Kiné komt tot het gebed

Gisterenmiddag. Tijdens het afwassen komt Kiné druipnat de keuken binnen.

"Wat ga jij doen?" zeg ik.

"Bidden!" zegt ze monter.

Ik neem een kijkje in de huiskamer en daar heeft Kiné reeds haar eigen bidkleed neergelegd, gemaakt van de huid van het schaap wat ter ere van haar naamgevingsdag is geofferd – nu al weer ruim vijf jaar geleden, mash’Allah. Naast het kleed liggen een speeltje en een knuffel die ‘mee mogen doen’. Na twee rakaat houdt Kiné het al weer voor gezien, vouwt het kleed op en gaat weer verder met spelen.

Gisterenavond. Voor het slapen gaan van de kids neem ik nu voortaan mijn Arabische koran mee (zie mijn log Hij is binnen! van gisteren). Zo kunnen ze wennen aan het tekstbeeld. Gezeten op de rand van Kiné′s bed sla ik de koran open en Kiné schreeuwt het uit.

"Oooooh, mooiiiiiiii! Leuk!"

"Wat vind je leuk aan die letters?"

Ze wijst naar de tekst en zegt "Vind ik goed!"

"Ik vind die rondjes met die krulletjes wel leuk", zegt Ahmed. Hij wijst op de aya-nummering.

"Die krulletjes, dat zijn cijfers", zeg ik.

"Hè?!"

Ik wijs hem op de vier die lijkt op een omgedraaide drie, de vijf die lijkt op een nul. Nu is Ahmed sowieso geïnteresseerd in alles wat met rekenen te maken heeft. Jammer dat ik nog niet gebruik heb gemaakt van de lessen "Ik leer Arabisch!" van het islamitische kindertijdschrift Onze Oemma. Dan had hij en misschien ook Kiné al enige letters kunnen herkennen. Aan de andere kant, ze krijgen al zoveel informatie op school te verwerken – hen Arabisch leren dat komt later wel, incha Allah.