zondag 31 mei 2009
donderdag 28 mei 2009
Soms zit 't me zó hoog dan zie ik niet meer dat ik mijn toevlucht bij Hem kan vinden
(In de Naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle)
Allah belast geen ziel boven haar vermogen. Voor haar is wat zij verdient en tegen haar is ook wat zij verdient. (Bid daarom:)
"Onze Heer, straf ons niet als wij vergeten of een fout hebben begaan. Heer, en belast ons niet zoals Gij degenen die voor ons waren hebt belast. Onze Heer, belast ons niet met datgene, waarvoor wij de kracht niet hebben (het te dragen) en wis onze fouten uit en schenk ons vergiffenis en wees ons barmhartig. Gij zijt onze Meester, help ons daarom tegen het ongelovige volk."
(Allah’s woord is waarheid)
Allah belast geen ziel boven haar vermogen. Voor haar is wat zij verdient en tegen haar is ook wat zij verdient. (Bid daarom:)
"Onze Heer, straf ons niet als wij vergeten of een fout hebben begaan. Heer, en belast ons niet zoals Gij degenen die voor ons waren hebt belast. Onze Heer, belast ons niet met datgene, waarvoor wij de kracht niet hebben (het te dragen) en wis onze fouten uit en schenk ons vergiffenis en wees ons barmhartig. Gij zijt onze Meester, help ons daarom tegen het ongelovige volk."
(Allah’s woord is waarheid)
donderdag 21 mei 2009
Hemelvaartsdag
Ook moslims kennen een hemelvaartsdag, of beter gezegd een -nacht. Deze nacht van de hemelvaart van de profeet Mohammed (vrede zij met hem) was in de nacht van de 26e op de 27e dag van de maand rajab in het jaar 621, een jaar vóór het begin van de islamitische jaartelling. In het huidige jaar 2009 valt 27 rajab in de tweede helft van juli, incha Allah.
Hieronder volgt een ‘verslag’ van deze hemelvaart en wat er daar omheen gebeurde (uit de overleveringen) + een uitleg van wat die hemelvaart nu precies betekent voor de moslims (afkomstig uit een lezing van imam Abdulwahid van Bommel). Veel leesplezier!
De hemelvaart:
AL-ISRAA’ & AL-MI’RAJ uit Sahih Moeslim,
Kitaab Al-Imaan, hoofdstuk 75:
Mohammed (vzmh) is op een nacht aan het slapen in de heilige Moskee te Mekka. Dan wordt hij gewekt en Al-Buraq (dat komt van ‘barq’, wat ‘bliksem’ betekent) wordt hem gebracht: een groot en wit dier, groter dan een ezel maar kleiner dan een muilezel, die zijn hoef in één stap aan de rand van het gezichtsveld kan brengen. Mohammed (vzmh) bestijgt het ros en wordt met bliksemsnelheid naar de Verre Moskee te Jeruzalem gebracht, alwaar hij twee rakaat bidt:
Bij het verlaten van de moskee ontmoet hij de engel Djibriel (Gabriël), die hem wijn en melk brengt, Mohammed (vzmh) kiest voor de melk. Djibriel zegt: “Jij hebt een natuurlijke keuze gemaakt (“Agtarta-l-fitra”) VOETNOOT.
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door een man, gezeten tussen een menigte aan zijn rechterzijde en een menigte aan zijn linkerzijde. Kijkt hij naar rechts, dan lacht hij. Kijkt hij naar links, dan huilt hij. Het is Adam en de menigten zijn zijn afstammelingen. Rechts van hem hen die naar het Paradijs zullen gaan. Links van hem hen die naar de hel zullen gaan. Adam bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Isa (jezus) en Yahja (Johannes). Isa en Yahja bidden voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Yoesoef, hem werd geschonken de helft van (alle) schoonheid. Yoesoef bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Idries, waarover Allah, de Verhevene en Glorieuze, heeft gezegd ‘En Wij verhieven hem tot een hoge plaats’ 19:57. Idries bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Haroen. Haroen bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Moussa (Mozes). Moussa bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Ibrahim (Abraham), leunend tegen de Bait-oel-Ma’moer, die elke dag door zeventigduizend engelen bezocht wordt.
Dan wordt Mohammed (vzmh) meegenomen naar de Sidrat-oel-Muntahaa, haar bladeren zijn zo groot als olifantenoren en haar vruchten zo groot als enorme aardewerken vaten VOETNOOT.
Dan krijgt Mohammed (vzmh) geopenbaard door Allah dat vijftig gebeden per dag verplicht zijn. Mohammed (vzmh) keert terug naar Moussa, die hem vraagt wat zijn Heer zijn volk heeft opgelegd. “Vijftig gebeden”, zegt hij.
Moussa zegt: “Keer terug naar uw Heer en vraag om vermindering, want jouw gemeenschap zal zo’n zware last niet kunnen dragen, zoals ik ook de kinderen van Israa’iel op de proef heb gesteld.”
Mohammed (vzmh) gaat terug naar zijn Heer en vraagt Hem om vermindering van de last. De gebeden worden verminderd met vijf. Mohammed (vzmh) keert terug naar Moussa en zegt hem: “De gebeden zijn verminderd met vijf.”
Moussa zegt: “Waarlijk, jouw gemeenschap zal zo’n zware last niet kunnen dragen. Keer terug naar uw Heer en vraag om vermindering.”
Mohammed (vzmh) blijft zo heen en weer gaan tussen de Heer, de Gezegende en Verhevene, en Moussa, tot Hij verklaart: “Vijf gebeden per dag zijn verplicht. Oh, Mohammed, elk gebed wordt gerekend als tien gebeden, dat maakt dus vijftig gebeden. Hij die zich een goede daad voorneemt en het niet ten uitvoer brengt, hem zal één goede daad worden aangerekend. Voert hij het wel uit, hem zal tien goede daden worden aangerekend. Echter, hij die zich een slechte daad voorneemt en het niet uitvoert, hem zal het niet worden aangerekend. Voert hij het wel uit, hem zal één slechte daad worden aangerekend.”
Abdulwahid van Bommel:
Bij de beschrijving van de Israa’ wordt er geknaagd aan ons plaats- en tijdsbegrip. Wij zijn gewend om de auto te nemen. Of de tram. De trein. Het vliegtuig. We schieten mil-jar-den-verslindende raketten de lucht in. We plaatsen satellieten hoog boven de aarde, zodat we internationaal porno kunnen uitzenden, of elkaar kunnen bespioneren.
