Altijd lol met een Twitter-trol

Twitter-trollen. Plaaggeesten die als liefhebberij via Twitter hun gal spuwen op hen onwelgevallige onderwerpen en personen. De één doet het met open vizier, de ander verschuilt zich achter een anoniem Twitter-account. Zo hebben we daar "Wit mens", luisterend naar de Twitter handle @AntiJihadActie. Woef! Vergeleken met andere trollen is Wit mens nog redelijk onschuldig. Maar goed: wat niet is, kan nog komen. Blaffende honden kunnen bijten.

Een paar voorbeelden van Wit mens' rochels vind je hier [url] en hier [url]. Ja, hij is me d'r eentje...

twitter.com/AntiJihadActie/status/547480795091599361

Terugkijken

De jaarwisseling is nabij. Dat doet me niet alleen denken aan het (nog net niet) afgelopen jaar, maar ook aan langer geleden. Onderstaande foto laat mijn dochter Kiné en ik zien terwijl we zikr verrichten, met dezélfde gebedsketting. Tja, dat was voor haar altijd een wedstrijd: wie het eerst klaar was met "het tellen van de kralen". Cute! Mash'Allah...

[circa 2007]

Hai, Mams, daar zijn we!

Het Vrije Volk, democratisch-socialistisch dagblad, 31 maart 1959 (p 14)

Koranrecitatie in een bijzondere setting (1)

Mash'Allah! Ik vond deze video zojuist in mijn Facebook timeline. Hij is al in januari jl. gepost en laat een enthousiaste jongeman zien die wel meer dan alleen "Bismillah" zegt voor hij gaat eten.

Bericht door Alaa Ahmad Ali.

Muslim humour by Hend (@LibyaLiberty)

This is "Mariam", a comic strip I drew at 17yrs old, featuring a Muslim American teenaged girl. Be kind. pic.twitter.com/YPS6p4Hh4o
— Hend (@LibyaLiberty) December 4, 2014

klik hier voor een groter formaat van het afgebeelde stripverhaal

Mijn kerstverhaal

 Het is bijna zestien jaar geleden. In de vroege ochtend van 24 december 1998 rol ik gekleed en wel mijn bed uit in het appartement te Purmerend waar ik op dat moment al enkele maanden woonachtig ben. Uitgeput van het geregel van de dag ervoor, zet ik mij schrap voor de laatste loodjes van de voorbereiding van de overkomst (vanuit Rufisque, Senegal) van mijn vrouw Ndoya, mijn ruim drie jaar oude dochtertje Yande en mijn bijna één jaar oude zoontje Ahmed.

Zonder ontbijt genomen te hebben, storm ik naar de dichtsbijzijnde winkel waar ze telefoonkaarten verkopen. Gewapend met twee kaarten en de nodige papieren installeer ik mij in de eerste de beste telefooncel. Afwisselend neem ik contact op met de Nederlandse ambassade te Dakar en de IND, als soort een intermediair. De IND zou een fax hebben gestuurd naar de ambassade, een fax waarmee Ndoya en de kids groen licht zouden kunnen krijgen. De ambassade kan niets vinden, de IND stuurt de fax nog eens een keer. Nòg ontvangt de ambassade niets. Dan informeer ik of de ambassade misschien nog een ander faxnummer heeft dan bekend is bij de IND. De ambassade geeft mij de nummers van hun twee faxen, ik geef ze door aan de IND (mijn contactpersoon daar kent mij inmiddels goed :-) en nogmaals gaat de fax erdoor. Dan bel ik voor de -tigste keer de ambassade. Of de fax in goede orde is ontvangen? Ja, dus. Wat nu? Tja, kan uw vrouw nog voor sluitingstijd om twaalf uur van de ambassade bij ons zijn, om de nodige papieren te tekenen en de visa in haar paspoort te plaatsen? Ja, zeg ik (maar zeker weten doe ik het niet).

