Van Zwarte Piet tot Zwarte Steen

UPDATE D.D. 7 JANUARI 2013: Onderstaand stukje is niet om over naar huis te schrijven, maar in combinatie met de introductie van drie alinea´s (een soort making of) wel een prima voorbeeld van hoe in het verleden mijn stukjes tot stand kwamen.

“Vrij associëren, da’s vermoeiend joh! Maar ik ben wel blij dat ik er iets mee kan. Die stukjes op mijn weblog bedoel ik. Vol ideeën zitten maar er geen vorm aan kunnen geven? Ik zou er gek van worden.” Het is begin deze week en ik praat met mijn SPV. Ik ben blij met onze sessies en hoop dat ze zich ontwikkelen tot ijkpunten in mijn jihaadoennafs. Vorige week onderweg naar het UWV voor een gesprek met een arts (in verband met mijn ZW): mijn hersenen draaien weer overuren. Inmiddels aangeland in de wachtruimte van het UWV vraag ik aan de receptioniste een papiertje en een pen om de associaties die onderweg bij mij zijn opgekomen te noteren en te ordenen. Wat dan op mijn papiertje komt, is te flauw voor woorden: ‘blij met een dode mus’ en ‘gebakken luchtbuks’ zijn uiteraard ingegeven door de actualiteit [zie onderstaande Nu.nl link], maar niet geschikt voor een stukje waar ik een religieuze draai aan wil geven. Tja, het is niet altijd ‘eid, hè.

www.nu.nl/news/625619/12/
Verstoring_Domino_Day_wordt_mus_fataal.html

Gistermiddag weer met Kiné naar ‘juf’ Majorie gegaan, de logopediste van Kiné. Als onderdeel van de sessie (zo noem ik het maar even voor het gemak :-) van die dag, krijgt Kiné een tekening te zien van een pakjesavond tafereel. Ze luistert naar het verhaaltje verteld door juf Majorie en beantwoordt aan het eind wat vragen. Ondertussen dwalen mijn gedachten af en valt mijn blik op de bewuste tekening. “Huisstofmijter”, associëer ik hardop. De juf kijkt op en lacht. Om de twee niet nog meer te storen, vraag ik om een papiertje en een pen. Terwijl ik de twee toch nog een paar malen onderbreek, begin ik wat trefwoorden te noteren. Al snel gaat het tegen verwachting nu wèl de goede kant op, dat wil zeggen, het wordt al snel de basis voor een stukje, al zijn de zeer vrije associaties volgens mij niet voor iedereen te volgen. Kijk maar naar wat ik als eerste heb genoteerd op dat papiertje:

zwarte piet – pièrre noir – zwarte steen

Zwarte Steen – Hajar al-Aswad – Hajj

Mijn gedachten maken immer hun eigen tawaaf om het voornemen eens in mijn leven die verplichte bedevaart naar Mekka te maken. Jaren geleden heb ik dat voornemen uitgesproken, maar praktische omstandigheden maken de realisatie van dit voornemen tot nu toe onmogelijk, mash’ Allah. Wanneer de hajj nadert – een maand na pakjesavond is het weer zover incha Allah – zijn deze gedachten sterker aanwezig. Waar dan ook. Zelfs in een logopediepraktijk. Wanneer Kiné klaar is en de juf verlost is van mijn interrupties, heb ik dan toch een compleet stukje voor m’n neus. Yes! Mijn hart klopt vol verwachting sneller, want mash’Allah een stukje afhebben is altijd weer kicken. Nee, niemand kan me van mijn stukjes brengen. Behalve mijn Schepper. Alleen Hij kan een stokje steken voor mijn stukjes. Dit is ‘m dan, het stukje geschreven in de logopediepraktijk:

Alweer een taak voor papa

Ahmed weet al van de mijter en de rand, maar als ik Kiné zeg dat ik degene was die vorig jaar op pakjesavond op de huiskamerdeur bonkte en strooide, is ze geschokt. Dit jaar een èchte Piet hoor, laat ze me weten. Kiné bidt vaak met me mee, mash’Allah. Dat ze dan bidt richting de kaäba te Mekka, heb ik haar meerdere malen uitgelegd. De screensaver van mijn computer bevat enkele foto’s van de kaäba – samen met mijn verhalen over de qibla spreken deze beelden zeer tot haar verbeelding.

“Kijk, Kiné! Daar is de kaäba, het Huis van Allah, Baitoellah zeggen ze in het Arabisch.”

“Woont Hij daar dan?” Die vraag was te verwachten…

“Nee, maar zo noemen ze dat Huis, omdat alle moslims daar naar toe bidden, zoals wij doen. Als moslims daar zijn, lopen ze om het Huis heen.” Nou, dat was ‘Het leven van een moslim draait om Allah’, zoals uitgelegd aan Kiné. Dat de kaäba ook de Zwarte Steen herbergt, heb ik haar nog niet verteld. De Zwarte Steen, de Hajar al-Aswad, die wèl belangrijk is voor moslims. Dit in tegenstelling tot Zwarte Piet en andere imaginaire figuren uit de Nederlandse traditie. Als het even mogelijk is, proberen moslims die de verplichte bedevaart doen, deze Steen tijdens de tawaaf te kussen of op zijn minst aan te raken. “Heb ik haar nog niet verteld.” Moet ik maar eens gaan doen dan. Alweer een taak voor papa, fi sabilillah :-)