Maar die reis van Mohammed (vzmh) op al-Buraq gaat ons boven de pet. Laat staan de Mi’raj die daar op volgt! Mohammed (vzmh) komt terug van de reis door de nacht (en de hemelenvaart) en doet er verslag van aan de Mekkanen. Dan gaan die helemaal door het lint.
“Die van jou is geflipt”, zeggen ze tegen Aboe Bakr.
“Hoe kan hij nou zo’n reis hebben gemaakt, in één nacht?”
“Heeft Mohammed gezegd, dat hij die reis heeft gemaakt?” vraagt Aboe Bakr.
“Ja”, is het antwoord.
“Dan is het waar”, zegt Aboe Bakr.
Vanaf toen stond Aboe Bakr bekend als As-Siddiq, de Onderschrijver van de Waarheid. De Israa’ en de Mi’raj begrijpen, kun je alleen met je iman, je geloofsbeleving. Je gewone verstand kan zoiets groots en overdonderends niet bevatten. Net zoals een goudschaaltje het gewicht van een dertigtonner niet aan kan.
Voor de moslim(a) is de salaat, het gebed, zijn of haar mi’raj – een hemelvaart die vijf keer per dag wordt ondernomen. Naarmate de voorbereiding met meer concentratie wordt verricht wordt je rustiger (de rituele wassing/woedoe = koelte = kalmte). Dan ga je pas de salaat verrichten. Na het uitspreken van de takbier “Allahu Akbar” sta je voor Allah en begint je mi’raj. Zo’n miraj helpt de mens bij het verleggen van de grenzen van zijn vermogen – en dan bedoel ik niet de grenzen van halal en haram. Het groepje moslim-ouders dat geen sjoege had van hoe een lagere school te runnen en hier toch “zo maar” een islamitische basisschool wist op te richten, heeft duidelijk de grenzen van zijn vermogen verlegd.
Hieronder volgt een ‘verslag’ van deze hemelvaart en wat er daar omheen gebeurde (uit de overleveringen) + een uitleg van wat die hemelvaart nu precies betekent voor de moslims (afkomstig uit een lezing van imam Abdulwahid van Bommel). Veel leesplezier!
De hemelvaart:
AL-ISRAA’ & AL-MI’RAJ uit Sahih Moeslim,
Kitaab Al-Imaan, hoofdstuk 75:
Mohammed (vzmh) is op een nacht aan het slapen in de heilige Moskee te Mekka. Dan wordt hij gewekt en Al-Buraq (dat komt van ‘barq’, wat ‘bliksem’ betekent) wordt hem gebracht: een groot en wit dier, groter dan een ezel maar kleiner dan een muilezel, die zijn hoef in één stap aan de rand van het gezichtsveld kan brengen. Mohammed (vzmh) bestijgt het ros en wordt met bliksemsnelheid naar de Verre Moskee te Jeruzalem gebracht, alwaar hij twee rakaat bidt:
Bij het verlaten van de moskee ontmoet hij de engel Djibriel (Gabriël), die hem wijn en melk brengt, Mohammed (vzmh) kiest voor de melk. Djibriel zegt: “Jij hebt een natuurlijke keuze gemaakt (“Agtarta-l-fitra”) VOETNOOT.
EERSTE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de eerste hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door een man, gezeten tussen een menigte aan zijn rechterzijde en een menigte aan zijn linkerzijde. Kijkt hij naar rechts, dan lacht hij. Kijkt hij naar links, dan huilt hij. Het is Adam en de menigten zijn zijn afstammelingen. Rechts van hem hen die naar het Paradijs zullen gaan. Links van hem hen die naar de hel zullen gaan. Adam bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
TWEEDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de tweede hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Isa (jezus) en Yahja (Johannes). Isa en Yahja bidden voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
DERDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de derde hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Yoesoef, hem werd geschonken de helft van (alle) schoonheid. Yoesoef bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
VIERDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de vierde hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Idries, waarover Allah, de Verhevene en Glorieuze, heeft gezegd ‘En Wij verhieven hem tot een hoge plaats’ 19:57. Idries bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
VIJFDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de vijfde hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Haroen. Haroen bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
ZESDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de zesde hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Moussa (Mozes). Moussa bidt voor het welzijn van Mohammed (vzmh).
ZEVENDE HEMEL
Dan brengt Djibriel Mohammed (vzmh) naar de poort van de zevende hemel en vraagt om toegang.“Wie ben je?”
“Djibriel.”
“Wie heb je daar bij je?”
“Mohammed.”
“Is hij ontboden?”
“Hij is inderdaad ontboden.”
De poort gaat open en Mohammed (vzmh) wordt verwelkomd door Ibrahim (Abraham), leunend tegen de Bait-oel-Ma’moer, die elke dag door zeventigduizend engelen bezocht wordt.
De commentator Mahmoud Matraji beschrijft
de Bait-oel-Ma’moer als “Het spirituele prototype van de Ka’aba”
Dan wordt Mohammed (vzmh) meegenomen naar de Sidrat-oel-Muntahaa, haar bladeren zijn zo groot als olifantenoren en haar vruchten zo groot als enorme aardewerken vaten VOETNOOT.
MOUSSA ADVISEERT MOHAMMED BIJ ‘ONDERHANDELINGEN’ OVER HET AANTAL VERPLICHTE GEBEDEN PER DAG:
Dan krijgt Mohammed (vzmh) geopenbaard door Allah dat vijftig gebeden per dag verplicht zijn. Mohammed (vzmh) keert terug naar Moussa, die hem vraagt wat zijn Heer zijn volk heeft opgelegd. “Vijftig gebeden”, zegt hij.
Moussa zegt: “Keer terug naar uw Heer en vraag om vermindering, want jouw gemeenschap zal zo’n zware last niet kunnen dragen, zoals ik ook de kinderen van Israa’iel op de proef heb gesteld.”
Mohammed (vzmh) gaat terug naar zijn Heer en vraagt Hem om vermindering van de last. De gebeden worden verminderd met vijf. Mohammed (vzmh) keert terug naar Moussa en zegt hem: “De gebeden zijn verminderd met vijf.”
Moussa zegt: “Waarlijk, jouw gemeenschap zal zo’n zware last niet kunnen dragen. Keer terug naar uw Heer en vraag om vermindering.”
