Zo bij het naderen van het oud-en-nieuw (van de Gregoriaanse kalender dan wel) blik ik nogmaals terug.
Bij het schrijven van mijn ‘eerste echte weblogbijdrage‘ heb ik eind januari 2004 niet durven bevroeden dat ik gemiddeld enkele tientallen hits per dag zou gaan krijgen; dat zijn dan niet allemaal unieke bezoekers. Mashallah, er staat nu al veel leesvoer op mijn weblog en, mashallah, gelukkig zijn er vele bezoekers die blijkbaar hun tijd nemen om dit voer tot zich te nemen.
Mashallah, hoogtijdagen van tussen de honderd en tweehonderd hits heb ik gehad op en na two-eleven (moord op Theo van Gogh) en de diverse spin offs daarvan, zoals aanslagen op scholen, kerken en moskeeën. Wrang is het wel dat ik dan juist meer bezoekers trek; aan de andere kant ben ik blij dat ik dan juist op de momenten dat het nodig is, mensen van informatie over islam kan voorzien.
In principe preek ik voor eigen parochie, maar als niet-moslims de tijd nemen voor mijn weblog, ben ik daar ook zeker blij mee. Door mijn dicht-bij-huis benadering is incha Allah de drempel laag is en hoop ik op een vaste groep bezoekers. Met nieuwe en vaste bezoekers deel ik graag facetten van “Islam in mijn dagelijks leven” fi sabilillah, waarmee ik incha Allah tegenwicht kan bieden aan alle shxt die door moslims en niet-moslims over islam op het internet wordt uitgestort (want dat is nogal wat…). Dit alles zonder in verontschuldigingen te vervallen, ik ben immers niet verantwoordelijk voor wat een ander publiceert of aanricht. Mijn benadering van islam zal ik incha Allah ook nooit bestempelen als “liberaal” of “gematigd” of “puur” of “juist” of, nou ja, ga zo maar door. Nee, het is MIJN benadering. Zoals er zoveel benaderingen van islam zijn, als er moslims zijn. Voor mij geen door terreur of hersenspoeling verkregen eenheidsworst maar eenheid in verscheidenheid. Elke moslim, elk mèns is verantwoordelijk voor zijn eigen daden. Of, zoals een familielid van mij het enigszins cryptisch in een email heeft geformuleerd: “Zoveel hoofden, zoveel moslims” (zie mijn log Ontroerd).
maandag 27 december 2004
Islam in Ahmeds dagelijks leven
Tijdens het typen van een weblogbijdrage komt mijn zoontje Ahmed naast mij staan. Hij wilt ook even zijn ei kwijt over islam in zijn dagelijks leven. Hij dicteert mij en ik typ het uit, zonder dat ik redigeer. Oké, Ahmed, kom maar op:
“Ik hou heel veel van bidden, want dat is heel goed voor moslimse mensen. En ik hou heel veel van soera’s. Ik wil heel graag op een moslimse school, want dan kan ik heel veel leren. Dit is het dan papa.”
“Oh ja, ik weet nog wat te schrijven, papa. Waarom zijn soera’s zo belangrijk voor moslimse mensen?” Ik ben even stil, want ik denk dat het een retorische vraag is. “Nee, papa, dat is een vraag voor jou.”
“Nou, Ahmed, al die 114 soera’s uit de koran zijn het woord van Allah, soebhana wa ta’ala, geopenbaard aan Mohammed, vrede zij met hem, de profeet waarnaar jij vernoemd bent. Vandaar. Wij moslims kunnen van al die soera’s veel leren.”
“Ik hou heel veel van bidden, want dat is heel goed voor moslimse mensen. En ik hou heel veel van soera’s. Ik wil heel graag op een moslimse school, want dan kan ik heel veel leren. Dit is het dan papa.”
“Oh ja, ik weet nog wat te schrijven, papa. Waarom zijn soera’s zo belangrijk voor moslimse mensen?” Ik ben even stil, want ik denk dat het een retorische vraag is. “Nee, papa, dat is een vraag voor jou.”
“Nou, Ahmed, al die 114 soera’s uit de koran zijn het woord van Allah, soebhana wa ta’ala, geopenbaard aan Mohammed, vrede zij met hem, de profeet waarnaar jij vernoemd bent. Vandaar. Wij moslims kunnen van al die soera’s veel leren.”
vrijdag 24 december 2004
Overkomst Ndoya, Yande en Ahmed (1998)
UPDATE 2 JANUARI 2013: Dit verhaal vertel ik bijna elk jaar. Deze EERSTE versie uit 2004 is één grijze brij. Latere versies kregen een duidelijkere lay-out. Ik merk nu pas dat, om welke reden dan ook, het laatste gedeelte van deze versie niet is terug te vinden in de 2012 versie.
Morgen eerste kerstdag is het precies zes jaar geleden dat mijn vrouw Ndoya en mijn kinderen Yande en Ahmed zijn aangekomen op Schiphol (Kiné is later in Nederland geboren). De dag voor hun aankomst beleef ik als een roes, dus de chronologie van de gebeurtenissen op die dag ben ik een beetje kwijt. Maar ik zal mijn best doen om deze enerverende dag voor jou te beschrijven:
Ruim anderhalf jaar na mijn huwelijk met Ndoya ziet het er eindelijk naar uit dat zij, samen met haar dochter Yande en ons zoontje Ahmed, vanuit Senegal kan overkomen.
De dato 23 december 1998 bereikt mij informatie dat alles bijna rond is voor het plaatsen van een visum in het paspoort van mijn vrouw. De Nederlandse ambassade heeft nog maar één bepaald schrijven nodig van het IND om tot het verstrekken van dat visum over te gaan. Ik geef het IND het faxnummer van de Nederlandse ambassade in Dakar en vertrouw erop dat de informatie ter bestemder plekke aankomt.
In de ochtend van 24 december 1998, dus nu precies zes jaar geleden, rol ik gekleed en wel uit mijn bed en ren linea recta naar de dichtstbijzijnde kantoorboekhandel om twee KPN-telefoonkaarten à fl. 50,- te kopen; thuis kan ik niet direct naar het buitenland bellen en ik heb dan geen telefoonkaart ‘voor het buitenland’ bij de hand. Ik moet als de wiedeweerga de ambassade bellen of zij inderdaad de gevraagde informatie hebben ontvangen en het is dan nog te vroeg om naar ‘mijn’ belhuis in Amsterdam te gaan. Blijkt dat de ambassade nog niets heeft ontvangen. Ik neem contact op met het IND en geef hen een tweede faxnummer van de ambassade. Er wordt beloofd dat de gevraagde papieren naar dat nummer gefaxt zullen worden. Ik bel even later weer met de ambassade. “Nee, we hebben nog niets binnen.” Kwartiertje later bel ik weer. “Ja, we hebben het binnen, meneer.” Dan vraag ik of het nog mogelijk is om mijn vrouw vandaag nog een visum te verstrekken. “Meneer, wij sluiten vandaag al om 12.00 uur, dit in verband met kerstavond. Is het mogelijk voor uw vrouw om zich voor dat tijdstip bij ons te vervoegen met beide kinderen en een pasfoto van eenieder?” Ik geef aan dat dat geen probleem is, terwijl ik op dat moment nog niet weet of dat allemaal wel gaat lukken. Onmiddellijk bel ik het bedrijfje dat gevestigd is naast het huis van mijn schoonfamilie in Senegal; daar bel ik altijd naar toe als ik mijn vrouw wil spreken. “Ndoya, stop met alles wat je nu aan het doen bent en ga naar de ambassade, vergeet niet om pasfoto’s van jou en Yande en Ahmed mee te nemen. Waarschijnlijk kunnen jullie morgen al in Nederland zijn.” Stomverbaasd is mijn vrouw na mijn telefoontje. Ze heeft net Ahmed uitgekleed om hem in bad te doen. Haastig trekt ze hem weer de kleren aan; even later neemt ze de taxi naar Dakar. Daar op de ambassade moet ze nog heel wat papieren invullen, er is geen tijd genoeg meer om het visum klaar te maken voor de officixeble sluitingstijd. Ze wordt verzocht later op de dag terug te komen voor het visum, de ambassade zal speciaal voor haar wat langer open blijven. Ndoya gaat naar familie in Dakar, eet daar wat en keert even later terug naar de ambassade voor haar visum. Ze krijgt een boze blik van de Senegalese bewaker toegeworpen die op deze dag voor kerst duidelijk niet had gerekend op overwerk. Het is in Nederland inmiddels zo’n half drie wanneer ik zeker weet dat mijn vrouw het visum heeft. Ik zeg haar dat ik er alles aan ga doen om haar nog morgen in Nederland te laten aankomen. In Senegal koopt mijn vrouw dan nog wat extra kleren, terwijl ik mij met een taxi van het belhuis aan de Albert Cuypstraat (waar ik inmiddels mijn telefoontjes aan het plegen ben) spoed naar een reisbureau aan het Rokin. Wat een wachtrij! Uiteindelijk ben ik ongeveer kwart over drie aan de beurt. Vanwege de kosten probeer ik eerst tickets te kopen bij Alitalia. Die zijn reeds gesloten wegens kerstavond. Air Portugal dan? Ook gesloten om dezelfde reden. Dan toch maar Air France. Yesss! Het kan nog, maar er is één probleem: de betaling moet voor vier uur zijn gedaan, anders gaat het hele feest niet door. De medewerkster van het reisbureau ziet het belang in van mijn ‘onderneming’ en doet haar best. Uiteindelijk kan ik dan rond tien voor vier betalen en verstuurt het reisbureau de gegevens naar het kantoor van Air France op het vliegveld Leopold Sedar Senghor (Dakar-Yoff), waar mijn vrouw de tickets vlak voor vertrek kan afhalen. Ik neem weer een taxi terug naar het ‘belhuis’ aan de Albert Cuyp; daar bel ik mijn vrouw en kom, naar later blijkt, heel verward over. Ze begrijpt in ieder geval dat de tickets klaar liggen op het vliegveld en ook wanneer het vliegtuig vertrekt. Ik besluit mijn telefoontje met een brok in de keel: “Tot morgen, sama jabbar!” In een roes strompel ik als een dronken zwerver na dat telefoontje over de Albert Cuyp markt, terwijl er al mensen bezig zijn de stands af te breken. Ik ben dan behoorlijk ver heen: ik sta er geeneens bij stil dat ik nog boodschappen moet doen. Vanaf morgen heb ik thuis immers meer monden te voeden dan voorheen :-)
De volgende ochtend, eerste kerstdag, ben ik al heel vroeg op Schiphol en check bij de balie van Air France of mijn vrouw en kinderen de afgelopen nacht zijn ingestapt. Dat zijn ze. Opgelucht snel ik naar de supermarkt bij de aankomsthal en doe daar nog wat inkopen. Rond half acht arriveert het vliegtuig en kan ik even later mijn vrouw en kinderen in mijn armen nemen. Mash’Allah! Alhamdulillah voor mijn vrouw. Als single ben ik moslim geworden, maar na ons huwelijk en vooral na haar overkomst heb ik zoveel steun van Ndoya gekregen: dankzij Allah soebhana wa ta’ala en mijn vrouw is mijn imaan sterker geworden en ben ik, door sinds haar overkomst ook in de praktijk een père de famille te zijn, een completer mens. Mash’Allah!
