Ruim twee uur geleden, na het avondgebed, buiten
zikr verricht. Vanuit mijn huiskamer klinkt uit de PC boxen Abdessamad (mujawwad koranrecitatie, via
tun.in/seY4N) terwijl ik gezeten op een tuinstoel Hem gedenk met o.a. honderd keer de
Salaatoul Fatih en honderd keer de tahliel
La ilaha ill'Allah. Zo krijgt niet alleen het hart rust maar ook de ogen - die kunnen mooi
ins Blaue hinein staren. Maar niet voor lang. Want bam! de avond valt en het
Blaue wordt het
Graue en flits! die lantaarn vlak naast de tuin laat zijn Licht schijnen. Lèkker dan. De koranrecitatie waar ik naar luister zorgt ervoor dat ik de focus behoud.
Na de zikr maak ik met mijn mobiel een foto van het uitzicht (zie foto rechtsboven). Zie je? Of eigenlijk, zie je niet? De lantaren ontneemt mij het zicht op de hemel en de sterren die langzaam zichtbaar zouden moeten worden. Vanuit dezelfde positie maak ik met mijn mobiel en met behulp van Google Sky een beeld van de sterrenhemel (zie afbeelding hieronder). Ik smeek Allah, soebhana wa ta'ala,
Heilig en Verheven, om mij een volgende keer tussen het avond- en nachtgebed een stroomstoring te geven. Niet te lang, maar net voldoende om de natuurlijke schoonheid van de opkomende sterren(beelden) ook een plaats te kunnen geven bij het gedenken van mijn Schepper:
Wa-s-samaaaaa-i wa maa banaahaa En bij de hemel en de schepping ervan (soera De Zon 91:5)
 |
| klik op deze afbeelding voor een groter formaat |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.