunnen vinden. En wie niet gelooft, Allah is voorzeker Onafhankelijk van alle werelden.
"Mohammed, vrede zij hem, kon in het jaar 9 niet zelf de hajj verrichten, zijn neef Ali is toen in zijn plaats gegaan. Het jaar daarop ging Mohammed, vrede zij met hem, zèlf op bedevaart/hajj. Hij gaf toen het voorbeeld hoe de hajj gedaan moest worden: wanneer de ihraam aandoen, wat te doen en te laten als de ihraam aanhebt, enzovoorts. Dit alles staat uitgebreid beschreven in diverse hadith-verzamelingen, o.a. Moeslim. Mohammed, vrede zij met hem, heeft viermaal de oemra verricht (in de maand Zoel-Qa’adah) en éénmaal de oemra en de hajj ‘tegelijk’ (in de maand Zoel-Hijjah).
"In de overleveringen wordt gesproken over drie manieren om op bedevaart te gaan:
IFRAAT – alles één voor één, eerst de hajj en daarna de oemra.
TAMATOE – eerst de oemra en daarna de hajj.
QIRAAN – alles ‘tegelijk’ (d.w.z. de ihraam blijft aan, deze gaat dus niet uit tussen de oemra en de hajj)."
DE HAJJ : Fardoe-Qifaja en Fardoe-Ayn
"De hajj is de meest complete ibada, de meest complete manier om tot Allah te bidden en Allah te gedenken; hoe gemakkelijk het ook lijkt tijdens de voorbereidingen, hoe moeilijk het is al je er daadwerkelijk bent! Ontberingen. De strijd tegen je eigen ik, de jihadoen-nafs. Niet boos mogen worden als je de ihraam aan hebt. Die zelfbeheersing opbrengen kost moeite!
"De hajj is voor de hele oemma fardoe-qifaja. Dat wil zeggen: de gehele oemma moet erop toezien dat elk jaar mensen met de hajj gaan. Voor elke moslim die de middelen ervoor heeft en gezond is, is de hajj fardoe-ayn. Dat wil zeggen: hij is dan ook verplicht om de hajj zelf te verrichten.
"Mocht je niet in staat zijn (geweest) om de hajj te verrichten, dan kun je in je testament vragen of een familielid voor jou de hajj wilt verrichten: ‘Jij, mijn zoon, doe het voor mij.’ En dat gebeurt ook: er gaan mensen (nog eens) op hajj (maar dan) voor een familielid.
"Voor degenen die de hajj volledig en goed verricht hebben, is er het paradijs, zo gaat een overlevering. Alle kleine zondes zulen na het volbrengen van de hajj worden vergeven. De hajj is een reiniging van de nafs. Je wordt opnieuw geboren als een baby. Je kunt dus een nieuw begin maken; dat geldt ook voor meerdere vormen van ibada, zoals de ramadan en ook de salaat."
VERGIFFENIS
"Voordat je de hajj gaat verrichten, moet je ook een ‘tawbah’ maken, dat wil zeggen: berouw tonen, vergiffenis vragen. Neem dan ook de tijd voor reflectie, introspectie, extra vasten; stel daarbij altijd je ni’a, je intentie, centraal.
"Er zijn bedevaartgangers die voor hun vertrek naar Mekka al hun familie en vrienden en kennissen bezoeken om hen om vergiffenis te vragen voor alles wat ze mogelijk tegenover hen fout hebben gedaan. Natuurlijk is het het belangrijkst dat je vergiffenis vraagt aan Allah. Het vragen om vergiffenis aan mensen is een goed vervolg op het vragen om vergiffenis aan Allah: op die manier kun je ook met hen na de hajj een nieuw begin maken."
UNIVERSELE BROEDERSCHAP
"Door deel te nemen aan de hajj, voel je de universele broederschap. Iedereen is gelijk: de directeur, de arbeider, de buschauffeur, de militair. Allemaal hebben ze slechts twee stukken ongestikt doek om, de ihraam. De kleurverschillen vervagen. Naties vervagen. Nationalistische gevoelens vervagen:
"Kijk maar eens naar het verhaal van de zwarte moslimleider Malcolm Little (Malcolm X). Voor de hajj was hij een militante zwarte leider die alle blanken beschouwde als duivels. Pas tijdens de hajj ziet hij dat blanken ook zijn broeders zijn. Dat ook hele zwarte Afrikanen, die hij tot dan toe waarschijnlijk nooit had gezien, zijn broeders zijn.