Morgen eerste kerstdag is het precies zes jaar geleden dat mijn vrouw Ndoya en mijn kinderen Yande en Ahmed zijn aangekomen op Schiphol (Kiné is later in Nederland geboren). De dag voor hun aankomst beleef ik als een roes, dus de chronologie van de gebeurtenissen op die dag ben ik een beetje kwijt. Maar ik zal mijn best doen om deze enerverende dag voor jou te beschrijven:
Ruim anderhalf jaar na mijn huwelijk met Ndoya ziet het er eindelijk naar uit dat zij, samen met haar dochter Yande en ons zoontje Ahmed, vanuit Senegal kan overkomen.
De dato 23 december 1998 bereikt mij informatie dat alles bijna rond is voor het plaatsen van een visum in het paspoort van mijn vrouw. De Nederlandse ambassade heeft nog maar één bepaald schrijven nodig van het IND om tot het verstrekken van dat visum over te gaan. Ik geef het IND het faxnummer van de Nederlandse ambassade in Dakar en vertrouw erop dat de informatie ter bestemder plekke aankomt.
In de ochtend van 24 december 1998, dus nu precies zes jaar geleden, rol ik gekleed en wel uit mijn bed en ren linea recta naar de dichtstbijzijnde kantoorboekhandel om twee KPN-telefoonkaarten à fl. 50,- te kopen; thuis kan ik niet direct naar het buitenland bellen en ik heb dan geen telefoonkaart ‘voor het buitenland’ bij de hand. Ik moet als de wiedeweerga de ambassade bellen of zij inderdaad de gevraagde informatie hebben ontvangen en het is dan nog te vroeg om naar ‘mijn’ belhuis in Amsterdam te gaan. Blijkt dat de ambassade nog niets heeft ontvangen. Ik neem contact op met het IND en geef hen een tweede faxnummer van de ambassade. Er wordt beloofd dat de gevraagde papieren naar dat nummer gefaxt zullen worden. Ik bel even later weer met de ambassade. “Nee, we hebben nog niets binnen.” Kwartiertje later bel ik weer. “Ja, we hebben het binnen, meneer.” Dan vraag ik of het nog mogelijk is om mijn vrouw vandaag nog een visum te verstrekken. “Meneer, wij sluiten vandaag al om 12.00 uur, dit in verband met kerstavond. Is het mogelijk voor uw vrouw om zich voor dat tijdstip bij ons te vervoegen met beide kinderen en een pasfoto van eenieder?” Ik geef aan dat dat geen probleem is, terwijl ik op dat moment nog niet weet of dat allemaal wel gaat lukken. Onmiddellijk bel ik het bedrijfje dat gevestigd is naast het huis van mijn schoonfamilie in Senegal; daar bel ik altijd naar toe als ik mijn vrouw wil spreken. “Ndoya, stop met alles wat je nu aan het doen bent en ga naar de ambassade, vergeet niet om pasfoto’s van jou en Yande en Ahmed mee te nemen. Waarschijnlijk kunnen jullie morgen al in Nederland zijn.” Stomverbaasd is mijn vrouw na mijn telefoontje. Ze heeft net Ahmed uitgekleed om hem in bad te doen. Haastig trekt ze hem weer de kleren aan; even later neemt ze de taxi naar Dakar. Daar op de ambassade moet ze nog heel wat papieren invullen, er is geen tijd genoeg meer om het visum klaar te maken voor de officixeble sluitingstijd. Ze wordt verzocht later op de dag terug te komen voor het visum, de ambassade zal speciaal voor haar wat langer open blijven. Ndoya gaat naar familie in Dakar, eet daar wat en keert even later terug naar de ambassade voor haar visum. Ze krijgt een boze blik van de Senegalese bewaker toegeworpen die op deze dag voor kerst duidelijk niet had gerekend op overwerk. Het is in Nederland inmiddels zo’n half drie wanneer ik zeker weet dat mijn vrouw het visum heeft. Ik zeg haar dat ik er alles aan ga doen om haar nog morgen in Nederland te laten aankomen. In Senegal koopt mijn vrouw dan nog wat extra kleren, terwijl ik mij met een taxi van het belhuis aan de Albert Cuypstraat (waar ik inmiddels mijn telefoontjes aan het plegen ben) spoed naar een reisbureau aan het Rokin. Wat een wachtrij! Uiteindelijk ben ik ongeveer kwart over drie aan de beurt. Vanwege de kosten probeer ik eerst tickets te kopen bij Alitalia. Die zijn reeds gesloten wegens kerstavond. Air Portugal dan? Ook gesloten om dezelfde reden. Dan toch maar Air France. Yesss! Het kan nog, maar er is één probleem: de betaling moet voor vier uur zijn gedaan, anders gaat het hele feest niet door. De medewerkster van het reisbureau ziet het belang in van mijn ‘onderneming’ en doet haar best. Uiteindelijk kan ik dan rond tien voor vier betalen en verstuurt het reisbureau de gegevens naar het kantoor van Air France op het vliegveld Leopold Sedar Senghor (Dakar-Yoff), waar mijn vrouw de tickets vlak voor vertrek kan afhalen. Ik neem weer een taxi terug naar het ‘belhuis’ aan de Albert Cuyp; daar bel ik mijn vrouw en kom, naar later blijkt, heel verward over. Ze begrijpt in ieder geval dat de tickets klaar liggen op het vliegveld en ook wanneer het vliegtuig vertrekt. Ik besluit mijn telefoontje met een brok in de keel: “Tot morgen, sama jabbar!” In een roes strompel ik als een dronken zwerver na dat telefoontje over de Albert Cuyp markt, terwijl er al mensen bezig zijn de stands af te breken. Ik ben dan behoorlijk ver heen: ik sta er geeneens bij stil dat ik nog boodschappen moet doen. Vanaf morgen heb ik thuis immers meer monden te voeden dan voorheen :-)
De volgende ochtend, eerste kerstdag, ben ik al heel vroeg op Schiphol en check bij de balie van Air France of mijn vrouw en kinderen de afgelopen nacht zijn ingestapt. Dat zijn ze. Opgelucht snel ik naar de supermarkt bij de aankomsthal en doe daar nog wat inkopen. Rond half acht arriveert het vliegtuig en kan ik even later mijn vrouw en kinderen in mijn armen nemen. Mash’Allah! Alhamdulillah voor mijn vrouw. Als single ben ik moslim geworden, maar na ons huwelijk en vooral na haar overkomst heb ik zoveel steun van Ndoya gekregen: dankzij Allah soebhana wa ta’ala en mijn vrouw is mijn imaan sterker geworden en ben ik, door sinds haar overkomst ook in de praktijk een père de famille te zijn, een completer mens. Mash’Allah!
woensdag 22 december 2004
Hajj 2005
Zoals in vele andere (islamitische) landen zijn er ook vele moslims in Senegal die zich nu op de komende hajj voorbereiden. Zij hebben vaak lang van tevoren (soms jaren) al de intentie uitgesproken om op bedevaart naar Mekka te gaan. Na jaren van voorbereiding op praktisch niveau en spiritueel niveau zijn ze dan eindelijk klaar voor de reis naar het focuspunt van hun gebeden, de Kaaba – daar waar de aanbidding om draait – en uiteraard ook de vlakte van Arafat – daar waar de hajj om draait.
