Ibada op de camping

GISTERENAVOND Nog niet uitgerust maar wel voldaan kom ik terug van een half weekendje bij mijn ouders op de camping in Dwingeloo. Deze keer heb ik mijn exemplaar van een puur Arabische koran meegenomen. Zo heb ik mijn favoriete soera kunnen lezen midden in de natuur, mijn ogen gericht op het mash’Allah mooie schriftbeeld en de mooie kaders, niet afgeleid door ‘vertalingen’ of anderszins (zoals in dit Word document wat ik vaak gebruik om die soera – soera Ar-Rahmaan – te leren uitspreken). Ik heb een koude maar rustige nacht gehad waarin ik heb kunnen genieten van de stilte, af en toe onderbroken door het geruis van bladeren, het geloei van koeien en de gedempte bastonen van een dorpsfeest in de verte.

GISTERENOCHTEND Voor mijn moeder reciteer ik soera Ar-Rahmaan, maar niet voordat ik haar heb uitgelegd waar dit koranhoofdstuk onder andere over gaat: de natuur, de gunsten van de Heer, maar ook hel en verdoemenis (klik hier voor meer info). Een rijk hoofdstuk dus, gevuld met uitersten, waarvan de verzen worden afgewisseld met herhalingen van een retorische vraag:
"Welke van de gunsten van uw Heer wilt gij dan ontkennen?"
Na het ‘Sadaqallahoelaziem’ besef ik het mooie van dit tafereel:
zoon leest moeder voor uit soera Ar-Rahmaan. Ar-Rahmaan (de Barmhartige) dat dezelfde stam (R-H-M) heeft als:

Ar-Rahiem, de Genadevolle

Vroeger heb ik geleerd dat de twee Goddelijke Eigenschappen "Ar-Rahmaan" en "Ar-Rahiem" een stem hebben gekregen via de:

rahim, baarmoeder 

"Wilco!" Alleen mijn ouders mogen mij nog zo noemen. Zij hebben immers mij die naam gegeven.

"Ja, ma? Oh ja, ik heb je zojuist soera Ar-Rahmaan laten horen. Hoorde je dat ‘refrein’ over het ontkennen van de gunsten van de Heer?"

"Ja, heel mooi, jongen."

"Dat soort herhalingen vind je bij ons terug in liederen," zegt mijn vader.

"Voor een ongeoefend oor kan de recitatie van een soera als een lied overkomen. Maar soera’s mogen nooit liederen genoemd worden."

"Dat begrijp ik, jongen."