Ndoya krijgt een telefoontje van mij terwijl ze druk bezig is met het laten vlechten van haar haar. Die avond zal ze met vriendinnen naar een feest gaan. Maar de fax steekt daar een stokje voor. Stop met alles wat je aan het doen bent, zeg ik haar, wanneer ze opneemt, en ga onmiddellijk naar de ambassade. Neem de kinderen mee, neem ergens onderweg pasfoto’s van jullie allemaal en dan linea recta naar de ambassade. Wie weet kun je morgen naar Nederland komen. Ndoya met haar halve hoofd vol vlechten doet gauw een hoofddeksel op en gaat vanuit Rufisque met de kinderen naar Dakar.

Vanaf station Purmerend-Overwhere neem ik de trein naar Amsterdam en ga met de tram naar de Albert Cuyp markt, vlakbij De Nederlandsche Bank (mijn werkgever op dat moment). Ik baan mij een weg door het marktpubliek en loop een belhuis binnen. Ik neem weer contact op met de ambassade en zeg dat mijn vrouw al onderweg is.

Ndoya moet vanuit Rufisque helemaal naar Dakar. Ze neemt een taxi maar toch duurt het lang, want de enige doorgaande weg naar Dakar (achtentwintig kilometer verderop) zit potdicht. Net op tijd arriveert ze op de ambassade om de nodige formaliteiten af te handelen. De ambassade kan echter niet direct de visa in haar paspoort plaatsen (ik ben vergeten wat nu ook al weer de kink in de kabel is geweest). Ndoya wordt gevraagd om later terug te komen. De ambassade blijft speciaal voor haar open, dit tot groot ongenoegen van de Senegalese bewaker die al lang thuis bij vrouw en kinderen had willen zijn. Wanneer ze tegen tweeën terugkomt, krijgt ze de langverwachte visa in haar paspoort (een Schengen-visum en een visum voor Nederland).

Ik spring een gat in de Nederlandse lucht wanneer ik het goede nieuws hoor. Ik ga direct de tickets kopen, zeg ik tegen Ndoya. “Tot morgen!”

Ndoya stomverbaasd, ze kan zich dan nog niet realiseren dat ze incha Allah binnenkort het vliegtuig naar Nederland kan nemen. Ze heeft inmiddels Rufisque verlaten en heeft met onze kinderen haar intrek genomen bij een nicht in Dakar, lekker dicht bij het vliegveld. Met geld dat ik haar met een money transfer heb opgestuurd, koopt ze wat kleren die ze met de kou in Nederland nodig zal hebben.

Vanaf de Albert Cuyp markt neem ik een taxi naar een reisbureau. Dagen eerder heb ik al het nodige geld geparkeerd op mijn courante rekening, voor het geval dat. Inmiddels is het al in de loop van de middag van de vierentwintigste december anno negentienhonderdachtennegentig. Binnen in het reisbureau staat een lange rij. Ik sluit achteraan wanneer blijkt dat ik onder geen enkele voorwaarde voorrang krijg, welk verhaal ik ook heb. Rond drie uur ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik leg het verhaal uit aan de dienstdoende reisadviseuse. Ze gaat direct aan de slag, maar krijgt voortdurend nul op het rekest. Het is al ruim na twaalven en de kantoren van vele luchtvaartmaatschappijen zijn al gesloten in verband met komende kerstavond. Met Air France blijkt het nog te kunnen. Ik moet wel voor 16 uur hebben betaald, anders lukt het niet meer om die vlucht van vanavond te nemen. Tien voor vier ben ik dan de gelukkigste man ter wereld. Met trillende vingers toets ik mijn pincode in. “Akkoord met bedrag?” Hè hè, natúurlijk. Ik klik op OK, gris mijn papieren en het bonnetje van de tafel en neem weer een taxi terug naar de Albert Cuyp.

Ndoya krijgt van mij te horen dat ze tegen middernacht plaatselijke tijd het vliegtuig naar Nederland kan nemen (via Parijs). Ga alsjeblieft uren van tevoren naar het vliegveld om er zeker van te zijn dat alles goed gaat, zeg ik haar. Het is haar eerste keer met het vliegtuig en niet lang voor vertrek arriveert ze pas op het Aeroport Leopold Sedar Senghor, haalt daar de tickets op die ik in Amsterdam heb betaald en wacht met Yande en Ahmed tot ze aan boord kan.

