In Memoriam : Willem Lodewijk Schippers

Vandaag is het de sterfdag van Willem Lodewijk Schippers, mijn opa van moeders kant (*2 februari 1911 - †29 april 1999). Hij overleed de dag vóór Koninginnedag, het afscheid was op 4 mei, de begrafenis op 5 mei. Dodenherdenking en Bevrijdingsdag zijn nooit meer hetzelfde.

Vijf jaar geleden overleed opa Schippers op achtentachtig jarige leeftijd. Tijdens mijn zoektocht naar informatie over islam (toen ik nog niet bekeerd was) heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd (zie mijn weblogbijdrage “Een niet-moslim die de salaat verricht“). Hij was een bijzondere persoonlijkheid die zowel koningsgezind als pacifist was. Helaas heb ik hem nooit gevraagd hoe hij die twee overtuigingen heeft kunnen combineren. Als jonge volwassene was hij van de militaire dienstplicht vrijgesteld wegens broederdienst. Toen hij werd opgeroepen om toch het leger in te gaan (mobilisatietijd) weigerde hij. De Duitse inval onderbrak de procedure en pas na WO II werd hij officieel vrijgesteld. Hij was dus ook erg koningsgezind. Misschien dat hij daarom niet op 30 april wilde sterven :-).
Na het telefoontje met het slechte nieuws (dat ik kreeg op Koninginnedag) loop ik als verdoofd over de vrijmarkt van Purmerend met vrouw en kinderen. Het duurt even voor ik afscheid van opa kan nemen. Uiteindelijk wordt het afscheid gepland op 4 mei in een uitvaartcentrum nabij het NS-station Naarden-Bussum.

De vierde mei, 1999. Dag van afscheid. Mijn opa ligt opgebaard omringd door bloemen en kaarsen. Zijn haar zit anders dan normaal, da’s even wennen. Ik neem de volle dertig minuten, van 19.00 tot 19.30 uur, die zijn gereserveerd voor het afscheid. Gezeten op een stoel tegenover hem zie ik familieleden tussen ons voorbij komen die allemaal op hun wijze afscheid nemen. Mijn tranen laat ik de vrije loop. Tegen achten loop ik terug naar het station van Naarden-Bussum. Vlak voor 20 uur klinkt door de luidsprekers van het station het verzoek om de twee minuten stilte te respecteren. Kort na het Wilhelmus komt mijn trein.

Bevrijdingsdag, 1999. Willem Lodewijk Schippers wordt begraven.

Yande gaat logeren

Het is al een paar dagen voorjaarsvakantie. Yande wordt straks incha Allah opgehaald door haar opa en oma voor een logeerpartij tot net na bevrijdingsdag. Sinds gisteren is ze een en al energie. Ze verheugt zich op een paar dagen in Drenthe. Voor ze naar bed gaat geef ik haar altijd wat uitleg over de koran; voor de komende dagen geef ik haar een printje mee van de uitleg van soera An-Naas (met dank aan Onze Oemma, het leukste & leerzaamste tijdschrift voor kleine moslims). Ik zal haar vragenvuur, elke avond voor het slapen gaan, missen. Gisterenavond. Yande profiteert van haar laatste avond voor de logeerpartij en komt met nog meer vragen dan gewoonlijk.

“Kan een kind van bijvoorbeeld veertien jaar of zo moslim worden, terwijl zijn papa en mama christelijk zijn?” (Nou, Abdulwadud, succes! Geef daar maar eens een duidelijk antwoord op!)

“Tja, Yande, ik denk dat zijn ouders zoiets zullen zeggen als ‘Denk daar nog eens goed over na’. Trouwens, als het kind en zijn ouders sowieso veel met elkaar praten, zullen ze niet zo verbaasd zijn, denk ik. Dan hebben ze het al zien aankomen, zeg maar. Toch denk ik dat ze hem aanraden om er nog eens goed over na te denken en misschien zijn bekering uit te stellen tot hij achttien jaar is.”

“Maar als je nu christelijke ouders hebt en die willen moslim worden. Hun kind is tien jaar en dan gaan ze hem ineens islamitisch opvoeden. Kan dat dan ook?”

“Ik weet niet of dat veel voorkomt, maar op zich kan dat, ja. Zijn of haar ouders zullen het dan wel goed voorbereid hebben en het goed uitleggen, neem ik aan. Ze zullen niet zomaar aan de ontbijttafel tijdens het beleggen van een boterham tegen het kind zeggen: ‘Trouwens, vanaf vandaag ben je moslim’.” Yande ligt in een deuk van het lachen. “Dat zullen ze vast wel voorzichtig aanpakken, hoor, meisje.”

