Jihaadoennafs: makkelijker gezegd dan gedaan

Je kunt het op veel manieren vertalen, maar laat ik voor deze gelegenheid jihaadoennafs vertalen met "de strijd met jezelf tegen jezelf". Soms heb je in die strijd hulp nodig. Hulp van anderen, hulp van medicijnen.

 

Anno 2005

Op 6 april 2005 is bij mij de diagnose ADHD gesteld. Nog vol hoop geef ik in mijn bijdrage Diagnose ADHD? AlHamDulillaH! (9 april 2005) opening van zaken over deze diagnose. Een paar dagen later schrijf ik in mijn bijdrage De geest uit de fles (11 april 2005) het volgende:

"Alle schuld op de omgeving schuiven als die niet om kan gaan met mijn chaos vind ik egoïstisch. Door de acceptatie van medicatie ga ik nu de strijd aan met mijn eigen chaotische ik en probeer hem op die manier wat te temmen. Die strijd is in mezelf met mezelf, een inspanning op weg naar rust, incha Allah."

In die tijd heb ik, ondanks de vele dips, de hoop dat er nu ècht een einde komt aan al die chaos in mijn leven. In mijn bijdrage Fasten your seatbelts (31 mei 2005) doe ik een poging om die chaos om te zetten in tekst om zo mijn bezoekers een idee te geven hoe het daarboven in mijn hoofd allemaal werkt: (jeugd)herinneringen in paragrafen ingedeeld, maar per paragraaf géén interpunctie whatsoever - de lezer moet dan zelf orde brengen in de chaos.

Vaak genoeg vervliegt de hoop. Een periode waarin diepe dips en hyperpositieve stemmingen zich afwisselen (zie hierboven voor een screen shot van een fragment van een weblogbijdrage uit 11 november 2005, dit is de link naar de complete bijdrage van die dag). Lees in deze context eens mijn bijdragen Himmelhoch jauchzend... (22 augustus 2005) en ...zum Tode betrübt (12 september 2005). De ritalin doet in die tijd zulke gekke dingen met mijn hoofd dat ik in oktober 2005 besluit om van de één op de andere dag te stoppen met de ritalin (Kouwe kalkoen, 3 oktober 2005), omdat ik zó graag met de ramadan wil meedoen. Gelukkig praat Ndoya mij dat slechte idee uit het hoofd.

NB: wat ik in die tijd per dag naar binnen werk aan ritalin gaat werkelijk alle perken te buiten (110 mg/d) maar mijn toenmalige psych gaat akkoord, dus "Geen probleem" denk ik. Dus wel. Een paar dagen later krijg ik een soort aanval, lees daarover meer in Toeval bestaat (9 oktober 2005) en Naschok, kracht 10 op de schaal van Abdul (11 oktober 2005).

 

 

Anno 2010

Genoeg over toen. Terug naar nu. Alleen Zum Tode betrübt is nu van toepassing. Het kost me nu zóveel moeite om de leuke dingen van het leven te zien. Door het ontbreken van een sociaal leven is dat moeilijk. Het zijn mijn werk (part-time) en mijn kids die mij op de been houden. Levensvreugde uit alledaagse dingen halen, zoals ik vroeger met gemak deed, is nu een hele kluif om te doen. Mash'Allah, maar het lukt in ieder geval nog!

Om ook aan die dips wat te doen, ga ik nu binnenkort weer beginnen met gesprekken. Of het wat uithaalt? Incha Allah! Feit blijft dat het heel lang heeft geduurd tot ik een plek heb gevonden waar ik die gesprekken wil doen. Weer terug naar het bureau waar bij mij in 2005 ADHD is vastgesteld, is geen optie. Er zijn daar teveel verkeerde beslissingen genomen (zoals het opvoeren van mijn dagelijkse dosis ritalin naar uiteindelijk die 110 mg/d, destijds in 2005) om nog enige vertrouwen te hebben in het hele apparaat. Naast mijn ritalin (superpilletje! noemt Kiné het nog steeds) slik ik nu al sinds eind augustus het kalmerende middel Oxazepam (mega-pilletje! zegt ze). Het is eigenlijk een middel dat je maximaal twee weken mag slikken en bij hoge uitzondering niet meer dan twee maanden... Incha Allah zullen de gesprekken helpen en kan ik dan beginnen met het afbouwen van die Oxazepam. Voor het me sloopt.

 

1432 / 2011 (incha Allah)

December komt eraan, incha Allah. En wàt een maand! Mijn weblog viert donderdag a.s. zijn zevende verjaardag. Ongeveer twee dagen na Sinterklaas is het islamitisch Nieuwjaar (we gaan van 1431 naar 1432). Kerst komt eraan uiteraard, in mijn mash'Allah machtig mooie straat kun je daar niet omheen (bekijk deze video van de kerstborrel uit 2009). En voor je het weet is het dan wéér oud-en-nieuw (bekijk deze video van oud-en-nieuw, thuis en om het huis, van 2007/2008). Die geesten van het oude jaar (of wat het ook zijn) die hoef je niet weg te knallen met knal- en siervuurwerk. Het zijn je eigen demonen, die je zelf kan verjagen. Vraag daarbij Allah om hulp. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar: schroom niet om indien nodig ook de hulp in te roepen van een professional (imam, psych, noem maar op). Als Allah het wil zullen de stappen die jij zet naar verbetering, leiden tot een beter leven - tot meerdere eer en glorie van Hem.

Soera Al-Baqara 2:286