Sommige hajji’s-in-spé hebben het geluk dat hen door het bedrijf waar ze werken of bevriende contacten bij de overheid vliegtickets naar de hajj cadeau worden gegeven. Dat komt vooral goed uit wanneer ze bijvoorbeeld alle spirituele en praktische voorbereidingen hebben kunnen voltooien, behalve de kosten voor een hajj-ticket. Het nadeel van deze cadeaus is dat er ook genoeg mensen op bedevaart gaan die er nog helemaal niet, praktisch en spiritueel gezien, klaar voor zijn. Erger nog is dat wanneer de distributie van deze cadeaus verwordt tot een machtsmiddel. Le président de la République Abdoulaye Wade heeft recentelijk een machtsstrijd achter de rug met zijn (nu voormalige) eerste minister Idrissa Seck. Eén van de bekende Idrissa-getrouwen is Adja Dior Diop, een conseillère de la République (zeg maar: adviseur) en hoofd van de vrouwenorganisatie Arafat. Tijdens de afgelopen ramadan had zij, tot groot ongenoegen van de president, Idrissa Seck zelfs uitgenodigd als één van de hoofdgasten van een conférence religieuse die zij had georganiseerd. Deze vrouwenorganisatie krijgt nu voor haar leden geen enkel ticket ten bate van de hajj meer cadeau. Zegslieden uit de entourage van Abdoulaye Wade, aldus de krant l’Observateur, zweren bij hoog en bij laag dat Abdoulaye Wade überhaupt geen hajj-tickets meer cadeau geeft, “niet aan de vrouwenorganisatie Arafat, niet aan religieuze leiders, niet aan artiesten…”.
Corruptie en vriendjespolitiek zijn al jarenlang wijdverbreid in Senegal, dat heb ik met mijn eigen ogen gezien. Dat Abdoulaye Wade nu ineens geen (politieke) vriendjes meer zou bevoordelen, komt op mij ongeloofwaardig over.
Sommige hajji’s-in-spé hebben het geluk dat hen door het bedrijf waar ze werken of bevriende contacten bij de overheid vliegtickets naar de hajj cadeau worden gegeven. Dat komt vooral goed uit wanneer ze bijvoorbeeld alle spirituele en praktische voorbereidingen hebben kunnen voltooien, behalve de kosten voor een hajj-ticket. Het nadeel van deze cadeaus is dat er ook genoeg mensen op bedevaart gaan die er nog helemaal niet, praktisch en spiritueel gezien, klaar voor zijn. Erger nog is dat wanneer de distributie van deze cadeaus verwordt tot een machtsmiddel. Le président de la République Abdoulaye Wade heeft recentelijk een machtsstrijd achter de rug met zijn (nu voormalige) eerste minister Idrissa Seck. Eén van de bekende Idrissa-getrouwen is Adja Dior Diop, een conseillère de la République (zeg maar: adviseur) en hoofd van de vrouwenorganisatie Arafat. Tijdens de afgelopen ramadan had zij, tot groot ongenoegen van de president, Idrissa Seck zelfs uitgenodigd als één van de hoofdgasten van een conférence religieuse die zij had georganiseerd. Deze vrouwenorganisatie krijgt nu voor haar leden geen enkel ticket ten bate van de hajj meer cadeau. Zegslieden uit de entourage van Abdoulaye Wade, aldus de krant l’Observateur, zweren bij hoog en bij laag dat Abdoulaye Wade überhaupt geen hajj-tickets meer cadeau geeft, “niet aan de vrouwenorganisatie Arafat, niet aan religieuze leiders, niet aan artiesten…”.
Corruptie en vriendjespolitiek zijn al jarenlang wijdverbreid in Senegal, dat heb ik met mijn eigen ogen gezien. Dat Abdoulaye Wade nu ineens geen (politieke) vriendjes meer zou bevoordelen, komt op mij ongeloofwaardig over.
maandag 20 december 2004
Enkele reis geboortegrond
Goorgui is een professionele basketballspeler. Met het geld wat hij in Frankrijk verdient, kan hij zijn familie in Dakar-Bopp, Senegal, prima onderhouden.
Zaterdag 18 december wilt hij naar Dakar-Bopp voor een verblijf van drie maanden en om de door hem gefinancierde verbouw van zijn moeders huis in ogenschouw te nemen. Op die dag komt hij ook inderdaad aan op het Aeroport Internationale Léopold Sedar Senghor te Dakar. Het is zijn laatste vlucht. Een enkele reis naar zijn geboortegrond, daar waar hij ter aarde besteld zal worden. Ndeye, zijn grote zus is bij hem. Zij houdt van hem al sinds hij ter wereld kwam, ruim dertig jaar geleden.
Terug naar Ndeye en Goorgui. Goorgui heeft Ndeye inmiddels uitgenodigd om bij hem thuis te logeren. Babacar is vertrokken naar Senegal, voor een verblijf van een paar weken. Goorgui heeft medelijden met zijn grote zus: dag en nacht alleen in een huis in een land waar ze nog niet zo lang woont. Afgelopen woensdag komt Goorgui thuis met een verrassing. Hij opent de kofferbak van zijn auto en Ndeye ziet een paar zakken, gevuld met vlees. Goorgui heeft een heel schaap gekocht. “We gaan nu echt kerst vieren, grote zus!”
De volgende morgen vertrekt Goorgui ‘s ochtends vroeg met zijn auto naar zijn werk. Dikke mist. Grote vrachtwagen. Knal. Goorgui breekt zijn nek en is op slag dood. Ndeye is over haar toeren. Wanneer haar tante Ndoya (uit Nederland) haar belt, komt er geen normaal woord uit. Ndeye huilt en krijst. Babacar keert spoorslags terug uit Senegal om na het overlijden van zijn zwager alles in goede banen te leiden. Afgelopen vrijdag- op zaterdagnacht maakt Goorgui dan zijn laatste reis naar zijn vaderland. Ndeye weigert Goorgui alleen te laten en blijft bij hem in een speciale koelruimte van het vliegtuig. Het lijkt alsof hij slaapt. Alleen wanneer ze hem over de bol en wangen aait, weet ze weer dat hij dood is. Ver buiten de bij moslims gebruikelijke termijn van vierentwintig uur na overlijden zal Goorgui dan eindelijk in Dakar-Yoff ter aarde worden besteld.
Gisteren, een dag na de begrafenis. Ndoya (mijn vrouw) belt met Ndeye. Haar nicht is weer bij zinnen en doet haar verhaal; Ndoya vertelt het verhaal aan mij en zo heb ik het opgeschreven. Alleen de dood is zeker in het leven. Vertrouw op Allah, alleen Hij kent jouw uur van Vertrek.
Yaa Allah, yaa Arhaamoe-r-raahimien.
Zaterdag 18 december wilt hij naar Dakar-Bopp voor een verblijf van drie maanden en om de door hem gefinancierde verbouw van zijn moeders huis in ogenschouw te nemen. Op die dag komt hij ook inderdaad aan op het Aeroport Internationale Léopold Sedar Senghor te Dakar. Het is zijn laatste vlucht. Een enkele reis naar zijn geboortegrond, daar waar hij ter aarde besteld zal worden. Ndeye, zijn grote zus is bij hem. Zij houdt van hem al sinds hij ter wereld kwam, ruim dertig jaar geleden.
╼ ╾
Maanden geleden. Ndeye kan eindelijk overkomen naar Frankrijk om zich bij Babacar, haar echtgenoot, te voegen. Ze is blij dat ze niet ver van haar kleine broertje Goorgui komt te wonen. Goorgui komt haar echter niet vaak opzoeken en dat steekt. “Eén keer per maand vind je voldoende, hè?” zegt ze tegen hem. Toch kan ze het hem geen euvel duiden, want als een moeder is ze voor hem, zo vol van vergeving. De laatste weken komt hij haar vaker opzoeken. Dan neemt hij een voorraad vlees mee. “Kom op, grote zus, we doen een grillade. We gaan kerst vieren.” Kerst is in Senegal een officiële feestdag, het land kent een christelijke minderheid van zo’n vijf procent. Moslims hebben uiteraard een andere opvatting over wat er gebeurd is op en rondom de geboortedag van profeet Isa, de zoon van Maryam (zie mijn log Het kerstverhaal, maar dan anders). Maar wat ze gemeen hebben met hun christelijke landgenoten is het feestvieren op die dag, als het even kan begeleid door een copieuze maaltijd.Terug naar Ndeye en Goorgui. Goorgui heeft Ndeye inmiddels uitgenodigd om bij hem thuis te logeren. Babacar is vertrokken naar Senegal, voor een verblijf van een paar weken. Goorgui heeft medelijden met zijn grote zus: dag en nacht alleen in een huis in een land waar ze nog niet zo lang woont. Afgelopen woensdag komt Goorgui thuis met een verrassing. Hij opent de kofferbak van zijn auto en Ndeye ziet een paar zakken, gevuld met vlees. Goorgui heeft een heel schaap gekocht. “We gaan nu echt kerst vieren, grote zus!”