“Papa, kan Allah ook boos worden op één van Zijn profeten?”

“Nou Yande, Zijn profeten hebben Allah geen reden gegeven om boos te worden, omdat ze Zijn woorden aan de mensen hebben verteld. Daar is Allah juist blij mee.”

“Ja, maar als Allah nou iets vertelt aan een profeet en die profeet moet dan eerst nog een hele afstand afleggen. Morgen ga ik bijvoorbeeld helemaal naar Drenthe met opa en oma, dat is best wel lang. Als een profeet nou ook heel lang moet reizen voor hij het de mensen kan vertellen wat Allah hem heeft verteld, misschien vergeet hij dan wel wat.”

“Nou Yande, van wat ik weet uit de koran is dat onze profeet Mohammed (vrede zij met hem) zo’n openbaring, iets wat Allah hem vertelt via de engel Djibriel, ja, over zich heen laat komen zeg maar en het laat bezinken. Pas daarna vertelt hij het aan de mensen. Dus heeft hij na een openbaring nog genoeg tijd incha Allah om een afstand af te leggen tot de mensen waar hij het aan wilt vertellen wat hem is geopenbaard. En wees er zeker van dat Mohammed alles aan de mensen heeft verteld zonder een woord te vergeten.”

Ahmed zegt de shahada

Vanochtend tijdens het zappen kijk ik even naar de live-uitzending van het huwelijk van Mabel en Friso. Naar mijn indruk is het een Nederlands-Hervormde eredienst. Opeens vraagt mijn zoontje Ahmed “Papa, hoe komt het dat je ineens moslim bent geworden? Dat was je toch eerst niet?” Ik leg hem uit dat ik eerst wat dingen over de islam heb geleerd en tenslotte in de aanwezigheid van een imam en veel andere mensen de volgende woorden heb gezegd:

Shahada mp3 (audio behorende bij het boek "Kom tot het gebed" van imam Abdulwahid van Bommel)

“Ashadoe an la…” Ahmed prevelt en proeft de woorden van de shahada die ook deel uitmaken van de salaat. Helaas heb ik hem deze woorden nog niet geleerd, astaghfiroellah. Ik besluit ter plekke om Ahmed stukje bij beetje de shahada te leren uitspreken; zoals een imam zou doen bij iemand die zich tot de islam wilt bekeren. Ahmed heeft het snel onder de knie en ik feliciteer hem met dit succes. Ik herinner hem er nog even aan, dat hij en ik op dezelfde datum geboren zijn: 18 Ramadan.

“Maar, hoe kan dat nou?” zegt het ventje.

“Mashallah, jongen. Ik ben geboren op 2 februari 1964 (18 Ramadan 1383) en jij op 17 januari 1998 (18 Ramadan 1418) en tja, Allah heeft dat zo geregeld, jongen.”

Ahmed heeft nog niet echt de leeftijd waarop een kind echt doorvraagt, maar incha Allah over een paar jaar kom ik niet weg met zo’n antwoord. Dan vraagt hij incha Allah door en door, zoals mijn dochter Yande inmiddels veelvuldig doet. In mijn jeugd heb ik een Nederlands-Hervormde opvoeding gehad, compleet met verplichte catechisatie-lessen tot aan mijn zeventiende levensjaar. Die lessen werden gehouden in het (kerk)gebouw De Kern in Spijkenisse door o.a. dominee Huizing, een soort Calvijn-kloon (qua uiterlijk en gedachtengoed). Wat ik nu in het heden het meeste mis is, laat ik het zo maar uitdrukken, “islamitische catechisatie” – en dan niet alleen voor mijn kinderen maar ook voor ondergetekende: islamitisch onderricht waarin in duidelijk Nederlands (!) uitleg wordt gegeven over de koran en soennah, zònder te vergeten beiden in een hedendaagse context te plaatsen maar ook zònder de vijf fundamenten van de islam los te laten:

(1) de geloofsgetuigenis (shahada)
klik HIER voor een video over de shahada
(2) de vijf dagelijkse gebeden (salaat)
klik HIER voor een video over de salaat
(3) armenbelasting (zakaat)
klik HIER voor een video over zakaat
(4) vasten tijdens de ramadan
klik HIER voor een video over de ramadan
(5) de bedevaart naar Mekka (hajj)
klik HIER voor een video over de hajj

om deze video's te kunnen bekijken,
heb je RealPlayer nodig

Tawheed

Tawheed. Een begrip dat in deze verwarrende tijden overal opduikt in de media (m.b.t. de El-Tawheed moskee). Om duidelijkheid in de tent te krijgen – voor moslims en niet-moslims – wil ik middels deze weblogbijdrage (opnieuw) de aandacht vestigen op het radioprogramma ‘Tawhid’ van de Nederlandse Moslim Omroep (uitgezonden in 1996). Ik hoop dat mensen die het woord tawheed in een zoekmachine tikken ook mijn weblog ontdekken en zo een antwoord vinden over wat tawheed in islam nu daadwerkelijk inhoudt. Natuurlijk nodig ik ook mijn vaste bezoekers – en bezoekers die via een link op een andere site op mijn weblog zijn terecht gekomen – uit om kennis te nemen van een letterlijke transcriptie van het genoemde radioprogramma over tawheed (inclusief audio):

iimdl.blogspot.nl/2004/02/tawhid-nmo-radio-27-juni-1996.html

Een moslim met kiespijn

Sesamstraat. Eén van de favoriete TV-programma’s van mijn kinderen. Bij het doorspitten van het archief van de Yahoo nieuwsgroep “MoslimMedia Nederland” kom ik vanochtend een artikel tegen dat afkomstig is uit het Nederlands Dagblad van 16 april jl. Titel: “Sesamstraat-clown Hakim verdacht van terrorisme” (klik HIER). Ik schiet in de lach en denk aan de mop over die Arabier die al 40 jaar in de Verenigde Staten woont (klik HIER*), maar helaas: bij het herlezen vergaat mij het lachen en lijk ik meer op een moslim met kiespijn :-)

*UPDATE D.D. 3 JUNI 2016: Klik op deze link voor de genoemde mop: www.reddit.com/r/Jokes/comments/2ydh35/an_old_arab_lived_close_to_new_york_city

Schaapjes tellen

Vanochtend aan de ontbijttafel. Op de achtergrond staat RFM 94.0 FM (Dakar) op. RFM is één van de Senegalese FM radiostations die on-line zijn en is exemplarisch voor hoe de programmering van een Senegalees radiostation in elkaar zit. Het is de bekende mix van muziek, actualiteiten, talkshows en religieuze programma’s. Op zondagochtend (en -avond) is er het christelijk radio-programma “Ecclésiale” voor de christelijke minderheid van Senegal (zo’n 5%). Op vrijdag komen de moslims aan bod middels preken, religieuze gezangen, praatprogramma’s, koranrecitatie en -uitleg en smeekgebeden. Maar ook elke ochtend rondom de tijd van het ochtend-gebed is er voor de moslims een ochtendprogramma van half zes tot half zeven, Senegalese tijd (half acht tot half negen Nederlandse zomertijd). Na de nachtelijke ‘playlist’ (continu muziek) wordt ‘s ochtends vroeg de dag geopend met koran-recitatie, smeekgebeden en (na het ochtendjournaal) een ochtendpreek.

Terug naar de ontbijttafel. Ahmed loopt wat heen en weer. Yande luistert geconcentreerd naar de smeekgebeden (doa’s) die uit de speakers van de computer komen en m’n vrouw Ndoya doet de haren van Kiné.

“Papa?” Ahmed staat ineens naast me.

“Ja, Ahmed?”

“Wat is nu belangrijker, de soera’s of de doa’s?”

“Tja, Ahmed dat is een moeilijke vraag die ik niet zo maar met nee of ja kan beantwoorden. Kijk, met doa’s smeek je Allah om zegen voor de profeten, zegen voor alle moslims, zegen voor je familie, bescherming tegen de krachten van sjeytan, enzovoorts, maar je kan Hem ook in je eigen taal smeken als je met een bepaalde vraag of probleem zit. Sommige doa’s komen rechtstreeks uit soera’s, sommige kleine soera’s zijn eigenlijk complete doa’s, zoals soera An-Naas die je inmiddels al een beetje kent. Andere doa’s komen uit de verhalen over de profeet Mohammed of uit je eigen hoofd en als je het moeilijk hebt en je wilt Allah smeken maar je weet niet hoe, dan zeg je gewoon vele keren achter elkaar “Ya Allah” (Oh, Allah). Ahmed had graag een duidelijk ja of nee gehoord, maar daar kan ik hem helaas niet aan helpen.

