Zzzzzikr

Staand. Zittend. Liggend op je zij.
Zikr, het gedenken van Allah, Heilig en Verheven, kan overal en altijd. Maar op m'n zij?

POV Ahmed
Een paar dagen geleden. Papa ligt voor pampus op de bank in de woonkamer. Op z'n zij. Ahmed is in de buurt en doet zijn ding. Dan ziet hij dat papa is ingedommeld, zijn gebedsketting nog in de hand, bungelend over de bankrand. Het duurt een kwartier voor papa wakker schrikt. Na wat gemompel laat papa weer de kralen door zijn vingers glijden. Ahmed lacht.

POV Abdulwadûd
Een paar dagen geleden. Ik lig voor pampus op de bank in de woonkamer. Op m'n zij. Ik dommel in en droom gedachten.
Gedachten die ik droom zijn soms ingevingen (bronnen voor bijdragen op mijn weblog) maar meestal stromen zonder kop of staart: mijmeringen over mij in de wakkere wereld onbekende zaken, dialogen met onbekenden – nou ja, gewone dromen dus, maar dan zonder de beelden. Bij het wakker worden vind ik het soms moeilijk de laatste mijmering los te laten. Uit-rekken helpt dan ook voor geen meter. Dan wordt het lastig om na het ontwaken mijn gedachten te focussen - maar niet deze keer op die bank in de woonkamer:
Plots schrik ik wakker. Door mijn wimpers zie ik de gebedsketting tussen mijn duim en wijsvinger, ik zie waar ik ben gebleven en zet mijn zikr voort. Zo focus ik mij direct op Hem in plaats van op de wirwar van tijdens de dommel opgedane indrukken. Zo helpt mijn Schepper mij te concentreren - op Hèm.