donderdag 6 oktober 2005

Onder medicatie? Los ‘t vasten!

Gisterenavond laat heb ik via het mailformulier van mijn weblog [update: ik heb helaas geen mailformulier meer] een email ontvangen van een moslim die zojuist met medicatie zou moeten beginnen in verband met ADHD. Hij is echter zo verknocht aan de ramadan, dat hij toch is gaan vasten. Omdat er velen zijn die met dezelfde dilemma’s zitten of zaten, zet ik zijn bericht en mijn reply op mijn weblog. Uiteraard heb ik zijn naam en zijn email adres NIET vermeld. Dat spreekt voor zich. Je komt in deze emailwisseling vast zaken tegen die ik al eerder ter sprake heb gebracht, maar dat mag de pret niet drukken…

"Assalaamoe Aleikoem, Abdulwadûd!

"Een lange tijd geleden op mijn zoektocht naar info over ADHD was ik ook jouw weblog tegengekomen. Nou heb ik vandaag te horen gekregen dat ik medicatie krijg voor mijn ADHD maar ook is vandaag de ramadan begonnen. Ik zit nu met een groot probleem, vestig ik mijn hoop en vertrouwen in Allah of een paar medicijnen. Heb jij al onderzocht in hoeverre hier iets over wordt gezegd in de Islam? Want ik weet wel dat je niet hoeft te vasten als je medicatie gebruikt, maar ik weet niet of dat ook nog is geordend in de urgentie van de medicatie. Want levensbedreigend is het niet maar ondanks dat betekent het wel veel voor mij. Maar de ramadan betekent nog meer voor mij. Ik heb vandaag wel gevast en het is heerlijk, ik weet echt niet wat ik moet doen maar ik dacht dat jij misschien enige informatie hierover hebt wat mij een beetje kan helpen in mijn beslissing? Dan zou ik deze graag willen ontvangen.

"Alvast bedankt, Abdulwadûd.

"Met vriendelijke groet, [------------].

"PS : Ik las dat je medicatie niet helpt? Het komt vaak voor dat Ritalin niet werkt, dan kan je nog altijd een substituut krijgen zoals dexamphetamine (die krijg ik). Vraag dat, zou ik zeggen. Behalve dat moet je ook de dosering vaak aanpassen aan je gewicht dus misschien dat je wat meer nodig hebt. Als je het over ADHD wilt hebben kan je me toevoegen op MSN (ik heb er het één en ander over gelezen) : [---------------]

"PS2 : Ik zie dat je een dochter hebt, ADHD is vaak erfelijk dus hou in de gaten of zij in de loop der tijd niet ook symptomen krijgt van ADHD, maar loop ook niet te hard van stapel, gezien het nog een kind is."

* * *

[Mijn antwoord]

"Assalaamoe Aleikoem, [----------]. Allereerst wil ik je een gezegende ramadan wensen… Voor mij persoonlijk is het een harde klap dat ik niet meer vast. De ramadan is tegelijk een mooie uitdaging voor de zelfdiscipline en een versterker van de imaan. Wanneer die maand dan als vastenperiode wegvalt is werkelijk een drama, je bent dan iets verloren en je vraagt je af "Komt het ooit nog terug?" Zeg allereerst ‘Alhamdulillah’ want alles wat je overkomt, komt van Allah soebhana wa ta’ala, Hem komt alle lof toe. Denk en praat daarna pas verder. Al maanden voor het begin van de ramadan heb ik er mijn gedachten over laten gaan: hoe geef ik ‘mijn ramadan’ vorm nu ik medicijnen slik? Met mijn beperkte kennis van islam is het dan moeilijk omgaan. Ik ben teruggegaan naar reeds opgedane kennis. Deze opmerking van imam Abdulwahid van Bommel ben ik nooit vergeten: ‘Wat betreft persoonlijk vrijheid: het is altijd schipperen tussen de voorschriften en je persoonlijke geweten. Ik persoonlijk ken situaties waarin ik niet de volledige sharia in mijn achterzak heb. En dan komt je persoonlijke geweten om de hoek kijken’ [zie mijn log Islam en Vrijheid - een gedachtewisseling].

"Alles mooi en aardig, maar mijn persoonlijke geweten heeft mij niet direct een oplossing geboden. Uiteindelijk ben ik tot de slotsom gekomen, dat ik dan iets moet doen voor een medemens die niets te eten heeft tijdens de ramadan. Maar dat voel ik op dat moment als het ‘afkopen’ van een schuld, een ramadan-schuld. Daarbij beleef ik, in dezelfde tijd als deze overwegingen, verwarringen en depressies [zie o.a. mijn log ...zum Tode betrübt]. Daarom ben ik toen te rade gegaan bij mijn imam. Zijn reactie is heel logisch en ik besef dat ik hem eigenlijk naar ‘de bekende weg’ heb gevraagd: als je niet meer mag vasten dan verricht je de plaatsvervangende handelingen [zie mijn log De ramadan komt naar je toe deze herfst!].

