Soebhaan’Allah, wat een bui!

Nog een paar dagen, incha Allah, en ik heb twee weken vakantie. Juist nu ik het hard nodig heb, straks veertien dagen ‘s middags even geen postrondes lopen maar eendjes voeren of zo. Heel bevrijdend!

Afgelopen middag, ik doe de ronde in mijn ‘eigen wijk’. Yande zit thuis te computeren, kijkt even door het raam aan de straatkant en ziet mij voorbijlopen. Ik vraag haar met gebaren of zij een foto wilt
maken terwijl ik de regen Gods over mij heen krijg. Nou, dat liet ze zich geen twee keer zeggen. Dit is het resultaat: