Nee, ik heb geen ontwenningsverschijnselen door het achterwege laten van medicatie. Ik slik nog steeds op gezette tijden braaf mijn methylfenidaat in de hoop dat het rust in mijn hoofd zal brengen.
Na een week zonder notities maken en stukjes schrijven voor mijn weblog merk ik echter dat ik wat mis. Schrijven is mijn drive: nadenken over een onderwerp, vlug even iets noteren voordat ik het vergeet om vervolgens direct of even later een stukje te schrijven. Ja, zeven dagen doe ik nu zonder die drive en daar ik krijg ik dus die ontwenningsverschijnselen van. Niet dat mijn hoofd vol zit met ideeën – ik noteer niets en dan vergeet ik het ook gauw weer – maar mijn handen jeuken. Is dat nou een cold turkey?
Voorzichtig denk ik er weer aan om, wanneer er iets in mijn hoofd opkomt en het past enigszins binnen de topic van mijn weblog, een notitie te maken en het dan te bewerken tot een stukje. ADHD is inmiddels ook een hot topic geworden op mijn weblog: ADHD in mijn dagelijks leven. Islam blijft de main topic incha Allah: daarom zal ik waar ik kan ervaringen met betrekking tot ADHD vanuit mijn moslimvisie blijven benaderen. De bezoekers van mijn weblog willen immers weten welke plaats islam in mijn dagelijks leven inneemt en hoe dat zich verhoudt met betrekking tot vreugde, verdriet, geloofsbeleving, gezondheid en andere zaken die het dagelijks leven van eenieder kenmerken. Incha Allah, ik hoop op regelmatige basis weer een stukje te schrijven. Met welke frequentie? We’ll see.
Activiteiten op de door mij gefrequenteerde forums (Marokko.nl en De Leefkuil) zal ik nog niet hervatten. Ik beperk mij voorlopig tot mijn weblog, om mij zodoende niet (nogmaals) voorbij te lopen. Geen duizelingwekkende vluchten door het verleden meer (zie mijn log Fasten your seatbelts) maar rustige reizen door het heden. Incha Allah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.