“Papa, ” zegt Yande, “we kennen nu al een aantal soera’s. Al-Fatihah, Ash-Shams, Al-Ikhlas, Al-Kafiroen en An-Naas. Weet je wat ik doe als ik niet kan slapen? Dan reciteer ik gewoon een paar van de soera’s die ik ken, zo wordt mijn hoofd rustig en kan ik gaan slapen.” Mashallah. Ndoya zegt dat dat een gewoonte is die in ieder geval in Senegal wijd verbreid is. “Dat klopt papa,” zegt Yande, “Toen we in 2002 in Senegal op vakantie waren, logeerde ik bij een vriendinnetje in Sicap-Mbao. Het was er toen zo warm, dat we op het dakterras gingen slapen. De regen kwam en we gingen binnen liggen maar in slaap vallen kon ik niet meer. Ik kende toen alleen nog maar soera Al-Fatihah goed, dus ik zei toen een paar keer de Fatihah. En mijn vriendinnetje deed gewoon met me mee.”

Mashallah, ik kan zelfs nog wat van mijn kinderen leren! Soera’s reciteren is inderdaad een stuk beter voor mijn godsbesef dan het tellen van schaapjes…

Incha Allah (I)

Bij het naar bed brengen heeft Yande de laatste dagen steeds meer vragen over islam. Het is natuurlijk de leeftijd. Daar ik in islam ook nog maar een kind ben (zie de log “Salih en de kamelin“) heb ik niet op alle vragen een voor Yande bevredigend antwoord, maar goed, je me débrouille. Terug naar gisterenavond. Wederom een spervuur aan vragen. Mashallah, dat koppie heeft een reuzehonger naar kennis… Het is vooral de uitleg van soera An-Naas (met dank aan kindertijdschrift “Onze Oemma“) die haar doet nadenken en vragen stellen. Die aya’s over het influisteren van slechte dingen maken veel indruk op haar.

“Papa, als je varkensvlees eet, krijg je dan straf van Allah?”

“Is dat jou dan eens gebeurd, Yande, dat je varkensvlees at?”

“Nou, ik was op een verjaardagspartijtje en het was heel leuk en zo. Spelletjes, muziek, dansen. Ze gaven ons van die stokjes met stukjes kaas, augurk en zo. Ik ga het eten en dan merk ik dat ik met de kaas ook een worstje mee-eet. Dat zou varkensvlees zijn. Maar goed, ik had het niet gezien, dus ja, wat doet Allah dan?”

“Kijk Yande. Als het worstje jou wordt gegeven en er wordt bij gezegd ‘Dit is gemaakt van varkensvlees’ en je eet het toch op, tja, dat is niet goed. Maar als je het ongemerkt eet dan geeft dat niet. Let dan de volgende keer incha Allah beter op. En vergeet niet, je weet dat Allah de Meest Vergevingsgezinde is, dat betekent dat Hij je zeker kan vergeven.”

Plots krijgt Yande de slappe lach. Of beter gezegd, ze begint onbedaarlijk te giechelen. “Wat heb jij nou opeens?”

“Ik denk aan die keer, papa, dat ik je in de middag tijdens de ramadan één van mijn crackertjes met chocola gaf. Dat stopte je toen in je mond. En spuugde het toen ook heel snel weer uit.” Yande komt niet meer bij… “Papa (giechel) dan kan je natuurlijk overdag tijdens de ramadan (giechel) even proeven met je tong en het dan weer uitspugen (luide giechel)!”

“Zo werkt het helaas niet, Yande. Bij alles wat je doet gaat het om de ‘intentie’, met welke bedoeling je iets doet. Als je de leeftijd hebt om aan de ramadan mee te doen en je eet, expres, overdag tijdens de ramadan, ja, dan zijn er verschillende manieren om het goed te maken met Allah. Incha Allah gebeurt het nooit meer dat ik overdag tijdens de ramadan het vasten verbreek.”

Dan is Yande stil. Eventjes. “Papa, dan heb ik nog een vraag.”

“Ja?”

“Waarom zeg je nou altijd incha Allah als je praat over iets dat nog gaat gebeuren?”

“Alles hangt af van de wil van Allah, soebhana wa ta’ala. Je weet nooit zeker of iets gaat gebeuren; daarom zeg ik altijd ‘incha Allah’ : ‘Als Allah het wilt’.”

Nou, da’s stof tot nadenken voor dat meisje. Ze heeft geen vragen meer (voorlopig). Ik geef ‘r ‘n zoen en zeg “Slaap lekker, meid. Tot morgen; incha Allah :-)”

Negenennegentig (I)

“Papa, Allah heeft 99 Namen, hè?”