In de nacht van 24 op 25 december (kerstnacht dus) bevinden Ndoya, Yande en Ahmed zich noch in Senegal, noch in Nederland, maar ergens kilometers hoog in een vliegtuig. Ndoya heeft het zwaar, aan slapen komt ze niet toe. Yande ligt onder een dekentje uitgestrekt op twee stoelen en slaapt als een roos maar Ahmed schreeuwt om aandacht. In de business class zitten leden van van de Senegalese muziekgroep Setsima ze zijn onderweg naar Frankrijk voor een serie concerten. De leadzanger Alioune Mbaye Nder begeeft zich onder de reizigers van de toeristenklasse en heeft uiteraard direct veel aanspraak. Hij ziet dat Ndoya het moeilijk heeft en neemt haar wat zorgen uit handen, Ahmed in dit geval. Gezeten op de schoot van Nder geeft Ahmed Ndoya zo een adempauze.

[SN+NL] Tegen acht uur ‘s morgens vroeg, eerste kerstdag, komen Ndoya, Yande en Ahmed aan op Schiphol. Yande ziet mij als eerste en begint te dansen als ze voor me staat. Ahmed vind mij maar eng (wie is die man, lijkt hij te denken) en begint te huilen. Ja, dit is de start van een mooi samenzijn. God zij dank.

____________________________________

Zo’n vijftien maanden later, op 4 maart 2000, wordt (in Zutphen) Kiné geboren. Al is zij geboren in Nederland, ze beschouwt zich zeker als een Senegalese. Vrijdag 2 december 2011 hadden we Harald Doornbos op bezoek. In aanwezigheid van Kiné vertelde ik hem dat Yande en Ahmed in de stad Rufisque, Senegal, zijn geboren, maar Kiné in Zutphen, “in de slaapkamer hierboven”. Ik heb nog nooit zó’n boze blik gezien van Kiné :-) Snel verklaar ik aan Harald dat we vlak voor de bevalling de slaapkamer tot Senegalees grondgebied hebben verklaard. “Kiné is dus gewoon Senegalese”. Kiné weer hélemaal blij :-)

Shalom!

My phone autocorrects anything with an "S" with salaam. How sweet is that?
— Lee Weissman (@JihadiJew) December 5, 2014

UPDATE

@AbdulwadudLouws I am honored.
— Lee Weissman (@JihadiJew) December 5, 2014

Zikr á la Lilo

Na enige tijd zonder mijn makker Lilo heb ik 'm vanaf vandaag weer voor enkele dagen te logeren. In tegenstelling tot twee maanden geleden is hij nu één brok energie. Zijn favoriete speelgoed is een kleurige muis aan een hengel; zijn baasje heeft die hengel bij de gebedskettingen gehangen. Ha! Nu gedenkt Lilo zijn Schepper door zich met volle overgave op de muis en de kralen te storten. Soebhanallah!

Hoofddoek? Check!

Bedreiging aan mijn adres (de originele SMS)

"Ik ben er nog steeds, alhamdulillah"

Het is nu een paar uur nadat ik kennis genomen heb van een SMS die naar een voormalige collega van mij verstuurd is. Via telefoon had ik de tekst al doorgekregen:

"Beste vrienden en bekenden van Abdul. We hebben vanochtend het droevige nieuws ontvangen dat Abdul is overleden hij heeft zichzelf opgehangen. Ontvangen: 13:22:17 Vandaag Afzender: ANONIEM (niet beschikbaar)"

[de mobiel stond nog op zomertijd]

Gezien de algemene aanhef ging ik er eerst van uit dat het naar meerdere mensen verstuurd was. Het lijkt nu (slag om de arm) dat die voormalige collega de enige is uit de contactenlijst van mijn mobiel die het heeft ontvangen. Dat maakt die aanhef "Beste vrienden en bekenden van Abdul" bizar. Ik heb wel bekenden, geen vrienden, nota bene. Mijn sociaal leven blijft beperkt tot mijn kinderen, hun moeder en mijn ouders. Heel soms whatsapp ik met mijn zus in Bergamo. Op dit moment heb ik geen werk. Mijn contacten op de sociale media laat ik buiten beschouwing.