Mohammed (vzmh) blijft zo heen en weer gaan tussen de Heer, de Gezegende en Verhevene, en Moussa, tot Hij verklaart: “Vijf gebeden per dag zijn verplicht. Oh, Mohammed, elk gebed wordt gerekend als tien gebeden, dat maakt dus vijftig gebeden. Hij die zich een goede daad voorneemt en het niet ten uitvoer brengt, hem zal één goede daad worden aangerekend. Voert hij het wel uit, hem zal tien goede daden worden aangerekend. Echter, hij die zich een slechte daad voorneemt en het niet uitvoert, hem zal het niet worden aangerekend. Voert hij het wel uit, hem zal één slechte daad worden aangerekend.”
___________________________
Abdulwahid van Bommel:
Bij de beschrijving van de Israa’ wordt er geknaagd aan ons plaats- en tijdsbegrip. Wij zijn gewend om de auto te nemen. Of de tram. De trein. Het vliegtuig. We schieten mil-jar-den-verslindende raketten de lucht in. We plaatsen satellieten hoog boven de aarde, zodat we internationaal porno kunnen uitzenden, of elkaar kunnen bespioneren.
Maar die reis van Mohammed (vzmh) op al-Buraq gaat ons boven de pet. Laat staan de Mi’raj die daar op volgt! Mohammed (vzmh) komt terug van de reis door de nacht (en de hemelenvaart) en doet er verslag van aan de Mekkanen. Dan gaan die helemaal door het lint.
“Die van jou is geflipt”, zeggen ze tegen Aboe Bakr.
“Hoe kan hij nou zo’n reis hebben gemaakt, in één nacht?”
“Heeft Mohammed gezegd, dat hij die reis heeft gemaakt?” vraagt Aboe Bakr.
“Ja”, is het antwoord.
“Dan is het waar”, zegt Aboe Bakr.
Vanaf toen stond Aboe Bakr bekend als As-Siddiq, de Onderschrijver van de Waarheid. De Israa’ en de Mi’raj begrijpen, kun je alleen met je iman, je geloofsbeleving. Je gewone verstand kan zoiets groots en overdonderends niet bevatten. Net zoals een goudschaaltje het gewicht van een dertigtonner niet aan kan.
DE SALAAT IS DE MI’RAJ VOOR DE MOSLIM(A)
Voor de moslim(a) is de salaat, het gebed, zijn of haar mi’raj – een hemelvaart die vijf keer per dag wordt ondernomen. Naarmate de voorbereiding met meer concentratie wordt verricht wordt je rustiger (de rituele wassing/woedoe = koelte = kalmte). Dan ga je pas de salaat verrichten. Na het uitspreken van de takbier “Allahu Akbar” sta je voor Allah en begint je mi’raj. Zo’n miraj helpt de mens bij het verleggen van de grenzen van zijn vermogen – en dan bedoel ik niet de grenzen van halal en haram. Het groepje moslim-ouders dat geen sjoege had van hoe een lagere school te runnen en hier toch “zo maar” een islamitische basisschool wist op te richten, heeft duidelijk de grenzen van zijn vermogen verlegd.
Tot zover het fragment uit de genoemde lezing over de Grote Jihad.
Klik hier voor het complete verslag.
maandag 18 mei 2009
Welles!
"The Garden Of Allah"
Anno 1904 komt het boek uit (geschreven door Robert Hichens). Het zal de basis worden voor een toneelstuk (première 21 oktober 1911) en maar liefst drie films (1916, 1927 en 1936). Alsof het niet genoeg is, komen Orson Welles en zijn Campbell Playhouse in 1939 met het hóorspel "The Garden Of Allah" (uitgezonden door CBS op 19 november 1939)
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Orson Welles wordt door filmfanatici aanbeden als een genie. Zijn speelfilm "Citizen Kane" uit 1942 (afgelopen weekend nog als ‘Filmklassieker’ uitgezonden door de NPS op Nederland 2) zou een absoluut meesterwerk zijn. Lang heb ook ik als filmliefhebber dat politiek-correcte standpunt verkondigd, maar bij het beluisteren van het hoorspel "The Garden Of Allah" vallen mij de schellen van de 'ogen'. De producer van zulke flauwekul is de benaming genie niet waardig! En bij nader inzien (bij het bekijken van die film gisterennacht) is "Citizen Kane" behoorlijk langdradig. Rosebud’s a sleigh! [dàt was nu een èchte spoiler!] Welles een genie? Nietes!
Uiteraard is mijn bekering tot islam (inmiddels 13 jaar geleden, mash’Allah) van invloed op de (her)waardering van films die ik vroeger heb bekeken, en destijds heb beoordeeld met de bagage die ik toen had. Wanneer ik nu, met mijn bagage van nu, kennis maak met het hoorspel "The Garden Of Allah" dan lig ik in een deuk. Geamuseerd luister ik naar zo’n vijftig minuten vol pseudo-suspense.
Bij tijd en wijle valt er zeker te genieten – met name tijdens de commercial breaks "Just as sure as you like chicken, you like Campbell’s Chicken Soup" - af en toe zijn er in het hoorspel dialogen, monologen of situaties die om verschillende redenen ook jouw aandacht verdienen. In deze weblogbijdrage "Welles!" komen ze allemaal voorbij.
The Garden Of Allah (VS, 1939), een hoorspel van Orson Welles’ Campbell Playhouse, v/h Mercury Theater On The Air
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
De MacGuffin van "The Garden Of Allah" is een mysterieuze Afrikaanse likeur waarvan het recept alleen wordt overgedragen op het sterfbed van een trappisten-monnik van het El-Largani klooster te Beni-Mora (een deel van de Biskra oase, nabij de stad Biskra in het tegenwoordige Algerije). Nooit is het geheime recept op papier gezet, nooit is het geheime recept onthuld. Tja… Wat moet je daarmee als moslim die niets heeft met het celibaat zoals gepraktiseerd door rooms-katholieke geestelijken, wat moet je ermee als moslim die geen alcohol drinkt en die het dus een halal-worst zal zijn wat er gebeurd met het geheime recept van een alcoholische drank?
