Het is even na elven ‘s avonds, maar nog hoor ik gestommel
boven. Ahmed heeft een vriendje te logeren en dan ga je natuurlijk niet
gelijk je ogen sluiten en slapen.
Ruim een uur geleden: ik breng alle kids inclusief de logé naar boven. Ik leg ‘m uit dat we voor het slapen gaan altijd een gebedje opzeggen.
"Je zal er wel niet veel van begrijpen, maar dat geeft niet, hoor." zeg ik hem.
"Nou, ik doe wel gewoon mee." Fi sabilillah.
"Bij het bidden vouwen wij niet de handen in elkaar, maar houden we de handpalmen tegen elkaar opengevouwen naar boven. Kijk zo."
Het jochie heeft het begrepen en vol enthousiasme doet hij even later soera Al-Fatihah mee. Dat werkt zo op de lachspieren van hem en Ahmed dat ze helemaal in een deuk liggen en nauwelijks de soera tot een goed einde weten te brengen. Dat geeft niet, want waar om het gaat is de open instelling van het vriendje. "Nou, ik doe wel gewoon mee." Mash’Allah! Welk een kennismaking met het eerste hoofdstuk van de koran…
Ruim een uur geleden: ik breng alle kids inclusief de logé naar boven. Ik leg ‘m uit dat we voor het slapen gaan altijd een gebedje opzeggen.
"Je zal er wel niet veel van begrijpen, maar dat geeft niet, hoor." zeg ik hem.
"Nou, ik doe wel gewoon mee." Fi sabilillah.
"Bij het bidden vouwen wij niet de handen in elkaar, maar houden we de handpalmen tegen elkaar opengevouwen naar boven. Kijk zo."
Het jochie heeft het begrepen en vol enthousiasme doet hij even later soera Al-Fatihah mee. Dat werkt zo op de lachspieren van hem en Ahmed dat ze helemaal in een deuk liggen en nauwelijks de soera tot een goed einde weten te brengen. Dat geeft niet, want waar om het gaat is de open instelling van het vriendje. "Nou, ik doe wel gewoon mee." Mash’Allah! Welk een kennismaking met het eerste hoofdstuk van de koran…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.