"Malcolm X veranderde toen zijn naam in: Al-Hajj Malik Al-Shabazz. Kort na de voltooiing van zijn hajj werd hij vermoord, slechts veertig jaren oud. Wilt u meer weten over zijn leven: de film over hem is niet zo authentiek, maar zijn autobiografie wel (‘The Autobiography of Malcolm X, with the assistance of Alex Haley’, Penguin Books, ISBN 0-14-002824-2).
__________________________________________
VRAGEN NA AFLOOP
FAQs ‘frequently asked questions’
[hajj]
VROUW 1:
"U had het daarnet over extra vasten tijdens de hajj. Maar ik heb nu juist altijd geleerd dat je helemaal niet mag vasten tijdens de bedevaart. Hoe zit dat nou?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Het vasten is tijdens de maand Zoel-Hijjah alleen niet toegestaan op de elfde, twaalfde en dertiende dag."
VROUW 2:
"Als je de oemra hebt verricht, moet je dan binnen een jaar ook de hajj verricht hebben?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Nee, dat hoeft niet."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Er zijn geen vragen meer over de hajj. Blijkbaar was het verhaal duidelijk. Wat ik er nog aan wil toevoegen is het volgende:
"Heb je de middelen om de hajj te verrichten? Ben je gezond? Staat je hart open voor het verrichten van de hajj? GA DAN! Wees wijs, wacht niet te lang. Maak van uitstel géén afstel.
"Met alle respect voor de ouderen onder ons: als je op relatief jonge leeftijd gaat, dan pak je veel meer op. Dan ben je beter in staat om de hajj bewust te verrichten.
"Er zijn natuurlijk ook mensen die op (zeer) hoge leeftijd pas de hajj kunnen verrichten, omdat ze hun hele leven krom hebben moeten liggen om ervoor te sparen. Abdullah, ben je bereid jouw ervaringen opgedaan tijdens de hajj met ons te delen?"
ABDULLAH:
"De hajj is zéker geen vakantiereisje. Al heb ik mij daar wel op die manier op verheugd. Ik was nog nooit zo ver ‘op vakantie’ geweest. Nee, de hajj is afzien! Europese maatstaven tellen daar niet meer. Ik dacht een hotelkamer voor mij en mijn vrouw te kunnen regelen, maar nee. Uiteindelijk sliep ik met tien kerels op één kamer. Niet bepaald een pretje. Niks ouwe-jongens-krentebrood. Tot overmaat van ramp werd mijn vrouw ziek: ze kon niet tegen de hoge temperaturen. Dan wordt het knokken om elkaar bij te kunnen staan!
"Vooraf had ik vele verwachtingen omtrent de hajj. Velen daarvan zijn niet uitgekomen. Ik heb sjeytaan daar dagelijks aan het werk gezien! Hier missen we hem soms wel een dagje. Maar daar niet, want in Mekka zijn er veel gelovigen, dus daar heeft hij nog niet zoveel slachtoffers. Ik heb gezien dat, ondanks de intense hitte in een bus tijdens een lange rit, er mensen waren die hun water niet deelden met hun naasten.
"De teleurstellingen die ik ervaarde, hadden dus eerder te maken met mijn mede-moslims dan met mijn geloof als zodanig: bij het graf van Mohammed, vrede zij met hem, bijvoorbeeld, vlogen mijn broeders over mijn rug heen om die platen aan te raken, terwijl het nergens staat geschreven dat dat moet. Waarom doen ze het dan toch? ‘Dit is de hajj. Wat doe je hier?!!’
"Ik heb het overleefd, kan ik wel zeggen. Mijn vrouw is tijdens de hajj zo ziek geworden, dat ik op een gegeven moment dacht dat ik haar daar moest achterlaten. Ze was zo mager als een sprinkhaan.
"Kortom, de hajj is zéker géén vakantie. Je ziet wel veel vreemde volkeren enzo, maar je ziet ook gebreken."
VROUW 3:
"Is het geoorloofd om ook na de hajj wat van het land te gaan zien?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Je kan ook voorafgaande aan de hajj bepaalde plaatsen bezoeken, dan de hajj doen en dan weer teruggaan naar Nederland. Je krijgt in de regel vier weken van de Saoedische ambassade voor je verblijf in Saoedi-Arabië. Je mag daar niet zomaar overal komen! Je krijgt namelijk een speciaal visum voor het heilige gebied, met daarin onder andere Jeddah, Medina, Mekka. Maar je kunt niet zomaar naar Riyad, het politieke centrum van het land. Daarvoor moet je dan weer een apart visum aanvragen."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Het belangrijkste in de voorbereiding voor de hajj, is dat je het eens bent met je innerljk om te gaan. Dat je er klaar voor bent. Ik nam, voor ik op hajj ging, één jaar voorbereiding. Ik stelde verwanten en en de achterban op de hoogte. Zorgde ervoor dat mijn gezin niet onverzorgd zou achterblijven, mocht mij eventueel wat overkomen tijdens de hajj. Ben je dan eenmaal vertrokken voor de hajj, dan vergeet je de hele wereld en heb je nog maar één doel voor ogen.