In het hoorspel "The Garden of Allah" vertelt Father Roubier (Orson Welles) het verhaal van Domini en Boris. De overpeinzingen van deze roomskatholieke geestelijke worden afgewisseld met flashbacks (het eigenlijke verhaal). De woorden ‘islam’ en ‘muslim’ komen niet voor in het hoorspel. ‘Mosque’ wordt één keer genoemd. De Naam van Allah wordt vele malen gebruikt: als bijnaam van de Sahara woestijn (De Tuin Van Allah) en wanneer wordt gesproken over ‘s mens afhankelijkheid van Hem (de Wil van Allah). Voor de argeloze luisteraar blijven the Arabs ver weg van hun bed. Dat geldt ook voor het boek, al worden zaken daar duidelijker benoemd. Neem nu het gebedshuis van Father Roubier, dat wordt beschreven als "this church that confronted islam". om de betreffende passage te lezen, zie het tekstblok hieronder - in het verhaal zijn we hier vlak vóór de huwelijksvoltrekking archive.org/details/gardenallah01hichgoog (blz. 299)
Eén moslim komt wel regelmatig aan het woord, het is graaf Anteoni (een moslim- bekeerling*). Anteoni heeft een eigen tuin (een soort oase) aan de rand van de woestijn. Deze moslimbroeder geeft, behalve één keer in een gesprek met Domini (zie tekstblok bovenaan deze alinea), geen inzicht in dagelijkse praktische zaken die een moslim eigen zijn – zaken als de vijf fundamenten van het geloof, de spijswetten e.d. Nee, graaf Anteoni neemt onze hoofdpersonage Domini mee naar nota bene een helderziende die in het woestijnzand boodschappen uit de geestenwereld kan zien. Mag ik een teiltje? Dit is een bevestiging van het vooroordeel van islam als een achterhaalde woestijnreligie. Oké, het zal de tijdsgeest wel zijn (het boek van Robert Hichens stamt uit het begin van de vorige eeuw) – een tijdsgeest die hedentendage nog steeds rondwaart, nota bene!
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Na de zegewens van graaf Anteoni [zie tekstblok in vorige alinea] horen we dat Domini bij Father Roubier is en hem in vertrouwen neemt. Father Roubier waarschuwt haar voor Boris maar geeft geen reden op. [21'11"] Roubier: "My daughter, you know I don’t [---] only this: I beg of you, I beg you to pause and to think before it’s too late." Domini: "Thank you, Father. I know what you mean. And I think I know what I want."
Na een muzikaal intermezzo [21'18" - 21'35"] horen we Boris die afscheid neemt van Domini. Zij praat met hem over hun ontmoeting als zijnde voorbestemd. Dan verklaart Boris haar zijn liefde, terwijl op de achtergrond de boodschap dat Allah Groot is (Allahoe akbar) en dat er maar één God is (La ilaha ill’Allah) wordt voorgedragen; die laatste zin is in dit hoorspel bijna onverstaanbaar. Moet dit de oproep tot het gebed (azaan) voorstellen, dan is de volgorde van de zinnen niet juist.
Direct na dit 'hoogtepunt' van het verhaal wordt overgeschakeld naar de sponsor, Campbell’s Soup. Na die onderbreking volgt de huwelijksvoltrekking van Domini en Boris, gedaan door Father Roubier (tegen wil en dank, want hij heeft haar voor hem gewaarschuwd). Enige tijd later komt er een groep Franse soldaten (o.l.v. luitenant De Trevignac) op bezoek. De luitenant vertelt aan Domini dat ze op zoek zijn naar een monnik die het klooster van El-Largani is ontvlucht met medenemen van het geheime recept van een bijzondere likeur. Boris is geschokt door de grote aanloop van militairen, maar legt Domini niet uit wat zijn probleem is. Zo komen er barstjes in het prille huwelijk.
Domini motiveert Boris te gaan bidden, om zo zijn bezwaard hart te luchten. ‘s Nachts probeert hij zijn zonden op te biechten in de woestijn, als ware de woestijn God. Onverrichterzake keert hij terug en legt de biecht af bij Domini (wat overigens niet geheel toevallig ‘van de Heer’ of ‘des Heren’ betekent). Blijkt dat Boris een monnik was in het klooster van El-Largani nabij Beni-Mora. Na een ontmoeting met een verliefd koppel in het gastenverblijf van het klooster worden "the pain, the misery, the torture of love" een obsessie voor hem. Dat doet hem dan het klooster ontvluchten.
"Now I’ve given you my truth, Domini. Now you know all there is to know. God help me." Domini weet Boris nu wèl tot bidden aan te zetten en het tweede hoogpunt van het verhaal (het inzicht dat we allemaal eens terugkeren tot God) wordt geïllustreerd met het door Domini en Boris gezamenlijk uitspreken van het Onze Vader [39'13"]. Domini neemt Boris mee, terug naar Beni-Mora. Boris legt zich daar bij neer. "Breng me daar waar je wilt. Laat het Beni-Mora zijn, als je dat wilt. Maar daarna…" Domini onderbreekt hem [40'55"] en legt hem uit hoe het volgens haar zit [zie het tekstblok in deze alinea]. Wanneer Boris (Father Antoine) weer terug is in het klooster van El-Largani is het verhaal ten einde. De laatste woorden van het verhaal worden uitgesproken door Father Roubier (Orson Welles) in een epiloog gelijk een gebed:
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Nou, het hoorspel "The Garden Of Allah" is zeker geen haute cuisine maar uiteindelijk heeft het mij toch wel gesmaakt. De soep (mijn kritiek op het hoorspel) werd niet zo heet gegeten als het werd opgediend. Ik heb trouwens het lekkerste voor het laatst bewaard. In de inleiding heeft Father Roubier het o.a. over jaloersheid, één van de zeven hoofdzonden (een zeer bekend begrip bij rooms-katholieken). De manier waarop Father Roubier (van 06’55" tot 07’06") in die context de betrekkelijkheid van kwantiteit illustreert, is indrukwekkend.
Anno 1904 komt het boek uit (geschreven door Robert Hichens). Het zal de basis worden voor een toneelstuk (première 21 oktober 1911) en maar liefst drie films (1916, 1927 en 1936). Alsof het niet genoeg is, komen Orson Welles en zijn Campbell Playhouse in 1939 met het hóorspel "The Garden Of Allah" (uitgezonden door CBS op 19 november 1939)
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Orson Welles wordt door filmfanatici aanbeden als een genie. Zijn speelfilm "Citizen Kane" uit 1942 (afgelopen weekend nog als ‘Filmklassieker’ uitgezonden door de NPS op Nederland 2) zou een absoluut meesterwerk zijn. Lang heb ook ik als filmliefhebber dat politiek-correcte standpunt verkondigd, maar bij het beluisteren van het hoorspel "The Garden Of Allah" vallen mij de schellen van de 'ogen'. De producer van zulke flauwekul is de benaming genie niet waardig! En bij nader inzien (bij het bekijken van die film gisterennacht) is "Citizen Kane" behoorlijk langdradig. Rosebud’s a sleigh! [dàt was nu een èchte spoiler!] Welles een genie? Nietes!