De volgende morgen vertrekt Goorgui ‘s ochtends vroeg met zijn auto naar zijn werk. Dikke mist. Grote vrachtwagen. Knal. Goorgui breekt zijn nek en is op slag dood. Ndeye is over haar toeren. Wanneer haar tante Ndoya (uit Nederland) haar belt, komt er geen normaal woord uit. Ndeye huilt en krijst. Babacar keert spoorslags terug uit Senegal om na het overlijden van zijn zwager alles in goede banen te leiden. Afgelopen vrijdag- op zaterdagnacht maakt Goorgui dan zijn laatste reis naar zijn vaderland. Ndeye weigert Goorgui alleen te laten en blijft bij hem in een speciale koelruimte van het vliegtuig. Het lijkt alsof hij slaapt. Alleen wanneer ze hem over de bol en wangen aait, weet ze weer dat hij dood is. Ver buiten de bij moslims gebruikelijke termijn van vierentwintig uur na overlijden zal Goorgui dan eindelijk in Dakar-Yoff ter aarde worden besteld.
Gisteren, een dag na de begrafenis. Ndoya (mijn vrouw) belt met Ndeye. Haar nicht is weer bij zinnen en doet haar verhaal; Ndoya vertelt het verhaal aan mij en zo heb ik het opgeschreven. Alleen de dood is zeker in het leven. Vertrouw op Allah, alleen Hij kent jouw uur van Vertrek.
Yaa Allah, yaa Arhaamoe-r-raahimien.
zaterdag 18 december 2004
NL + moslim = spagaat (II)
 |
| Wie Is De Mol? |
UPDATE 8 maart 2012: DDR is reeds lang offline (alhamdulillah).
De DDR tekstlinks leiden nu naar een GEARCHIVEERDE webpagina (Archive.org).
woensdag 15 december 2004
Tabaski 2005
Ruim een maand voor tabaski (offerfeest) beheerst de economie het nieuws in Senegal: zullen er genoeg schapen zijn voor het offerfeest, is dan de vraag. Altijd weer spannend. Want soms is er weinig aanbod en dat heeft speculatie tot gevolg. Een extreem voorbeeld: tijdens de problemen tussen Mauretanië en Senegal (eind jaren ’80) is er bijna geen schaap te krijgen (een groot deel van de schapen wordt vanuit Mauretanië geimporteerd). De prijzen schieten omhoog; velen kunnen zich geen schaap veroorloven of kopen er één op krediet (zonder rente uiteraard :-)
Dit jaar echter heeft de Senegalese overheid maatregelen genomen om speculatie op de schapenmarkt tegen te gaan. Tijdelijk, van 20 november 2004 tot en met 10 februari 2005, dus van circa een maand vóór tabaski tot het eind van de islamitische maand Dhoel Hijja, zullen er geen invoerrechten en andere belastingen gelden op geïmporteerde schapen (lees het artikel“TABASKI – Conseil interministériel : Des engagements contre la spéculation” op Lequotidien.sn).
SLA JE SLAG In Senegal wordt er sowieso op bijna elke straathoek van een stadscentrum handelswaar verkocht. Maar in de maand voorafgaande aan de tabaski zijn ook de woonwijken van bijvoorbeeld Rufisque (de geboorteplaats van Ndoya, mijn vrouw) ware handelsplaatsen geworden. Schapenhandelaren uit Noord-Senegal (Fouta, Podor) en het aangrenzende Mauretanië beheersen dan het straatbeeld. Zij strijken neer op elke open plek die er in de stad te vinden is. Dat brengt vele dieven in de verleiding om dan ‘s nachts hun slag te slaan; de handelaren brengen immers samen met hun vee de nacht door in de open lucht.
Bekend is het verhaal van de veehandelaar die neerstrijkt vlak voor Niangenne in de wijk Thiokho, Rufisque. Diep in de nacht wilt een dief een schaap bij zijn poten grijpen. Hij pakt echter de handelaar bij zijn been. De handelaar veert op, grijpt de dief bij zijn lurven en bindt hem vast aan een boom bij zijn schapen en wacht tot hij hem ‘s ochtends naar de politie kan brengen. Deze dief heeft nog geluk, want de Lébous die hier in Rufisque in de meerderheid zijn, staan er om bekend dat zij nog wel eens het recht in eigen hand nemen.
SCHAPEN OP KREDIET Vlakbij Niangenne ligt Sarrenne (elke groep huizen met één binnenplaats is in de regel van één extended family en is dan genoemd naar de familie die er woont (familie Niang, familie Sarr, enzovoorts). Sarrenne ligt aan de Route de Rufisque, tegenover l’Imprimerie Nationale. Deze drukkerij helpt zijn medewerkers en onwonenden wanneer de tabaski nadert. Je kunt daar dan schapen op krediet kopen, om ze dan in termijnen af te betalen. Er zijn dan ‘slimmeriken’ die van de situatie misbruik maken en op ingenieuze wijze aan een kredietsom komen: zij kopen een paar schapen op krediet bij de drukkerij, verkopen deze voor schandalig hoge prijzen en besteden dan het verdiende geld naar eigen inzicht.
DRUKWERK ALS VOER L’Imprimerie Nationale is sowieso belangrijk voor de schapenhandel in Rufisque. Eén van de meest bizarre manieren om schapen ‘vet te mesten’ in Senegal, is het mengen van het voedsel met kleine papiersnippers. Het is dus heel normaal in Rufisque wanneer er iemand bij de drukkerij aanklopt en vraagt om een zak papier “voor mijn schapen”. ‘s Lands wijs…?
SCHAPEN IN DE AANBIEDING De voorbereidingen voor tabaski, het offerfeest, beginnen in Senegal dus al ruim een maand voor het feest daar is. Maar qua ambiance is het de avond vlak vóór Tabaski waar de mensen nu al naar uitkijken. Het is de avond waarin de laatste dingen geregeld worden om morgen het feest te kunnen vieren. Handelaren gooien dan de schapen die ze nog over hebben in de aanbieding, omdat ze niet met hun vee terug willen naar Fouta, Podor, Mauretanië en Mali. Mensen doen hun laatste inkopen. De moskeeën zijn dan extra druk bezet: bij feestdagen zijn de gelovigen zich extra bewust van hun religie en de verplichtingen die dat met zich mee brengt.
Dit jaar echter heeft de Senegalese overheid maatregelen genomen om speculatie op de schapenmarkt tegen te gaan. Tijdelijk, van 20 november 2004 tot en met 10 februari 2005, dus van circa een maand vóór tabaski tot het eind van de islamitische maand Dhoel Hijja, zullen er geen invoerrechten en andere belastingen gelden op geïmporteerde schapen (lees het artikel
 |
| "Tabaski", een schilderij van Iba Ndiaye |
SLA JE SLAG In Senegal wordt er sowieso op bijna elke straathoek van een stadscentrum handelswaar verkocht. Maar in de maand voorafgaande aan de tabaski zijn ook de woonwijken van bijvoorbeeld Rufisque (de geboorteplaats van Ndoya, mijn vrouw) ware handelsplaatsen geworden. Schapenhandelaren uit Noord-Senegal (Fouta, Podor) en het aangrenzende Mauretanië beheersen dan het straatbeeld. Zij strijken neer op elke open plek die er in de stad te vinden is. Dat brengt vele dieven in de verleiding om dan ‘s nachts hun slag te slaan; de handelaren brengen immers samen met hun vee de nacht door in de open lucht.
Bekend is het verhaal van de veehandelaar die neerstrijkt vlak voor Niangenne in de wijk Thiokho, Rufisque. Diep in de nacht wilt een dief een schaap bij zijn poten grijpen. Hij pakt echter de handelaar bij zijn been. De handelaar veert op, grijpt de dief bij zijn lurven en bindt hem vast aan een boom bij zijn schapen en wacht tot hij hem ‘s ochtends naar de politie kan brengen. Deze dief heeft nog geluk, want de Lébous die hier in Rufisque in de meerderheid zijn, staan er om bekend dat zij nog wel eens het recht in eigen hand nemen.
SCHAPEN OP KREDIET Vlakbij Niangenne ligt Sarrenne (elke groep huizen met één binnenplaats is in de regel van één extended family en is dan genoemd naar de familie die er woont (familie Niang, familie Sarr, enzovoorts). Sarrenne ligt aan de Route de Rufisque, tegenover l’Imprimerie Nationale. Deze drukkerij helpt zijn medewerkers en onwonenden wanneer de tabaski nadert. Je kunt daar dan schapen op krediet kopen, om ze dan in termijnen af te betalen. Er zijn dan ‘slimmeriken’ die van de situatie misbruik maken en op ingenieuze wijze aan een kredietsom komen: zij kopen een paar schapen op krediet bij de drukkerij, verkopen deze voor schandalig hoge prijzen en besteden dan het verdiende geld naar eigen inzicht.
DRUKWERK ALS VOER L’Imprimerie Nationale is sowieso belangrijk voor de schapenhandel in Rufisque. Eén van de meest bizarre manieren om schapen ‘vet te mesten’ in Senegal, is het mengen van het voedsel met kleine papiersnippers. Het is dus heel normaal in Rufisque wanneer er iemand bij de drukkerij aanklopt en vraagt om een zak papier “voor mijn schapen”. ‘s Lands wijs…?
