Koran met de eetlepel

Nog niet helemaal gewend aan de structuur die het nieuwe schooljaar met zich meebrengt, neem ik vanmiddag Ahmed en Kiné ook nog mee naar zwemles, het is hun eerste keer (beter laat dan nooit :-). Ze vermaken zich uitstekend onder leiding van badmeester Jord en storten zich na thuiskomst als hongerige wolven op de vroege avondmaaltijd. De televisie staat uit, de radio aan, zoals we altijd doen tijdens het eten. Door de speakers klinkt een keur aan mbalax liedjes van Radio Waliane. Wanneer "Rassoul" klinkt, gezongen door Bass Taye, legt Ndoya aan de kids uit waar het over gaat.

"De man zingt over een mooie droom die hij heeft gehad van onze profeet Mohammed, salallahoe waleyhi wasellem. Het is een lied ter ere van rasoeloellah."

"Hoe zag hij er dan uit, papa? De profeet?" vraagt Yande.

"Daar kan ik vast wat over terugvinden in de overleveringen, hè Ndoya?"

"Ja. Hij, salallahoe waleyhi wasellem, zag er heel knap uit."

"Hij was wat ze nu een ‘lekker ding’ zouden noemen," flapt Yande eruit. Astaghfiroellah! Ik sta even met de mond vol tanden (gebeurt niet vaak :-) en besluit dan om van onderwerp te veranderen.

"Yûsuf, aleyhi salaam, was ook een mooie profeet, hè Ndoya?"

Ndoya begrijpt waar ik heen wil en vertelt de kids het bekende verhaal over Yûsuf en de vrouw van Aziz, de koning van Egypte. De kids luisteren aandachtig. Tot slot vertelt Ndoya over hoe Yûsuf eerder in de put werd gegooid.

"Daar is ook een sprookje over," zegt Yande. A’oezoebillahi! Wat heeft ze nu voor ons in petto? "Dat gaat over een jongen die door zijn broers in een put werd gegooid, zodat hij niet een prinses kon krijgen. Of zoiets." Nou, dat viel alleszins mee. Toch dien ik hier als vader mijn dochter iets heel duidelijk te maken.

"Weet je wel, meisje, dat er één groot verschil is. Yûsuf heeft echt in die put gezeten, de koran is géén sprookjesboek. Het verhaal over Yûsuf is een verslag van iets dat daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Het is geopenbaard door Allah, via Jibriel, aan Mohammed, salallahoe waleyhi wasellem."

Zo. De cirkel is weer rond. Nog onder de indruk werken de kids hun laatste restjes van de maaltijd naar binnen. Snel maak ik de toetjes klaar, want Ahmed moet als de sode sorry, als de wiedeweerga naar voetbaltraining. Mash’Allah :-) hij kan nog een jaartje ‘rijpen’ bij de F-jes van zijn club en is nu de hoofdkeeper van ‘zijn F2′. Aanstaande zaterdag opent de voetbalvereniging officiëel het seizoen met een toernooi en Mouhamed (zoals mijn zoontje voluit heet) zal incha Allah van de partij zijn: incha Allah zal deze naamgenoot van rasoeloellah hoge ogen gooien en zijn doel schoonhouden :-)

zie o.a. mijn log Koran met de paplepel van 29 maart 2005