“Klopt, Yande.”

“Maar hoe gaat dat dan, dat wanneer twee moslims met elkaar praten over Allah. En de één noemt een Naam van Allah, maar de ander kent die Naam niet. Hoe weet die ander dan dat die ene het over Allah heeft?”

“Nou, dan zegt-ie erna soebhana wa ta’ala’, of hij zegt de Naam ‘Allah’ voor hij één van de Namen als De Barmhartige of De Genadevolle of De Liefderijke zegt.”

“En zo begrijpen ze elkaar dus?”

“Ja, incha Allah.”

“Oh, gelukkig maar.”

De moslimwitz (I) Komt er een gek de moskee binnen

Het is vroeg in de morgen. In een moskee in Rufisque doet de gemeente de ‘diouli souba’ (salaat al-fadjr, het ochtendgebed). De imam reciteert de extra soera en is bijna klaar met het gebed.Net buiten de moskee nadert een gek. Hij zoekt altijd naar een excuus om iemand op z’n lazer te geven met zijn honkbalknuppel.

In de moskee is de imam klaar met de tashahoed en wilt bijna het “Assalaamoe Aleikoem” zeggen (één keer naar rechts, één keer naar links) ter afsluiting van het gebed. Dan rent de gek naar binnen en roept “Als ik maar één keer ‘Assalaamoe Aleikoem’ hoor, dan knuppel ik jullie allemaal neer!”

De imam denkt even na.

De imam denkt nog even na.

Dan zegt de imam “Goedemorgen” naar rechts en
“Goedemorgen” naar links ;-)

Het hekje, of De spijker op de kop

Het volgende verhaal wil ik je zeker niet onthouden. Het werd mij per e-mail toegestuurd door PPME Amsterdam.

Er was eens een kleine jongen, die heel gauw boos werd. Zijn naam was Hakim. Op een dag gaf zijn vader hem een zak met spijkers met de opdracht, dat hij voor elke keer dat hij zijn zelfbeheersing verloor, een spijker in het hekje op zijn achtererf moest timmeren.

De eerste dag presteerde Hakim het om 37 spijkers in het hekje te timmeren. Naarmate de dagen verstreken, werd dit aantal echter, gelukkig maar, steeds minder. Hakim had namelijk ontdekt dat het makkelijker was om zich te beheersen, dan om elke keer een spijker in het hek te timmeren.

Uiteindelijk naderde de dag, dat Hakim de hele dag door zijn boosheid in bedwang kon houden. Hij vertelde dit aan zijn vader en die stelde hem voor, om voor elke dag dat hij zich niet liet gaan, één van de spijkers uit het hek te trekken.

De dagen verstreken en op een goede dag kwam Hakim zijn vader vertellen dat alle spijkers uit het hek waren gehaald. De vader nam zijn zoon bij de hand, bracht hem naar het hek en zei: “Goed gedaan, mijn zoon, maar kijk naar de gaten in het hek. Het hek zal nooit meer hetzelfde zijn. Wanneer je dingen in boosheid zegt, laten ze een litteken als deze achter. Je kan iemand met een mes steken, het mes terugtrekken en dan keer op keer zeggen dat het je spijt, maar daarvan zal de wond niet genezen. Een wond aangericht door woorden kan evenveel schade aanrichten als een lichamelijke wond.”

Op ontdekkingsreis (I)

Ik hou van de koran. Soms sla ik ‘m open zonder vooropgesteld doel. Dan ben ik niet op zoek naar een specifieke soera of aya, maar ga ik gewoon op ontdekkingsreis. Vandaag valt mijn oog op de aya’s 32 en 33 van soera Ash-Shura (klik HIER).

Het zijn mooie verzen over onze afhankelijkheid van Allah. Ik ben aangenaam verrast wanneer de commentatoren in de voetnoten verwijzen naar Coleridge’s gedicht “Rime of the Ancient Mariner” (klik HIER voor het gedicht). Daar ik geen goede vertaler ben, geef ik nu letterlijk de betreffende voetnoten in het Engels weer:

Voetnoot 4572 bij 42:32* The great and stately ships are appealed to again and again as being among the Signs of Allah, from many aspects. The aspect referred to here is how the great sailing ship runs prosperously as long as “the breath of heaven fills the sail”, and what a miserable helpless creature she becomes when she once becomes calmed. Students of English literature will remember the striking picture which Coleridge draws in his “Rime of the Ancient Mariner”. The becalmed ship is as it were in the grip of Death because of the crime which the sailor had committed, and his mind feels psychologically the full force of the Sign. By analogy we can apply this to other craft: the steamer is not free from other dangers of the sea, nor air-craft from numerous dangers of the air.