SCHAPEN IN DE AANBIEDING De voorbereidingen voor tabaski, het offerfeest, beginnen in Senegal dus al ruim een maand voor het feest daar is. Maar qua ambiance is het de avond vlak vóór Tabaski waar de mensen nu al naar uitkijken. Het is de avond waarin de laatste dingen geregeld worden om morgen het feest te kunnen vieren. Handelaren gooien dan de schapen die ze nog over hebben in de aanbieding, omdat ze niet met hun vee terug willen naar Fouta, Podor, Mauretanië en Mali. Mensen doen hun laatste inkopen. De moskeeën zijn dan extra druk bezet: bij feestdagen zijn de gelovigen zich extra bewust van hun religie en de verplichtingen die dat met zich mee brengt.
dinsdag 14 december 2004
Incha Allah (IV)
Ahmed wordt naar bed gebracht.
“Jongen, hou je je dekens wel netjes? ‘t Wordt koud vannacht, hoor.”
“Tuurlijk, papa. Incha Allah, dan wel, hè.”
Na dit politiek-correcte antwoord is het even stil. Dan krijgt hij een idee…
“Papa. Alles gebeurt dus omdat Allah het wilt, Hij bestuurt ons dus.”
“Ja jongen, maar…”
“Allah bestuurt mij dus met een soort afstandsbediening. Met allemaal knopjes erop voor de dingen die ik ga doen en zo. Wanneer ik in slaap val, dan zet Hij hem uit. En in de ochtend weer aan, zoals vanochtend. Toen zette Hij ‘m al heel vroeg op ‘aan’, want ik was al wakker toen jullie nog aan het slapen waren.”
Ahmed door de bocht. Ik hou mijn lachen in.
“Ahmed, dat is op zich leuk bedacht, maar zo werkt het niet. Allah soebhana wa ta’ala is niet afhankelijk van apparaten. Als Hij zegt dat er iets moet gebeuren, dan gebeurt het ook; als Hij zegt dat er iets moet zijn, dan zal het er ook direct zijn. Weet je nog wel, van onze lessen asmaa-oel-hoesna, die negenennegentig Schone Namen van Allah? Eén van die namen is Al-Djabbaar, zoals je weet betekent dat ‘De Absolute’, maar het betekent ook ‘Degene Die Zijn schepselen dwingt te doen wat Hij wil’.”
“Jongen, hou je je dekens wel netjes? ‘t Wordt koud vannacht, hoor.”
“Tuurlijk, papa. Incha Allah, dan wel, hè.”
Na dit politiek-correcte antwoord is het even stil. Dan krijgt hij een idee…
“Papa. Alles gebeurt dus omdat Allah het wilt, Hij bestuurt ons dus.”
“Ja jongen, maar…”
“Allah bestuurt mij dus met een soort afstandsbediening. Met allemaal knopjes erop voor de dingen die ik ga doen en zo. Wanneer ik in slaap val, dan zet Hij hem uit. En in de ochtend weer aan, zoals vanochtend. Toen zette Hij ‘m al heel vroeg op ‘aan’, want ik was al wakker toen jullie nog aan het slapen waren.”
Ahmed door de bocht. Ik hou mijn lachen in.
“Ahmed, dat is op zich leuk bedacht, maar zo werkt het niet. Allah soebhana wa ta’ala is niet afhankelijk van apparaten. Als Hij zegt dat er iets moet gebeuren, dan gebeurt het ook; als Hij zegt dat er iets moet zijn, dan zal het er ook direct zijn. Weet je nog wel, van onze lessen asmaa-oel-hoesna, die negenennegentig Schone Namen van Allah? Eén van die namen is Al-Djabbaar, zoals je weet betekent dat ‘De Absolute’, maar het betekent ook ‘Degene Die Zijn schepselen dwingt te doen wat Hij wil’.”
Marokkaanse, where art thou?
Marokkaanse is nog steeds offline (marokkaanse.web-log.nl). Jammer.
Haar woordkeus mag dan niet altijd de mijne zijn en haar eigen opvatting van zgn. geuzenhumor richting haar eigen volk gaat soms wel erg ver, maar dat laat niet onverlet dat bijdragen van haar kant de boel wakker schudden. Haar logs houden je op je qui-vive, ze houden je alert. Alleen via zgn. caches van de Google zoekmachine zijn er de laatste tijd nog wat fragmenten van haar weblog te lezen geweest. Ik zette eens de cache-link van haar log ‘Submisser?’ op mijn weblog, maar wat blijkt? Deze link en andere cache-links naar pagina’s van haar weblog zijn na een paar dagen ‘uitgewerkt’ (ik weet niet precies hoe dat werkt met die caches).
Hoe dan ook, alhamdulillah heb ik enkele dagen geleden de complete tekst van haar log ‘Submisser?’ gekopiëerd (plus alle reacties) en bewaard in Word. Deze tekst plus de reacties, ongecorrigeerd en wel, kun je nu terugvinden in het archief van mijn weblog. Het is zeker de moeite waard om het eens, of meerdere keren, te lezen. Marokkaanse, we hebben je nodig in web-log-land!
Klik op onderstaande link voor Submisser + alle reacties
iimdl.blogspot.nl/p/blog-page_5.html
zondag 12 december 2004
Het kerstverhaal, maar dan anders
Anders?! Ja, voor de buitenwacht wel. Niet voor ons moslims. De periode rondom de kerst is een prima tijd voor dawa, wij kunnen dan aan niet-moslims laten zien dat Jezus, de zoon van Maria, als profeet wordt geaccepteerd door de moslims. Is de interesse gewekt dan kunnen we hen vertellen wat Allah, soebhana wa ta’ala, heeft te zeggen over de tijd rondom de geboorte van Isa (Jezus), dit als correctie op wat er in diverse bijbelversies is verschenen. Daar kunnen we bijvoorbeeld de nu volgende ‘vertaling’ van een deel van soera Maryam (Maria) voor gebruiken, die ik heb overgenomen van de website van de Nederlandse Moslim Omroep.
SOERA MARYAM 19:16-40
16 – En vermeld Maria in het Boek. Toen zij zich van haar volk terugtrok in een op het Oosten uitziende plaats,
17 – En zich aan hun blikken onttrok, zonden Wij Onze Geest tot haar en hij verscheen aan haar in de gestalte van een volmaakte man.
18 – Zij zeide: “Ik neem mijn toevlucht tot de Barmhartige tegen u, laat mij met rust, indien gij (God) vreest.”
19 – Hij antwoordde: “Ik ben slechts een boodschapper van uw Heer opdat ik u een reine zoon moge schenken.”
20 – Zij zeide: “Hoe kan ik een zoon ontvangen terwijl geen man mij heeft aangeraakt en ik evenmin onkuisheid heb bedreven?”
21 – Hij zeide: “Het is zo naar uw Heer zegt, ‘het is gemakkelijk voor Mij,’” opdat Wij hem tot een teken voor de mensen maken, een genade Onzerzijds; het is een besloten zaak.”
22 – En zij ontving hem en trok zich met hem terug in een ver afgelegen oord.
23 – En de smarten der bevalling dreven haar naar de voet van een palmboom. Zij zeide: “O, liever zou ik vóór dit geschiedde gestorven en in de vergetelheid geraakt zijn.”
24 – Dan riep (Gods boodschapper) haar van beneden toe, zeggende: “Treur niet. Uw Heer heeft een beekje aan uw voet doen ontstaan;”
25 – “En schud de stam van de palmboom naar u toe, deze zal verse, rijpe dadels op u doen neervallen;”
26 – “Eet en drink en koel uw oog. En indien gij iemand ziet, beduid hem dan: ‘Ik heb de Barmhartige gelofte gedaan te vasten; derhalve zal ik heden met niemand spreken.’”
27 – Alsdan bracht zij het kind tot haar volk. Dit zeide: “O Maria, gij hebt iets vreemds gedaan.”
28 – “O Zuster van Axe4ron, uw vader was geen verdorven man noch was uw moeder een onkuise vrouw.”
29 – Dan wees zij naar het kind. Zij zeiden: “Hoe kunnen wij tot een wiegekind spreken?”
30 – Hij (Jezus) zeide: “Ik ben een dienaar van Allah. Hij heeft mij het Boek gegeven en mij tot een profeet gemaakt;”
31 – “Hij heeft mij gezegend waar ik mij ook moge bevinden; en heeft mij het gebed en het geven van aalmoezen zolang ik leef opgelegd.”
32 – “En dat ik gehoorzaam zou zijn jegens mijn moeder. Hij heeft mij noch een onderdrukker, noch een slecht mens gemaakt.”
33 – “Vrede was met mij op de dag mijner geboorte en zal met mij zijn op de dag van mijn dood en evenzo op de dag dat ik ten leven zal worden opgewekt.”
34 – Aldus was Jezus, de zoon van Maria. En (dit is) het ware woord waaraan zij twijfelen.
35 – Het past niet bij Allah Zich een zoon te verwekken, Heilig is Hij. Wanneer Hij een beslissing neemt, zegt Hij daartoe slechts: “Wees”, en het wordt.
36 – “Voorwaar, Allah is mijn Heer en uw Heer. Aanbidt Hem derhalve, dit is de rechte weg.”
