Er was eens een vrome moslim die zich trouw hield aan zijn vijf dagelijkse gebeden. Het ochtendgebed is altijd erg vroeg, maar toch wordt hij (meestal) op tijd wakker, want hij ziet het belang van de salaat. Op een morgen zou hij zich verslapen hebben, ware het niet dat hij een geluid hoort in zijn kast. Hij vliegt zijn bed uit, doet de rituele wassing en dan het ochtendgebed. Na de smeekgebeden kijkt hij in zijn kast en treft daar tot zijn verbazing Ibliss (de duivel) aan.
“Ibliss, was jij het die mij wakker maakte?”
“Ja.”
“Waarom liet je mij niet doorslapen?”
“Die gedachte kwam inderdaad bij me op, maar toen realiseerde ik mij hoe rot je je dan zou voelen en hoe je het dan zou goed maken met Allah. En Allah heeft de berouwvollen lief – daarom besloot ik dat het beter was om je wakker te maken.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.