Gisteren heb ik eindelijk contact opgenomen met de praktijk van mijn psych. Ik leg een collega van hem uit wat er precies is gebeurd. Deze collega vraagt nauwelijks door en heeft duidelijk weinig tijd (zoals mijn eigen psych). Hij adviseert mij dringend om terug te gaan naar de oude dosis van 90 mg/dag, in afwachting van een telefoontje van mijn eigen psych (incha Allah vandaag, dinsdag).
Vanochtend vroeg op consult bij mijn huisarts. Direct na het naar school brengen van de kids, maak ik aan de balie een afspraak (de praktijk en de school zijn buren, handig!). Gezien de urgentie kan ik een uur later reeds terecht. Mijn huisarts vraagt stevig door en heeft daar weinig tijd voor nodig. Zodoende is hij meer op de hoogte van de omstandigheden waarin de toeval heeft plaatsgevonden. Een toeval? Nee, dus. Het is een vagale collaps geweest.
“Naar alle waarschijnlijkheid heeft u een zgn. vagale collaps gehad, veroorzaakt door een combinatie van vermoeidheid, stress, recente verhoging van uw dagelijkse dosis methylfenidaat en vooral die uitzonderlijk zware emotionele gebeurtenis voorafgaande aan uw collaps.”
“Een vagale wàt?!”
“U bent flauwgevallen.”
“Maar dokter, als je flauw valt, beweeg je toch niet meer?”
“Flauw vallen kan zich op verschillende manieren voordoen. Uw vagale collaps is mijns inziens éénmalig, gezien de omstandigheden zoals door u omschreven. Het is daarom zaak om situaties die kunnen leiden tot uitzonderlijk zware emoties te vermijden. Komt de vagale collaps ondanks het vermijden van die situaties tòch terug, neemt u dan direct weer contact op.”
“Vagale, dat komt van…?”
“De nervus vagus.”
[De nervus vagus is een zenuw die uit de hersenstam komt en naar organen in de borstkas en buik gaat; er zijn er twee van, een linker en een rechter; Epilepsienukanhetbeter.nl]
Ik ben dus echt door het oog van de naald gekropen, want na een Google zoektocht op het www kom ik via ServiceMedical.nl erachter dat een vagale collaps zo ernstig wordt genomen, dat ambulance of andere directe hulp ter plekke noodzakelijk is.
Met de beperkte medische kennis die we hier thuis hebben, hebben we die bewuste nacht geen beroep gedaan op die hulp. Alhamdulillah ben ik er nog. Voor eenieder staat vast wanneer hij gaat. Voor mij was het nog geen tijd, mash’Allah.
Alhamdulillahi Rabbil ‘Aalamien. De heilige maand ramadan heeft mash’Allah altijd verrassingen in petto, vaak blessings in disguise. Ruim een jaar geleden op de eerste dag van ramadan keerde ik onverrichter zake terug van mijn uitzendbaan, ik was niet meer nodig.
In de tussentijd ben ik van WW via ZW naar ADHD gegaan. Nu reeds enkele maanden onder medicatie maar zonder merkbaar resultaat (behalve dan die vagale huppeldepup). Wat volgt? Allah is de Alwetende, Hij weet het ‘t beste, kan ik je verzekeren. Wat er ook gebeurt, alle lof is aan Hem, Allah, de Heer der werelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.