Ommegangen

klik op deze link voor een groter formaat

Uit het dal geklommen? Was het maar waar. Sinds het ongeluk van 15 januari jl. zat ik dieper dan normaal in de put. Een paar weken later was ik jarig, blij dat ik de vijftig haalde. Ibrahim! Over het algemeen genoot ik nauwelijks. In de onvoltooid tegenwoordige tijd gaat genieten beter, zeker sinds ik (gedwongen door mijn suiker) elke avond na het eten een ommetje maak. Maar, pas op: dips liggen op de loer. "Ik ben vijftig, nog twintig dertig jaar en dan is het voorbij" gaat er dan door me heen.

Mijn ommetjes zijn eigenlijk ommegangen. Mijn vaste route draait om twee begraafplaatsen bij mij in de buurt (zie het beboste gebied links op de onderste foto). Tegen de klok in loop ik te lopen met links van mij de volmaakte rust van dodenakkers (zie foto bovenaan) en via mijn oortjes muziek van Flairck, Brainbox of Republika (ik heb een ruime smaak). Nu: steeds minder de neiging het genieten te laten, steeds meer het gevoel dat het leven het waard is geleefd te worden. Zelfs het besef dat ik tijdens de komende ramadan niet mee kan vasten brengt me niet van m'n stuk. Ik neem mij voor elke ramadandag een bedrag opzij te leggen en dat aan het eind van de vastenmaand een goede bestemming te geven: zó doe ik ook mee, zie ik. En dat stemt mij tevreden. Ramadan, kom maar op!

klik op de afbeelding voor een groter formaat