De Eenheid van Allah staat voor moslims buiten kijf. "Gij zult geen deelgenoten toekennen aan Allah" zou ik zeggen, verwijzend naar de Tien Geboden uit mijn ‘oude godsdienst’. Toch komt in de oemma het krachten toekennen aan objecten in ruime mate voor. Ook ik ontkom niet aan die verleiding.
⊛ "Met deze kuruus (gebedsketting) heb ik om de kaäba gelopen." Van een verse hajja uit Senegal krijg ik een kuruus kado. Flauwekul natuurlijk dat het voorwerp krachten bezit doordat het de kaäba omcirkeld heeft. Toch hang ik het, als ware het een reliek, aan de muur.
⊛ Voor zikr gebruikte ik tot voor kort de kuruus van mijn schoonvader El Hadji Maguette Birama Sarr, kortweg mame Birama. Het idee dat hij deze jarenlang heeft gebruikt om Allah te gedenken spreekt enorm tot mijn verbeelding. Flauwekul natuurlijk dat dat die kuruus bijzonder maakt. Het is gewoon een touw met houten kralen, een praktisch instrument om bij te houden hoe vaak ik een bepaalde zin heb uitgesproken.
⊛ Dan is het touw van mame Birama’s kuruus aan vervanging toe; het staat op knappen en ik besluit voor mijn zikr die kaäba kuruus te gebruiken. Heel voorzichtig haal ik het van de muur en wordt het van reliek tot gebruiksvoorwerp. Binnen no-time bladdert de verf van de kralen. Onder de glans zit goedkoop plastic. Flauwekul natuurlijk dat dat mijn zikr ontkracht. Het gaat om mijn geloof en niet om de dingen waarvan ik voor de uitoefening van mijn religieuze plichten gebruik maak. En om de daad bij het Woord van Allah te voegen, blijft vandaag de kaäba kuruus ergens aan haken, knapt het touwtje en rollen de waardeloze plastic kralen over de vloer. Snel pak ik de stofzuiger en ruim de troep op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.