"Eerst verbleef ik na aankomst acht dagen in Medina om daar veertig soenna-gebeden te verrichten: een echte geestelijke oppepper. Daarbij komt dat Medina een wat koeler klimaat kent dan Mekka. Medina was dus een prima plek om te akklimatiseren.
"Ik heb het geluk een blonde kop te hebben. ‘Mash’Allah, jij, een Europeaan, en nog moslim ook!’ Ik werd goed geholpen en maakte veel broederliefde mee. De ervaring van Abdullah is er één van bloed, zweet en tranen. De ervaring van mij ook, maar toch is mijn ervaring anders. Iedere hajji heeft zijn of haar bedevaart op een eigen manier ervaren."
[orgaandonatie]
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Hoe denkt de islam over het afstaan van organen?"
IBRAHIM SPALBURG:
"De eerste lessen die ik daar over kreeg, hielden het volgende in: zoals je geboren wordt, zo wordt je ook begraven, met alles erop en eraan.
"Maar nog niet zo lang geleden hebben in Mekka een aantal geleerden gesproken over het afstaan van organen. De uitspraak was dat het toegestaan is in de islam. Dat heeft voor enige verwarring gezorgd. Er werden vraagtekens bij geplaatst. Je zou bijvoorbeeld moeten weten naar wie jouw organen gaan, en dan bedoel ik niet moslim of niet-moslim. Een voorbeeld: ik kan me levendig voorstellen dat iemand niet zijn nier wilt geven aan iemand die zich kapot heeft gezopen, zodat die persoon daarna rustig weer door kan drinken. Het afstaan van een orgaan moet een bijdrage aan de mensheid zijn.
"De uitspraak van die bewuste groep geleerden is gepubliceerd in diverse bladen en brochures van verscheidene organisaties, zoals de Muslim World League."
ABDULWADÛD (ondergetekende):
"Hoe zit het dan met xeno-transplantatie? Om maar een voorbeeld te noemen, het transplanteren van een varkenshart naar een mensenlichaam."
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat wilde ik niet met name noemen.
"Ik was gisteren bij mijn moeder, ze vertelde mij haar bezorgdheid over dat nieuwe ‘donorcodicil’. Ook bij overtuigde christenen, zoals mijn moeder, heerst hetzelfde dilemma als bij de moslims. Mijn moeder vertelde een verhaal dat zij weer had van haar moeder, een verhaal dat voor haar is gaan gelden als een soort bewijs tegen het transplanteren van organen:
"In de Verenigde Staten, zo’n zestig zeventig jaren geleden, was er een chirurg die gespecialiseerd was in het toeleveren van organen. Hij haalde deze organen stiekem uit de lichamen van overledenen zonder de nabestaanden daarvan in kennis te stellen. Diens verloofde was daar mordicus op tegen. Op een dag werd hem weer een lichaam binnen gebracht; het bleek het lichaam van zijn verloofde te zijn."
ABDULLAH:
"Het begrip orgaandonatie is zo rekbaar als elastiek. Misschien zullen onze lichamen ook gebruikt worden voor experimenten. Wel of niet kiezen voor orgaandonatie is een echte gewetensvraag."
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat klopt. Eenieder moet zijn eigen besluit maken."
VROUW 3:
"Als je niet wilt dat je lichaam voor experimenten gebruikt wordt, dan moet je daarvoor een apart formulier invullen. Dat staat in die kleine lettertjes! En stel je nou eens voor: het lichaam van een islamitische vrouw omgeven door twintig mannelijke studenten. Dat kan toch niet?!"
IBRAHIM SPALBURG:
"Voor meer achtergrondinformatie over dit thema en aanverwante onderwerpen kan ik u onder andere verwijzen naar het werk van Cor Hoffer. Hij werkt aan het Instituut voor Sociale Wetenschappen. Hij heeft al boeken geschreven over besnijdenissen en alternatieve geneeswijzen binnen de islam zoals gebedsgenezing.
"Hij is nu bezig met een boek over transplantatie, euthanasie, reageerbuisbevruchting en kunstmatige inseminatie. In het kader daarvan heeft hij mij ook geinterviewd. Ik weet niet wat hij daarvan uiteindelijk in zijn boek gaat gebruiken."
