Yande is al weken bezig om een spreekbeurt voor te bereiden die
ze met een vriendinnetje gaat houden. Regelmatig gaat ze bij haar
spelen; samen bereiden ze dan tevens de spreekbeurt voor (soms komen ze
alleen tot spelen en wordt het werken aan de spreekbeurt verschoven ;-).
Aanstaande donderdag zou het zo ver zijn (de gezamenlijke spreekbeurt ten overstaan van de hele klas) en daarom zou ze vandaag en morgen direct na schooltijd naar het vriendinnetje gaan om de laatste puntjes op de i te zetten. Ware het niet dat de verloofde van de vader van het vriendinnetje zojuist door een ongeluk is omgekomen. De begrafenis wordt die donderdag gehouden, terwijl het aanstaande zaterdag de bruiloft zou zijn van de vader en diens verloofde; Yandes vriendinnetje zou het bruidsmeisje zou zijn.
"Papa, ze zei de afgelopen weken bijna elke dag: dan-en-dan is er de bruiloft en dan mag ik het bruidsmeisje zijn." Het is namiddag, we lopen samen met Ahmed en Kiné van school naar huis en ze heeft zojuist het slechte nieuws gehoord.
"Zielig, hè?"
"Zeker, Yande. Ze zal het er wel heel moeilijk mee hebben."
Yande knikt instemmend en vertelt dat het vriendinnetje in de klas gehuild heeft. Daarna heeft ze verteld wat er aan de hand is.
"Nu begrijp je misschien nog beter, Yande, waarom wij altijd ‘Incha Allah’ zeggen wanneer wij in de toekomstige tijd praten. ‘Als Allah het wilt’. Je weet nooit wat er later gaat gebeuren, dat weet Allah alleen. Omdat van Hem alles afkomstig is."
Aanstaande donderdag zou het zo ver zijn (de gezamenlijke spreekbeurt ten overstaan van de hele klas) en daarom zou ze vandaag en morgen direct na schooltijd naar het vriendinnetje gaan om de laatste puntjes op de i te zetten. Ware het niet dat de verloofde van de vader van het vriendinnetje zojuist door een ongeluk is omgekomen. De begrafenis wordt die donderdag gehouden, terwijl het aanstaande zaterdag de bruiloft zou zijn van de vader en diens verloofde; Yandes vriendinnetje zou het bruidsmeisje zou zijn.
"Papa, ze zei de afgelopen weken bijna elke dag: dan-en-dan is er de bruiloft en dan mag ik het bruidsmeisje zijn." Het is namiddag, we lopen samen met Ahmed en Kiné van school naar huis en ze heeft zojuist het slechte nieuws gehoord.
"Zielig, hè?"
"Zeker, Yande. Ze zal het er wel heel moeilijk mee hebben."
Yande knikt instemmend en vertelt dat het vriendinnetje in de klas gehuild heeft. Daarna heeft ze verteld wat er aan de hand is.
"Nu begrijp je misschien nog beter, Yande, waarom wij altijd ‘Incha Allah’ zeggen wanneer wij in de toekomstige tijd praten. ‘Als Allah het wilt’. Je weet nooit wat er later gaat gebeuren, dat weet Allah alleen. Omdat van Hem alles afkomstig is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.