Morgen incha Allah ga ik aangifte doen. Zou mooi zijn als die anonieme dreig-SMS te traceren is. Moet je kijken, hieronder de SMS zoals die door mijn voormalige collega is ontvangen. Door dat oldskool  lettertype (het is een oude Nokia) ziet de boodschap er helemaal freaky  uit:

alle bijdragen over de bedreiging aan mijn adres vind je hier

UPDATE D.D. 20 NOVEMBER 2014:
Vanochtend ben ik naar de politie gegaan voor een aangifte. Helaas vond de politie de zaak niet aangiftewaardig. Jammer dat ik niet weet van wie die SMS afkomstig is...

Ik ben er nog steeds, alhamdulillah!

Eén of andere onverlaat heeft, naar het zich laat aanzien aan meerdere mensen, een SMS verstuurd waarin staat dat ik ben overleden. Voor de duidelijkheid: ik ben nog steeds alive and kicking! Ik heb nu geen tijd hier uitgebreid op in te gaan, daarom hieronder de drie tweets die ik aan deze bedreiging (want zo vat ik het op) heb gewijd. Wordt vervolgd, incha Allah.

Hoe ziek kunnen mensen zijn? Een vml collega van mij heeft SMS ontvangen waarin staat dat ik overleden ben. Wàààààt?! pic.twitter.com/g9Lqtbk1BC
— Abdulwadûd Louws (@AbdulwadudLouws) November 19, 2014

#pt #getver Heb de SMS nog niet gezien maar heb tekst wel. Hij is gericht aan 'Beste vrienden en bekenden van Abdul' pic.twitter.com/a3xLbGpEJ1
— Abdulwadûd Louws (@AbdulwadudLouws) November 19, 2014

#pt Het lijkt alsof iemand toegang heeft gehad tot mijn contactenlijst... Uiteraard ga ik aangifte doen en dit tot op de bodem uitzoeken!
— Abdulwadûd Louws (@AbdulwadudLouws) November 19, 2014

alle bijdragen over de bedreiging aan mijn adres vind je hier

Geen djanaza gebed voor overledene

Via Twitter hou ik de actualiteiten bij.

Voor wat betreft ebola en de strijd daartegen is @GinnyMooy voor mij een bron van informatie: een link naar onderstaande YouTube video plaatste ze gisteren op Twitter.

Bitter om te zien dat voor de overledene (een moslim) vóór de begrafenis geen djanaza gebed wordt verricht, alleen een korte smeekbede want "de begrafenisteams moeten verder".

youtu.be/x0EUjAqHmDQ

[OFF-TOPIC] Muziek

Bij uitzondering nu een bijdrage die volledig voorbij gaat aan het onderwerp van mijn weblog "Islam in mijn dagelijks leven". Dinsdag 2 december a.s. incha Allah bestaat mijn weblog elf jaar; het heeft onderhand het karakter gekregen van een dagboek: persoonlijke verhalen, knipsels, besprekingen, overdenkingen, herinneringen. Daar horen ook, met mate, stukjes bij over hobby's en fascinaties. Zoals muziek! Bij deze:

Sinds het bekend worden dat Flairck in het seizoen 2014-2015 de theatertour "The Lady's Back" gaat doen, ben ik weer helemaal into Flairck. Mijn herinneringen aan Flairck kon ik kwijt in de reactieruimte van een statusupdate van de officiële Flairck Facebook pagina. Het betrof hier een wedstrijd¹, ik stuurde mijn verhaal² in en mash'Allah ik won³! Vanmiddag heb ik de prijs ontvangen: een gesigneerd exemplaar van Flaircks nieuwste CD "The Lady's Back" (zie afbeelding hieronder). Nu nog geduld oefenen tot Flairck in Zutphen komt (woensdag 3 december a.s.).