37 – Doch (sommige) partijen verschillen (hierover) onderling van mening; maar wee de ongelovigen bij hun aanwezigheid op de grote Dag.
38 – Hoe helder zal hun horen en hun zien zijn op die Dag wanneer zij tot Ons zullen komen. Waarlijk, de onrechtvaardigen zijn in duidelijke dwaling.
39 – En waarschuw hen voor de Dag der Smart wanneer het oordeel zal worden geveld. Thans zijn zij achteloos en geloven niet.
40 – Wij zijn het, Die de aarde en alles wat zich daarop bevindt zullen erven en tot Ons zullen zij worden teruggebracht.
ANDERE AYA’S WAARIN ISA VOORKOMT: 3:45-47,52-53,55-59, 4:157-159,171 5:17,46,75,110-118 6:85 9:30 23:50 43:59,61,63-64 57:27 61: 6,14
ANDERE AYA’S WAARIN MARYAM VOORKOMT: 3:35-37,42-51 4:156 21:91 66:12
BOVENSTAAND AYA-OVERZICHT is gebaseerd op gegevens uit de index van “The Holy Qur-an, English translation of the meanings and Commentary” (KSA). Elke aya(-groep) is een link naar de betreffende (eerste) aya in de online koran van Islamicity.com. Klik je op zo’n aya(-groep), dan kun je deze aya(‘s) beluisteren en indien gewenst het Arabisch, en een uitleg in o.a. Engels en Turks, meelezen.
UPDATE D.D. 29 FEBRUARI 2012
www.youtube.com/watch?v=skeDkP0bBvA
SOERA MARYAM 19:16-40
16 – En vermeld Maria in het Boek. Toen zij zich van haar volk terugtrok in een op het Oosten uitziende plaats,
17 – En zich aan hun blikken onttrok, zonden Wij Onze Geest tot haar en hij verscheen aan haar in de gestalte van een volmaakte man.
18 – Zij zeide: “Ik neem mijn toevlucht tot de Barmhartige tegen u, laat mij met rust, indien gij (God) vreest.”
19 – Hij antwoordde: “Ik ben slechts een boodschapper van uw Heer opdat ik u een reine zoon moge schenken.”
20 – Zij zeide: “Hoe kan ik een zoon ontvangen terwijl geen man mij heeft aangeraakt en ik evenmin onkuisheid heb bedreven?”
21 – Hij zeide: “Het is zo naar uw Heer zegt, ‘het is gemakkelijk voor Mij,’” opdat Wij hem tot een teken voor de mensen maken, een genade Onzerzijds; het is een besloten zaak.”
22 – En zij ontving hem en trok zich met hem terug in een ver afgelegen oord.
23 – En de smarten der bevalling dreven haar naar de voet van een palmboom. Zij zeide: “O, liever zou ik vóór dit geschiedde gestorven en in de vergetelheid geraakt zijn.”
24 – Dan riep (Gods boodschapper) haar van beneden toe, zeggende: “Treur niet. Uw Heer heeft een beekje aan uw voet doen ontstaan;”
25 – “En schud de stam van de palmboom naar u toe, deze zal verse, rijpe dadels op u doen neervallen;”
26 – “Eet en drink en koel uw oog. En indien gij iemand ziet, beduid hem dan: ‘Ik heb de Barmhartige gelofte gedaan te vasten; derhalve zal ik heden met niemand spreken.’”
27 – Alsdan bracht zij het kind tot haar volk. Dit zeide: “O Maria, gij hebt iets vreemds gedaan.”
28 – “O Zuster van Axe4ron, uw vader was geen verdorven man noch was uw moeder een onkuise vrouw.”
29 – Dan wees zij naar het kind. Zij zeiden: “Hoe kunnen wij tot een wiegekind spreken?”
30 – Hij (Jezus) zeide: “Ik ben een dienaar van Allah. Hij heeft mij het Boek gegeven en mij tot een profeet gemaakt;”
31 – “Hij heeft mij gezegend waar ik mij ook moge bevinden; en heeft mij het gebed en het geven van aalmoezen zolang ik leef opgelegd.”
32 – “En dat ik gehoorzaam zou zijn jegens mijn moeder. Hij heeft mij noch een onderdrukker, noch een slecht mens gemaakt.”
33 – “Vrede was met mij op de dag mijner geboorte en zal met mij zijn op de dag van mijn dood en evenzo op de dag dat ik ten leven zal worden opgewekt.”
34 – Aldus was Jezus, de zoon van Maria. En (dit is) het ware woord waaraan zij twijfelen.
35 – Het past niet bij Allah Zich een zoon te verwekken, Heilig is Hij. Wanneer Hij een beslissing neemt, zegt Hij daartoe slechts: “Wees”, en het wordt.
36 – “Voorwaar, Allah is mijn Heer en uw Heer. Aanbidt Hem derhalve, dit is de rechte weg.”
37 – Doch (sommige) partijen verschillen (hierover) onderling van mening; maar wee de ongelovigen bij hun aanwezigheid op de grote Dag.
38 – Hoe helder zal hun horen en hun zien zijn op die Dag wanneer zij tot Ons zullen komen. Waarlijk, de onrechtvaardigen zijn in duidelijke dwaling.
39 – En waarschuw hen voor de Dag der Smart wanneer het oordeel zal worden geveld. Thans zijn zij achteloos en geloven niet.
40 – Wij zijn het, Die de aarde en alles wat zich daarop bevindt zullen erven en tot Ons zullen zij worden teruggebracht.
ANDERE AYA’S WAARIN ISA VOORKOMT: 3:45-47,52-53,55-59, 4:157-159,171 5:17,46,75,110-118 6:85 9:30 23:50 43:59,61,63-64 57:27 61: 6,14
ANDERE AYA’S WAARIN MARYAM VOORKOMT: 3:35-37,42-51 4:156 21:91 66:12
BOVENSTAAND AYA-OVERZICHT is gebaseerd op gegevens uit de index van “The Holy Qur-an, English translation of the meanings and Commentary” (KSA). Elke aya(-groep) is een link naar de betreffende (eerste) aya in de online koran van Islamicity.com. Klik je op zo’n aya(-groep), dan kun je deze aya(‘s) beluisteren en indien gewenst het Arabisch, en een uitleg in o.a. Engels en Turks, meelezen.
UPDATE D.D. 29 FEBRUARI 2012
www.youtube.com/watch?v=skeDkP0bBvA
zaterdag 11 december 2004
NL + moslim = spagaat (I)
UPDATE D.D. 4 MAART 2013: Ik weet bij God niet waarom ik destijds onderstaand stukje in de derde persoon heb geschreven. Het betreft immers mijn persoon. Ach, what the heck...
“Hij heeft een moslimvoornaam en een Hollandse achternaam. Een bekeerde moslim dus. Is hij dan ook zo’n fanatieke moslim?”
Tja, in de wandelgangen van sollicitatiecommissies kun je de meest vreemde vragen tegenkomen. Bedrijven zijn als de dood dat ze een vijfde colonne van fanatici binnenhalen die als mollen de fundamenten van hun onderneming zullen ondermijnen. Een Nederlandse moslim kan tijdens een sollicitatiegesprek ook vreemde vragen tegenkomen. Vragen over zijn moslimvoornaam zijn hem niet vreemd, daar geeft hij dan ook geduldig antwoord op.
Wanneer dan iemand van de sollicitatiecommissie tegen hem zegt, “Als Nederlandse moslim zit je volgens mij in een spagaat de laatste tijd, hè Abdul?” dan kijkt hij even vreemd op.
“Als ik met uw permissie de vergelijking van die ‘spagaat’ mag doortrekken,” zegt de kandidaat, “dan wil ik het volgende zeggen: ik sta niet in een spagaat maar gewoon rechtop met beide benen op Nederlandse bodem.”
Het gesprek verloopt verder voorspoedig, dus de kandidaat vertrekt vol goede moed naar huis. De volgende dag krijgt hij echter een slecht-nieuws-bericht per telefoon. Het is één van de leden van de sollicitatiecommissie, diegene van de “spagaat”. Het ligt niet aan de ervaring, het ligt niet aan de opleiding, het ligt niet aan het sollicitatiegesprek: dat was allemaal prima dik in orde, maar de kandidaat “zou niet in het team passen”, dus gaat het bedrijf NIET met de kandidaat in zee, wat tot gevolg heeft dat het bedrijf nog met een open vacature blijft zitten (er zijn meerdere vacatures op dezelfde afdeling). De afgewezen kandidaat vraagt natuurlijk direct waarop de conclusie van “niet in het team passen” is gebaseerd.
