“Woeaaaaakhbar!”

Senegal kent vele godsdienstleraren die hun boodschap uitdragen middels geluidscassettes. De bekendste ustaz uit het verleden is Ibrahima Sakho, afkomstig uit Rufisque, de geboorteplaats van mijn geliefde vrouw Ndoya. Ibrahima Sakho (‘Ibou Sakho’) was een zeer gerespecteerde ustaz die zijn cassette-preken opfleurde met kwinkslagen zonder daarbij grenzen te overschrijden.

Hedentendage kent Senegal (onder andere) Ustaz Seck. Hij kent geen grenzen. Hij neemt geen blad voor de mond en weet altijd de vinger op de zere plekken van islamitisch Senegal te leggen. Zijn cassette-preken gaan over hypocrisie, ontrouw, sex voor het huwelijk, (de nadelen van) polygamie en andere gevoelige zaken. Hij deinst er niet voor terug om als hij het over sex heeft geslachtsdelen bij hun naam te noemen.

Een muezzin is bij hem ook niet veilig. Een muezzin is iemand die de azaan/azan (de oproep tot het gebed) doet, vijf keer per dag. De onzorgvuldigheid waarmee dat nogal eens gebeurt, is Ustaz Seck een doorn in het oog. Ik heb in Senegal ook opgemerkt dat die azaan vaak wordt afgeraffeld. (Astaghfiroellah) “Allahoe Akbar!” verwordt dan tot “Woeaaaaahkbar!” en “Ashaddoe an la illaha il’Allah!” verwordt dan tot “Azaoelalalilala!” (Astaghfiroellah). Ustaz Seck vermaant de muezzin als volgt:

“Als jij zo de azaan verricht: “Woeaaaaahkbar” (Ustaz Seck lijkt nu te brullen) dan lijkt het alsof er een leeuw in de moskee is. Denk je dat er dan iemand gehoor geeft aan die oproep tot het gebed? En jij als muezzin hebt dan helemaal geen tijd om de azaan af te maken. Want een andere leeuw zal op je gebrul afkomen en je zal maken dat je wegkomt. Nee! Zó moet je het doen: (dan laat Ustaz Seck horen hoe volgens hem de azaan moet worden gedaan).”

[Met dank aan Ndoya voor de vertaling]