“Papa, als je praat over iets dat nog moet gebeuren, dan zeg je ‘incha Allah’ hè, als Allah het wilt, omdat je niet zeker weet dat dat ook inderdaad gaat gebeuren.”
“Klopt helemaal, Ahmed.”
“Papa, ik weet heel vaak wat er gaat gebeuren. Kijk maar, ik zit nu op mijn bed. Ik zeg nu ‘Ik ga onder mijn dekens liggen, incha Allah’ en kijk! ik lig nu onder mijn dekens.”
“Ahmed…”
“En dan mijn ogen. Ik zeg nu ‘Ik doe nu mijn ogen dicht, incha Allah’ en kijk! mijn ogen zijn nu dicht.”
“Ahmed…”
“Ja, papa?”
“Luister eens, jongen. Het is heel belangrijk om te weten dat alles afhangt van Allah, soebhana wa ta’ala. Tussen het moment dat jij zegt ‘Incha Allah’ en het moment dat jij onder je dekens gaat liggen of je ogen dicht doet – al zitten daar maar enkele tellen tussen – kan er nog van alles gebeuren, waardoor je niet meer onder je dekens kan gaan liggen of niet meer je ogen dicht kan doen.”
Ineens is het ventje heel stil. Stof tot nadenken. Het duurt nog wel even tot zijn ogen dichtvallen en hij gaat slapen. Incha Allah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.