Boerenkool

Ndoya, mijn keukenkoningin, heeft zich vandaag voor het eerst gewaagd aan (jazeker) boerenkool. Ik ben net het tafellaken aan het uitvouwen wanneer Yande mij vraagt of we op de grond gaan eten. Als we Senegalees gaan eten spreiden we het tafellaken op de grond uit en eten we met z’n allen uit één grote schaal. Maar boerenkool? Ha, dat zou wat zijn: één grote schaal vol met boerenkool met in het midden de onvermijdelijke grote plas jus (en dan allemaal met de hand eten, natuurlijk :-).

Ik dek de tafel, we gaan zitten en Ndoya verdeelt de maaltijd in porties. We laten het ons goed smaken, maar tot mijn verbazing weet Kiné geen raad met haar portie. Na aarzelend wat gegeten te hebben, begint ze grote ballen te kneden van de boerenkool.

"A-oezoebillahi…" zeg ik, terwijl ik mijn lachen inhoud. Ahmed hoort wat ik zeg en volgt met een serieus "…mina-sj-sjeytani-r-radjiem" waarna hij zonder blikken of blozen tijdens de maaltijd soera al Fatihah begint te reciteren. Na zijn "Sadaqallahoelaziem" leg ik hem uit dat mensen "A-oezoebillahi mina-sj-sjeytani-r-radjiem" ook op andere momenten zeggen dan alleen maar vóór de Fatihah. Bijvoorbeeld om ongeluk af te wenden ("Ik zoek mijn toevlucht bij Allah tegen het kwaad van de vervloekte duivel") of om hun ontzetting over iets te uiten. Ahmed knikt begrijpend, wilt al grappen makend nog even doorgaan op de door hem ingeslagen weg, maar voordat hij opmerkingen gaat maken die niet door de beugel kunnen, zeg ik "Genoeg, jongen!" en vervolgen we de maaltijd.