[salaat]
MAN 1:
"Het inhalen van de salaat. Is dat mogelijk?"
IBRAHIM SPALBURG:
"Dat hangt af van vele factoren: tijdsomstandigheden, of je volgens de sharia een reiziger bent of niet, etcetera.
"Haal je een gebed in, hou dan ook rekening met de volgorde van de gebeden. Dat betekent, dat wanneer je een moskee betreedt om het avondgebed (maghrieb) te verrichten, en je hebt het namiddaggebed (asr) nog niet kunnen doen, dat je dan gewoon met het gezamenlijke avondgebed meedoet. Haal daarna dan jouw namiddaggebed in en verricht vervolgens jouw avondgebed. Voor het eerder gezamenlijk verrichtte avondgebed zal je dan incha Allah extra zegeningen ontvangen.
"In de winter liggen de gebedstijden soms dicht bij elkaar. In zulke omstandigheden is het geoorloofd om het middaggebed (zohr) en met namiddaggebed (asr) achter elkaar te doen, ook wanneer het nog geen tijd is voor het namiddaggebed."
ABDULWADÛD (ondergetekende):
"Maar ik heb juist geleerd dat je het gebed niet eerder mag verrichten voordat de tijd is aangebroken [informatie uit het boek 'Kom tot het gebed' van Abdulwahid van Bommel]. Dat betekent dus inhalen mag, maar ‘vooruit bidden’ niet."
IBRAHIM SPALBURG:
"Zelfs op de vlakte van Arafat tijdens de hajj verricht men zohr en asr direct na elkaar, voordat de tijd van asr is aangebroken.
"In het kort: als overmacht de oorzaak is dat je niet (op tijd) het gebed kan verrichten, dan mag je het inhalen of zohr, asr of maghrieb/isja samenvoegen. Dit moet echter wel een uitzondering blijven."
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Het kan heel makkelijk dat je je verslaapt. Ben je wakker en het is al licht, verricht dan toch het ochtendgebed (fadjr). In de winter, wanneer de tijd tussen zohr en asr kort is, kan het gebeuren dat een middagslaapje doet (na zohr) en dat je nog slaapt waneer de tijd voor asr al is aangebroken. Dat is niet erg. ‘De qalam (pen) stopt met schrijven voor hen die slapen.’ Ben je niet bij kennis? Dan heb je vrijstelling van het gebed. Ook als je onvrij bent, heb je vrijstelling. Mag je van je baas niet bidden tijdens werktijd, dan ben je onvrij door je baas en dus vrijgesteld – en haal je het later in."
IBRAHIM SPALBURG:
"’Niet vrij’ is in deze context dus een ruimte term. Je kunt ook niet vrij zijn om het gebed te verrichten als je in gevangenschap verkeert (in Nederland is het bidden in de gevangenis echter geen probleem).
"Bedenk dat wanneer de gebedstijden niet precies samenvallen met je pauzes, dat het geoorloofd is om de ene keer het gebed aan het begin van een periode te doen en de andere keer aan het eind. Er is een overlevering die verhaalt van het feit dat Djibriel en Mohammed, vrede zij met henm, samen gebeden verrichtten. De ene keer was dat toen de tijd net was aangebroken, de andere keer toen de tijd bijna verstreken was."
DANUN:
"Bedenk wel, de shahada is de wortel van de boom, de salaat is de boom en de zakaat en de ramadan en de hajj zijn de takken en de bladeren. We moeten de shahada en de salaat zeker niet vergeten! De zakaat is voor de rijken, de ramadan voor hen die gezond zijn en de hajj is voor de gefortuneerden.
"Denk aan die boom, de salaat! Kun je niet bidden tijdens je werk? Verricht dan desnoods het gebed op een symbolische manier, met je ogen bijvoorbeeld."
lees ter illustratie deze Nederlandstalige uitleg van
soera Ibrahim 14:24-26
24 Ziet gij niet hoe Allah de gelijkenis van een goed woord geeft? Het is als een goede boom, waarvan de wortel hecht is en zijn takken reiken tot in de hemel.
25 Deze brengt door het gebod van zijn Heer zijn vrucht voort in ieder jaargetijde. En Allah geeft de gelijkenissen voor de mensen, opdat zij lering mogen trekken.
26 En een slecht woord is als een slechte boom die ontworteld ter aarde ligt en geen vaste grond meer heeft.
LUDO MOHAMED JONGMANS:
"Bij de woorden van Danun wil ik aantekenen dat wij hier in dit land gerust gefortuneerd genoemd mogen worden."