“Bij het beschouwen van de samenstelling van de afdeling voorzie ik frictie tussen jou en de rest,” krijgt hij te horen en hij is dan zo van zijn à propos dat hij niet ad rem genoeg is om te vragen waarom hij daarover niet aan de tand is gevoeld tijdens het sollicitatiegesprek; ‘het team’ is toen zeker ter sprake gekomen, een team dat bestaat uit louter vrouwen. De kandidaat heeft toen nog aangegeven dat dat voor hem nooit een probleem is geweest. Zou het commissielid bang zijn geweest dat de vrouwen van de betreffende afdeling zouden worden onderdrukt door een moslim? :-)
Nou ja, met alle gekheid op een stokje, voor de afgewezen kandidaat is duidelijk dat hij niet voor de betreffende baan is voorbestemd. Hij blijft Allah, soebhana wa ta’ala, na elke salaat smeken om een interessante baan die voldoende geld in het laatje brengt. Want alleen wanneer Allah weet dat een bepaalde baan goed voor hem is, dan krijgt hij die baan. Anders niet. Dat is de instelling van de kandidaat, want hij weet: Allah is Ar-Razzaaq, dat betekent “De Schenker van onderhoud”. “Ar-Razzaaq is Degene Die onderhoud verschaft en Die de bronnen voor onderhoud ter beschikking stelt.” (Z.H. Sharib)
“Hij heeft een moslimvoornaam en een Hollandse achternaam. Een bekeerde moslim dus. Is hij dan ook zo’n fanatieke moslim?”
Tja, in de wandelgangen van sollicitatiecommissies kun je de meest vreemde vragen tegenkomen. Bedrijven zijn als de dood dat ze een vijfde colonne van fanatici binnenhalen die als mollen de fundamenten van hun onderneming zullen ondermijnen. Een Nederlandse moslim kan tijdens een sollicitatiegesprek ook vreemde vragen tegenkomen. Vragen over zijn moslimvoornaam zijn hem niet vreemd, daar geeft hij dan ook geduldig antwoord op.
Wanneer dan iemand van de sollicitatiecommissie tegen hem zegt, “Als Nederlandse moslim zit je volgens mij in een spagaat de laatste tijd, hè Abdul?” dan kijkt hij even vreemd op.
“Als ik met uw permissie de vergelijking van die ‘spagaat’ mag doortrekken,” zegt de kandidaat, “dan wil ik het volgende zeggen: ik sta niet in een spagaat maar gewoon rechtop met beide benen op Nederlandse bodem.”
Het gesprek verloopt verder voorspoedig, dus de kandidaat vertrekt vol goede moed naar huis. De volgende dag krijgt hij echter een slecht-nieuws-bericht per telefoon. Het is één van de leden van de sollicitatiecommissie, diegene van de “spagaat”. Het ligt niet aan de ervaring, het ligt niet aan de opleiding, het ligt niet aan het sollicitatiegesprek: dat was allemaal prima dik in orde, maar de kandidaat “zou niet in het team passen”, dus gaat het bedrijf NIET met de kandidaat in zee, wat tot gevolg heeft dat het bedrijf nog met een open vacature blijft zitten (er zijn meerdere vacatures op dezelfde afdeling). De afgewezen kandidaat vraagt natuurlijk direct waarop de conclusie van “niet in het team passen” is gebaseerd.
“Bij het beschouwen van de samenstelling van de afdeling voorzie ik frictie tussen jou en de rest,” krijgt hij te horen en hij is dan zo van zijn à propos dat hij niet ad rem genoeg is om te vragen waarom hij daarover niet aan de tand is gevoeld tijdens het sollicitatiegesprek; ‘het team’ is toen zeker ter sprake gekomen, een team dat bestaat uit louter vrouwen. De kandidaat heeft toen nog aangegeven dat dat voor hem nooit een probleem is geweest. Zou het commissielid bang zijn geweest dat de vrouwen van de betreffende afdeling zouden worden onderdrukt door een moslim? :-)
Nou ja, met alle gekheid op een stokje, voor de afgewezen kandidaat is duidelijk dat hij niet voor de betreffende baan is voorbestemd. Hij blijft Allah, soebhana wa ta’ala, na elke salaat smeken om een interessante baan die voldoende geld in het laatje brengt. Want alleen wanneer Allah weet dat een bepaalde baan goed voor hem is, dan krijgt hij die baan. Anders niet. Dat is de instelling van de kandidaat, want hij weet: Allah is Ar-Razzaaq, dat betekent “De Schenker van onderhoud”. “Ar-Razzaaq is Degene Die onderhoud verschaft en Die de bronnen voor onderhoud ter beschikking stelt.” (Z.H. Sharib)
maandag 6 december 2004
Incha Allah (III)
“Papa, als je praat over iets dat nog moet gebeuren, dan zeg je ‘incha Allah’ hè, als Allah het wilt, omdat je niet zeker weet dat dat ook inderdaad gaat gebeuren.”
“Klopt helemaal, Ahmed.”
“Papa, ik weet heel vaak wat er gaat gebeuren. Kijk maar, ik zit nu op mijn bed. Ik zeg nu ‘Ik ga onder mijn dekens liggen, incha Allah’ en kijk! ik lig nu onder mijn dekens.”
“Ahmed…”
“En dan mijn ogen. Ik zeg nu ‘Ik doe nu mijn ogen dicht, incha Allah’ en kijk! mijn ogen zijn nu dicht.”
“Ahmed…”
“Ja, papa?”
“Luister eens, jongen. Het is heel belangrijk om te weten dat alles afhangt van Allah, soebhana wa ta’ala. Tussen het moment dat jij zegt ‘Incha Allah’ en het moment dat jij onder je dekens gaat liggen of je ogen dicht doet – al zitten daar maar enkele tellen tussen – kan er nog van alles gebeuren, waardoor je niet meer onder je dekens kan gaan liggen of niet meer je ogen dicht kan doen.”
Ineens is het ventje heel stil. Stof tot nadenken. Het duurt nog wel even tot zijn ogen dichtvallen en hij gaat slapen. Incha Allah.
“Klopt helemaal, Ahmed.”
“Papa, ik weet heel vaak wat er gaat gebeuren. Kijk maar, ik zit nu op mijn bed. Ik zeg nu ‘Ik ga onder mijn dekens liggen, incha Allah’ en kijk! ik lig nu onder mijn dekens.”
“Ahmed…”
“En dan mijn ogen. Ik zeg nu ‘Ik doe nu mijn ogen dicht, incha Allah’ en kijk! mijn ogen zijn nu dicht.”
“Ahmed…”
“Ja, papa?”
“Luister eens, jongen. Het is heel belangrijk om te weten dat alles afhangt van Allah, soebhana wa ta’ala. Tussen het moment dat jij zegt ‘Incha Allah’ en het moment dat jij onder je dekens gaat liggen of je ogen dicht doet – al zitten daar maar enkele tellen tussen – kan er nog van alles gebeuren, waardoor je niet meer onder je dekens kan gaan liggen of niet meer je ogen dicht kan doen.”
Ineens is het ventje heel stil. Stof tot nadenken. Het duurt nog wel even tot zijn ogen dichtvallen en hij gaat slapen. Incha Allah.
zondag 5 december 2004
Een overwerkte linkerengel
Bij uitzondering kijken we vandaag gezamenlijk naar de NMO televisie. In het programma Meetingpoint (opgenomen op 31 oktober 2004) herhaalt een bekende ex-moslima nog eens, dat zij niet gelooft in het bestaan van Allah, engelen en sjeytan.
Daarnaast braakt ze nog meer onzin uit over islam en moslims, zoals gebruikelijk. Ik zou haar links hebben laten liggen en dus geen aandacht aan haar hebben besteed op mijn weblog (mijn energie kan ik beter aan mijn imaan besteden), ware het niet dat mijn dochter Yande tijdens de uitzending opspringt en het volgende er uit flapt:
“Nou, ze gelooft dan wel niet in Allah en engelen enzo, maar ze heeft toch zeker twee engelen bij zich: die rechterengel hè, die al haar goede daden opschrijft en dan die linkerengel, die schrijft al haar slechte daden op. Nou, die linkerengel heeft het bij haar wel héél erg druk. Volgens mij is die rechterengel inmiddels in slaap gevallen.”
Daarnaast braakt ze nog meer onzin uit over islam en moslims, zoals gebruikelijk. Ik zou haar links hebben laten liggen en dus geen aandacht aan haar hebben besteed op mijn weblog (mijn energie kan ik beter aan mijn imaan besteden), ware het niet dat mijn dochter Yande tijdens de uitzending opspringt en het volgende er uit flapt:
“Nou, ze gelooft dan wel niet in Allah en engelen enzo, maar ze heeft toch zeker twee engelen bij zich: die rechterengel hè, die al haar goede daden opschrijft en dan die linkerengel, die schrijft al haar slechte daden op. Nou, die linkerengel heeft het bij haar wel héél erg druk. Volgens mij is die rechterengel inmiddels in slaap gevallen.”
zaterdag 4 december 2004
George's wishful thinking
Weer zo’n voorbeeld van zwarte humor. Ik heb hem gevonden op een Belgische moppensite en heb hem wel enigszins aangepast, zo kan hij prima een grimlach op de monden van moslims toveren. Zoals Abdulwahid van Bommel eens tegen mij zei: Zelfspot is ook een manier van overleven (waarbij hij refereerde naar de fameuze joodse humor). Oké, hier komt-ie dan:
Den Osama en den George zitten gezellig wat te praten. Via allerlei omwegen beginnen ze over televisieprogramma’s te praten. Zegt Osama tegen George: “Waarom spelen er in Star Trek wel Chinezen en Afro-Amerikanen mee, maar geen moslims?” Zegt George: “Nou, simpel toch? Die serie speelt zich in de toekomst af!”