Uiteraard is mijn bekering tot islam (inmiddels 13 jaar geleden, mash’Allah) van invloed op de (her)waardering van films die ik vroeger heb bekeken, en destijds heb beoordeeld met de bagage die ik toen had. Wanneer ik nu, met mijn bagage van nu, kennis maak met het hoorspel "The Garden Of Allah" dan lig ik in een deuk. Geamuseerd luister ik naar zo’n vijftig minuten vol pseudo-suspense.
Bij tijd en wijle valt er zeker te genieten – met name tijdens de commercial breaks "Just as sure as you like chicken, you like Campbell’s Chicken Soup" - af en toe zijn er in het hoorspel dialogen, monologen of situaties die om verschillende redenen ook jouw aandacht verdienen. In deze weblogbijdrage "Welles!" komen ze allemaal voorbij.
The Garden Of Allah (VS, 1939), een hoorspel van Orson Welles’ Campbell Playhouse, v/h Mercury Theater On The Air
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
In het hoorspel "The Garden of Allah" vertelt Father Roubier (Orson Welles) het verhaal van Domini en Boris. De overpeinzingen van deze roomskatholieke geestelijke worden afgewisseld met flashbacks (het eigenlijke verhaal). De woorden ‘islam’ en ‘muslim’ komen niet voor in het hoorspel. ‘Mosque’ wordt één keer genoemd. De Naam van Allah wordt vele malen gebruikt: als bijnaam van de Sahara woestijn (De Tuin Van Allah) en wanneer wordt gesproken over ‘s mens afhankelijkheid van Hem (de Wil van Allah). Voor de argeloze luisteraar blijven the Arabs ver weg van hun bed. Dat geldt ook voor het boek, al worden zaken daar duidelijker benoemd. Neem nu het gebedshuis van Father Roubier, dat wordt beschreven als "this church that confronted islam". om de betreffende passage te lezen, zie het tekstblok hieronder - in het verhaal zijn we hier vlak vóór de huwelijksvoltrekking archive.org/details/gardenallah01hichgoog (blz. 299)
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Na de zegewens van graaf Anteoni [zie tekstblok in vorige alinea] horen we dat Domini bij Father Roubier is en hem in vertrouwen neemt. Father Roubier waarschuwt haar voor Boris maar geeft geen reden op. [21'11"] Roubier: "My daughter, you know I don’t [---] only this: I beg of you, I beg you to pause and to think before it’s too late." Domini: "Thank you, Father. I know what you mean. And I think I know what I want."
Direct na dit 'hoogtepunt' van het verhaal wordt overgeschakeld naar de sponsor, Campbell’s Soup. Na die onderbreking volgt de huwelijksvoltrekking van Domini en Boris, gedaan door Father Roubier (tegen wil en dank, want hij heeft haar voor hem gewaarschuwd). Enige tijd later komt er een groep Franse soldaten (o.l.v. luitenant De Trevignac) op bezoek. De luitenant vertelt aan Domini dat ze op zoek zijn naar een monnik die het klooster van El-Largani is ontvlucht met medenemen van het geheime recept van een bijzondere likeur. Boris is geschokt door de grote aanloop van militairen, maar legt Domini niet uit wat zijn probleem is. Zo komen er barstjes in het prille huwelijk.
Domini motiveert Boris te gaan bidden, om zo zijn bezwaard hart te luchten. ‘s Nachts probeert hij zijn zonden op te biechten in de woestijn, als ware de woestijn God. Onverrichterzake keert hij terug en legt de biecht af bij Domini (wat overigens niet geheel toevallig ‘van de Heer’ of ‘des Heren’ betekent). Blijkt dat Boris een monnik was in het klooster van El-Largani nabij Beni-Mora. Na een ontmoeting met een verliefd koppel in het gastenverblijf van het klooster worden "the pain, the misery, the torture of love" een obsessie voor hem. Dat doet hem dan het klooster ontvluchten.
"We cannot count time in the desert, as does the world elsewhere. And so in truth I could not say now how many years it has been since Domini came back to us here in Beni-Mora where she and Boris first met. I know that she is a gentle and gracious lady and that I spent my afternoons sitting quietly with her in the garden on the edge of the desert while her child, and his’, the child that Boris can never know, plays happily at our feet. I know that her eyes are turned on almost always in the direction of that hill where many many miles away across the Tunisian desert lies the Trappist monastery of El Aragine to which Boris returned. I know ’cause I see her so often, because I hear every now and then from the abbey of the monastery that the two of them, Boris and Domini, have found their happiness, firm and enduring, in that to which in the end all men must return, the Greatest Love, which is the Love of God. Amen." [45'32" - 46'48"]
archive.org/details/otr_campbellplayhouse (track no. 45)
Nou, het hoorspel "The Garden Of Allah" is zeker geen haute cuisine maar uiteindelijk heeft het mij toch wel gesmaakt. De soep (mijn kritiek op het hoorspel) werd niet zo heet gegeten als het werd opgediend. Ik heb trouwens het lekkerste voor het laatst bewaard. In de inleiding heeft Father Roubier het o.a. over jaloersheid, één van de zeven hoofdzonden (een zeer bekend begrip bij rooms-katholieken). De manier waarop Father Roubier (van 06’55" tot 07’06") in die context de betrekkelijkheid van kwantiteit illustreert, is indrukwekkend.
[06'32"] I like to pretend to myself that I have within me no envy of anyone or anything. But I have known for years that this is not so. When I think of Count Anteoni’s desert garden, I’ve always a small peng of envy of the people who might scent to see it. Nowhere else in the world is there, such beauty. [06'55"] Since I’ve been in Beni-Mora I’ve been there, what, a thousand times? Fíve thousand times. And yet, one can only see it for the first time once. [07'06]
Donderdag 28 mei a.s. : zon in zenith Kaaba (incha Allah) voor meer info : Al-kanz.org
www.al-kanz.org/2009/05/14/qibla-soleil-kaaba
UPDATE D.D. 20 MEI 2013: Het valt me nu pas op, maar op bovenstaande afbeelding staat de zon juist NIET in het zenith van de Kaaba -__-
vrijdag 15 mei 2009
zondag 10 mei 2009
zaterdag 9 mei 2009
Is er leven op Mars?