IBRAHIM SPALBURG:
"Tot slot nog iets over het begrip ‘onvrij zijn’ met betrekking tot vrijstelling van het gebed.
"Ik ontmoette eens een jonge Griek die zich had bekeerd tot de islam. Nou zijn er streken in Griekenland waar je je als moslim beter niet kan vertonen. Dat heeft te maken met de wrijvingen tussen Turkije en Griekenland. Zo mocht deze jonge Griek van zijn moeder niet in huis bidden. Voor elk gebed moets hij een plek buitenshuis opzoeken. Tja, wat moet je dan?"
Labels:
hajj,
I. Spalburg,
kaaba,
koran,
offerfeest,
salaat,
shahada,
zikr
vrijdag 15 december 2006
Kerstverhaal van stal
Bij het naar school brengen wijst Kiné mij op een boekje
met ‘het kerstverhaal’, dat gezamenlijk met een Sinterklaasboek en
andere decembergebonden zaken ligt uitgestald op een aandachtstafel voor
de ingang van de kleuterklas. Ze slaat het boekje open.
"Kijk, papa. Dat is Maria en dat is hoe-heet-ie-ook-alweer?"
Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ze zich bewuster is van haar moslima-zijn (zie mijn laatste logs onder de titel "Fitrah") en dat ze zich daarmee onderscheiden weet van niet-moslims. We zijn vroeg in de klas en nog de enige aanwezigen. Ik leg haar uit dat wij moslims geloven in een heel andere versie van de gebeurtenissen rondom de geboorte van Isa (Jezus). In die versie heeft Maryam (Maria) geen Jozef nodig en moet het alleen rooien (met Goddelijke hulp via de engel Djibriel), een mash’Allah sterke vrouw!
"Als moslims mogen we ook geen tekeningen maken van Maryam of Isa of andere profeten en hun familie."
"Oh. Oké."
Mash’Allah, had ik dit een jaar eerder verteld, dan was de Boodschap niet aangekomen. Alhamdulillah is ze nu ontvankelijker en beter van begrip (mede dankzij de hulp van ‘juf Majorie’, logopediste, en extra ondersteuning op school).
Van de betreffende aya’s uit soera Maryam (soera 19, aya's 16-40, zie onderstaande link) heb ik een printje gemaakt van een uitleg in het Nederlands. Ik zal dat printje weer eens van stal halen. Zo kan ik mijn kids weer opnieuw kennis laten maken met het voor ons ware verhaal rondom de geboorte van Isa.
www.islamicity.com/MOSQUE/ARABICSCRIPT/AYAT/19/19_16.htm
"Kijk, papa. Dat is Maria en dat is hoe-heet-ie-ook-alweer?"
Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ze zich bewuster is van haar moslima-zijn (zie mijn laatste logs onder de titel "Fitrah") en dat ze zich daarmee onderscheiden weet van niet-moslims. We zijn vroeg in de klas en nog de enige aanwezigen. Ik leg haar uit dat wij moslims geloven in een heel andere versie van de gebeurtenissen rondom de geboorte van Isa (Jezus). In die versie heeft Maryam (Maria) geen Jozef nodig en moet het alleen rooien (met Goddelijke hulp via de engel Djibriel), een mash’Allah sterke vrouw!
"Als moslims mogen we ook geen tekeningen maken van Maryam of Isa of andere profeten en hun familie."
"Oh. Oké."
Mash’Allah, had ik dit een jaar eerder verteld, dan was de Boodschap niet aangekomen. Alhamdulillah is ze nu ontvankelijker en beter van begrip (mede dankzij de hulp van ‘juf Majorie’, logopediste, en extra ondersteuning op school).
Van de betreffende aya’s uit soera Maryam (soera 19, aya's 16-40, zie onderstaande link) heb ik een printje gemaakt van een uitleg in het Nederlands. Ik zal dat printje weer eens van stal halen. Zo kan ik mijn kids weer opnieuw kennis laten maken met het voor ons ware verhaal rondom de geboorte van Isa.
