Is er tijd voor een echt gesprek?

Morgen incha Allah begint de derde week van mijn medicatie, dan neem ik op voorschrift van mijn ADHD-specialist anderhalve tablet per inname (driemaal daags) – dit voor de komende drie weken. Ik ga dus van 30 mg naar 45 mg per dag. Nu zou ik in de komende weken enig effect van de methylfenidaat kunnen verwachten. Incha Allah natuurlijk, want de afgelopen twee weken was het slikken zonder resultaat (ik ben toch zo ongeduldig :-)

Ik heb mijn gewicht ook niet mee. In het algemeen wordt aangehouden als maximale dosis 1 mg per 1 kilo lichaamsgewicht per dag, verdeeld over een aantal innamen uiteraard. In theorie zou je dan bij mij uitkomen op ruim 100 mg per dag (reken maar uit!). Daar dat een te grote dosis is, wordt bij mij de dosis per dag langzaam opgevoerd tot een werkbare dosis bereikt is. Trouwens, direct een maximale dosis per dag zou onverantwoord zijn, dan zou ik er als een zombie bij gaan lopen (dat zou mijn weblog wel heel erg van sfeer doen veranderen :-)

Dan sta ik er ineens bij stil dat ik met mijn ADHD-specialist naast de medische kant van het verhaal nauwelijks, of eigenlijk helemaal niet, de psychologische kant heb besproken. Bij elk consult legt de specialist de nadruk op zijn drukke werkschema ("Je mag blij zijn dat je nu al met medicatie bezig bent, er is inmiddels een lange wachtrij" zegt hij vandaag tijdens ons gesprek) en dat nodigt niet uit tot een diepgaand gesprek over de ins en outs van de gevolgen op psychologisch gebied. Maandag zal ik even telefonisch aan zijn jasje trekken en vragen of er eigenlijk wel tijd is voor een echt gesprek…

UPDATE D.D. 17 JUNI 2005: Mijn ADHD-specialist heeft te kennen gegeven dat pas wanneer het medicijn mij rust heeft gegeven, er met mij wordt gepraat over de psychologische kant van het verhaal. "Het is nu nog steeds een monoloog van jouw kant", zegt hij, "Pas wanneer een werkbare dosis methylfenidaat is bereikt die jou enige rust geeft, sta jij open voor dialoog. Dan pas worden er diepere gesprekken gevoerd." :-)