Nou, in ieder geval lijken de Marsmannetjes een replica van de Kaaba te hebben gebouwd. Wanneer je op Google Earth bepaalde lokaties op de planeet Aarde aangeeft (met een geel ‘prikkertje’) en je schakelt over naar Mars, dan blijven die prikkertjes (plus de omschrijving) zichtbaar. Dan kom je dit soort maffe dingen tegen (zie screen shot hierboven).
Tip voor Wilders: misschien is Mars als verbanningsoord voor moslims een optie? Of er dan naar een replica van de Kaaba gebeden mag worden, daar mogen de Mars-ulema’s zich dan tezijnertijd over buigen. Moslims verbannen naar Mars… Nou, ik weet het niet hoor, dan kweek je toch weer die angst voor een invasie van planeet Aarde en een hysterie à la The War Of The Worlds anno 1938:
www.wat.tv/audio/the-war-of-the-worlds-1938-1hs8i_2fvj1_.html
vrijdag 8 mei 2009
Acht mei beweging
In het dagelijks leven zijn er anekdotes die met enige regelmaat terugkomen. Zo ook op deze weblog: de anekdote Acht mei beweging bijvoorbeeld. Ter gelegenheid van de twaalfde verjaardag van het huwelijk van Ndoya en mij (vandaag, mash’Allah) gaat de volgende anekdote voor de zoveelste keer in herhaling op mijn weblog.
Twaalf jaar geleden was het op acht mei islamitisch nieuwjaar en tevens de dag waarop ik met Ndoya trouwde.
RUFISQUE SENEGAL ELF JAAR GELEDEN ‘S OCHTENDS VROEG
Ik word wakker in het huis van Matar Niang, een oom van Ndoya. De oproep tot het ochtendgebed klinkt reeds van diverse kanten. Zoals in de voorafgaande ochtenden, sinds mijn aankomst in Senegal, bezoek ik met oom Matar de moskee aan de Rue Ousmane Socé Diop in de wijk Thiokho voor het ochtendgebed. De Wazifa, die wordt voorgedragen na het gebed, raakt me dieper dan normaal: mash’Allah, wat een mooie manier om Allah te gedenken tot de opkomst van de zon (via deze webpagina kun je luisteren naar de Wazifa – een verzameling zikr, tasbieh en salawat voorafgegaan door soera Al-Fatihah).
archive.org/details/Wazifa
HUWELIJK ZONDER BRUID EN BRUIDEGOM De huwelijksvoltrekking vindt later op de dag, na het namiddaggebed, plaats in dezelfde moskee. Ik ben verbaasd wanneer de aanwezigheid van Ndoya en mij niet vereist is. Sterker nog: bij zo’n gelegenheid zijn de bruid en bruidegom nooit aanwezig. Hier in Senegal zijn het mannelijke vertegenwoordigers van de familie en hun ‘gevolg’ die tijdens een ceremonie de bruid en bruidegom in de echt verbinden. Pas na hun terugkomst weten Ndoya en ik dat wij zijn getrouwd.
Mijn schoonvader Maguette Birama Sarr ziet dan mijn gouden trouwring en vraagt me wat ik daar mee moet. (Ik weet dan nog niet dat veel moslimmannen geen goud dragen, omdat de profeet Mohammed, vrede zij met hem, dat ook niet deed). Ik leg hem uit dat ik op die manier in Nederland kan laten zien dat ik getrouwd ben. Mame Birama knikt begrijpend en gaat akkoord.
MEDELIJDEN MET DE KERSVERSE BRUID Reeds een uur na terugkomst van de mannen uit de moskee pak ik mijn bagage uit het huis van Matar Niang. De spullen zijn loodzwaar en met moeite kom ik in beweging. Bepakt en bezakt maak ik een korte wandeling van Niangenne naar Sarrenne om mij bij mijn vrouw Ndoya Sarr te voegen. Gegniffel, gelach en rake opmerkingen zijn mijn deel. Velen spreken hun medelijden uit met de kersverse bruid. Ik begrijp de opwinding niet en loop gewoon door naar de binnenplaats van Sarrenne waar het inmiddels stampvol is vanwege het huwelijksfeest. Ik probeer mij met mijn bagage een weg te banen tussen de gasten.
IN EEN DEUK Maguette Birama Sarr ligt in een deuk, evenals vele anderen. Blijkt later dat het gebruikelijker is voor een bruidegom om pas vlak voor de huwelijksnacht, wanneer het feest lang en breed voorbij is, zijn bagage mee te nemen :-)
Twaalf jaar geleden was het op acht mei islamitisch nieuwjaar en tevens de dag waarop ik met Ndoya trouwde.
RUFISQUE SENEGAL ELF JAAR GELEDEN ‘S OCHTENDS VROEG
Ik word wakker in het huis van Matar Niang, een oom van Ndoya. De oproep tot het ochtendgebed klinkt reeds van diverse kanten. Zoals in de voorafgaande ochtenden, sinds mijn aankomst in Senegal, bezoek ik met oom Matar de moskee aan de Rue Ousmane Socé Diop in de wijk Thiokho voor het ochtendgebed. De Wazifa, die wordt voorgedragen na het gebed, raakt me dieper dan normaal: mash’Allah, wat een mooie manier om Allah te gedenken tot de opkomst van de zon (via deze webpagina kun je luisteren naar de Wazifa – een verzameling zikr, tasbieh en salawat voorafgegaan door soera Al-Fatihah).
archive.org/details/Wazifa
HUWELIJK ZONDER BRUID EN BRUIDEGOM De huwelijksvoltrekking vindt later op de dag, na het namiddaggebed, plaats in dezelfde moskee. Ik ben verbaasd wanneer de aanwezigheid van Ndoya en mij niet vereist is. Sterker nog: bij zo’n gelegenheid zijn de bruid en bruidegom nooit aanwezig. Hier in Senegal zijn het mannelijke vertegenwoordigers van de familie en hun ‘gevolg’ die tijdens een ceremonie de bruid en bruidegom in de echt verbinden. Pas na hun terugkomst weten Ndoya en ik dat wij zijn getrouwd.