www.islamicity.com/MOSQUE/ARABICSCRIPT/AYAT/19/19_16.htm
FlashBack
Samen met Ndoya heb ik gisteren mijn administratie geordend. Nou ja, ‘administratie’? Zeg maar mijn verzameling oude mappen, correspondentie van jaren her en ander onbestemd papiergoed :-) Da’s graven in mijn verleden… Ik vind de gebundelde verslagen van de Van Bommel lezingen uit 1996/1997 toen ik net ‘nieuw in islam’ was (reeds verschenen op mijn weblog, zie categorie A. Van Bommel), gebundelde verslagen van filmanalyselessen van Harry Kümel uit 1991/1992 (zie mijn log Kruistocht in spijkerbroek…) en een netjes getypt verslag van een Hajj-lezing van Ibrahim Spalburg uit 1998*, dat ik op zijn verzoek vóór publicatie aan hem heb voorgelegd, zijn op- en aanmerkingen zijn er in verwerkt (bij mijn weten is het nooit tot publicatie gekomen). Als klap op de vuurpijl vind ik een – eveneens netjes getypt en nooit gepubliceerd – ‘pamflet’ met de titel "Racisme op de werkvloer"**. Ik lees het pamflet en kan een glimlach niet onderdrukken, want was ik fèl in die tijd, zeg… Niet dat ik nu ben moegestreden, hoor, ik verdeel mijn energie alleen op een andere manier.
Om je inzicht te geven in mijn geschreven verleden (tja, dat schrijven zat er altijd in, mash’Allah :-) zal ik incha Allah binnenkort de genoemde Hajj-lezing van Ibrahim Spalburg en vervolgens het ‘pamflet’ op mijn weblog zetten.
UPDATES DECEMBER 2006:
*Klik op de onderstaande link voor mijn log
FlashBack – Hajj lezing Ibrahim Spalburg MAART ’98
d.d. 16 december 2006
**Klik op de onderstaande link voor mijn log
FlashBack – Beheersing is kracht
d.d. 19 december 2006
Om je inzicht te geven in mijn geschreven verleden (tja, dat schrijven zat er altijd in, mash’Allah :-) zal ik incha Allah binnenkort de genoemde Hajj-lezing van Ibrahim Spalburg en vervolgens het ‘pamflet’ op mijn weblog zetten.
UPDATES DECEMBER 2006:
*Klik op de onderstaande link voor mijn log
FlashBack – Hajj lezing Ibrahim Spalburg MAART ’98
d.d. 16 december 2006
**Klik op de onderstaande link voor mijn log
FlashBack – Beheersing is kracht
d.d. 19 december 2006
zondag 10 december 2006
Vooroordeel
Een paar dagen geleden. Ik zie een kort nieuwsitem over de dood van de ex-spion Litvinenko. Het geluid van de tv is uit op dat moment. Stomverbaasd zie ik beelden van biddende moslims voorbij komen. "Foutje van de editor," denk ik.
Vandaag krijg ik per email de Nieuwsbrief van het Allochtonen weblog binnen. Litvinenko bekeerd tot islam bij sterfbed lees ik. Mash'Allah... Niks foutje van de editor! Als bron van dit nieuws wordt Fok! opgevoerd. De reacties onderaan het artikel op de Fok! website zijn niet mals (grotendeels anti-moslim) dus klik ik meteen door naar de bron die Fok! heeft opgevoerd: Kommersant, Russia's Daily Online:
Een moslim kun je niet herkennen aan zijn uiterlijk. Neem mij nou, door velen word ik door mijn image van mash'Allah Hollands glorie helemaal niet als moslim herkend. Toch heb ik direct aangenomen dat in het bovengenoemde nieuwsitem een fout zat. Een duidelijk vooroordeel van mijn kant! Als moslim-van-de-koude-grond had ik toch beter moeten weten...
Vandaag krijg ik per email de Nieuwsbrief van het Allochtonen weblog binnen. Litvinenko bekeerd tot islam bij sterfbed lees ik. Mash'Allah... Niks foutje van de editor! Als bron van dit nieuws wordt Fok! opgevoerd. De reacties onderaan het artikel op de Fok! website zijn niet mals (grotendeels anti-moslim) dus klik ik meteen door naar de bron die Fok! heeft opgevoerd: Kommersant, Russia's Daily Online:
-- They say Alexander adopted Islam before his death?
-- He thought about it. I came to see him in the hospital and said: “My boy, I lighted a candle for you to St. Sergei Radonezhsky, and prayed for your soul!” And he replied: “Father, I want to be buried according to Muslim traditions.” I said: “Well, son, as you wish. Another Muslim in our family – my daughter is married to a Muslim. The main thing is to believe in the Almighty – there is one God. The main thing is to live according to God’s laws, and not those of the Satan.”
Musa Muradov
Een moslim kun je niet herkennen aan zijn uiterlijk. Neem mij nou, door velen word ik door mijn image van mash'Allah Hollands glorie helemaal niet als moslim herkend. Toch heb ik direct aangenomen dat in het bovengenoemde nieuwsitem een fout zat. Een duidelijk vooroordeel van mijn kant! Als moslim-van-de-koude-grond had ik toch beter moeten weten...
woensdag 6 december 2006
Fitrah (V)
Vandaag heb ik sinds tijden weer een middagslaapje gehouden.