Voetnoot 4573 bij 42:33* If we study such Signs in the right spirit, we learn the highest lessons for our spiritual life: on the one hand, patient perseverance with reliance on Allah, and on the other a feeling or attitude of grateful thanks to Allah, that He enables us to achieve so much in spite of our shortcomings, and forgives in us so much that deserves punishment and disaster.

Mashallah…

*Bron: The Holy Qur-an, English translation of the meanings and Commentary (uitgave onder auspiciën van het Ministerie van Hajj en Donaties van Saoedi-Arabië)

Voorhoofdseelt

Vanochtend vroeg. ‘k Heb net mijn kinderen gebracht en in de schoolhal babbel ik even met een hulpouder, een mede-moslim. Ik praat wel vaker met ‘m, maar die ruwe ribbelige plek op diens voorhoofd is mij nog nooit opgevallen.

“Heeft u zich bezeerd daar?”

“Nee hoor, die plek komt van het bidden”.

Mashallah, voorhoofdseelt door het bidden: voor de één een bekend fenomeen, voor de ander een nog volledig nieuw gegeven. Tja, nu hij het zegt: ik heb wel meer mede-moslims ontmoet met zo’n “derde oog” [excusez-le-mot], maar de link met het gebed had ik gek genoeg nog nooit gelegd.

De klant is koning

Gisteren, zoals elke zaterdag, koop ik bij de benzinepomp bij ons om de hoek een tv-krant. Die dag ben ik onaangenaam verrast door de voorpagina: het toont een afbeelding van de acteur James Caviezel (inderdaad: J.C. zijn zijn initialen) die Jezus aan het kruis zou moeten voorstellen (uit Mel Gibson’s film “The Passion of the Christ”). Ik blader snel de eerste pagina’s van de krant door en stuit op nog meer afstotende afbeeldingen van films waarin Jezus wordt uitgebeeld. Of een denkbeeldige tijdgenoot van hem (Brian). Dit wil ik mijn vrouw en mij en zeker niet mijn kinderen aandoen: het in huis halen van afbeeldingen van de ook in de islam geliefde profeet Jezus (moslims noemen hem Isa).

Dus ik besluit ter plekke, na de aankoop uiteraard, de eerste sectie van de krant (over de Jezusfilms) er uit te halen. Met mijn vingers pak ik de betreffende pagina’s beet en wil ze eruit scheuren – ik leg de verkoopster nog even uit dat islam geen afbeeldingen duldt van profeten, zodat alle aanbidding wordt geconcentreerd op Allah en niet op (één van) Zijn profeten; dat moslims niet geloven in de kruisdood van Isa en niet in de Drieëenheid liet ik even buiten beschouwing (die kruisdood kunnen we dan in ieder geval niemand kwalijk nemen;-). Moslims geloven overigens wèl dat de terugkomst van Jezus/Isa op aarde een teken is van de nadering van de Dag des Oordeels.

Terug naar de verkoopster: ze biedt me een schaar aan en ik knip de eerste sectie van de tv-krant ruim voor de nietjes af en retourneer haar de schaar en de verwijderde sectie, terwijl ik haar complimenteer met de serviceverlening. De klant is hier zeker koning!

_________________


Jezus, Isa: wat zegt de koran over de zoon van Maryam (Maria)?
Met name de soera’s Al-’Imran 3:45-59, Al-Maaidah 5:17, 46, 75, 110-118 en Maryam 19:16-35 geven al een goed beeld. Lees daarnaast ook: 4:157-159, 171 - 6:85 - 9:30 - 23:50 - 43:59-64 - 57:27 - 61: 6, 14

Klik op de onderstreepte aya’s om ze te beluisteren en tegelijkertijd de betekenis ervan in diverse talen, waaronder het Engels, mee te lezen.

Aya-selectie afkomstig uit de index van “The Holy Qur-an, English translation of the meanings and Commentary” (de herziene Yusuf Ali-editie, uitgegeven door The Custodian of The Two Holy Mosques King Fahd Complex, onder de auspiciën van het Ministerie van Hajj en Donaties van Saoedi-Arabië).

Voor een uitleg over de terugkomst van Jezus/Isa op aarde, klik HIER