Den Osama en den George zitten gezellig wat te praten. Via allerlei omwegen beginnen ze over televisieprogramma’s te praten. Zegt Osama tegen George: “Waarom spelen er in Star Trek wel Chinezen en Afro-Amerikanen mee, maar geen moslims?” Zegt George: “Nou, simpel toch? Die serie speelt zich in de toekomst af!”
donderdag 2 december 2004
Holy Qur’an Viewer 2.9 (freeware)
Bij het raadplegen van een startpagina met links naar islamitische websites heb ik vandaag een website gevonden Divineislam.co.uk* waar je Holy Qur’an Viewer 2.9 kunt downloaden. Ik heb er na installatie nog maar eventjes in geneusd, maar zie nu al dat het goed toegepast kan worden in de islamitische opvoeding van mijn kinderen: per soera kun je elke aya apart aanklikken en beluisteren; dat kun je natuurlijk bij de online koran van Islamicity.com ook, maar daar loopt een soera automatisch door na de beluistering van een specifieke aya. Met Holy Qur’an Viewer 2.9 kun je een soera echt aya-voor-aya lezen en beluisteren. Lees eerst de aya (als je het Arabisch machtig bent) en check daarna de uitspraak door op het luidsprekertje links naast de aya te klikken, of luister eerst naar de aya om vervolgens zelf de aya uit te spreken. Op die manier heb je je eigen electronische oestaz in huis :-)
Terwijl ik al spelenderwijs mij Holy Qur’an Viewer 2.9 probeer eigen te maken, komt Ahmed naast mij staan. Hij ziet hoe ik door een soera aan het struinen ben met mijn muis en het Arabisch meelees. Dan sta ik op om iets in de keuken te doen. Ahmed schuift direct achter de computer, schuift met de muis over de mat en vraagt mij om soera Ash-Shams in de linkerkolom (de index) aan te klikken. Dat doe ik en dan gaat Ahmed zelf aan de slag. Eerst zegt hij een aya uit soera Ash-Shams, vervolgens klikt hij op de het luidsprekertje van de betreffende aya en na elke aya is hij weer reuze blij dat hij het, mashallah, elke keer weer (bijna :-) goed heeft. Op die manier wordt hij al bekend met het tekstbeeld van het Arabisch, zoals hij nu al bijvoorbeeld de woorden ‘Allah’ en ‘Mohammed’ kan herkennen, wanneer hij het als calligrafie ergens aan de muur ziet hangen. Mash’Allah…
*UPDATE 2 JANUARI 2013: Divineislam.co.uk is al jaren offline. De Holy Qur’an Viewer 2.9 kun je nog wel downloaden via deze websites: 2muslims.com 4shared.com soft32.com of google met ‘Holy Qur’an Viewer 2.9′ voor een actueel aanbod van websites waar je deze freeware kunt downloaden.
*UPDATE 2 JANUARI 2013: Divineislam.co.uk is al jaren offline. De Holy Qur’an Viewer 2.9 kun je nog wel downloaden via deze websites: 2muslims.com 4shared.com soft32.com of google met ‘Holy Qur’an Viewer 2.9′ voor een actueel aanbod van websites waar je deze freeware kunt downloaden.
woensdag 1 december 2004
Het is Allah Die bepaalt en leidt
Gisterenavond. Onze huiskamer. Yande zit (weer) achter de computer. Rondom de pc liggen wat papieren en het boekje ‘Juz Amma’. Het boekje bevat de laatste twee hizb van de koran; op de rechterpagina’s het Arabisch, op de linkerpagina’s de uitspraak en daaronder – op de linker- en rechterpagina’s – een uitleg in het Nederlands.
Yande is bezig met een spelletje op Foxkids.nl. Ze juicht wanneer ze het tweede level van een zwaar gesponsord sinterklaasspel heeft gehaald. Daarbij stoot ze het boekje van tafel. Het valt op de grond en valt open bij soera Al-A’laa. Yande kijkt er even in en zegt: “Best wel een mooie soera, papa!” Profiteren! denk ik meteen, want de laatste weken komen er van haar nauwelijks vragen meer over islam – haar een lading tafsir door de strot duwen (voor een halal foie gras :-), daar heb ik geen zin in. Er is immers geen dwang in de godsdienst 2:256. Ik stel haar voor om Foxkids.nl even te laten voor wat het is en te luisteren naar soera Al-A’laa. “‘s Goed” zegt ze.
Ik surf naar de online koran van Islamicity.com en we luisteren naar de stem van een qaari die in een tadjwied-stijl deze soera reciteert. Langzaam en gedragen. Af en toe dwalen de gedachten van Yande af naar de televisie die verderop in de huiskamer staat en het nieuws van de dag laat passeren, over de ‘verkeerde foto’ van Mohammed B. en ander waan van de dag. Dan haal ik haar bij de les en lezen we weer samen de uitspraak mee terwijl we luisteren naar de qaari. Na de soera moet ze tanden poetsen en even later is het bedtijd.
Yandes slaapkamer. Samen doen we de Fatihah. Daarna reciteer ik voor haar soera Al-A’laa. Na het ‘Sadaqallahoelaziem” vraagt ze wat die soera eigenlijk betekent. Op basis van de Nederlandstalige uitleg in het boekje probeer ik op z’n Onze Oemma‘s (sorry, dikke Van Dale) – dus in een voor kinderen begrijpelijke taal – te vertellen waar ze zojuist naar heeft geluisterd. Ik heb daar enige moeite mee, maar goed, de volgende keer incha Allah leg ik het weer uit en gaat het dan incha Allah al een stuk beter. Wanneer ik het heb over het “grote Vuur waarin de rampzalige noch sterven noch leven zal” 87:12-13, wilt ze me onderbreken. Ik gebaar haar te wachten.
“Wat wilde je vragen?” vraag ik Yande na afloop van de uitleg.
“Papa, de hemel is toch wel veel voller dan de hel, hè?”
“Incha Allah, Yande, incha Allah. Als Allah het wilt.”
“Maar als er mensen in de hel komen, is het toch eigenlijk zo dat sjeytan dan die keer heeft gewonnen?”
“Nee, Yande. Alleen Allah bepaalt wat er gebeurt: Hij leidt (87:3), zoals ik je net heb uitgelegd. Allah soebhana wa ta’ala heeft eens in een hadith qudsi, dat is een heilige overlevering, gezegd dat het Zijn plicht is om de hemel èn de hel te vullen.” Hadith Qudsi, hadith no. 39
Yande is bezig met een spelletje op Foxkids.nl. Ze juicht wanneer ze het tweede level van een zwaar gesponsord sinterklaasspel heeft gehaald. Daarbij stoot ze het boekje van tafel. Het valt op de grond en valt open bij soera Al-A’laa. Yande kijkt er even in en zegt: “Best wel een mooie soera, papa!” Profiteren! denk ik meteen, want de laatste weken komen er van haar nauwelijks vragen meer over islam – haar een lading tafsir door de strot duwen (voor een halal foie gras :-), daar heb ik geen zin in. Er is immers geen dwang in de godsdienst 2:256. Ik stel haar voor om Foxkids.nl even te laten voor wat het is en te luisteren naar soera Al-A’laa. “‘s Goed” zegt ze.
Ik surf naar de online koran van Islamicity.com en we luisteren naar de stem van een qaari die in een tadjwied-stijl deze soera reciteert. Langzaam en gedragen. Af en toe dwalen de gedachten van Yande af naar de televisie die verderop in de huiskamer staat en het nieuws van de dag laat passeren, over de ‘verkeerde foto’ van Mohammed B. en ander waan van de dag. Dan haal ik haar bij de les en lezen we weer samen de uitspraak mee terwijl we luisteren naar de qaari. Na de soera moet ze tanden poetsen en even later is het bedtijd.
Yandes slaapkamer. Samen doen we de Fatihah. Daarna reciteer ik voor haar soera Al-A’laa. Na het ‘Sadaqallahoelaziem” vraagt ze wat die soera eigenlijk betekent. Op basis van de Nederlandstalige uitleg in het boekje probeer ik op z’n Onze Oemma‘s (sorry, dikke Van Dale) – dus in een voor kinderen begrijpelijke taal – te vertellen waar ze zojuist naar heeft geluisterd. Ik heb daar enige moeite mee, maar goed, de volgende keer incha Allah leg ik het weer uit en gaat het dan incha Allah al een stuk beter. Wanneer ik het heb over het “grote Vuur waarin de rampzalige noch sterven noch leven zal” 87:12-13, wilt ze me onderbreken. Ik gebaar haar te wachten.
“Wat wilde je vragen?” vraag ik Yande na afloop van de uitleg.
“Papa, de hemel is toch wel veel voller dan de hel, hè?”
“Incha Allah, Yande, incha Allah. Als Allah het wilt.”
“Maar als er mensen in de hel komen, is het toch eigenlijk zo dat sjeytan dan die keer heeft gewonnen?”
“Nee, Yande. Alleen Allah bepaalt wat er gebeurt: Hij leidt (87:3), zoals ik je net heb uitgelegd. Allah soebhana wa ta’ala heeft eens in een hadith qudsi, dat is een heilige overlevering, gezegd dat het Zijn plicht is om de hemel èn de hel te vullen.” Hadith Qudsi, hadith no. 39
Abonneren op:
Posts (Atom)