Vanmiddag net wakker van mijn middagslaapje ruik ik de geur van zoete beignets in hete olie. Nog wat duf loop ik de trap af en ga naar de keuken. Daar is sama jabbar Ndoya. Terwijl ze haar beignets bakt, belt ze met een goede vriendin.
Ndoya’s beignets zijn haar bijdrage aan het suikerfeest, dat we incha Allah morgen bij diezelfde vriendin en haar gezin gaan vieren. Met haar rechterhand vormt ze op subtiele wijze bolletjes van het deegmengsel (bestaand uit deeg, suiker, roomboter, eieren, ananasmoes en fleur d’orange) die ze vervolgens langzaam in de hete olie laat glijden. Lekkere trek krijg ik ervan. Ik moet nog een gebed inhalen, dus doe ik de wudu en alhamdulillah! daar koel ik van af. Ik pak mijn sajadah en ga bidden.
Ja, zoals nu is het soms moeilijk me op het verrichten van de salaat te concentreren. Discipline, Abdul, discipline! De salaat is beter dan lekkere trek, de salaat is beter dan lekkere trek. Allahoe Akbar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.