Vruchtbare grond en goede voornemens

Vaste bezoekers van mijn weblog weten al van mijn fascinatie voor soera Ar-Rahmaan. In meerdere weblogbijdragen en zelfs een column heb ik van die fascinatie getuigd. Hier is een fragment van mijn radiocolumn “Catechisatie, ja gezellig!”, uitgesproken in het najaar van 2007:

“Ná mijn bekering [1996] stort ik mij op een soera die mij bij de eerste lezing van de koran (of althans, een Nederlandse uitleg ervan) is opgevallen: soera Ar-Rahmaan. Dat koranhoofdstuk over de onderwerping van de natuur aan Allah, Heilig en Verheven. [...] SoebhaanAllah! Zo’n herfst als nu waarin bladeren uit het Bronboek zich ter aarde hebben geworpen als tekenen van Allah. Ondubbelzinnige niet te ontkennen tekenen van Zijn heerschappij. Daar kan geen film van Ayaan Hirsi Wilders of Geert Ali tegenop.” www.youtube.com/watch?v=3h2TSmc8ixU

In tijden van persoonlijke crises biedt (het denken aan) de herfst mij troost. Denk maar aan deze haiku van een paar weken geleden:

Herfst (denk aan harvest)

Grote oogst van vallend blad

Genade Allahs

nl.wikipedia.org/wiki/Haiku_(dichtvorm)

Afgelopen vrijdag. Aan de vooravond van het islamitisch nieuwjaar (dat in dit weekend van 26 en 27 november valt) vindt TEDxAmsterdam plaats. Journalist Harald Doornbos opent de derde sessie met een talk over “People’s Power in Libya”. Een boeiend relaas van begin tot eind (via deze link en via de YouTube player onderaan deze bijdrage te bekijken en te beluisteren).

Wat mij treft is de vergelijking die Doornbos maakt tussen het vallen van bladeren en het vallen van doden pure poëzie. Zijn verblijf in Libië was als “walking in a forest during autumn and the leaves were falling down and there was nothing that you could do about it.” Incha Allah zal het bloed van de gevallenen (strijders èn burgers) zorgen voor vruchtbare grond waarop het bevrijde volk kan floreren. De nieuwe machthebbers hebben goede voornemens, hopelijk houden zij zich hieraan in het nieuwe jaar 1433.

www.youtube.com/watch?v=YNn7Hr5Xnlc