Zeg maar gerust ‘Middagslaap’. Úrenlang ben ik van de wereld geweest,
mash’Allah. Het is Kiné die mij huilend wakker maakt. Want ze heeft
me zo gemist…
Een paar minuten later ben ik al beneden in de huiskamer. Ik zie dat ik nog net genoeg tijd heb om het middag- en het namiddaggebed in te halen. In plaats van mee te bidden, neemt Kiné deze keer verderop plaats op de bank en moedigt me aan. "Allahoe Akbar" zegt ze op de juiste momenten, soms applaudisseert ze. Ze is tegelijk de souffleur en het publiek.
Een half uur voor het avondgebed ga ik naar een buurvrouw die weinig sjoege heeft van het (automatisch) instellen van haar televisie. UPC heeft wat veranderd in het kabelsignaal in verband met de komst van digitale televisie. Alle zenders in het pakket hebben nieuwe frequenties gekregen. Samen met Kiné ga ik naar de buurvrouw om haar te helpen.
"Misschien heeft Allah het wel gedaan. Vond-Ie dat de televisies anders moesten worden," zegt Kiné onderweg.
"Incha Allah, meisje," zeg ik. Mash’Allah, Kiné is weer helemaal bezig met Hem en Zijn invloed op het dagelijks leven van haar en die van anderen.
Tijdens het automatisch instellen van de televisie komt Kiné naar me toe. Ze moet nodig een grote boodschap doen. Ze komt vaker bij de buurvrouw, dus ze weet de weg.
"Papa, klaaaaaaaaar!" hoor ik even later.
Ik vul een soort kleine gieter en reinig haar met water.
"Gelukkig kennen ze hier Allah. Daarom hebben ze hier in de WC een gieter, hè?" Ja, zelfs van dagelijkse bezigheden als het reinigen-met-water na de stoelgang weet ze dat het terug te voeren is op onze moslimlevensstijl. Mash’Allah :-)
Een paar minuten later ben ik al beneden in de huiskamer. Ik zie dat ik nog net genoeg tijd heb om het middag- en het namiddaggebed in te halen. In plaats van mee te bidden, neemt Kiné deze keer verderop plaats op de bank en moedigt me aan. "Allahoe Akbar" zegt ze op de juiste momenten, soms applaudisseert ze. Ze is tegelijk de souffleur en het publiek.
Een half uur voor het avondgebed ga ik naar een buurvrouw die weinig sjoege heeft van het (automatisch) instellen van haar televisie. UPC heeft wat veranderd in het kabelsignaal in verband met de komst van digitale televisie. Alle zenders in het pakket hebben nieuwe frequenties gekregen. Samen met Kiné ga ik naar de buurvrouw om haar te helpen.
"Misschien heeft Allah het wel gedaan. Vond-Ie dat de televisies anders moesten worden," zegt Kiné onderweg.
"Incha Allah, meisje," zeg ik. Mash’Allah, Kiné is weer helemaal bezig met Hem en Zijn invloed op het dagelijks leven van haar en die van anderen.
Tijdens het automatisch instellen van de televisie komt Kiné naar me toe. Ze moet nodig een grote boodschap doen. Ze komt vaker bij de buurvrouw, dus ze weet de weg.
"Papa, klaaaaaaaaar!" hoor ik even later.
Ik vul een soort kleine gieter en reinig haar met water.
"Gelukkig kennen ze hier Allah. Daarom hebben ze hier in de WC een gieter, hè?" Ja, zelfs van dagelijkse bezigheden als het reinigen-met-water na de stoelgang weet ze dat het terug te voeren is op onze moslimlevensstijl. Mash’Allah :-)
zondag 3 december 2006
Wat de moslim niet kent…
Een
sombere herfstdag vandaag, mash’Allah. Yande speelt bij buren waar
kleine kinderen zijn (Yande en kleuters, dat gaat natuurlijk samen) en
Ahmed zit te playstationnen bij z’n vriendjes Ilyaas en Faysal. Samen
met Kiné kijk ik naar het Eurovisie Junior Songfestival dat we
gisteren voor de kids hebben opgenomen. Ndoya is op bezoek bij een
vriendin, dus Kiné en ik hebben het rijk alleen, ook bij het
avondeten. Ik hou het bij frietjes (ik ben geen keukenprins), tot volle
tevredenheid van Kiné.