¹ screenshot - ² screenshot - ³ screenshot
² UPDATE: verhaal staat nu ook op Fansvanflairck.nl/uw_verhaal/08.html

Vanochtend heb ik trouwens opnieuw een CD (en DVD) gewonnen. Deze keer door mee te doen met een prijsvraag op Radio 6. Live op de radio heb ik het juiste antwoord gegegeven: over ruim een week ontvang ik de nieuwste CD van Aretha Franklin + een DVD van haar optreden in het Concertgebouw te Amsterdam (1968). klik hier voor de uitzending (scrol naar 2u22m50s) of beluister hier het fragment



UPDATE D.D. 26 NOVEMBER 2014:
Vandaag verscheen in de Zutphense Koerier een artikel over mij als superfan van Flairck. Klik op deze link om het artikel te kunnen lezen. [PDF]

Schoon zand

Winter 1996-1997. Het vriest dat het kraakt. De verwarming van de moskee van mijn woonplaats Amstelveen is kapot. De waterleidingen zijn bevroren. Geen water voor de rituele wassing (wudu). Wat nu? Een alternatief voor water is schoon zand, zo heb ik geleerd. De gang van het gebouw heeft een muur van bakstenen: daar zit ook schoon zand in (nou ja, soort-van). We wrijven onze handen over de muur, doen de bewegingen die horen bij de wudu en kunnen alsnog het gebed verrichten. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

"Zou u nou echt denken dat de #Almachtige niet kan rekenen? #wintertijd"

Om 04.00 uur zondagochtend plaatste mijn Twitteraccount dit bericht in het kader van de wintertijd (op dat moment was ik aan het slapen): "Vanaf vandaag is het #wintertijd. Denk aan aanpassing gebedstijden! #salaat #salat".

Tien minuten later kreeg ik van @mieke2 deze vraag: "Zou u nou echt denken dat de #Almachtige niet kan rekenen? #wintertijd". Zou deze tweep denken dat ik Allah Himself meen te moeten herinneren aan die gebedstijden?

Ik stuur haar deze tweet: "Leuke reactie. Maar toch nog even de vraag: waardoor denkt u dat ik twijfel aan Zijn rekeneigenschappen? :-)" Met spanning wacht ik op antwoord. Een eventuele reactie van @mieke2 zal ik als een update onder deze alinea plaatsen. Wordt vervolgd, incha Allah.


UPDATE D.D. 28 OKTOBER 2014:
twitter.com/mieke2/status/526849956951621632

Azan-besluit in Zutphen: vlees noch vis

lees ook mijn weblogbijdragen
Dagelijkse azan in Zutphen: doet het moskeebestuur water bij de wijn?
van 20 december 2013, update 7 januari 2014 (inclusief scans van krantenartikelen)
De kogel is door de moskee
van 2 juli 2014 (inclusief scan van krantenartikel)

lees verder op DeStentor.nl

Via Facebook hou ik de actualiteit in mijn woonplaats Zutphen bij. Vanochtend las ik dat de azan nu twee keer per week gaat klinken in Zutphen. "De kogel is nu pas echt door de moskee", denk ik. "Maar twee keer per week, op vrijdag èn maandag?"

In Zutphen heeft de azan jarenlang één keer per week geklonken, voorafgaande aan het vrijdagmiddaggebed. Het oorspronkelijke idee van het moskeebestuur (uitgesproken in december 2013) om de azan meerdere malen per dag te laten klinken had nog iets logisch, maar die polderoplossing van nu? Da's vlees noch vis.

Krijgen we nu ook een máandagmiddagpreek?


UPDATE 19.15 UUR:

Overigens, er zijn meerdere azan-apps waarmee je prima de oproep tot het gebed uit je eigen smartphone kan laten klinken. Zelf ben ik een uitermate tevreden gebruiker van zo'n app (technisch gesproken is het een widget, zie afbeelding onderaan deze bijdrage). Handig toch? Een azan die klinkt vanaf een moskee is zeker niet nodig. Het voegt wèl iets toe aan de geloofsbeleving, maar of dat een argument is waarmee kritikasters kunnen worden overtuigd?

