In mijn element / Uit mijn doen

Door mijn drukke schema heb ik de afgelopen dagen geen energie meer over gehad om naar tarawih te gaan. Morgen is het Eid-oel-Fitr (suikerfeest, zeg maar) dus vanavond is in de moskee het gewone nachtgebed verricht, zonder de extra tarawih gebeden. Daar stond ik van tevoren echter niet bij stil.

Drie uur geleden. Met Ahmed achterop fiets ik naar de moskee. In een linnen tas heb ik een grote stapel flyers van Onze Oemma. We komen vroeg aan, zo heb ik de tijd om iemand van de moskee in kennis te stellen van mijn voornemen om morgen rondom Eid-oel-Fitr die flyers uit te delen. Ik ga er dan vanuit dat het geen probleem zal zijn, maar besluit om toch netjes om toestemming te vragen.

Helemaal in mijn element (zie de laatste alinea van mijn log Als de gesmeerde bliksem) leg ik uit waar Onze Oemma voor staat en overhandig een jonge medewerker een flyer en een exemplaar van het blad Onze Oemma.

Helemaal uit mijn doen ben ik wanneer deze flyers gewoon als reclame worden beschouwd. Blijkbaar heeft de moskee afspraken gemaakt met betrekking tot reclame. De jonge medewerker vraagt na overleg met wat anderen €30, dat is het bedrag wanneer gedurende enige tijd ergens reclame voor wordt gemaakt, maak ik op uit zijn woorden. Ik leg hem uit dat ik maar één keer wil folderen, morgen na het Eid-oel-Fitr gebed.

"Dan kan ik er €15 van maken. Dat blad is een heel goed initiatief, maar we kunnen voor jou helaas geen uitzondering maken. Deze flyer is duidelijk een middel om meer abonnees te krijgen en er staan nog reclames op ook, dus beschouwen we het als iets commerciëels." Tja, wat moet ik daar nu mee?

Ahmed probeert ook een duit in het zakje te doen en prijst de medewerker Onze Oemma vol enthousiasme aan (hij zou zo in een spotje kunnen :-). Maar dat haalt verder weinig uit.

Van mijn á propos gebracht loop ik met Ahmed door naar de gebedsruimte. Daar wordt de bijeenkomst geopend met koranrecitatie en salawat. Dan volgt het soena gebed (ieder voor zich), het gezamenlijk gebed (salaat) en vervolgens weer een soena gebed. Tijdens de salaat gebruikt een jochie van een jaar of vier de ruimte tussen de rijen om heen en weer te rennen. Tijdens het soena gebed na de salaat slingert hij zich een weg tussen de biddende mannen die dan wat meer verspreid in de gebedsruimte staan opgesteld. Ik sla dat tafereel gade, want ik heb zojuist twee rakaat soena gebeden, zit op de grond en wacht op de extra tarawih gebeden. Pas wanneer de rest van de gemeente ieder voor zich ‘maar blijft doorbidden’ besef ik dat ze bezig zijn met het extra witr gebed: na tarawih wordt deze gezamenlijk verricht maar nu is het gewoon weer ieder voor zich.

"Oh ja, het is de dag voor Eid-oel-Fitr, dus is het weer back to normal," bedenk ik mij.

Ahmed, moe als hij is van een lange boswandeling afgelopen middag, heeft dat allemaal niet in de gaten.
"Goh, papa, ik ben helemaal niet moe geworden, ik heb het volgehouden tot het eind," zegt het ventje monter. Mash’Allah, jongen toch :-)

Ik besluit om morgen (suikerfeest) geen flyers mee te nemen naar de moskee. Even buiten de hekken folderen is voor mij ook geen optie, omdat op zo’n (feest)dag koste wat kost discussies moeten worden voorkomen. In mijn woonplaats heb ik al op diverse plekken (Turkse winkels met name) flyers neergelegd. Bij één winkel hangt de flyer duidelijk bij de ingang. Ik zal incha Allah gewoon bijhouden wanneer de flyers in deze winkels op zijn en zal dan indien nodig de voorraad aanvullen. Nee, laat PR maar aan mij over. Ik heb mash’Allah enthousiasme te over maar weet ook wanneer ik even moet inbinden en pas op de plaats moet maken. Iemand nog een baan voor mij als voorlichter? :-)

www.onzeoemma.nl