"’Vestig ik mijn hoop en vertrouwen in Allah of een paar medicijnen?’ zo vraag je je af. Daar heb ik het met mijn imam niet over gehad. Om de doodeenvoudige reden, dat ik er van overtuigd ben dat ik die medicijnen moet nemen [zo heb ik niet altijd gedacht, hoor, lees maar mijn log Kouwe kalkoen]. Mijn stelregel is ‘Gezondheid éérst’, ingegeven door het voorschrift dat je niet iets mag doen wat slecht is voor je gezondheid. Wat ik heb geleerd van mijn schoonvader is de zin Yallah Yallah Bay Sa Tool. Dat is Wolof (een Senegalese taal) voor ‘Allah helpt alleen hen die zichzelf helpen’. Mijns inziens is dit spreekwoord ingegeven door de volgende hadith qudsi (hadith no. 15, An-Nawawi). Nu citeer ik uit een verzameling van heilige overleveringen, ik heb deze kennis namelijk niet opgeslagen in mijn hoofd. Ik smeek Allah dat hij mij fouten in de transcriptie zal vergeven, amien.

‘An Abie Hoeraira, radiya-llâhoe anh, qaal: "Qaala-n-nabie, salla-llahoe ‘alayhi wa sallam: "Yaqoeloe-llâhoe ta’aalaa: "Anaa ‘inda zanni ‘abdie bie, wa anaa ma’ahoe izaa zakaranie, fa in zakaranie fie nafsih, zakartoehoe fi nafsie. Wa in zakaranie fie malaa’, zakartoehoe fie malaa’ gairim-minhoem, wa in taqarraba iliyya ba sjibr, taqarrabtoe ilayhi ziraa’aa, wa in taqarraba iliyya ziraa’aa, taqarrabtoe ilayhi baa’aa, wa in ataanie ‘aisjie, ataitoehoe harwalat.""" [overgeleverd door Boechari, ook door Moeslim,At-Tirmidhi en Ibn Maadjah]

VERTALING : Op gezag van Aboe Hoerairah (moge Allah tevreden met hem zijn), die het van de Profeet (moge hij de zegeningen en vrede van Allah krijgen) (gehoord) heeft, die zei: "Allah de Almachtige zegt: "Ik ben zoals Mijn dienaar denkt, dat Ik ben. Ik ben bij hem als hij Mij noemt. Als hij Mij in zichzelf noemt, dan noem Ik hem in Mijzelf, als hij Mij in een gemeenschap noemt, dan noem Ik hem in een gemeenschap die beter is. En als hij zich een handbreedte naar Mij toe wendt, dan wend Ik Mij een armlengte naar hem toe, en als hij zich een armlengte naar Mij toe wendt, dan wend Ik Mij met de wijdte van uitgespreide armen naar hem toe. En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen." Bron: "Veertig Hadith Qudsi, uitgeverij Noer, vertaling door Oem Hamza

"Ik lijk nu wel een soort oestaz, maar niets is minder waar. Ik ben mash’Allah een eenvoudige gelovige, met zijn fouten zoals ieder menselijk wezen. Wat ik wil zeggen met het vermelde spreekwoord in combinatie met de geciteerde hadith qudsi is dit: "Het is mijn eigen overtuiging dat men niet achterover mag zitten en maar zeggen ‘Incha Allah, incha Allah, als Allah het wilt’. Ook wat betreft gezondheidskwesties. Als je een ziekte hebt die overdag medicijnen innemen noodzakelijk maakt, dan moet je dat doen. Ook als je, zoals jou en mij, geen ziekte maar een aandoening hebt (zoals ADHD). Ook als die ziekte of aandoening NIET LEVENSBEDREIGEND is. Ik heb geleerd (helaas weet ik nu niet uit mijn hoofd de betreffende aya) dat in de koran staat dat je niet iets mag doen dat slecht is voor de gezondheid. Dat betekent voor mij persoonlijk ook, dat ik niet mag nalaten medicijnen te gebruiken die ik nodig heb, ook al is mijn aandoening NIET LEVENSBEDREIGEND. Want dan

(1) zou ik voor mijn gezondheid niet al het mogelijke doen en zodoende de broodnodige hulp van Allah later ontberen en

(2) geen vertrouwen hebben in Hem.

"Om kort te gaan: mijn persoonlijke opvatting is dat ik mijn hoop en vertrouwen vestig in Allah dóór die medicijnen, ook tijdens de ramadan, te gebruiken! Want anders zou ik mijn gezondheid niet serieus nemen… Neem ik mijn gezondheid niet serieus, dan neem ik Allah niet serieus. Hij heeft een lichaam aan mij gegeven, daar moet ik dus goed voor zorgen.

"Uiteraard heb ik als mens een vrije wil. Van die vrije wil had ik bijna misbruik gemaakt, door het besluit met de medicijnen te stoppen en dus de ramadan te gaan verrichten [zie nogmaals mijn log Kouwe kalkoen]. Gelukkig heeft mijn vrouw dat uit mijn hoofd gepraat. :-)
"Nou, ik hoop dat deze veelheid aan informatie niet teveel voor je is. Maar ja, wij ADHD’ers staan bekend om onze lange brieven, monologen enzovoorts maar mash’Allah ook om ons enthousiasme en ons doorzettingsvermogen. De medicijnen die wij slikken zijn er niet om een einde te maken aan dat enthousiasme en doorzettingsvermogen, maar om die storm in ons hoofd te kalmeren. Op die manier kunnen we ons ook meer focussen op de mensen om ons heen en hun interesses.

"Wassalaam, Abdulwadûd."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.