Welopgevoed door Onze Oemma (ook het leukste en leerzaamste blad voor gróte moslims :-), roep ik vanmiddag meerdere malen “Soebhanallah”. Ik ben onderweg naar school om de kids op te halen en baan mij een weg door een blizzard. Onze Oemma’s scheppingsverhalen worden doorspekt [sic] met de uitroep “Soebhanallah”, “Heilig is Allah”, een uitdrukking die je gebruikt als je ziet hoe mooi Allah’s schepping is aldus Onze Oemma. Fijn om op die manier de puntjes op de i van islam te zetten, ik bedoel eigenlijk: fijn op op die manier mijn geloofsbeleving een boost te geven.
Nader tot Allah komen is niet zo moelijk hoor. Eigenlijk heel simpel. Zeg “Soebhanallah” bij het aanschouwen of ervaren van moeder (astaghfiroellah) Natuur. Bij het ondergaan van een sneeuwstorm bijvoorbeeld. Bij elke stormvlaag stijgt de vrees voor je Schepper. Simple as that. In het verleden wilde ik wel eens meer aan mijn geloofsbeleving, mijn imaan, doen door het bijwonen van een studieweekend en kwam terecht in een poel van betweterij waarbij afwijken van de norm, dat wil zeggen de norm van hen die er de (ere)dienst uitmaakten, als blasfemie werd beschouwd. Funest voor de imaan, zeg ik je! [het gaat hier om een bijeenkomst in Eindhoven, waar o.a. haatpreken op cassettes werden verkocht]
Plaatjes van situaties uit het dagelijks leven omringen uitroepen waarin Allah wordt aangeroepen: “Wat zeg je wanneer? Trek lijntjes van de plaatjes naar het goede woord dat erbij hoort.” Dáár kan ik wat mee, fi sabilillah :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.