Mijn schoonvader Maguette Birama Sarr ziet dan mijn gouden trouwring en vraagt me wat ik daar mee moet. (Ik weet dan nog niet dat veel moslimmannen geen goud dragen, omdat de profeet Mohammed, vrede zij met hem, dat ook niet deed). Ik leg hem uit dat ik op die manier in Nederland kan laten zien dat ik getrouwd ben. Mame Birama knikt begrijpend en gaat akkoord.
MEDELIJDEN MET DE KERSVERSE BRUID Reeds een uur na terugkomst van de mannen uit de moskee pak ik mijn bagage uit het huis van Matar Niang. De spullen zijn loodzwaar en met moeite kom ik in beweging. Bepakt en bezakt maak ik een korte wandeling van Niangenne naar Sarrenne om mij bij mijn vrouw Ndoya Sarr te voegen. Gegniffel, gelach en rake opmerkingen zijn mijn deel. Velen spreken hun medelijden uit met de kersverse bruid. Ik begrijp de opwinding niet en loop gewoon door naar de binnenplaats van Sarrenne waar het inmiddels stampvol is vanwege het huwelijksfeest. Ik probeer mij met mijn bagage een weg te banen tussen de gasten.
IN EEN DEUK Maguette Birama Sarr ligt in een deuk, evenals vele anderen. Blijkt later dat het gebruikelijker is voor een bruidegom om pas vlak voor de huwelijksnacht, wanneer het feest lang en breed voorbij is, zijn bagage mee te nemen :-)
donderdag 7 mei 2009
dinsdag 5 mei 2009
Ambacht uit Senegal
Vandaag hebben we een pakketje uit Senegal ontvangen. Naast de hebbedingetjes die ons beloofd waren, zit er tot onze verrassing ook een bijzonder, ja wat is het, kùnstwerk in de verpakking. ZIE FOTO HIERBOVEN Het is een heel speciale fotolijst gemaakt van kalebas, hout, kauri-schelpen en wat dies meer zij. De achterkant is deels open, in de holle lijst zit onderin een fitting.
Op de foto in deze bijzondere lijst zijn afgebeeld drie historische figuren uit de tijani moslimbroederschap van de stad Tivaouane in Senegal (van L naar R):
Serigne Ababacar SY (tweede zoon van El Hadji Malick SY en eerste kalief van Tivaouane 1922-1957)
Serigne Abdoul Aziz SY ‘Dabaakh’ (vierde zoon van El Hadji Malick SY en tweede kalief van Tivaouane 1957-1997)
El Hadji Malick SY (ook bekend als: Mame Maodo, Maodo Malick - de oprichter van de Zawiya Tijaniyya van Tivaouane)
zaterdag 2 mei 2009
Beeldvorming IX
ONGEVAL Mijn enkel functioneert nog niet naar behoren. Mijn arbo-arts heeft een heel schema opgezet waarin de belasting van mijn enkel langzaam wordt opgevoerd. Afgelopen dinsdag heb ik voor het eerst sinds mijn bedrijfsongeval van 7 januari jl. weer de post bezorgd – in mijn ‘eigen’ wijkje (de buurt waarin ik woon). Mash’Allah, de routine keert weer terug in mijn leven – het ongeval heeft mij beperkt in het deelnemen aan het gezinsleven. Laatst bijvoorbeeld is de hele club naar het pretpark Walibi gegaan (een bedrijfsuitje via Ndoya’s werk) terwijl ik noodgedwongen thuis ben gebleven. Leuk is anders…
FEESTDAG Mijn Allah, wat ben ik blij wanneer dan de koninginnedag daar is. Een typische familiedag bij uitstek – en, mijn gezondheid laat het eindelijk toe om mee te doen. Ndoya en Yande gaan samen koopjes scoren in het centrum, Ahmed gaat in de botsautootjes tot hij blut is en ik ‘begeleid’ Kiné die op de vrijmarkt even verderop op jacht gaat naar ‘barbies’. Lopend met Kiné over de vrijmarkt voel ik mij helemaal weer de family man. Door mijn grijze massa vechten vele ideeën voor stukjes op mijn weblog. Terwijl Kiné mij meetrekt van het ene verkooppunt naar het andere, ben ik druk bezig met hersenstormen:
ONGEVAL Kiné heeft inmiddels goede zaken gedaan. Naast twee barbies (een zeemeermin en één met een leuk jeans jacket aan) heeft ze ook nog een set poppenkastpoppen gescoord. Na urenlang slenteren (en rusten) gaan we blij en voldaan weer naar huis. Onderweg begint Kiné al met een soort poppenkastvoorstelling. Vóór thuiskomst hoor ik van een buurtbewoonster iets over een ongeval in Apeldoorn, maar ik schenk er dan weinig aandacht aan. Wanneer we thuis zijn, wilt Kiné van wat oud karton direct een poppenkast gaan maken.
AANSLAG In de uren die volgen kom ik erachter dat het ongeval in Apeldoorn in feite een aanslag is en dringt het tot mij door dat Nederland iets unieks heeft verloren: het fenomeen Koninginnedag in de vorm zoals wij het allemaal al jarenlang kennen en zo ontroerend mooi omschreven door een reporter tijdens de uitzending van Paul & Witteman van eergisteren: "Schattig". Minister van Binnenlandse Zaken Guusje Ter Horst (ook aanwezig in het zelfde programma) heeft mash’Allah mooi gesproken. Zij had het over het verlies van onbevangenheid door de Nederlandse bevolking, of woorden van gelijke strekking.
A PROPOS De eerste gedachte die mij door het hoofd schiet bij het kennis nemen van het gebeuren in Apeldoorn als zijnde een aanslag op de koninklijke familie, is de volgende: Is de dader een moslim? En dat denk ìk dan, nota bene een mòslim. Tja, als je niet oppast wordt beeldvorming beeldvèrvorming. De afkomst en het geloof van een dader doen niet terzake, het gepleegde feit blijft even erg, om Guusje Ter Horst nogmaals te parafraseren.
