NL + moslim = spagaat (I)

UPDATE D.D. 4 MAART 2013: Ik weet bij God niet waarom ik destijds onderstaand stukje in de derde persoon heb geschreven. Het betreft immers mijn persoon. Ach, what the heck...

“Hij heeft een moslimvoornaam en een Hollandse achternaam. Een bekeerde moslim dus. Is hij dan ook zo’n fanatieke moslim?”

Tja, in de wandelgangen van sollicitatiecommissies kun je de meest vreemde vragen tegenkomen. Bedrijven zijn als de dood dat ze een vijfde colonne van fanatici binnenhalen die als mollen de fundamenten van hun onderneming zullen ondermijnen. Een Nederlandse moslim kan tijdens een sollicitatiegesprek ook vreemde vragen tegenkomen. Vragen over zijn moslimvoornaam zijn hem niet vreemd, daar geeft hij dan ook geduldig antwoord op.

Wanneer dan iemand van de sollicitatiecommissie tegen hem zegt, “Als Nederlandse moslim zit je volgens mij in een spagaat de laatste tijd, hè Abdul?” dan kijkt hij even vreemd op.

“Als ik met uw permissie de vergelijking van die ‘spagaat’ mag doortrekken,” zegt de kandidaat, “dan wil ik het volgende zeggen: ik sta niet in een spagaat maar gewoon rechtop met beide benen op Nederlandse bodem.”

Het gesprek verloopt verder voorspoedig, dus de kandidaat vertrekt vol goede moed naar huis. De volgende dag krijgt hij echter een slecht-nieuws-bericht per telefoon. Het is één van de leden van de sollicitatiecommissie, diegene van de “spagaat”. Het ligt niet aan de ervaring, het ligt niet aan de opleiding, het ligt niet aan het sollicitatiegesprek: dat was allemaal prima dik in orde, maar de kandidaat “zou niet in het team passen”, dus gaat het bedrijf NIET met de kandidaat in zee, wat tot gevolg heeft dat het bedrijf nog met een open vacature blijft zitten (er zijn meerdere vacatures op dezelfde afdeling). De afgewezen kandidaat vraagt natuurlijk direct waarop de conclusie van “niet in het team passen” is gebaseerd.

“Bij het beschouwen van de samenstelling van de afdeling voorzie ik frictie tussen jou en de rest,” krijgt hij te horen en hij is dan zo van zijn à propos dat hij niet ad rem genoeg is om te vragen waarom hij daarover niet aan de tand is gevoeld tijdens het sollicitatiegesprek; ‘het team’ is toen zeker ter sprake gekomen, een team dat bestaat uit louter vrouwen. De kandidaat heeft toen nog aangegeven dat dat voor hem nooit een probleem is geweest. Zou het commissielid bang zijn geweest dat de vrouwen van de betreffende afdeling zouden worden onderdrukt door een moslim? :-)

Nou ja, met alle gekheid op een stokje, voor de afgewezen kandidaat is duidelijk dat hij niet voor de betreffende baan is voorbestemd. Hij blijft Allah, soebhana wa ta’ala, na elke salaat smeken om een interessante baan die voldoende geld in het laatje brengt. Want alleen wanneer Allah weet dat een bepaalde baan goed voor hem is, dan krijgt hij die baan. Anders niet. Dat is de instelling van de kandidaat, want hij weet: Allah is Ar-Razzaaq, dat betekent “De Schenker van onderhoud”. “Ar-Razzaaq is Degene Die onderhoud verschaft en Die de bronnen voor onderhoud ter beschikking stelt.” (Z.H. Sharib)