Van hangen voor onze "uitvalsbasis" in de wijk Médine middenin de stad Rufisque - tijdens de siësta of 's avonds laat - heb ik echt genoten. Het drukke stadsleven trekt voorbij in geuren, kleuren en geluiden. De kakofonie van de route nationale in de verte komt soms akelig dichtbij wanneer de wijk wordt gebruikt door personenauto's, bussen en vrachtverkeer, om zo opstoppingen op de grote weg te omzeilen. Doorgaand verkeer middenin de wijk!
Bij daglicht, schemer en duister zijn er enkele constanten in het geluid van Médine: de belletjes van de calèches, de vogels en last but not least de boodschap van een blinde bedelaar die niet ver van onze uitvalsbasis zijn stekkie heeft; gewapend met een klein formaat megafoon doet hij een beroep op gelovige passanten. De megafoon is van een soort dat ook wordt gebruikt op markten om aanbiedingen aan de vrouw te brengen: een opgenomen bericht in een loop klinkt uit de speaker, zelf hoef je het woord niet te voeren. De boodschap van de blinde bedelaar is niet zo overheersend als die van een marktkoopman: de woorden van de bedelaar gaan vaak op in het lawaai en refereren aan "Yàlla" (Allah) en "Yonnent bi, salallahou aleyhi wa sellem" (de Boodschapper, Allahs zegen en vrede zij met hem). Wanneer ik mij terug wil wanen in Médine, zoek ik op mijn mobiel de video's die ik er heb gemaakt, verbind ik mijn mobiel met de soundbar en luister ik, hangend op de bank, naar de beelden met de ogen gesloten.
archive.org/details/Rufisque_Medine_2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.