UPDATE D.D. 7 MEI 2009 "Is de dader een moslim?" Mash’Allah, ik ben niet de enige die zich heeft afgevraagd wat het geloof van de aanslagpleger is. Lees maar deze bijdrage van Nourdeen Wildeman op NIOweb: www.nioweb.nl/2009/05/06/hopelijk-is-het-geen-moslim
______________________________________________________
POST SCRIPTUM Bij het schrijven van deze bijdrage kom ik in de beheerpagina van mijn weblog een reclame tegen die gezien de actualiteit raar overkomt. Uiteraard, zulke reclames zijn altijd tijdenlang vantevoren voorbereid en ze houden op geen enkele wijze verband met wat er op 'de dag van gisteren' is gebeurd. Maar toch, om nu tijdens het intikken van deze bijdrage rechts van de tekst een reclame te zien van Watvoorbestuurderbenjij.nl komt nogal vreemd over. Nu maar hopen dat er geen grappen worden gemaakt over het bellen naar Centraal Beheer…
www.watvoorbestuurderbenjij.nl/?c=335cdd6a-747b-478a-ac7b-f8fd513b4323
FEESTDAG Mijn Allah, wat ben ik blij wanneer dan de koninginnedag daar is. Een typische familiedag bij uitstek – en, mijn gezondheid laat het eindelijk toe om mee te doen. Ndoya en Yande gaan samen koopjes scoren in het centrum, Ahmed gaat in de botsautootjes tot hij blut is en ik ‘begeleid’ Kiné die op de vrijmarkt even verderop op jacht gaat naar ‘barbies’. Lopend met Kiné over de vrijmarkt voel ik mij helemaal weer de family man. Door mijn grijze massa vechten vele ideeën voor stukjes op mijn weblog. Terwijl Kiné mij meetrekt van het ene verkooppunt naar het andere, ben ik druk bezig met hersenstormen:
De laatste weken heb ik een overvloed aan indrukken opgedaan door het luisteren naar diverse hoorspelen uit online archieven. Dan gaat het om hoorspelseries als Paul Vlaanderen, Sprong In Het Heelal en last but not least de vele projecten van Orson Welles (bekend van zijn hoorspel War Of The Worlds uit 1938 dat een massahysterie zou hebben veroorzaakt in de VS).
Tussen alle titels die voorbijkomen trekt direct een hoorspel van het Campbell Playhouse (producer: Orson Welles) mijn aandacht: The Garden Of Allah uit 1939. Vroeger was Welles’ film "Citizen Kane" voor mij een meesterwerk, vroeger was zijn hoorspel "War Of The Worlds" voor mij het werk van een genie. Maar na het beluisteren van "The Garden Of Allah" valt het genie toch ècht door de mand. Het zal de tand des tijds zijn geweest die het werkje heeft ontdaan van zijn franje. Wat overblijft is een draak van een radioplay:
De MacGuffin van het verhaal is een mysterieuze Afrikaanse likeur waarvan het recept alleen op het sterfbed van een trappisten-monnik wordt overgedragen. Nooit is het geheime recept op papier gezet, nooit is het geheime recept onthuld. Tja… en.wikipedia.org/wiki/MacGuffin
Genieten doe ik wèl bij het beluisteren, zeker wanneer die diepe stem van Orson Welles klinkt. Het very English accent van de actrice Madeleine Carroll is mooi ouderwets. Maar top of the bill zijn de commercial breaks waarin Campbell’s kippensoep wordt aangeprezen. Just as sure as you like chicken, you like Campbell chicken soup Ja, dat bekt lekker, hè
UPDATE D.D. 13 FEBRUARI 2013:
Het hoorspel "The Garden of Allah" op WAT.tv
www.wat.tv/audio/the-garden-of-allah-1939-by-1hrv3_2fvj1_.html
Zou ik haast de inhoud van "The Garden Of Allah" vergeten! Nou, dat is niet veel soeps. Toch besluit ik om dit hoorspel een plaats te geven in een stukje over moslims en beeldvorming. Maar dan onderbreekt Kiné mijn gedachtenstroom:
ONGEVAL Kiné heeft inmiddels goede zaken gedaan. Naast twee barbies (een zeemeermin en één met een leuk jeans jacket aan) heeft ze ook nog een set poppenkastpoppen gescoord. Na urenlang slenteren (en rusten) gaan we blij en voldaan weer naar huis. Onderweg begint Kiné al met een soort poppenkastvoorstelling. Vóór thuiskomst hoor ik van een buurtbewoonster iets over een ongeval in Apeldoorn, maar ik schenk er dan weinig aandacht aan. Wanneer we thuis zijn, wilt Kiné van wat oud karton direct een poppenkast gaan maken.
AANSLAG In de uren die volgen kom ik erachter dat het ongeval in Apeldoorn in feite een aanslag is en dringt het tot mij door dat Nederland iets unieks heeft verloren: het fenomeen Koninginnedag in de vorm zoals wij het allemaal al jarenlang kennen en zo ontroerend mooi omschreven door een reporter tijdens de uitzending van Paul & Witteman van eergisteren: "Schattig". Minister van Binnenlandse Zaken Guusje Ter Horst (ook aanwezig in het zelfde programma) heeft mash’Allah mooi gesproken. Zij had het over het verlies van onbevangenheid door de Nederlandse bevolking, of woorden van gelijke strekking.
A PROPOS De eerste gedachte die mij door het hoofd schiet bij het kennis nemen van het gebeuren in Apeldoorn als zijnde een aanslag op de koninklijke familie, is de volgende: Is de dader een moslim? En dat denk ìk dan, nota bene een mòslim. Tja, als je niet oppast wordt beeldvorming beeldvèrvorming. De afkomst en het geloof van een dader doen niet terzake, het gepleegde feit blijft even erg, om Guusje Ter Horst nogmaals te parafraseren.
UPDATE D.D. 7 MEI 2009 "Is de dader een moslim?" Mash’Allah, ik ben niet de enige die zich heeft afgevraagd wat het geloof van de aanslagpleger is. Lees maar deze bijdrage van Nourdeen Wildeman op NIOweb: www.nioweb.nl/2009/05/06/hopelijk-is-het-geen-moslim
______________________________________________________
POST SCRIPTUM Bij het schrijven van deze bijdrage kom ik in de beheerpagina van mijn weblog een reclame tegen die gezien de actualiteit raar overkomt. Uiteraard, zulke reclames zijn altijd tijdenlang vantevoren voorbereid en ze houden op geen enkele wijze verband met wat er op 'de dag van gisteren' is gebeurd. Maar toch, om nu tijdens het intikken van deze bijdrage rechts van de tekst een reclame te zien van Watvoorbestuurderbenjij.nl komt nogal vreemd over. Nu maar hopen dat er geen grappen worden gemaakt over het bellen naar Centraal Beheer…
www.watvoorbestuurderbenjij.nl/?c=335cdd6a-747b-478a-ac7b-f8fd513b4323
Abonneren op:
Posts (Atom)