Gelukkig nieuwjaar!

lees ook mijn weblogbijdragen
Acht mei beweging van 8 mei 2004 (over mijn bruiloft op nieuwjaarsdag)
De maan liegt niet van 14 februari 2005 (nieuwjaar vier je later)
Nieuwjaar. De beste wensen! van 4 november 2013 (nieuwjaar in Senegal)

Vlak vóór we overschakelen naar wintertijd is het nieuwjaar: zaterdag a.s. incha Allah breekt volgens de islamitische kalender het nieuwe jaar 1436 aan www.diyanet.nl/2014-yili-dini-gunler-listesi Boven deze alinea vind je links naar een selectie weblogbijdragen waarin het islamitische nieuwjaar centraal staat. Veel leesplezier en alvast een gelukkig nieuwjaar gewenst :-)

Bismillahi

Het krantenarchief van Delpher blijft een machtig mooie ton om in te grabbelen. Met de zoekterm(en) van je keuze vind je daar veel leuke en interessante dingen. Zojuist heb ik met de zoekterm 'Bismillahi' een artikel gevonden afkomstig uit Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië van 21 januari 1930: het is een reisbrief van ene meneer Zentgraaff die verhaalt van de introductie van de telefoon in het Arabische koninkrijk Nadjd. Een gekleurd doch amusant verslag. Lees:

WINTERTIJD

Ja, dat wordt weer wennen. In de nacht van zaterdag 25 op zondag 26 oktober gaat de wintertijd in. LET OP! Zondag 26 oktober zijn de gebedstijden dus een uur vroeger dan de dag ervoor!

nl.wikipedia.org/wiki/Wintertijd

De mens probeert de tijd naar zijn hand te zetten, maar uiteindelijk is het alleen Allah, Heilig en Verheven, die Tijd heeft geschapen.

Hij is het, Die de zon tot een stralend licht maakte en de maan tot een helder licht en er stadia voor verordende, zodat gij het getal der jaren en het berekenen (van de tijd) mocht kennen. Allah heeft dit niet dan in waarheid geschapen. Hij zet de tekenen uiteen voor een volk, dat wil weten. (soera 10, aya 5)

Afspraak

Om 14.00 uur heb ik vandaag een afspraak in de moskee van Zutphen. Een mooie gelegenheid om het middaggebed (13.30 uur) daar te verrichten. Ik ben al járen niet meer in de moskee geweest en ben blij verrast hoe de inrichting is aangepast aan de juiste gebedsrichting, deze was namelijk jarenlang abusievelijk zuid in plaats van (zoals het hoort) bijna zuidoost. www.youtube.com/watch?v=MZYIWo2kqNs
In een hoek van de gebedsruimte zie ik mijn grote vriend Lamine zitten, ik kom hem nog wel eens tegen maar er was een tijd dat we elkaar regelmatig zagen (zie mijn weblogbijdrage Verhalen van 12 augustus 2007). Ik geef hem een hand maar ga niet eerder bij hem zitten dan ná het verrichten van een kort vrijwillig gebed, het is immers not done om te gaan zitten zonder Allah te hebben aanbeden.

Lamine heeft in zijn handen een boekje met een selectie soera's. En ja hoor, hij heeft 'm open op soera Ar-Rahmaan (soera no. 55), mijn favoriete koranhoofdstuk! Ik omhels hem, ik ben maar wat blij dat hij juist dit hoofdstuk aan het lezen is. Lamine houdt het boekje voor mij en ik lees soera Ar-Rahmaan. We zijn zó gefocust op Allah's Woord dat we niet in de gaten hebben dat...
"Hé, Lamine, het is tijd!" roept één van de aanwezigen. Lamine blijkt de aangewezen persoon te zijn om de oproep tot het gebed (azan) te doen. Wat een verrassing, de moskee heeft zijn eigen Bilal. Fijn om weer eens samen het gebed te doen in plaats van in mijn uppie op mijn gebedskleed in mijn huiskamer. Na afloop van het middaggebed komen er nog wat scholieren binnen die samen het gebed doen. Mooi hoor.

