Mash'Allah

Aan de vooravond van de hajj lees ik Ahmed en Kiné voor uit Onze Oemma over de bedevaart naar Mekka.

"Maar papa, mag ik dan geeneens groen aan als ik later ook steentjes ga gooien?" vraagt Ahmed. "Groen is mijn lievelingskleur, hoor."

Mash’Allah, het ventje staat er nog niet bij stil dat dè hajj-dag bij uitstek de dag is wanneer de miljoenen pelgrims op de vlakte van Arafat zijn (overmorgen, incha Allah). "Ik weet het jongen, maar iedereen moet hetzelfde aan. En dat zijn die twee witte doeken waar ik het over had." Ahmed kijkt eerst even bedenkelijk, maar ziet er dan toch wel het mooie van in.

Na het voorlezen doen we altijd de fatihah. Soms doet Ahmed ‘m, soms vraag ik voor de vorm Kiné om de fatihah te doen. Ze zegt dan altijd dat ze ‘t niet kan, dat het te moeilijk is. Maar mash’Allah vanavond zegt ze "Ja". Met een heel zacht fluisterstemmetje spreekt ze de aya’s langzaam uit, nog niet helemaal goed gearticuleerd, maar dat geeft niet. Ik vind het al heel wat voor haar en ben daarom heel erg blij om de inspanning die ze vanavond levert. Nou, je had die brede glimlach moeten zien van haar na het ‘Sadaqallahoelaziem’.

"Goed gedaan, Kiné. Helemaal in je eentje de fatihah gedaan. Het is je gelukt."

Ahmed stoot me aan en zegt: "Mash’Allah, papa, zeg nou mash’Allah!" :-)

Yande heeft later nog iets bijzonders. Ze blijkt een paar dagen geleden over Ndoya en mij en de hajj gedroomd te hebben. "Ik droomde dat ik op de markt van Keury Souf [Rufisque, Senegal] was, samen met mama, yaye-boye [oma van moeders kant] en wat anderen. Daar vond ik twee biljetten naar Mekka, één voor jou en één voor Ndoya."

"Da’s een fijne droom, Yande. Maar hoe lossen we dat dan op met jou en Ahmed en Kiné?"

"Nou, simpel. Ik ga logeren bij Tara [buurmeisje en haar beste vriendin hier in NL] en Ahmed en Kiné gaan logeren bij Ilyaas en Faysal [buurjongetjes hier in NL]." Mash’Allah, in de beleving van haar droom liggen Senegal en Nederland heel dicht bij elkaar.