Met de ramadan in het zicht – incha Allah vanaf aanstaande dierendag – heb ik uiteraard weer mijn gedachten laten gaan over hoe ik mijn ramadan vorm wil geven. Ik had er al een opinion over, maar omdat de laatste tijd bij mij de verwarring regeerde, vroeg ik per email een second opinion aan mijn imam. Zijn korte heldere antwoord is vanzelfsprekend en getuigt van veel inlevingsvermogen. Niet zelf meer mogen ‘ramadannen’ – sorry Van Dale – gaat je echt niet in de kouwe kleren zitten. Voor hen die in een vergelijkbare situatie zitten als ondergetekende, is de oplossing dan heel simpel. Lees maar de reactie van mijn imam op mijn vraag ‘Wat nu te doen?’:
"Salam Alaikum, Moge Allah je genezing schenken! Het antwoord ligt in de lijn der logica zoals (bijna) altijd in de islam. Omdat het voor een overtuigde vaster vervelend of zelfs tragisch is om niet te mogen vasten, verricht hij/zij dus de plaatsvervangende handelingen. Dat betekent dus het voeden van een arme in Afrika of hier. Per dag zorg je dus voor de sahoer & iftar van iemand die daar het minimum aan inkomen niet voor heeft. (…) Ma’a salama, Abdulwahid [van Bommel]."
Mash’Allah, dáár kan ik mee de ramadan in! Die vreugde van vroeger, vanwege de ramadan die nadert, is weer helemaal terug! Ik proef de dadels al – en de groentensoep :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.