Mijn afspraak is overigens niet komen opdagen. Ik heb nog even gewacht in de 'kantine' van de moskee. Gezeten op een stoel vlakbij de schoenensluis, de ingang naar de gebedsruimte, heb ik zicht op de koffieautomaat waarop afgebeeld een dame die zichtbaar geniet van een bakkie leut. Boven de automaat hangen een digitale klok met daarop de actuele gebedstijden èn een gewone klok met wijzers: ze geven de juiste tijd aan. Vlak naast de open deur van de schoenensluis hangt ook een klok. Geloof het of niet, maar deze staat stil.

Ik neem mij voor af en toe het gebed in de moskee te verrichten. Waar een afspraak al niet goed voor is :-)

archive.org/download/www.elahmad.com_12/055.mp3

Ik wens je een gezegend Offerfeest!

Zonder Lilo, dàt wordt wennen

Morgen, dierendag, vertrekt mijn logé Lilo naar haar woonadres. Dàt wordt wennen! Ik zal haar aanwezigheid missen, zeker tijdens het gebed.

Zikr onder toezicht

"Soebhanallah, Alhamdoelillah, Allahoe Akbar"

Lilo, aangenaam kennis te maken

Sinds een paar dagen heb ik een kitten te logeren: Lilo. De eerste dag liet ze me nog in alle rust mijn gebeden (salaat) verrichten. Nu ze zich thuis voelt, is dat over. Lief joh: tijdens soedjoed (hoofd op de grond) geeft ze me kopjes, bij het doen van de tashshahoed (uitspreken van de geloofsgetuigenis) kauwt ze op m'n rechterwijsvinger en tijdens de doa's (smeekgebeden na afloop van het gebed) wanneer ik mijn beide handen open hou en daarmee een kommetje vorm, komt haar kopje door de bodem van het kommetje tevoorschijn, zo van "Vergeet je me niet, in je doa's?" Inspirerend :-)

UPDATE 15.00 UUR:
www.youtube.com/watch?v=sWKMf975he4

Oostersche wijsheid

Bataviaasch nieuwsblad, 2 februari 1906

Waarvan akte

twitter.com/AbdulwadudLouws/status/515229856410632192

Pats!

lees ook mijn weblogbijdrage "Ommegangen" van 11 juni jl.

Tijdens mijn ommetje van vanavond knalt er een kastanje op m'n kruin. De herfst is altijd een inspirerend seizoen voor mij.

"Zo'n herfst als nu waarin bladeren uit het Bronboek zich ter aarde hebben geworpen als tekenen van Allah. Ondubbelzinnige niet te ontkennen tekenen van Zijn heerschappij," zei ik in 2007.

Vandaag werpt een kastanje zich via mijn hoofd ter aarde. Inspiratie? Een teken van boven in ieder geval :-)

Kamer

In de meidenkamer van mijn huis hangen nog steeds de posters van de Jonas Brothers, m'n dochter Yande (inmiddels negentien jaar oud, mash'Allah) was er járen fan van.

Vlak voor we het huis betrokken (in 1999) hing ik in deze kamer maar één 'schilderijtje' op (van de Kaäba). De posters zijn er later bij gekomen. Een mooi tijdsbeeld zo :-)

What's in a Name

Joepie!

Eens moet de eerste keer zijn. Vanochtend ben ik voor de eerste keer in mijn bestaan als moslimblogger en twitteraar uitgescholden. "Smerige rat" lees ik in een tweet van 10.24 uur. Twee minuten later: "Het sadisme dat in jou huist zal hopelijk verhoort worden en door jou aan den lijve worden ondervonden". Nog net geen bedreiging. Slim hoor. Het zijn twee antwoorden op een tweet over het offerfeest die ik enkele dagen geleden heb geplaatst, deze werd geretweet door @Martijn5155. Mijn tekst luidde als volgt:

"Komend #offerfeest zou zomaar op #dierendag kunnen vallen". @Martijn5155 stuurt 'm door met de toevoeging "idd". Dit bericht werd opgepikt door een zgn. trol. Deze trol heeft toen gemeend mij te moeten verblijden met de twee bovengenoemde opmerkingen. Met dank! Ik heb al heel lang geen ideeën meer voor mijn weblog, krijg ik het zo op een presenteerblaadje! De kracht van Twitter...