"Eigenlijk moet je altijd ‘Bismillah’ (in de naam van Allah) zeggen voor je gaat eten," zeg ik haar voor mijn eerste hap.
"Wist ik niet. Dat heb je me nooit verteld, papa… Moet je dat dan zeggen van Allah?"
"Ja. Wanneer we iets beginnen te doen, moeten we Zijn naam aanroepen. Op die manier laten we zien dat we, bij alles wat we doen, niet zonder Hem kunnen."
"Maar opa en oma dan? Als die hier zijn, dan doen ze zo," ze vouwt de handen en staart naar de eettafel. "Raar hè?"
"Voor hen niet zo raar, meisje. Zo doen zij dat nu eenmaal, ik vroeger ook."
"Nou, toch raar hoor."
Tja, wat de moslim niet kent…
Nu had ik al eens uit het moslimkindertijdschrift Onze Oemma voorgelezen over de betekenis van ‘Bismillah’ en het belang van het noemen van Zijn naam wanneer je met iets begint. Ik zal dat verhaal weer eens van stal halen, want het is blijkbaar niet blijven hangen. Kan ik gelijk uitleggen hoe dat zit met opa en oma :-)
"Eigenlijk moet je altijd ‘Bismillah’ (in de naam van Allah) zeggen voor je gaat eten," zeg ik haar voor mijn eerste hap.
"Wist ik niet. Dat heb je me nooit verteld, papa… Moet je dat dan zeggen van Allah?"
"Ja. Wanneer we iets beginnen te doen, moeten we Zijn naam aanroepen. Op die manier laten we zien dat we, bij alles wat we doen, niet zonder Hem kunnen."
"Maar opa en oma dan? Als die hier zijn, dan doen ze zo," ze vouwt de handen en staart naar de eettafel. "Raar hè?"
"Voor hen niet zo raar, meisje. Zo doen zij dat nu eenmaal, ik vroeger ook."
"Nou, toch raar hoor."
Tja, wat de moslim niet kent…
Nu had ik al eens uit het moslimkindertijdschrift Onze Oemma voorgelezen over de betekenis van ‘Bismillah’ en het belang van het noemen van Zijn naam wanneer je met iets begint. Ik zal dat verhaal weer eens van stal halen, want het is blijkbaar niet blijven hangen. Kan ik gelijk uitleggen hoe dat zit met opa en oma :-)
vrijdag 1 december 2006
Dabaakh reciteert uit de koran
Mash’Allah. Het door mij kort geleden ontdekte online audio archief van serigne El Hadji Abdoul Aziz SY ‘Dabaakh’ wordt op twee manieren doorgespit: 'versneld' draai ik de mp3′s af, op zoek naar chants religieux (die kan ik makkelijk zelf herkennen) en aan de andere kant luistert mijn vrouw Ndoya stukje bij beetje naar de lezingen (neemt wat meer tijd in beslag). Vanochtend tref ik aan op mp3 no. 27 en mp3 no. 28 een compilatie van opnames waarin Dabaakh uit de koran reciteert (voorafgegaan door soera Al-Fatihah en uiteraard Salaatoul Fatih). Deze mp3′s zijn ook voor mijn bezoekers die geen Wolof begrijpen, interessant. Door de aandacht te vestigen op deze opnames, hoop ik dit archief ook voor de (niet-Senegalese) buitenwacht te ontsluiten. Neem eens de tijd en luister naar de mash’Allah donkere omfloerste stem van Dabaakh.
De geluidskwaliteit van de compilatie variëert van kraakhelder tot zwaar overstuurd. Met name in het eerste deel van mp3 no. 27 komt de mash’Allah stem van Dabaakh het best tot zijn recht.
Klik op deze link om mp 3 no. 27 te beluisteren:
www.filecrunch.com/file/~euhnxe
UPDATE
Visitez mon compte Filecrunch
(audio/video, zawiya tijaniyya)
UPDATE D.D. 21 MAART 2013:
Beluister mp3 no. 27 via onderstaande YouTube player
www.youtube.com/playlist?list=PLEA30119E90A6CE6F
De geluidskwaliteit van de compilatie variëert van kraakhelder tot zwaar overstuurd. Met name in het eerste deel van mp3 no. 27 komt de mash’Allah stem van Dabaakh het best tot zijn recht.
Klik op deze link om mp 3 no. 27 te beluisteren:
UPDATE
UPDATE D.D. 21 MAART 2013:
Beluister mp3 no. 27 via onderstaande YouTube player
www.youtube.com/playlist?list=PLEA30119E90A6CE6F
Abonneren op:
Posts (Atom)