dinsdag 13 september 2005

Papa, pilletje! (I)

Het komt nog wel eens voor, dat ik het alarm van mijn Casio horloge niet hoor afgaan. Een aantal keren per dag gaat hij af om mij aan de inname van mijn medicijnen te herinneren. Mocht Kiné dan in de buurt zijn, dan roept ze wel: "Papa, pilletje!" Lijkt me lachen als dat ergens middenin een supermarkt gebeurt :-)

Alle lof aan Allah, de Heer der werelden, voor mijn vrouw en kinderen. Ndoya die mij helpt met raad en daad en héél veel geduld, mijn kinderen die mij helpen door er gewoon te zijn: Samen met Kiné een computerspelletje doen. Samen met Ahmed naart de training van de F3 van ‘zijn’ voetbalclub. Samen met Yande kijken naar één of andere lievelingsfilm of -serie van haar. Inderdaad, die simpele geneugten des levens: een betere therapie kan ik mij niet wensen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.