Detail: de trol in kwestie maakt gebruik van een anoniem account. Geen foto van een persoon en geen vermelding van een naam. Interessant: de profielafbeelding van deze meneer of mevrouw is de anti-islam sticker van ons aller Geert, voorzien van een Israëlische vlag en de vermelding "Fight Terror, Stand With Israel": deze oproep is een goed voorbeeld van een contradictio in terminis.

Black out

Na het verrichten van de salaat doe ik al járen dezelfde smeekgebeden (doa's). Ze zitten al zó in mijn systeem dat ik ze werkelijk kan drómen.

Gek daarom dat ik laatst middenin een smeekgebed het even niet meer wist. De draad oppakken kon alleen door het smeekgebed opnieuw te beginnen. Ik kon er maar níet opkomen bij welk woord ik gebleven was. Bij het opnieuw lezen van de teksten (zie de twee afbeeldingen onderaan deze bijdrage) kwam ik er achter dat mijn uitspraak van deze smeekgebeden (in de loop van de tijd?) achteruit was gegaan.

Dan lees ik de teksten hardop voor en neem de woorden goed in mij op; incha Allah zal ik niet meer met m'n mond vol tanden staan èn de smeekgebeden voortaan uitspreken zoals het hoort. Bismillah:

Doa 1 (bron: "Kom Tot Het Gebed" van imam Abdulwahid van Bommel, blz 92)

Doa 2 (bron: "Kom Tot Het Gebed" van imam Abdulwahid van Bommel, blz 93)

"Allah is all, all, all" (Walt Whitman, 1891)

Het overlijden van de acteur Robin Williams heeft mij doen teruggrijpen naar de bundel "Leaves of Grass" van Walt Whitman, de Amerikaanse dichter die centraal staat in de film "Dead Poets Society" (glansrol voor Williams).

Maar, waar moet ik beginnen?

De woordenvloed van Whitman overdondert me nog steeds. Ik blader en kom tot mijn aangename verrassing terecht bij het gedicht "A Persian Lesson" waarin Whitman bij monde van een wijze soefi (Rumi indachtig?) verhaalt van de alomtegenwoordigheid van Allah. Lees:

Ruimdenkend, geloof ik

Nieuwsblad van het Noorden, 5 oktober 1981 (p 20)

Een gezegend suikerfeest gewenst!

Toen suikerfeest nog een andere betekenis had

"Een suikerfeest volgens Jogjasche traditie" (1939)

Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië, 7 maart 1939 (p 6)

Leilat al Qadr: de koran komt ter wereld (onbevlekte ontvangenis)

Soera Al-Alaq 96:1

Voor hen die 28 juni jl. beschouwen als de eerste dag van de ramadan (zie hier) is het de komende nacht Leilat al Qadr. In deze Nacht wordt de eerste openbaring van de koran (96:1-5), door Allah via Gabriël aan Mohammed, herdacht. Leilat al Qadr is qua 'status' te vergelijken met de Kerstnacht bij de christenen. Onze profeet Mohammed, vrede zij met hem, kon noch lezen noch schrijven en via hèm is de koran ter wereld gekomen: een mooi voorbeeld van een onbevlekte ontvangenis. Alhamdulillahi Rabbil 'Alamien

In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle

Waarlijk, Wij hebben u (de koran) nedergezonden, in de Waardevolle Nacht
Wat weet gij (er van) wat de Waardevolle Nacht is?
De Waardevolle Nacht is beter dan duizend maanden.
Daarin dalen engelen en de Geest door Gods gebod neder (zeggende)
“In alles Vrede”, tot het rijzen van de dageraad.

Allah’s Woord is Waarheid (soera Al-Qadr 97:1-5)