Een avondje voor de buis

Beeldbuisbagger

Af en toe kijk ik mee met Ndoya wanneer ze geconcentreerd haar soaps volgt. Drie stuks volgt ze inmiddels: ATWT, B&B en GTST. Vanavond is Ndoya er niet en om een beetje bij haar te zijn, stem ik in mijn eentje af op de nieuwste soap in haar verzameling, Muñeca Brava, een Argentijnse soap. Het is pure beeldbuisbagger maar al beschouwend wel te pruimen. Bij het kijken naar de luxe in de serie èn in de reclames, denk ik met name aan de Senegalese kijkers. Voor het merendeel van hen is niet alleen de in deze serie tentoongespreide luxe onbereikbaar, maar zijn zelfs ook de prodùcten die worden aangeboden tijdens de reclameblokken onbereikbaar. Triest, maar het is de realiteit. Stoffige binnenplaatsen waar lawaaiige grootfamilies zich rond de gammele kijkbuis hebben geschaard, komen dan in mijn hoofd op. ATWT, B&B en GTST beschouw ik niet als beeldbuisbagger. Bij deze soaps ben ik met name gefascineerd door het web van verhaallijnen. Wie is toch die opper-spin die de grote lijnen in de gaten houdt en waar nodig meteen weet in te grijpen? Ik weet het niet maar wat lijkt me het een wereldbaan! Valt bij het samenstellen van de NS dienstregeling één treinstel weg dan heeft dat zijn weerslag op de gehele dienstregeling; ik stel mij zo voor dat dat ook geldt voor soaps die hebben te kampen met vertrekkende acteurs en productionele tegenvallers. Maar… that’s not a problem but a challenge.

Met de botte bijl

Ik stem af op RTS1 maar geen soap in sight. Aangenaam verrast ben ik wanneer net een ingelaste uitzending is begonnen: "L’opération Peaux de moutons Tabaski 2006". Ik ga er voor zitten want ik verwacht een avondvullende uitzending, zoals bij de veille du ramadan. Niets van dat alles. Na zo’n 15 minuten zijn gastheer Elizane Ndiaye en de drie genodigden (waaronder een imam uit Ndoya’s geboorteplaats Rufisque) klaar, lijkt het. Muñeca Brava wordt dan toch nog uitgezonden. Met de botte bijl ingekort, dat wel. De reclames ontbreken gelukkig niet. Ben je gewend aan die gelikte, dichtgekitte shxt van onze ‘ontwikkelde’ nationale en commerciële zenders, dan zijn de reclames zoals uitgezonden op RTS1 een verademing; helemaal als die boodschappen ergens midden in een sleutelscène worden gekwakt. De crème de la crème van het Senegalese amusement prijst dan in ambachtelijk vormgegeven filmpjes diverse producten aan. Plotsklaps kapt de RTS zonder genade de aflevering af (het journaal komt eraan gestormd) en zorgt daarmee voor een onbedoelde cliffhanger.

Helder voor de geest

Ik besluit bij RTS1 te blijven hangen in de hoop nog een religieuze uitzending mee te pikken waar ik wat aan heb, hetzij koran-exegese (tafsir) in het Frans of koran-recitatie. Mij staat nog helder voor de geest een televisieuitzending uit 2000: het was mijn eerste ramadan in Senegal (da’s pas een uitdaging :-) en RTS1 toont twee jongetjes die unisono een soera reciteren. Mash’Allah! Alle toonwendingen en pauzes gaan gelijk, alsof de RTS in split screen dezelfde jongen laat zien. Mijn mond valt open van verbazing. "Hé, Abdul yaw!" roept Ndoya en houdt haar handpalmen bij mijn mond, zoals bij een doa, en strijkt dan met de handpalmen over haar gezicht, zoals na een doa. Een Senegalese gewoonte wanneer iemand zijn mond openhoudt zonder iets te zeggen.

Wat een weer

Wanneer tot overmaat van ramp een reportage wordt getoond over Parijs-Dakar 2006 en even later de Senegalese Erwin Krol zijn weerpraatje houdt, hou ik het voor gezien, maar wanneer dan de overzichtskaarten van het weer in de rest van de wereld worden begeleid door een Senegalese tophit van Fatou Laobé (Labat) lig ik een deuk (dat zie ik Erwin Krol nog niet doen met een nummer van pak ‘m beet Marco Borsato of zo) en blijf daarom toch nog even hangen. Het is een televisie-avond die mijn aandacht niet heeft vastgehouden maar mijn mash’Allah gave van vrij associëren alle ruimte heeft gegeven. Leuk voor zo’n stukje als dit, maar wat moet ik ermee voor een stukje dat ècht valt onder de noemer "Islam in mijn dagelijks leven"?

Praatjes bij plaatjes

Na 'Erwin Krol' begint de film "La Vie avant le Prophète", een film waarin de tijd van de djahiliyya wordt verbeeld, dat is de tijd van onwetendheid op het Arabisch schiereiland vóór de komst van de profeet Mohammed (vrede zij met hem). Het is een afstandelijke film, want de beelden zijn alleen voorzien van een voice-over. Een praatje bij een plaatje dus. Het sleurt je niet direct mee zoals die ene belangrijke ‘islam film’ Al-Risalah (zie de filmposter in de linkerkolom van deze webpagina). Vervolgens schotelt RTS1 de kijkers een film voor over het Fatimidisch kalifaat van Egypte: een kalifaat van jaren her en dus ver weg van mijn bed en qua onderwerp ver weg van de door mij zo gewenste koran-exegese in het licht van onze moderne tijd. Tegen middernacht laat ik RTS1 maar even voor wat het is. Volgende keer beter? Incha Allah…