Fasten your seatbelts

Een diagnose kan ingrijpend zijn voor het leven. Voor het dagelijks leven van nu, die van incha Allah de toekomst en niet te vergeten het verleden. Schrik niet, ik ben niet ineens gaan geloven in de werking van tijdmachines en dat soort onzin. Een diagnose doet je gewoon terugkijken en je voorafgaande leven in een nieuw daglicht plaatsen. “Oh, dat en dat waar ik mij zo in heb gestort of in ben opgegaan, dat heeft gewoon gelegen aan mijn hyperfocus van mijn aandachts- stoornis, die toen nog MBD heette maar nu als AD(H)D door het leven gaat.”

Oké, hyperfocus heeft natuurlijk zo zijn voordelen, maar ADHD bestaat niet alleen daar uit. Het bestaat ook uit, vreemd genoeg voor de buitenstaander wellicht, ‘in het wilde weg denken’ zoals ik het eerder heb genoemd, hè, die ideeën die voortdurend als stroomstoten in het hoofd opkomen maar niet zo snel weer verdwijnen als de pop-up screens in de intro van de website van een Wim T. Schippers fan:

zo’n stroomstoot is voorbij voor ik het weet
opschrijven maar voor ik vergeet
waarom het ging

Neem maar van mij aan, dat ik na het typen van deze lange log helemaal op ben. Dan is het al gauw tijd voor mijn overdag dut (elke dag het liefst twee uur, maar soms korter, als het niet anders kan in verband met de routine thuis). Bij het terugkijken kijk ik vooral naar bezigheden en liefhebberijen waar mijn hyperfocus-avant-la-lettre een rol gespeeld lijkt te hebben, daarbij kan ik helemaal opgaan in hele kleine details. Ja, mijn geheugen mag dan soms een zeef zijn de laatste tijd, maar mijn herinneringen van lang geleden hebben nog steeds hun plaats in de chaos van mijn hoofd.

je bent dus gewaarschuwd de nu volgende flashbacks gaan werkelijk àlle kanten op en om de chaos compleet te maken zie ik af van interpunctie (hihi)

Dus fasten your seatbelts and enjoy the flight

LEZEN als jochie van een jaar of tien was ik helemaal bezeten van de Pietje Bell reeks van Chr van Abcoude en sinds het lezen van het deel Pietje Bel in Amerika had ik het vaste voornemen om journalist te worden jaren later inderdaad een opleiding gevolgd aan wat toen nog de School voor de Journalistiek heette deze opleiding heb ik niet afgemaakt maar ik pluk er nog steeds de vruchten van >>>

FILM als jochie van een jaar of twaalf was ik bezeten van film sinds ik op een bij een loterij gewonnen draagbare televisie een Hitchcock film bekeek jaren later volgde ik een opleiding aan de Nederlandse Film en Televisie Academie ik zat in hetzelfde jaar met illustere namen als Ian Kerkhof Dana Nechushtan PieterBart Korthuis en vele anderen die ik nog steeds tegenkom op aftitelingen van diverse producties ook deze opleiding maakte ik niet af maar ik heb toen wel met genoegen de filmanalyse lessen van Harry Kümel gevolgd die toentertijd reeds bezig was met de voorbereidingen van de verfilming van mijn lievelingsboek Kruistocht in spijkerbroek waarbij hij de invloed van de schrijfster Thea Beckman tot een minimum wilde beperken zo zei hij mij in de pauze van een les hij wilde bijvoorbeeld persé niet dat de hoofdpersoon Dolf zou gaan heten dat zou hem teveel lijken op een führer die Adolf heet het zou volgens hem Rolf worden ja ja over hyperfocus gesproken trouwens >>>

RADIOPIRATEN TER ZEE als jonge jongen van negen ging ik reeds met handtekeningenlijsten langs de deuren voor de stichting Vrienden van Veronica ik moest niets hebben van die andere radiopiraat ter zee Radio Nordsee International ik was er ook niet rouwig om dat Veronica in de persoon van Bull Verwey een bomaanslag liet plegen op het schip van Nordsee later werd ik een fan van radiopiraten ter zee als Delmare Mi Amigo Monique Epivan en hoe ze ook verder allemaal mochten heten helder staat mij voor de geest de Mayday van een medewerker van Radio Delmare welke tot mijn verrassing online is terug te vinden >>>

MUZIEK MAKEN als hele jonge jongen zat ik op blokfluitles in het kader van Algemene Muzikale Vorming vervolgens volgde ik een aantal jaren pianolessen maar niet altijd van harte sinds ik van de gitaar proefde was ik werkelijk helemaal into muziek maar ik ben nooit één muziekinstrument trouw gebleven ik heb korte en lange relaties gehad met onder andere een djembé een altbalalaïka en een saz op een blauwe maandag speelde ik met mijn altbalalaïka bij het Rotterdamse gezelschap Kalinka voor de aanschaf van een heuse altbalalaïka ben ik toen naar Londen gegaan omdat in Nederland een altbalalaïka alleen aangeschaft kon worden in combinatie met een complete set balalaïka’s van sopraan tot bas >>>

FLAIRCK dat is mijn favoriete muziekgroep van jaren her idolaat was ik van ze werkelijk dat ging zo ver dat ik bijvoorbeeld in één nacht hun logo in diverse kleuren op mijn jeans jacket borduurde blaren kreeg ik er van ook reisde ik ze achterna tot in Ludwigshafen WestDuitsland waar de muzikanten van Flairck geafficheerd als een folkjazz band in het jeugdhonk Ho de Jott een uitgeklede versie deden van hun concert nu moet je weten dat in Nederland de muziek werd afgewisseld met diverse goochelacts maar in Ludwigshafen stond de muziek op de voorgrond gelukkig maar voorafgaand aan het concert in Ludwigshafen heb ik met ze gegeten en gepraat en het concert mocht ik gratis bezoeken ik werd meegenomen naar binnen als één van hen een andere keer in het Nieuwe de la Mar theater te Amsterdam smaakte ik zelfs het genoegen om voor een uitgestorven zaal dat wel vijftig man en een paardenkop samen met een paar roadies en Peter Weekers en zijn panfluit de eerste paar seconden van een Flairck concert op het podium te playbacken daarna zou de complete Flairck verspreid in de zaal pas echt live gaan spelen tijdens de playback deed ik de contrabas wat trouwens het instrument was van Wouter van Bommel toen hij met Willem Breuker in Free Jazz Incorporated speelde en nog geen imam Abdulwahid heette

AKSIEVOEREN als jongen van een jaar of dertien meegedaan met mijn eerste demonstratie het was er één tegen de neutronenbom middels de moeder van klasgenoot Arne kwam ik daar bij terecht dat is Arne die trouwens heden ten dage een vliegschool runt in de Ustated Nights of Arecima en dat is inderdaad één van die vliegscholen ja het kan raar lopen in het leven langzamerhand rolde ik het actiewereldje in op mijn actie CV kan ik onder andere vermelden PSP jongerengroep Spijkenisse en het Vredes Aktie Kamp Woensdrecht Hoogerheide en een bosbezetting in Wackersdorf tegen de komst van een Wiederaufarbeitungsanlage en natuurlijk de grote demonstraties tegen de kruisraketten van begin jaren tachtig ergens in het archief van een omroep waarschijnlijk de NOS ligt nog materiaal van een televisiereportage die Jaap Jongbloed en een ENG team van mij hebben gemaakt in 1986 in verband met de toenmalige gemeenteraadsverkiezingen beelden waarop ik mijn kistjes aan het poetsen ben bij het kampvuur van het bunkerVAK één van de actiekampen rondom de vliegbasis Woensdrecht ik heb de geluidsman nog de tip gegeven zijn microfoon naar boven te richten zodat hij het vrolijke getsjilp van de vogels kon oppikken >>>

TONEEL na veel gepest te zijn op de lagere school eindelijk naar de middelbare waar het pesten werd voortgezet toen naar een andere school in een andere stad besloten mijn ouders ik kwam terecht op de Rotterdamse Vrije School jawel diezelfde school als hierboven goed op die school wordt soms teveel aan creatieve dingen gedaan ik heb onder andere aan toneel gedaan in het kerstspel astaghfiroellah ben ik bijvoorbeeld een herder geweest maar goed to the point nu mijn hoogtepunt wat toneel betreft is het toneel stuk Burgermansbruiloft van ene Bertold Brecht geweest de gecensureerde versie dat wel alle bruiloftsgasten eten met mes en vork behalve mijn personage ik heb mij helemaal gegeven voor het personage als een soort method actor waardoor ik gehyperfocust en wel het personage ben geworden op een moment in het toneelspel moet ik een kopje gooien naar degene die mijn vrouw speelt ik vergeet mijn tekst er rolt een astaghfiroellah gloeiende vloek mijn mond uit en ik smijt het kopje met een rotgang naar mijn toneelvrouw die net op tijd wegduikt de scherven zijn na afloop terug te vinden tot onder aan de trap het trapgat is namelijk gesitueerd direct achter het tijdelijke toneel iedereen na afloop vol lof over mijn realistische spel terwijl ik op dat moment gewoon heb gedaan wat in mijn gevoel is opgekomen dat is effe schrikken ja


ISLAM

Nee, geen fase van voorbijgaande aard. Islam is voor mij onvoltooid tegenwoordige tijd tot in de eeuwigheid, incha Allah. Feit is dat mijn keuze voor islam mij enorm heeft gesteund. Nu nog, zeker na mijn diagnose ADHD. De spirituele oplossing voor mijn aandachtsstoornis, mijn ‘probleem’, ligt in dit geval in het ‘probleem’ zelve. Want zou ik zo snel, impulsief eigenlijk, voor islam hebben gekozen als ik niet die ADHD zou hebben gehad? Alleen Allah weet dat. ‘Problèmes amoul, solutions rekk’ zeggen ze wel eens in Senegal – wat zoveel wil zeggen als ‘Er zijn geen problemen, alleen oplossingen’.

Mijn keuze voor islam heb ik als alleenstaande jongeman gedaan. Ik woonde toen in een studentenwijk met ruim de tijd om mij te hyperfocussen op niet ter zake doende details van het geloof. Zodoende leek ik een perfect ‘slachtoffer’ voor betweters die in de gebedsruimte van mijn toenmalige woonplaats Amstelveen buitenlandse studies aanboden (van hen heb ik helaas géén lezingsverslagen in mijn archief :-).

Mijn latere huwelijk heeft mij wat dat betreft gered. De kennis die ik heb gekregen van mijn schoonvader heeft mijn geloofsbeleving in balans gebracht. Die beleving is nog beter in balans gekomen toen ik alhamdulillah na lang touwtrekken met diverse instanties in binnen- en buitenland dan eindelijk met mijn vrouw en kinderen in Nederland ben gaan samenwonen. Wat het huwelijk al niet kan doen voor de geloofsbeleving, mash’Allah…